2018.01.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.665.2017.1.AM
z 9 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2017 r. (data wpływu 5 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki należącej do majątku osobistego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki należącej do majątku osobistego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dacie 5 lipca 2005 r. na podstawie umowy darowizny sporządzonej przez notariusza własność nieruchomości położonej dla której sąd rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą, nabyli od rodziców Wnioskodawcy: Tomasz M. i jego małżonka Ewelina M. na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Wówczas Wnioskodawca i jego małżonka wiązali z przedmiotową nieruchomością plany i zamierzali zagospodarować ją na własne potrzeby. Nieruchomość ta nie została nabyta w celu dalszej odsprzedaży.

W roku 2012 Wnioskodawca wraz z małżonką dokonali podziału ww. nieruchomości na 8 niezabudowanych działek w tym 2 działki stanowiące drogę wewnętrzną - posiadających dostęp do drogi publicznej. Początkowo zamiarem Wnioskodawcy i jego małżonki było wybudowanie domu na wydzielonej działce nr 422/2. W tym celu wystąpili nawet z wnioskiem o warunki zabudowy pod dom jednorodzinny. Upływ czasu i sytuacja osobista zweryfikowały ww. plany.

W 2017 r. Wnioskodawca wraz z małżonką podjęli działania w celu sprzedaży działki nr 422/2 o powierzchni 0,2795 ha - działki niezabudowanej stanowiącej zgodnie z wpisem w KW - łąki trwałe. Zamieszczono ogłoszenie sprzedaży działki w gazecie.

W konsekwencji tego podpisali umowę przedwstępną sprzedaży pod warunkiem z „D” Spółka Akcyjna. Fakt ten został ujawniony w KW przedmiotowej nieruchomości.

Wnioskodawca wraz z małżonką zamierza sprzedać ww. działkę w celu uzyskania dodatkowych środków na cele osobiste w tym głównie na spłatę kredytu. W ocenie Wnioskodawcy i jego małżonki sprzedaż ta nie stanowi zawodowego obrotu nieruchomościami.

Należy też zaznaczyć, iż działka ta nigdy nie była wykorzystywana na cele związane z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca Tomasz M. jest osobą fizyczną, która prowadziła działalność gospodarczą pod firmą: O Tomasz M. Działalność ta od stycznia 2017 r. jest zawieszona. Przedmiotem działalności było prowadzenie działalności pogotowia ratunkowego. Małżonka Wnioskodawcy nigdy nie prowadziła i aktualnie nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT w zakresie zamierzanej czynności sprzedaży wyodrębnionej działki opisanej powyżej (stanowiącej własność Wnioskodawcy wraz z małżonką na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej), osobie prawnej tj. „D” Spółka Akcyjna i w związku z tym należy doliczyć podatek od towarów i usług do ceny sprzedaży?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Planowana transakcja sprzedaży wydzielonej działki wchodzącej w skład ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej Wnioskodawcy i jego małżonki nabytej w drodze darowizny od rodziców Wnioskodawcy - nie będzie stanowić wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Wnioskodawca i jego małżonka nie będą zatem podatnikami podatku VAT w zakresie zamierzanej transakcji sprzedaży. Cena sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zaś nie powinna być powiększona o podatek od towarów i usług.

Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) i art. 5 wskazanej ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu przepisów ww. ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii. Pojęcie rzeczy definiuje kodeks cywilny. Rzeczami są zarówno ruchomości, jak i nieruchomości w ramach, których wyróżnia się grunty, budynki, części budynków.

Z kolei przez dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przepisami ww. ustawy aby dana czynność była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, musi być wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ustawa zawiera definicję podatnika, i jest nim osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zaś określona w ust. 2, obejmuje: wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja pojęcia podatnika ma zasadnicze znaczenie dla zakresu opodatkowania. Określenie czynności podlegających opodatkowaniu wyznacza zakres przedmiotowy opodatkowania, z kolei zdefiniowanie pojęcia podatnika wskazuje zakres podmiotowy opodatkowania. Oba te warunki powinny zostać spełnione jednocześnie, w związku z czym w odniesieniu do danej czynności konkretny podmiot powinien występować w charakterze podatnika. Regulacje dyrektywy VAT z 2006 r. wyrażają ten wymóg wprost - stanowią bowiem o wykonywaniu czynności opodatkowanych przez podatnika działającego w takim charakterze. Zatem wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika - nawet jeśli tak w ogóle jest on podatnikiem z innego tytułu - pozostaje poza zakresem opodatkowania. Trybunał Sprawiedliwości wskazał, że sam fakt dokonania czynności przez podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT nie oznacza, ze podlega ona opodatkowaniu VAT, bowiem możliwe jest, że w danej transakcji sprzedawca nie występuje w tej właśnie roli (np. wyrok TS z 4 października 1995 r. „C-291/92, Finanzamt Uelzen przeciwko Dieter Armbrecht, EU:C: 1995:304).

