Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.522.2017.2.HW
z 15 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2017 r. (data wpływu 10 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 grudnia 2017 r. (data wpływu 27 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ustawy. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 grudnia 2017 r. (data wpływu 27 grudnia 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w zakresie:

1. usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych;
2. zarządzanie i administrowanie wspólnotami mieszkaniowymi.
   
   

Sprzedaż usług księgowych opodatkowana jest stawką 23% VAT, a sprzedaż usług zarządzania i administrowania wspólnotami mieszkaniowymi jest zwolniona od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11.

W chwili obecnej Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Przychody z tytułu usług księgowych za rok 2016 wynoszą 187.420,63 zł, a przychody z tytułu zarządzania i administrowania wspólnotami mieszkaniowymi wynoszą 74.603,68 zł, co razem daje obrót za rok 2016 w wysokości 262.024,31 zł, przy czym limit, jak podaje Wnioskodawca poniżej, sprzedaży opodatkowanej stawką 23% nie przekroczył 200.000,00 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może zrezygnować z bycia podatnikiem VAT czynnym, gdyż na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 2, do wartości sprzedaży stanowiącej limit 200.000 zł (art. 113 pkt 1) nie wlicza się wartości obrotu z transakcji związanych z nieruchomościami, a więc tych zwolnionych od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu z dnia 18 grudnia 2017 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, co następuje.

Spółka z o.o. … prowadzi działalność gospodarczą, oraz jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 2 lipca 2001 r.

Spółka w ramach swojej działalności wykonuje czynności usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz zarządzanie i administrowanie wspólnotami mieszkaniowymi.

Wartość sprzedaży za rok 2016 z tytułu wykonanych usług prowadzenia ksiąg rachunkowych wynosiła 187.420,63 zł, a więc nie przekroczyła limitu zgodnie z art. 113 pkt 1 ustawy o VAT.

Przychody z tytułu administrowania i zarządzania wspólnotami mieszkaniowymi wynosiły w roku 2016 – 74.603,68 zł. Usług tych nie wlicza do limitu wg art. 113 pkt 1 i 2 ustawy o VAT, gdyż są zwolnione od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11.

Łączne przychody Spółki wyniosły w roku 2016 – 262.024,31 zł.

Spółka nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Spółka nie prowadzi usług o charakterze doradczym, nie udziela podatnikom, płatnikom i inkasentom na ich zlecenie lub na ich rzecz porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych, oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Spółka nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych.

Spółka przewiduje, że wartość sprzedaży w roku 2017 ustalona zgodnie z art. 113 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT z tytułu prowadzenia ksiąg rachunkowych nie przekroczy kwoty 200.000,00 zł.

Sprzedaż usług księgowych obecnie opodatkowana jest stawką 23%, a sprzedaż usług zarządzania i administrowania wspólnotami mieszkaniowymi jest zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11.

Klasyfikacja PKWiU Spółki jest 6832Z – zarządzanie nieruchomościami. Spółka wykonuje czynności zarządzania i administrowania wyłącznie nieruchomościami wykorzystywanymi do celów mieszkalnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może zrezygnować z bycia podatnikiem VAT czynnym, i korzystać ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 2 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może zrezygnować z bycia podatnikiem VAT czynnym, gdyż na podstawie art. 113 ust 2 pkt 2, do wartości sprzedaży stanowiącej limit 200.000 zł (art. 113 pkt 1) nie wlicza się wartości obrotu z transakcji związanych z nieruchomościami, a więc tych zwolnionych od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz zarządzania i administrowania wspólnotami mieszkaniowymi.

Sprzedaż usług księgowych opodatkowana jest stawką 23% VAT, a sprzedaż usług zarządzania i administrowania wspólnotami mieszkaniowymi jest zwolniona od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11.

W chwili obecnej Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Przychody z tytułu usług księgowych za rok 2016 wynoszą 187.420,63 zł, a przychody z tytułu zarządzania i administrowania wspólnotami mieszkaniowymi wynoszą 74.603,68 zł, co razem daje obrót za rok 2016 w wysokości 262.024,31 zł, przy czym limit, sprzedaży opodatkowanej stawką 23% nie przekroczył 200.000 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może zrezygnować z bycia podatnikiem VAT czynnym, gdyż na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy, do wartości sprzedaży stanowiącej limit 200.000 zł (art. 113 pkt 1) nie wlicza się wartości obrotu z transakcji związanych z nieruchomościami, a więc tych zwolnionych od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, oraz jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 2 lipca 2001 r.

