Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.472.2017.1.MK
z 4 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2017 r. (data wpływu 21 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki ewidencyjnej nr 84/1 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki ewidencyjnej nr 84/1.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z żoną są osobami fizycznymi - małżeństwem posiadającym ustawową wspólnotę majątkową. W przeszłości dokonywali wspólnego zakupu trzech działek budowlanych oraz czterech działek rolnych. Historia tych transakcji przedstawia się następująco:

• 30 sierpnia 2006 r. - zakup działki budowlanej nr 38/14 o powierzchni 803 m² wraz z udziałem we współwłasności w dojazdowej drodze wewnętrznej (182 m²),
• 27 września 2006 r. - zakup działki budowlanej nr 38/31 o powierzchni 756 m²,
• 25 lipca 2007 r. - zakup działki budowlanej nr 84/1 o powierzchni 980 m² ,
• 31 lipca 2007 r. - zakup działki rolnej nr 31 o powierzchni 1.100 m² oraz działki rolnej nr 187/1 o powierzchni 2.150 m²,
• 24 października 2007 r. - zakup działki rolnej o łącznej powierzchni 9.800 m² składającej się z przylegających do siebie działek o numerach: 317, 316/1 oraz 316/2,
• 2 kwietnia 2008 r. - zakup działki rolnej o łącznej powierzchni 2.250 m² składającej się z dwóch przylegających do siebie działek o numerach: 120/2 oraz 120/3.
  
  

W dniu 19 grudnia 2007 r. Wnioskodawca wraz z żoną dokonali sprzedaży jednej z powyższych działek, tj. działki nr 38/14 o powierzchni 803 m². Tak więc w chwili obecnej są właścicielami dwóch działek budowlanych oraz czterech działek rolnych (w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej).

Ponadto Wnioskodawca, jest jednoosobowym właścicielem nieruchomości rolnych, położonych w mieście oraz gminie S., obejmujących:

1. dwie działki gruntu o numerach 261 oraz 263 (o powierzchni ok. 1,55 ha) oraz
2. udział odpowiadający 5/6 częściom działek gruntu o numerach: 458, 459, 460, 461, 462, 807, 808, 809, 463, 464,465, 466, 467, 804, 805, 806 (o łącznej powierzchni 1,62 ha),

które już prawie 26 lat temu (29 stycznia 1992) Wnioskodawca otrzymał w ramach darowizny od dziadków. Nieruchomości te należą do Jego majątku osobistego i nie stanowią małżeńskiej współwłasności majątkowej.

Na wniosek Miasta, z powyższej działki nr 263 wydzielono działkę nr 263/2 o powierzchni 224 m², na której znajduje się pomnik. W dniu 29 lipca 2014 r. tytuł własności do tej działki został przeniesiony na Miasto. Zdarzenie to było podyktowane koniecznością przeprowadzenia remontu ww. pomnika przez władze miasta.

Wnioskodawca z żoną nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W chwili obecnej Wnioskodawca wraz z żoną chcą sprzedać jedną z działek, tj. działkę budowlaną nr 84/1 o powierzchni 980 m². W chwili zakupu, tj. 25 lipca 2007 r., działka ta była objęta Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, którego postanowienia i zapisy pozostają niezmienione do dnia dzisiejszego. W związku z tym, w dniu 23 października 2017 r., Wnioskodawca wraz z żoną podpisali przedwstępną umowę sprzedaży. Zgodnie z treścią aktu przyrzeczona (ostateczna) umowa sprzedaży zostanie zawarta w terminie do dnia 31 maja 2018 r.