Fakt ten widoczny jest w orzecznictwie sądowym jak wskazał choćby WSA w Poznaniu w wyroku z 9 lutego 2010 r. (I SA/Po 1015/09, LEX nr 559520): „Ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, ani nawet formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności - bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika od towarów i usług”. Wątpliwości wywołuje status podatkowy osób fizycznych, które nie prowadząc formalnie zarejestrowanej działalności gospodarczej, dokonują sprzedaży działek budowlanych czy też w ogóle gruntów.

W celu określenia, w jakim przypadku sprzedaż będzie można traktować jak przejaw działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, wskazówki podaje Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 października 2011 r., I FSK 1554/10, wskazał, iż do oceny, czy w danej transakcji sprzedawca np. działek występuje w roli podatnika, istotne są okoliczności i warunki, w jakich dochodzi do transakcji potencjalnie podlegającej opodatkowaniu VAT. „Fakt podjęcia, np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną”. Dlatego też, jeżeli sprzedaż przez osobę fizyczną np. wydzielonej działki nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a nie jako przejaw zorganizowanej i profesjonalnej działalności podobnej np. do obrotu nieruchomościami, to można przyjąć, że sprzedaż w ogóle nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT. W konkluzji sam fakt uczestniczenia w transakcji przez podatnika VAT nie oznacza, że w konkretnym przypadku wystąpił on w tej właśnie roli.

Liczne orzecznictwo sądów administracyjnych wskazuje, że w sytuacji, w której dany podmiot dokonuje sprzedaży towarów z majątku prywatnego nie nabytego w celu odprzedaży, choć z dopuszczeniem takiej możliwości, nie jest podatnikiem VAT w zakresie tych czynności, choćby takich transakcji (sprzedaży gruntów) było kilka lub nawet kilkanaście. Pogląd taki np. w wyroku składu siedmiu sędziów NSA z 29 października 2007 r. (I FPS 3/07, ONSA WSA 2008, nr 1, poz. 8). Orzecznictwo wskazuje także, iż działalność handlowa (utożsamiana tu z gospodarczą w tym zakresie) nie jest ograniczana w czasie i nie kończy się po sprzedaży z góry określonej ilości towarów. W związku z tym nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odprzedaży (w celach handlowych), jeżeli sprzedane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawcy, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawca nie może być uznany za podatnika w tym zakresie (zob. także wyrok NSA z 12 stycznia 2010 r., I FSK 1626/08, LEX nr 558842).

Każdorazowo istotne znaczenie powinien mieć zamiar nabycia przedmiotowych gruntów (które są później sprzedawane przez takiego nabywcę). Gdy z okoliczności sprawy wynika, że zamiarem nabycia było późniejsze odprzedanie gruntów, to - zasadniczo - należałoby takiego sprzedawcę uznać za podatnika VAT w zakresie tych sprzedaży (zob. także wyrok WSA w Białymstoku z 27 czerwca 2007 r., I SA/Bk 399/06, LEX nr 940160). Natomiast jeżeli sprzedawca gruntów nabywał te grunty do majątku prywatnego, dopuszczając wprawdzie możliwość odprzedaży, lecz nie było to jego głównym celem, wówczas co do zasady w zakresie dokonywanej sprzedaży gruntów nie powinien być traktowany jako podatnik VAT.

Tak też podaje NSA w wyroku z 23 stycznia 2009 r. (I FSK 1629/07, LEX nr 508260), w którym wskazał, że decydujące znaczenie mają zamiar i okoliczności nabycia składników majątku, w szczególności to, czy nabycie dotyczyło zaspokojenia własnych (prywatnych) potrzeb podatnika, czy też miało związek z prowadzoną działalnością handlową.

Oczywiście zamiar, o którym mowa, w okolicznościach konkretnego przypadku będzie trudno ustalić. Należy wówczas zwrócić uwagę na okoliczności towarzyszące nabyciu, a także na moment nabycia oraz na czas dzielący nabycie i zbycie oraz okoliczności sprzedaży i przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży (czy konsekwentnie pozostają one w majątku prywatnym, czy też są używane w działalności gospodarczej).

