Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.616.2017.2.RM
z 16 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2017 r. (data wpływu 14 listopada 2017 r.), uzupełnionym w dniu 12 grudnia 2017 r. (data wpływu 19 grudnia 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 6 grudnia 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 11 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do usług wynajmu dźwigu wraz z operatorem (pytanie nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do usług wynajmu dźwigu wraz z operatorem (pytanie nr 1).

Wniosek uzupełniony został w dniu 12 grudnia 2017 r. (data wpływu 19 grudnia 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 6 grudnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, uzupełniony pismem z dnia 12 grudnia 2017 r.:

Wnioskodawca Sp. z o.o. prowadzi swą działalność w zakresie transportu drogowego towarów - oznaczonego symbolem PKD 49.41Z.

Usługi transportowe świadczone są na rzecz krajowych i zagranicznych kontrahentów. Wykonywane są również usługi transportowe dotyczące przewozu ruchomości, takich jak uszkodzone pojazdy, łodzie, kontenery, maszyny, urządzenia itp.

Aby usługa transportu tych ruchomości została wykonana Wnioskodawca musi wynająć dźwig samojezdny wraz z operatorem. Usługa ta jest wykonywana przez firmę zewnętrzną na zlecenie Wnioskodawcy.

Następnie Wnioskodawca Sp. z o.o. refakturuje wykonanie usługi dźwigowej na swojego Zleceniodawcę, który to wykonuje te usługi na Zlecenie innych firm leasingowych.

Faktura za wynajem dźwigu wystawiona na Wnioskodawcę Sp. z o.o. zawiera PKWiU 43.99.90 oraz adnotacje odwrotne obciążenie.

Wnioskodawca Sp. z o.o. refakturując tą usługę na swojego Zleceniodawcę (wiedząc, iż Zleceniodawca również obciąży tą usługą swojego Zleceniodawcę) wystawia również fakturę z PKWiU 43.99.90 z adnotacją odwrotne obciążenie.

Zdarzają się sytuacje, kiedy nie występuje refaktura usługi, natomiast Wnioskodawca wystawia fakturę za wykonanie usługi transportowej (w cenie, której zawarty jest koszt wynajmu dźwigu wraz z operatorem) ze stawką VAT 23%.

Wszystkie wykonywane usługi nie są związane z usługami budowlanymi, a jedynie z wykonaniem usługi transportowej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym podatnikiem VAT, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017, poz. 1221 z późn. zm.), u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust 1 i 9 powołanej ustawy.

Zleceniodawca jest czynnym podatnikiem VAT, o którym mowa w art. 15 ustawy, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

W odpowiedzi na pytanie Organu dotyczące wskazania pełnego (siedmiocyfrowego) symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.) dla świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy, którego dotyczy pytanie numer 1 oraz wskazania czy Zleceniodawca nabywa od Wnioskodawcy świadczenie, którego dotyczy pytanie numer 1 na własną rzecz (nie będzie ono wykorzystane do realizacji świadczenia przez Zleceniodawcę na rzecz innego podmiotu), czy też Zleceniodawca nabywa od Wnioskodawcy świadczenie na inne potrzeby, np. w celu realizacji świadczenia na rzecz innego (kolejnego) podmiotu, a jeśli Zleceniodawca nabywa świadczenia od Wnioskodawcy w celu realizacji świadczenia na rzecz innego (kolejnego) podmiotu należy jednoznacznie wskazać czy Zleceniodawca nabywa świadczenia od Wnioskodawcy celem wykonania na rzecz innego podmiotu usługi wymienionej w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca Sp. z o.o. prowadzi swą działalność w zakresie transportu drogowego towarów - oznaczonego symbolem PKD 49.41.Z. Usługi transportowe świadczone są na rzecz krajowych i zagranicznych kontrahentów.

Na zlecenie kontrahentów wykonuje również usługi transportowe dotyczące przewozu ruchomości, takich jak uszkodzone pojazdy, łodzie, kontenery, maszyny, urządzenia itp. Aby wykonać wymienione powyżej usługi transportu tych ruchomości Wnioskodawca musi wynająć dźwig samojezdny wraz z operatorem. Usługa ta jest wykonywana przez firmę zewnętrzną na zlecenie Wnioskodawcy Sp. z o.o. Za wynajem dźwigu wraz z operatorem Wnioskodawca otrzymuje fakturę VAT zawierającą kod PKWiU 43.99.90.0 z adnotacją odwrotne obciążenie. Usługi te ujęte są w załączniku nr 14 do ustawy pod pozycją 48 jako „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych”. Następnie Wnioskodawca Sp. z o.o. refakturuje wykonanie usługi dźwigowej na swojego Zleceniodawcę, który to wykonuje te usługi na zlecenie innych firm leasingowych, czyli Zleceniodawca Wnioskodawcy nadal jest podwykonawcą tej usługi transportowej.