Wcześniej, w celu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości małżeństwo skontaktowało się z biurem pośrednictwa, gdyż nie czują się kompetentni do prowadzenia działań w tym zakresie. Niemniej jednak, kontakt z kupującym został nawiązany bez udziału biura pośrednictwa. Wnioskodawca wraz z żoną nie podejmowali też żadnych innych działań reklamowych, takich jak na przykład tworzenie strony www. zamieszczanie ogłoszeń w prasie, radiu czy w innych środkach masowego przekazu. W odniesieniu do powyższej nieruchomości (ani do żadnej innej nieruchomości) nie dokonali uzbrojenia terenu, nie dokonali podziału działek, nie wydzielili na ich terenie dróg wewnętrznych, nie podejmowali działań marketingowych w celu sprzedaży działek (wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia), nie uzyskali decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), nie występowali o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, nie prowadzili i nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Należące do małżeństwa nieruchomości nigdy nie były przedmiotem najmu, użyczenia ani dzierżawy na podstawie żadnej z umów cywilnoprawnych, co oznacza, że nie służyły i nie służą uzyskiwaniu korzyści majątkowych.

Powyższe działki gruntu nie były i nie są przez małżeństwo przeznaczone ani wykorzystywane dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej. Żadna z działek nie jest i nie była w przeszłości zabudowana, uzbrojona, ani nie była i nie jest wykorzystywana przez nich w żaden komercyjny bądź niekomercyjny sposób. Ich źródła zarobkowania nie są w żaden sposób związane z posiadanymi nieruchomościami.

Źródła dochodów Wnioskodawcy i jego żony są następujące. Jeżeli chodzi o Wnioskodawcę, od czerwca 2013 r. jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na stanowisku asystenta w kancelarii prawniczej. Wcześniej, tj. w latach 2004-2013, źródłem dochodów Wnioskodawcy była współpraca z biurami tłumaczeń, polegająca na indywidualnym wykonywaniu tłumaczeń (głównie) pisemnych z języka angielskiego na podstawie umów o dzieło. Jeszcze wcześniej, tj. w latach 1997-2004 Wnioskodawca był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w firmie - na stanowisku tłumacza języka angielskiego. Sporadyczne tłumaczenia Wnioskodawca wykonuje do dnia dzisiejszego - w ramach współpracy z biurem tłumaczeń w oparciu o umowy o dzieło.

Żona Wnioskodawcy, jest nauczycielką/lektorką języka angielskiego. Od 1996 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest to jej jedyne źródło dochodów.

Trudno przewidzieć, jaki będzie los pozostałych gruntów. Najprawdopodobniej - w odległej, lecz bliżej nieokreślonej przyszłości - co najmniej dwie działki zostaną przekazane w formie darowizny na rzecz dwóch córek małżeństwa. Jednakże w tej chwili Wnioskodawca wraz z żoną nie podjęli takiej decyzji i trudno powiedzieć, czy podejmą ją w najbliższym czasie. Życie pisze różne scenariusze, a małżeństwo w chwili obecnej nie potrafi wskazać ani wykluczyć swoich intencji co do posiadanych nieruchomości. Ze względu na niestabilność szeroko rozumianego otoczenia gospodarczego w Polsce i na świecie oraz brak pewności co do przyszłej kondycji finansowej rodziny, a także ze względu na zmieniające się i nieznane w dniu dzisiejszym potrzeby finansowe rodziny, nie można oczywiście wykluczyć sytuacji, w której w ciągu następnych kilku lat konieczne będzie zbycie kolejnej działki.

Wraz z dwiema nastoletnimi córkami (14 i 17 lat) małżeństwo mieszka w domu jednorodzinnym stanowiącym ich współwłasność i będącym stałym oraz jedynym miejscem zamieszkania. Małżeństwo nie ma zamiaru sprzedawać domu ani teraz, ani w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane we wniosku zdarzenie przyszłe, tj. planowana sprzedaż nieruchomości składającej się z działki ewidencyjnej nr 84/1, będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż nieruchomości składającej się z działki ewidencyjnej nr 84/1, nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie

Jak wynika z aktywności zawodowej małżeństwa, ich zamiarem nie jest dokonywanie obrotu składnikami majątkowymi w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, w celu osiągania zarobków z tego tytułu w sposób trwały. Za otrzymane pieniądze nie zamierzają nabywać następnych gruntów, lecz wykorzystywać je w celach prywatnych, związanych z ich codziennym życiem (jak choćby z wychowywaniem i edukacją dwóch dorastających córek).

