Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.393.2017.1.BK
z 19 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2017 r. (data wpływu 21 listopada 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 stycznia 2018 r. (data wpływu 9 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 4 stycznia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 2,5 roku Wnioskodawczyni pozostaje z mężem w separacji - są w trakcie postępowania rozwodowego. Małżonkowie posiadają rozdzielność majątkową oraz mają dokonany podział majątku. Od lipca 2015 r. z Wnioskodawczynią zamieszkują Jej małoletnie dzieci. Wnioskodawczyni sprawuje nad nimi władzę rodzicielską. Podejmuje wszelkie decyzje dotyczące dzieci w każdej ze sfer ich życia. Wykonuje także nad nimi samodzielną pieczę. Ojciec dzieci – jak wskazała Wnioskodawczyni - nie wykonuje władzy rodzicielskiej, pomimo że ma pełnię władzy. Raz na jakiś czas spotyka się z dziećmi na kilka godzin, realizując w ten sposób kontakty z nimi. Kontaktuje się z nimi regularnie telefonicznie. W 2016 r. – jak podkreśla Wnioskodawczyni – mąż raz był na Jej prośbę na szkolnej wywiadówce. Od ponad roku nie ma żadnego kontaktu ze szkołą dzieci, nie dowozi ich do szkoły, nie chodzi z dziećmi do lekarzy, na zajęcia dodatkowe, nie pomaga im w procesie edukacji, nie robi dla nich zakupów, nie przyrządza im posiłków - w żaden sposób nie opiekuje się nimi. Jak wskazała Wnioskodawczyni – władza rodzicielska, którą posiada mąż jest jedynie formalna, gdyż jej nie wykonuje.

Wnioskodawczyni dodaje, że małoletnie dzieci są zameldowane na stałe w miejscu Jej zamieszkania i tam znajduje się ich centrum życiowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z uwagi na istniejący stan faktyczny Wnioskodawczyni ma prawo skorzystać w pełni z regulacji zawartej w art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych i obliczając podatek dochodowy zgodnie z art. 27 pomniejszony o kwotę składki, o której mowa w art. 27b odliczyć kwotę ustaloną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko w zeznaniu podatkowym za rok 2017 i lata następne przy założeniu istnienia tego samego stanu faktycznego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma prawo do odliczenia przedmiotowej kwoty, bo tylko ona wykonuje władzę rodzicielską. Ojciec dzieci jedynie formalnie posiada władzę rodzicielską, ale w żaden sposób jej nie wykonuje. Według Wnioskodawczyni – czym innym jest bowiem posiadanie władzy rodzicielskiej a czym innym jej wykonywanie. W Jej ocenie – fakt, że ojciec 1-2-3 razy w miesiącu widzi się z dziećmi na kilka godzin nie jest wykonywaniem władzy a jedynie realizowaniem kontaktów z dziećmi. Zdaniem Wnioskodawczyni, wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem i w interesie jego dobra tenże rodzic podejmuje obowiązki w zakresie zaspakajania potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   
   
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
      
      
      
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   
   
   
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Stosownie do art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie
z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Jednocześnie jak stanowi art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zatem z literalnego brzmienia art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że warunkiem zastosowania ulgi na dzieci przez rodzica jest wykonywanie w stosunku do tego dziecka władzy rodzicielskiej.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że samo posiadanie władzy rodzicielskiej jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowej preferencji. Dla nabycia prawa do ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie, czyli wykonywanie wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane jest w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, w szczególności sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie /zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne.

Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Wykonywać pieczę (zgodnie z definicją Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) – to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować).

Jak wskazała Wnioskodawczyni w treści wniosku, od 2,5 roku pozostaje z mężem w separacji- są w trakcie postępowania rozwodowego. Małżonkowie posiadają rozdzielność majątkową oraz mają dokonany podział majątku. Od lipca 2015 r. z Wnioskodawczynią zamieszkują Jej małoletnie dzieci. Wnioskodawczyni sprawuje nad nimi władzę rodzicielską. Podejmuje wszelkie decyzje dotyczące dzieci w każdej ze sfer ich życia. Wykonuje także nad nimi samodzielną pieczę. Ojciec dzieci – jak wskazała Wnioskodawczyni - nie wykonuje władzy rodzicielskiej, pomimo że ma pełnię władzy. Raz na jakiś czas spotyka się z dziećmi na kilka godzin, realizując w ten sposób kontakty z nimi. Kontaktuje się z nimi regularnie telefonicznie. W 2016 r. – jak podkreśla Wnioskodawczyni – mąż raz był na Jej prośbę na szkolnej wywiadówce. Od ponad roku nie ma żadnego kontaktu ze szkołą dzieci, nie dowozi ich do szkoły, nie chodzi z dziećmi do lekarzy, na zajęcia dodatkowe, nie pomaga im w procesie edukacji, nie robi dla nich zakupów, nie przyrządza im posiłków - w żaden sposób nie opiekuje się nimi. Jak wskazała Wnioskodawczyni – władza rodzicielska, którą posiada mąż jest jedynie formalna, gdyż jej nie wykonuje.

Wnioskodawczyni dodaje, że małoletnie dzieci są zameldowane na stałe w miejscu Jej zamieszkania i tam znajduje się ich centrum życiowe.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przypadku, gdy władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Samo utrzymywanie kontaktów z dzieckiem nie jest rozstrzygające dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów oraz okoliczności opisanych we wniosku uznać należy, iż w stosunku do małoletnich dzieci tylko Wnioskodawczyni wykonuje władzę rodzicielską, sprawując nad nimi faktyczną i samodzielną pieczę w sposób zapewniający ich prawidłowy rozwój, jednocześnie mieszkając z nimi.

W sytuacji bowiem, gdy jak twierdzi Wnioskodawczyni mąż nie uczestniczy aktywnie w wychowaniu dzieci, nie chodzi z nimi do lekarzy, na zajęcia dodatkowe, nie pomaga im w procesie edukacji, nie opiekuje się nimi - nie sposób uznać, że wykonuje władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomimo jej posiadania.

W związku z tym za rok 2017 Wnioskodawczyni przysługuje wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ww. ustawy tj. w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać również należy, że wyłączne prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej przysługiwać będzie Wnioskodawczyni także za lata następne przy założeniu istnienia tego samego stanu faktycznego sprawy – tzn. nadal wyłącznie Wnioskodawczyni wykonywać będzie władzę rodzicielską nad małoletnimi dziećmi - i prawnego.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.