Wnioskodawca Sp. z o.o. refakturując tę usługę na swojego Zleceniodawcę (wiedząc, iż Zleceniodawca również obciąży tą usługą swojego Zleceniodawcę) wystawia również fakturę z PKWiU 43.99.90.0 z adnotacją odwrotne obciążenie.

Przykładowo transakcja przebiega w ten sposób:

• Główny Zleceniodawca (zleca wykonanie transportu Zleceniodawcy Wnioskodawcy),
• Zleceniodawca Wnioskodawcy (zleca wykonanie transportu Wnioskodawca Sp. z o.o.),
• Podwykonawca (Wnioskodawca Sp. z o.o. w celu realizacji zlecenia musi wynająć dźwig wraz z operatorem)
• Podwykonawca (wynajmujący dźwig wraz z operatorem za zlecenie Wnioskodawcy Sp. z o.o.).
  
  

W związku z wprowadzeniem od 1 stycznia 2017 r. nowego sposobu opodatkowania usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT Wnioskodawca powziął wątpliwości co do prawidłowego rozliczania VAT od transakcji wymienionej powyżej.

Na podstawie art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców. Wykaz ten obejmuje m.in. „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych” sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 43.99.90.0 (poz. 48 załącznika).

Reasumując:

Wnioskodawca Sp. z o.o. otrzymuje Zlecenie od kontrahenta będącego czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny na przewóz, np. łodzi z punktu A do punktu B. Wnioskodawca Sp. z o.o. w celu realizacji świadczenia musi wynająć dźwig samojezdny z operatorem - aby załadować łódź celem wykonania jej transportu.

Faktura za wynajem dźwigu zostaje wystawiona na Wnioskodawcę Sp. z o.o. z PKWiU 43.99.90.0 z adnotacją odwrotne obciążenie. Wnioskodawca Sp. z o.o. wystawia refakturę za wynajem dźwigu wraz z operatorem na swojego Zleceniodawcę, który refakturuje to świadczenie na rzecz kolejnego podmiotu w celu realizacji świadczenia na rzecz swego Zleceniodawcy.

Zdarzają się sytuacje, kiedy nie występuje refaktura usługi. Wtedy Wnioskodawca wystawia fakturę za wykonanie usługi transportowej (w cenie której zawarty jest koszt wynajmu dźwigu wraz z operatorem) ze stawką VAT 23%.

Wszystkie wykonywane usługi nie są związane z usługami budowlanymi, a jedynie z wykonaniem usługi transportowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania: ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku (pytanie nr 1):

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca (Wnioskodawca Sp. z o.o.) prawidłowo postępuje refakturując usługi wynajmu dźwigu wraz z operatorem stosując mechanizm odwrotnego obciążenia na swojego Zleceniodawcę, który nie jest głównym Zleceniodawcą tej usługi a jedynie podwykonawcą?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Jeżeli firma Wnioskodawca Sp. z o.o. otrzymała zlecenie przewozu np. łodzi z punktu A do punktu B i wynajęła zewnętrzną firmę do załadunku i rozładunku tej łodzi za co otrzymała fakturę za wynajem dźwigu z operatorem z PKWiU 43.99 z odwrotnym obciążeniem, wystawiając refakturę na swojego Zleceniodawcę powinna zastosować mechanizm odwrotnego obciążenia mając informację, że Zleceniodawca również obciąży tą usługą swego Zleceniodawcę.

Spełnione są również tutaj pozostałe warunki (usługobiorcą jest podatnik, o którym jest mowa w art. 15 ustawy o VAT, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny a usługodawca świadczy usługę jako podwykonawca).

W związku z tym Wnioskodawca powinien wystawić refakturę podlegającą mechanizmowi odwrotnego obciążenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu czy opodatkowanie danej czynności powinno nastąpić z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na klasyfikacji podanej przez Wnioskodawcę.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Zatem to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń. W przypadku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia to nabywca jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku, tym samym nabywca jest zobowiązany do dokonania klasyfikacji nabywanych świadczeń.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm) opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 14 do ustawy zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, w sytuacji gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN - podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

W przypadku, wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług na zasadzie odwróconego obciążenia.

Zatem, ustalenie czy dane świadczenie podlega rozliczeniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdej sytuacji należy zbadać, czy spełnione są następujące warunki:

• usługodawcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
  

• usługobiorcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
  

• dane świadczenie jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz
  

• usługa jest świadczona przez podwykonawcę.
  
  

Dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wszystkie wymienione powyżej warunki muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik obowiązany jest wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług (…).

Zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy faktura nie zawiera, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, gdzie w punktach 12 – 14 wymieniono:

• stawkę podatku (pkt 12),
  

• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13),
  

• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14),
  

a ponadto, w pkt 18 wskazano, że w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Zatem w sytuacji gdy podatnikiem jest nabywca towarów lub usług, wówczas podatnik dokonujący dostaw lub świadczący usługę wystawia na rzecz tego nabywcy fakturę, która nie uwzględnia stawki i kwoty podatku oraz sumy sprzedaży netto, powinna być jednak opatrzona adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Z treści wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy m.in. usługi transportowe dotyczące przewozu ruchomości (uszkodzone pojazdy, łodzie, kontenery, maszyny, urządzenia itp). Aby usługa transportu ww. ruchomości została wykonana, Wnioskodawca musi wynająć dźwig samojezdny wraz z operatorem. Usługa ta jest wykonywana przez firmę zewnętrzną. Za wynajem dźwigu wraz z operatorem Wnioskodawca otrzymuje fakturę zawierającą kod PKWiU 43.99.90.0 oraz adnotację odwrotne obciążenie. Następnie Wnioskodawca refakturuje wykonanie usługi dźwigowej na swojego Zleceniodawcę wystawiając fakturę z adnotacją odwrotne obciążenie i PKWiU 43.99.90. Wnioskodawca Sp. z o.o. wystawia refakturę za wynajem dźwigu wraz z operatorem na swojego Zleceniodawcę, który refakturuje to świadczenie na rzecz kolejnego podmiotu w celu realizacji świadczenia na rzecz swego Zleceniodawcy. Zleceniodawca wykonuje ww. usługi na zlecenie innych podmiotów (firm leasingowych) i również obciąża je tą usługą.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust 1 i 9 ustawy.

Zleceniodawca jest czynnym podatnikiem VAT, o którym mowa w art. 15 ustawy, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy refakturując na Zleceniodawcę usługi wynajmu dźwigu wraz z operatorem należy zastosować mechanizm odwrotnego obciążenia.

Wskazać należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przy czym, w świetle art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” lub „refakturowania” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę (inny podmiot) jest traktowane jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Podatnik biorący udział w odsprzedaży usługi wystawia fakturę dokumentującą wyświadczenie tej usługi. Fakturę tę potocznie nazywa się „refakturą”. W praktyce „refaktura” jest fakturą, którą wystawia podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi, w związku z czym ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym konsumencie. Czynność refakturowania, której zasadniczym celem jest przeniesienie przez refakturującego kosztów danej usługi na rzecz faktycznego jej beneficjenta, polega zatem na wystawieniu przez podatnika na rzecz tego beneficjenta „refaktury” dokumentującej wyświadczenie przez podatnika tej samej usługi, którą otrzymał.

Z powołanych przepisów wynika, że uznanie czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku wymaga ustalenia, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy o VAT oraz czy jest świadczona przez podwykonawcę. Przy czym w przypadku, gdy podmiot będący podwykonawcą zleca wykonanie prac innemu podwykonawcy wówczas staje się on głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy. W konsekwencji jest on zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług na zasadzie odwróconego obciążenia.

Wnioskodawca wskazał, że realizując świadczenie na rzecz Zleceniodawcy polegające na wynajmie dźwigu z operatorem stosuje klasyfikację PKWiU 43.99.90.0 „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych”. Wskazać należy, że grupowanie PKWiU 43.99.90.0 „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych” wymienione zostało przez ustawodawcę pod poz. 48 załącznika nr 14 do ustawy, jako podlegające mechanizmowi odwrotnego obciążenia. Zleceniodawca jest podwykonawcą usługi polegającej na wynajmie dźwigu wraz z operatorem względem swoich kontrahentów, tj. innych firm leasingowych. Jak wskazał Wnioskodawca, Zleceniodawca refakturuje świadczenie na rzecz kolejnego podmiotu. Zatem skoro Zleceniodawca nabyte od Wnioskodawcy świadczenie należące do grupowania PKWiU 43.99.90.0 refakturuje na rzecz swoich kontrahentów to Wnioskodawca działa względem Zleceniodawcy jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

Zatem skoro Wnioskodawca będący podatnikiem, który nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy wykonuje usługi wskazane pod poz. 48 załącznika nr 14 do ustawy na rzecz zarejestrowanego czynnego podatnika VAT (Zleceniodawcy), działając jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy w analizowanej sprawie spełnione są przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. Tym samym świadczenie będące przedmiotem niniejszego wniosku, które Wnioskodawca klasyfikuje jako usługi należące do PKWiU 43.99.90.0 „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych” realizowane na rzecz Zleceniodawcy, który refakturuje je na swoich kontrahnetów podlegać będzie opodatkowaniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 zgodnie, z którym Wnioskodawca refakturując na swojego Zleceniodawcę, będącego podwykonawcą usługi wynajmu dźwigu wraz z operatorem powinien stosować mechanizm odwrotnego obciążenia należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do refakturowanych usług wynajmu dźwigu wraz z operatorem (pytanie nr 1). Natomiast w kwestii opodatkowania usług transportowych (pytanie nr 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.