Należące do Wnioskodawcy i Jego żony nieruchomości nigdy nie były przedmiotem najmu, użyczenia ani dzierżawy na podstawie żadnej z umów cywilnoprawnych, co oznacza, że nie służyły i nie służą uzyskiwaniu korzyści majątkowych.

A zatem Wnioskodawca wraz z żoną są osobami fizycznymi, którzy rozporządzają swoim majątkiem prywatnym w sposób okazjonalny (od czasu ostatniej transakcji upłynęło już 9.5 roku) i nie podejmują aktywnych działań w celu dokonania sprzedaży nieruchomości, co oznacza, że nie prowadzą działalności gospodarczej w myśl ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe działki gruntu nie były i nie są przez małżeństwo przeznaczone ani wykorzystywane dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej. Żadna z działek nie jest i nie była w przeszłości zabudowana, uzbrojona, ani nie była i nie jest wykorzystywana przez małżeństwo w żaden komercyjny bądź niekomercyjny sposób. Jak już wspomniano powyżej, źródła zarobkowania nie są w żaden sposób związane z posiadanymi nieruchomościami. Dlatego też Wnioskodawca uważa, że dokonanie sprzedaży jednej z działek incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie za podatników w zakresie takiej czynności.

Wnioskodawca uważa, że w ich przypadku (są osobami fizycznymi) nie można przyjąć, że sprzedając nieruchomość będą działali w charakterze podatników prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ ich działalność w tym zakresie nie przybiera formy zawodowej (profesjonalnej). Czynności Wnioskodawcy nie mają zorganizowanego charakteru i nie są wykonywane w sposób ciągły. Aktywność Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami nie wskazuje, że czynności przybierają formę zorganizowaną. Na przykład, Wnioskodawca nie dokonywał uzbrojenia terenu, nie dokonywał podziału działek, nie wydzielał na ich terenie dróg wewnętrznych, nie podejmował działań marketingowych w celu sprzedaży działek (wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia), nie uzyskiwał decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. A zatem, jeżeli nie podjął takich działań, to sprzedaż powinna nastąpić w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Co więcej, tym samym z całą pewnością nie ma mowy o ciągu powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a jedynie taki ciąg mógłby wskazywać na tego rodzaju aktywność „handlową”.

Na profesjonalny charakter działań nie wskazuje również skala podejmowanych działań, która ogranicza się do kilku gruntów (a nie kilkunastu bądź kilkudziesięciu), co świadczy o jedynie okazjonalnej a nie zorganizowanej na stałe działalności w tym zakresie.

Podsumowując, działania Wnioskodawcy w stosunku do składników majątkowych stanowiących własność nie wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, ponieważ podejmowane czynności nie odbiegają od normalnego wykonywania prawa własności, a Wnioskodawca nie uczynił z takich operacji stałego źródła zarobkowania. Podejmowane przez Wnioskodawcę formy aktywności, na przykład uzyskanie zysku (rozumianego jako nadwyżka między kosztami zakupu a przychodem ze sprzedaży) oraz poszukiwanie nabywców przez składanie ofert sprzedaży, mieszczą się w zwykłych czynnościach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem.

Wnioskodawca uważa, że w tym przypadku nie ma mowy o zespole powiązanych ze sobą działań. Nie przygotowuje działek do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), nie prowadzi ich wielokrotnego zbywania w celu zarobkowym oraz nie dokonuje tych transakcji w krótkim przedziale czasowym (jak już wspomniano wcześniej, od czasu ostatniej transakcji upłynęło ponad 9,5 roku).

A zatem, w celu dokonania sprzedaży gruntu nie podejmuje aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami i nie angażuje środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców bądź usługodawców. Działań tych nie charakteryzują: powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji. Tak więc podejmowane przez Wnioskodawcę działania nie wyczerpują znamion profesjonalnej działalności handlowej, a tylko sprzedaż zrealizowana w jej ramach podlega opodatkowaniu VAT.