Mając na uwadze powyższą wykładnię przepisów, należy wskazać że zamiar sprzedaży nieruchomości - wydzielonej działki - opisanej we wniosku w ocenie Wnioskodawcy i jego małżonki nie będzie nosił cech działalności zorganizowanej i profesjonalnej podobnej np. do obrotu nieruchomościami. Sprzedaż ta, zaś odbywać się będzie w ramach zarządu majątkiem na zasadzie ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wnioskodawca i jego małżonka nabyli nieruchomość w drodze darowizny od rodziców Wnioskodawcy do majątku wspólnego na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Darowizna miała miejsce w roku 2005 r., wówczas Wnioskodawca i jego małżonka wiązali z przedmiotową nieruchomością plany i zamierzali zagospodarować ją na własne potrzeby. Nabycie to nie miało związku, z żadną działalnością gospodarczą, (jak wskazano powyżej Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie działalności pogotowia ratunkowego w okresie: VI.2014 – I.2017. W styczniu 2017 r. działalność ta została zawieszona. Małżonka Wnioskodawcy nigdy działalności gospodarczej nie prowadziła. Nieruchomość ta nie została także nabyta w celu dalszej odsprzedaży. Upływ czasu i sytuacja osobista zweryfikowały ww. plany. W roku 2012 darowana nieruchomość została podzielona na osiem działek, z których dwie stanowią drogę wewnętrzną dojazdową do pozostałych. Następnie dopiero w 2017 r. zdecydowano i podpisano umowę przedwstępną sprzedaży jednej z działek nr 422/2, zaś działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, nie wykraczały poza zwykłe formy ogłoszenia. Moment nabycia oraz czas dzielący nabycie i zbycie jest od siebie odległy, co przesądza tylko o fakcie, iż od początku wiązano plany z nieruchomością i wydzieloną działką na cele osobiste. Należy też zaznaczyć, iż działki te nigdy nie były wykorzystywane na cele związane z działalnością gospodarczą.

To wszystko zdaniem Wnioskodawcy i jego małżonki przesądza, iż nie można traktować zamierzonej czynności sprzedaży wydzielonej działki nr 422/2 za przejaw działalności gospodarczej wedle przepisów ustawy o VAT. Wnioskodawca i jego małżonka zaś nie występowaliby w tym przypadku w charakterze podatnika.

Wobec tego dokonanie zamierzonej transakcji sprzedaży wydzielonej działki nr 422/2 nie powinno podlegać opodatkowaniu VAT, a cena sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie powinna być powiększona o podatek od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza, to że dostawa towarów, w tym gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 15 września 2011 w sprawach: C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnie od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 5 lipca 2005 r. na podstawie umowy darowizny Tomasz M. i jego małżonka Ewelina M. nabyli na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej od rodziców Wnioskodawcy własność nieruchomości. Wówczas Wnioskodawca i jego małżonka wiązali z przedmiotową nieruchomością plany i zamierzali zagospodarować ją na własne potrzeby. Nieruchomość ta nie została nabyta w celu dalszej odsprzedaży.

W konsekwencji tego podpisali umowę przedwstępną sprzedaży pod warunkiem z „D” Spółka Akcyjna.

Wnioskodawca wraz z małżonką zamierza sprzedać ww. działkę w celu uzyskania dodatkowych środków na cele osobiste w tym głównie na spłatę kredytu.

Działka ta nigdy nie była wykorzystywana na cele związane z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca Tomasz M. jest osobą fizyczną, która prowadziła działalność gospodarczą pod firmą: O Tomasz M. Działalność ta od stycznia 2017 r. jest zawieszona. Przedmiotem działalności było prowadzenie działalności pogotowia ratunkowego. Małżonka Wnioskodawcy, zaś nigdy nie prowadziła i aktualnie nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy stanie się podatnikiem podatku VAT w zakresie zamierzanej czynności sprzedaży wyodrębnionej działki opisanej powyżej (stanowiącej jego własność wraz z małżonką na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej) - osobie prawnej - „D” Spółka Akcyjna i w związku z tym należy doliczyć podatek od towarów i usług do ceny sprzedaży.

W ocenie tut. Organu działania, dotyczące nieruchomości, będącej przedmiotem wniosku nie wskazują na aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki, które wskazywałyby na działalność zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami, nie prowadził też działań w celu zwiększenia atrakcyjności nieruchomości.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca w 2012 roku dokonał podziału posiadanej nieruchomości na osiem niezabudowanych działek w tym dwóch działek stanowiących drogę wewnętrzną - posiadających dostęp do drogi publicznej. Początkowo zamiarem Wnioskodawcy i jego małżonki było wybudowanie domu na wydzielonej działce nr 422/2. W tym celu wystąpili nawet z wnioskiem o warunki zabudowy pod dom jednorodzinny. Upływ czasu i sytuacja osobista zweryfikowały ww. plany.

Należy wskazać, że sam podział nieruchomości przez osobę, która nie zajmuje się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, nie inwestowała własnych środków finansowych w celu podniesienia wartości nieruchomości oraz nie prowadziła działań marketingowych związanych z nieruchomością wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia w celu znalezienia nabywcy nie może przesądzać o uznaniu tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, Wnioskodawca dokonując sprzedaży nieruchomości gruntowej tj. działki o numerze ew. 422/2 (która powstała w wyniku podziału innej nieruchomości nabytej w drodze darowizny i należy do majątku osobistego), nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, a czynności tej nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie zatem podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca dokonując sprzedaży nieruchomości korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej oraz nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, wydana interpretacja stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego małżonki. W związku z powyższym w celu uzyskania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przez Pana małżonkę, powinna Ona złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej i uiścić stosowną opłatę.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin