Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.575.2017.2.IZ
z 4 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2017 r. (data wpływu 25 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 listopada 2017 r. (data wpływu 24 listopada 2017 r. ), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 10 listopada 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 15 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania otrzymanego dofinansowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2017 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 16 listopada 2017 r. (data wpływu 24 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania otrzymanego dofinansowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Przedsiębiorstwo K. Sp. z o.o. powstało w wyniku przekształcenia Przedsiębiorstwa K. w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w trybie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji. Związek Gmin objął nieodpłatnie 100 % udziałów K. Podstawowym rodzajem działalności Spółki jest przewóz osób w zakresie transportu zbiorowego w komunikacji lokalnej i dalekobieżnej na podstawie uzyskanych pozwoleń, regulaminu przewozów i cenników. Przychodami z działalności Spółki są między innymi dopłaty do biletów ulgowych otrzymywane z budżetu państwa za pośrednictwem Urzędu Marszałkowskiego w związku ze stosowaniem ulg w przewozach pasażerskich dla poszczególnych grup uprawnionych. Od otrzymanych dopłat Spółka nalicza podatek VAT.

Spółka zamierza zawrzeć ze Związkiem Gmin umowę na wykonywanie publicznego transportu zbiorowego na rzecz Gminy na linię komunikacyjną Y oraz zasad finansowania przez Związek Gmin Komunikacji Publicznej Gminy. Zakres przewozów wykonywanych w ramach Komunikacji Publicznej Gminy określa rozkład jazdy autobusów ustalony przez Związek Gmin. Wykonywanie przewozów Związek Gmin powierza spółce K. Spółka K. będzie realizowała przewozy zgodnie z rozkładem jazdy, cennikiem biletów oraz na podstawie zezwolenia udzielonego przez Prezydenta Miasta. Związek Gmin zobowiązuje się do dofinansowania usług przewozowych świadczonych przez Spółkę K. na linii Komunikacji Publicznej Gminy w wysokości przekazanych na ten cel środków finansowych przez Gminę. Pasażerowie mogą korzystać z przejazdów na linii Y nabywając bilet imienny, miesięczny w cenach określonych w cenniku biletów, stanowiący załącznik do zezwolenia. Do korzystania z ulg w opłacie za przejazd uprawnione są osoby, którym przysługuje jedna z ulg wynikających z ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych i bezpłatnych przejazdów publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54 poz. 254, z późn. zm.), na podstawie dokumentu uprawniającego do korzystania z takiej ulgi. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży biletów oraz z tytułu dopłat do biletów ulgowych sprzedawanych zgodnie z ustawą z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych i bezpłatnych przejazdów publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54 poz. 254, z późn. zm.) stanowią przychód Spółki K. Miesięczna wysokość dofinansowania za usługi wykonane zgodnie z obowiązującym rozkładem jazdy stanowić będzie różnicę pomiędzy kosztem usługi w okresie miesiąca kalendarzowego powiększonym o tzw. „rozsądny zysk” w wysokości 6 % kosztu, a kwotą uzyskaną ze sprzedaży biletów i należnych dopłat do biletów ulgowych. Po każdym zakończonym miesiącu Spółka K. przedłoży gminie rozliczenie sprzedanych biletów i otrzymanych dopłat oraz należnego dofinansowania. Kwota dofinansowania nie wpływa na cenę biletów i jest przeznaczona na finansowanie bieżącej działalności związanej z realizacją przewozów objętych umową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota dofinansowania otrzymana od Związku Gmin na realizację przewozów na linii Y w związku ze świadczeniem na rzecz pasażerów usług publicznych w zakresie drogowych przewozów pasażerskich będzie podlegała opodatkowaniu VAT, a stawką właściwą będzie 8 %?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Dofinansowanie jakie otrzyma Spółka od Związku Gmin należy traktować jako rodzaj dopłaty niemającej bezpośredniego wpływu na cenę i w konsekwencji nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z art. 29a.1 Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Umowa pomiędzy Związkiem Gmin a Spółką dotyczy dofinansowania do nierentownych linii, a jej wysokość jest uzależniona od osiąganych wyników ekonomicznych. Nie stanowi wynagrodzenia bezpośrednio należnego w zamian za wyświadczoną na rzecz Związku Gmin usługę przewozową, gdyż usługa przewozowa świadczona jest na rzecz pasażerów. To nabywcy usługi (pasażerowie) będą uiszczali Spółce opłatę należną za przejazd zgodnie z obowiązującym cennikiem biletów. Dofinansowanie nie będzie stanowiło elementu dopłaty do kwoty należnej od pasażera z tytułu świadczonej na jego rzecz usługi przewozu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (…).

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Cytowany powyżej przepis, stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 z późn. zm.), z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tyko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.

Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi – tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Istotne zatem dla określenia, czy dana dotacja jest, czy nie jest opodatkowana, są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W pierwszym z przywołanych wyroków Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, że dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W drugim z przywołanych wyroków Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w powyższym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz w pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Ze złożonego wniosku wynika, że podstawowym rodzajem działalności Spółki jest przewóz osób w zakresie transportu zbiorowego w komunikacji lokalnej i dalekobieżnej na podstawie uzyskanych pozwoleń, regulaminu przewozów i cenników. Przychodami z działalności Spółki są między innymi dopłaty do biletów ulgowych otrzymywane z budżetu państwa za pośrednictwem Urzędu Marszałkowskiego w związku ze stosowaniem ulg w przewozach pasażerskich dla poszczególnych grup uprawnionych. Od otrzymanych dopłat Spółka nalicza podatek VAT.

Spółka zamierza zawrzeć ze Związkiem Gmin umowę na wykonywanie publicznego transportu zbiorowego na rzecz Gminy na linię komunikacyjną Y oraz zasad finansowania przez Związek Gmin Komunikacji Publicznej Gminy. Zakres przewozów wykonywanych w ramach Komunikacji Publicznej Gminy określa rozkład jazdy autobusów ustalony przez Związek Gmin. Wykonywanie przewozów Związek Gmin powierza spółce Spółce K. Spółka K. będzie realizowała przewozy zgodnie z rozkładem jazdy, cennikiem biletów oraz na podstawie zezwolenia udzielonego przez Prezydenta Miasta. Związek Gmin zobowiązuje się do dofinansowania usług przewozowych świadczonych przez Spółkę K. na linii Komunikacji Publicznej Gminy w wysokości przekazanych na ten cel środków finansowych przez Gminę. Pasażerowie mogą korzystać z przejazdów na linii Y nabywając bilet imienny, miesięczny w cenach określonych w cenniku biletów, stanowiący załącznik do zezwolenia. Do korzystania z ulg w opłacie za przejazd uprawnione są osoby, którym przysługuje jedna z ulg wynikających z ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych i bezpłatnych przejazdów publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54 poz. 254, z późn. zm.), na podstawie dokumentu uprawniającego do korzystania z takiej ulgi. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży biletów oraz z tytułu dopłat do biletów ulgowych sprzedawanych zgodnie z ustawą z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych i bezpłatnych przejazdów publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54 poz. 254, z późn. zm.) stanowią przychód Spółka K. Miesięczna wysokość dofinansowania za usługi wykonane zgodnie z obowiązującym rozkładem jazdy stanowić będzie różnicę pomiędzy kosztem usługi w okresie miesiąca kalendarzowego powiększonym o tzw. „rozsądny zysk” w wysokości 6 % kosztu, a kwotą uzyskaną ze sprzedaży biletów i należnych dopłat do biletów ulgowych. Po każdym zakończonym miesiącu Spółka K. przedłoży Gminie rozliczenie sprzedanych biletów i otrzymanych dopłat oraz należnego dofinansowania. Kwota dofinansowania nie wpływa na cenę biletów i jest przeznaczona na finansowanie bieżącej działalności związanej z realizacją przewozów objętych umową.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, że otrzymywane przez Wnioskodawcę dofinansowanie z tytułu świadczenia usług przewozu pasażerów na linii Y – wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca – stanowi dopłatę w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, mającą bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wskazał, że dofinansowanie, które otrzymuje od Związku Gmin jest przeznaczona na finansowanie bieżącej działalności związanej z realizacją przewozów objętych umową i nie ma wpływu na cenę biletu, czyli na cenę świadczonej usługi. Jednakże, zauważyć należy, że z umowy zawartej ze Związkiem Gmin wynika, że miesięczna wysokość dofinansowania za usługi wykonane zgodnie z obowiązującym rozkładem jazdy stanowić będzie różnicę pomiędzy kosztem usługi w okresie miesiąca kalendarzowego powiększonym o tzw. „rozsądny zysk” w wysokości 6 % kosztu, a kwotą uzyskaną ze sprzedaży biletów i należnych dopłat do biletów ulgowych. Po każdym zakończonym miesiącu Wnioskodawca przedłoży Gminie rozliczenie sprzedanych biletów i otrzymanych dopłat oraz należnego dofinansowania. Pasażerowie mogą korzystać z przejazdów na linii Y nabywając bilet imienny, miesięczny w cenach określonych w cenniku biletów, stanowiący załącznik do zezwolenia, a osoby uprawnione są do korzystania z ulg w opłacie za przejazd, wynikających z ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych i bezpłatnych przejazdów publicznego transportu.

W przedmiotowej sprawie istnieje więc, bezpośredni związek pomiędzy usługami Wnioskodawcy a otrzymywanym dofinansowaniem. Wpływ na cenę również jest oczywisty: ostateczny odbiorca - pasażer nie musi płacić za usługę lub płaci za nią częściowo właśnie z powodu pokrycia jej dofinansowaniem otrzymywanym przez Wnioskodawcę od Związku Gmin. Mimo, że kwota dofinansowania oczywiście pokrywa działalność Spółki związaną z realizacją przewozów objętych umową, to przede wszystkim uznać należy, że jest ona związana z cenami świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Dlatego też nie można jej traktować jako niezwiązanej ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług przewozowych objętych zawarta umową.

A skoro otrzymywane dofinansowanie stanowi dopłatę do ceny świadczonych przez Wnioskodawcę usług przewozu (tj. świadczenie usług dzięki dofinansowaniu ma niższą cenę lub też innymi słowy właśnie dlatego, że ceny biletów ustalone są na takim a nie innym poziomie Spółce wypłacane jest dofinansowanie), taka dotacja podlega opodatkowaniu VAT.

Otrzymana kwota dofinansowania będzie miała zatem bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez Wnioskodawcę i na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT stanowić będzie podstawę opodatkowania podatkiem VAT. Zapłatą za świadczone przez Wnioskodawcę usługi będzie bowiem nie tylko otrzymywana zapłata za bilety, ale również otrzymane dofinansowanie, stanowiąca dopłatę do ceny usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych, stanowiąca w istocie wynagrodzenie za wykonanie konkretnych usług zleconych przez Związek Gmin, stanowi element podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a w konsekwencji podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, według stawki właściwej dla usług przewozu pasażerów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że dofinansowanie, które otrzymywać będzie od Związku Gmin nie będzie stanowić podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. stawka podatku wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust, 1. W myśl art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. dla dostawy towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8% z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Usługi transportu osób są opodatkowane stawką 8%.

Pod poz. 142-144 załącznika nr 3 do ustawy o podatku VAT wymienione zostały:

• transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski - PKWiU 49.31,
  

• usługi taksówek osobowych - PKWiU 49.32,
  

• pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany - PKWiU 49.39.
  
  
  

Należy zaznaczyć, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów zaliczenie określonego produktu do właściwego grupowania PKWiU należy do obowiązków producenta (usługodawcy) tego produktu. Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy podkreślić, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.