Co do zarobkowego charakteru czynności, należy nadmienić, że decyzji o sprzedaży, co do zasady, towarzyszy chęć uzyskania jak najwyższej ceny.

Ponadto, zgodnie z wyrokiem TSUE, sama liczba i zakres transakcji nie mają decydującego znaczenia dla oceny, czy sprzedaż gruntu stanowi działalność gospodarczą i, co za tym idzie, czy jest opodatkowana podatkiem VAT. Nie ma też takiego znaczenia długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. W każdym razie - co wydaje się bardzo istotne - TSUE podkreślił wyraźnie, że w żadnej mierze rozstrzygającego znaczenia nie ma tutaj liczba dokonywanych transakcji.

Zgodnie z orzecznictwem sądów, nie ma znaczenia cel nabycia działek. Sądy podkreślają, że istota sprowadza się do tego, czy podatnik działa podobnie jak handlowiec, a Wnioskodawca niniejszym dowodzi, że nie podejmuje czynności takich jak handlowcy. Nie ma więc podstaw, aby uznać Wnioskodawcę za podatnika VAT. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Bazując na orzecznictwie sądów administracyjnych Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jak również interpretacji Ministra Finansów, decydującym czynnikiem, który nie pozwala zakwalifikować przedmiotowej sprzedaży do działalności gospodarczej z art. 15 ust. 2 ustawy VAT, jest brak zaangażowania Wnioskodawcy w proces sprzedaży, który byłby porównywalny do stopnia zaangażowania właściwego dla profesjonalistów, którzy zawodowo zajmują się sprzedażą danego typu dóbr bądź usług.

Na zakończenie Wnioskodawca chciałby przytoczyć stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, który zauważył, że zwłaszcza w warunkach rozregulowanej sytuacji na rynku pracy, niepewności co do sposobu zaspokojenia w przyszłości potrzeb własnych i rodziny, do naturalnych zachowań należy lokowanie wolnych środków finansowych w różne dobra, które w określonej perspektywie czasowej mogą zostać korzystnie spieniężone. Do takich dóbr należą m.in. nieruchomości. Reasumując, tylko taka aktywność handlowa obywatela jego majątkiem czyni go podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), która przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stalą (powtarzalność czynności i zamiar ich dłuższej kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Sprzedaż jednej lub kilku działek budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, wskazująca na ograniczony ilościowo zakres realizacji tej sprzedaży, a tym samym jej okazjonalność, a nie zamiar częstotliwego realizowania takiej działalności, nie może być kwalifikowana jako prowadzenie handlowej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u.

A zatem, zgodnie z przyjętym przez Wnioskodawcę stanowiskiem, realizując sprzedaż przedmiotowej działki będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania (tj. przedmiotowa sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług).

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że z identycznym wnioskiem wystąpiła jego małżonka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy podmiot w celu dokonania sprzedaży działki, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a wiec za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z powyższego orzeczenia wynika m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia miedzy czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną są osobami fizycznymi - małżeństwem posiadającym ustawową wspólnotę majątkową. W przeszłości dokonywali wspólnego zakupu trzech działek budowlanych oraz czterech działek rolnych. W dniu 19 grudnia 2007 r. Wnioskodawca wraz z żoną dokonali sprzedaży jednej z powyższych działek, tj. działki nr 38/14 o powierzchni 803 m². Tak więc w chwili obecnej są właścicielami dwóch działek budowlanych oraz czterech działek rolnych (w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej). Ponadto Wnioskodawca, jest jednoosobowym właścicielem nieruchomości rolnych, położonych w mieście oraz gminie S., obejmujących:

1. dwie działki gruntu o numerach 261 oraz 263 (o powierzchni ok. 1,55 ha) oraz
2. udział odpowiadający 5/6 częściom działek gruntu o numerach: 458, 459, 460, 461, 462, 807, 808, 809, 463, 464, 465, 466, 467, 804, 805, 806 (o łącznej powierzchni 1,62 ha),

które już prawie 26 lat temu (29 stycznia 1992) Wnioskodawca otrzymał w ramach darowizny od dziadków. Nieruchomości te należą do Jego majątku osobistego i nie stanowią małżeńskiej współwłasności majątkowej.

Wnioskodawca z żoną nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni. W chwili obecnej Wnioskodawca wraz z żoną chcą sprzedać jedną z działek, tj. działkę budowlaną nr 84/1 o powierzchni 980 m². W chwili zakupu, tj. 25 lipca 2007 r., działka ta była objęta Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, którego postanowienia i zapisy pozostają niezmienione do dnia dzisiejszego. W związku z tym, w dniu 23 października 2017 r., Wnioskodawca wraz z żoną podpisali przedwstępną umowę sprzedaży. Zgodnie z treścią aktu przyrzeczona (ostateczna) umowa sprzedaży zostanie zawarta w terminie do dnia 31 maja 2018 r. Wcześniej, w celu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości małżeństwo skontaktowało się z biurem pośrednictwa, gdyż nie czują się kompetentni do prowadzenia działań w tym zakresie. Niemniej jednak, kontakt z kupującym został nawiązany bez udziału biura pośrednictwa. Wnioskodawca wraz z żoną nie podejmowali też żadnych innych działań reklamowych, takich jak na przykład tworzenie strony www. zamieszczanie ogłoszeń w prasie, radiu czy w innych środkach masowego przekazu. W odniesieniu do powyższej nieruchomości (ani do żadnej innej nieruchomości) nie dokonali uzbrojenia terenu, nie dokonali podziału działek, nie wydzielili na ich terenie dróg wewnętrznych, nie podejmowali działań marketingowych w celu sprzedaży działek (wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia), nie uzyskali decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), nie występowali o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, nie prowadzili i nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Należące do małżeństwa nieruchomości nigdy nie były przedmiotem najmu, użyczenia ani dzierżawy na podstawie żadnej z umów cywilnoprawnych, co oznacza, że nie służyły i nie służą uzyskiwaniu korzyści majątkowych. Powyższe działki gruntu nie były i nie są przez małżeństwo przeznaczone ani wykorzystywane dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej. Żadna z działek nie jest i nie była w przeszłości zabudowana, uzbrojona, ani nie była i nie jest wykorzystywana przez nich w żaden komercyjny bądź niekomercyjny sposób. Ich źródła zarobkowania nie są w żaden sposób związane z posiadanymi nieruchomościami.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy, planowana sprzedaż nieruchomości składającej się z działki ewidencyjnej nr 84/1 będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży przedmiotowej działki Wnioskodawca będzie działał w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, wytyczenie dróg wewnętrznych, działań marketingowych itd.). Wnioskodawca wskazał, że wcześniej, w celu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości skontaktował się z biurem pośrednictwa, gdyż nie czuł się kompetentny do prowadzenia działań w tym zakresie. Niemniej jednak, kontakt z kupującym został nawiązany bez udziału biura pośrednictwa. Wnioskodawca nie podejmował też żadnych innych działań reklamowych, takich jak na przykład tworzenie strony www. zamieszczanie ogłoszeń w prasie, radiu czy w innych środkach masowego przekazu. Wnioskodawca na przedmiotowej nieruchomości nie dokonywał uzbrojenia terenu, nie dokonał podziału działek, nie wydzielili na jej terenie dróg wewnętrznych, nie podejmował działań marketingowych w celu sprzedaży działek (wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia), nie uzyskał decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem najmu, użyczenia ani dzierżawy na podstawie żadnej z umów cywilnoprawnych, co oznacza, że nie służyła i nie służy uzyskiwaniu korzyści majątkowych. Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowej działki nr 84/1, nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, a będzie jedynie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z poźn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.