Spółka w ramach swojej działalności wykonuje czynności usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz zarządzanie i administrowanie wspólnotami mieszkaniowymi.

Wartość sprzedaży za rok 2016 z tytułu wykonanych usług prowadzenia ksiąg rachunkowych wynosiła 187.420,63 zł, a więc nie przekroczyła limitu zgodnie z art. 113 pkt 1 ustawy.

Przychody z tytułu administrowania i zarządzania wspólnotami mieszkaniowymi wynosiły w roku 2016 – 74.603,68 zł. Usług tych nie wlicza do limitu wg art. 113 pkt 1 i 2 ustawy, gdyż są zwolnione od VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy. Łączne przychody Spółki wyniosły w roku 2016 – 262.024,31 zł.

Wnioskodawca nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy. Wnioskodawca nie prowadzi usług o charakterze doradczym, nie udziela podatnikom, płatnikom i inkasentom na ich zlecenie lub na ich rzecz porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych, oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Spółka nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych.

Spółka przewiduje, że wartość sprzedaży w roku 2017 ustalona zgodnie z art. 113 ust. 1 i ust. 2 ustawy, z tytułu prowadzenia ksiąg rachunkowych nie przekroczy kwoty 200.000 zł.

Sprzedaż usług księgowych obecnie opodatkowana jest stawką 23%, a sprzedaż usług zarządzania i administrowania wspólnotami mieszkaniowymi jest zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Spółka może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 2 ustawy.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących kwestii ustalenia czy Spółka może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 2 ustawy, należy stwierdzić, że obliczając limit sprzedaży uprawniający podatnika do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, po przekroczeniu którego podatnik traci prawo do zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy, nie bierze się pod uwagę m.in. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Stosownie do art. 288 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą2006/112/WE, kwota obrotu stanowiąca punkt odniesienia dla zastosowania procedury przewidzianej w niniejszej sekcji obejmuje następujące kwoty, z wyłączeniem VAT:

1. wartość dostaw towarów i świadczenia usług, o ile są one opodatkowane;
2. wartość transakcji zwolnionych z prawem do odliczenia VAT zapłaconego na poprzednim etapie zgodnie z art. 110 i 111, art. 125 ust. 1, art. 127 i art. 128 ust. 1;
   
3. wartość transakcji zwolnionych zgodnie z art. 146-149 oraz art. 151, 152 i 153;
4. wartość transakcji związanych z nieruchomościami, transakcji finansowych, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b)-g) oraz usług ubezpieczeniowych, chyba że transakcje te mają charakter transakcji pomocniczych.
   
   

Zatem Dyrektywa 2006/112/WE w art. 288 pkt 4 również stanowi, że kwota obrotu obejmuje wartość transakcji związanych z nieruchomościami.

Zauważyć w tym miejscu należy, że Dyrektywa 2006/112/WE najem i dzierżawę nieruchomości traktuje jako transakcje. Wynika to chociażby z treści art. 135 lit. l Dyrektywy, dotyczącego zwolnienia od podatku określonych transakcji, który jako transakcje zwolnione wymienia dzierżawę i najem nieruchomości.

Również „Słownik języka polskiego PWN” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Warszawa 2008, definiuje słowo „transakcja” jako operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług albo umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług i samo zawarcie takiej umowy.

Wskazać także należy, że ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia charakter „pomocniczy”. W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa – http://synonim.net/synonim/pomocniczy), synonimami do słowa „pomocniczy” są pojęcia: „pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający”.

W art. 288 Dyrektywy 2006/112/WE, w wersji angielskiej posłużono się pojęciem „ancillary transactions”. Zbliżonym znaczeniowo do powyższego jest termin „incidental transactions”, który występuje w art. 19 VI Dyrektywy i art. 174 Dyrektywy 2006/112/WE, co na język polski może być tłumaczone jako „transakcje incydentalne/uboczne”. Termin „incydentalny” wg Słownika języka polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym „mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko”, natomiast termin „uboczny” oznacza „dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy”. Transakcje o charakterze „incydentalnym” oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie „incydentalności” odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika.

Także w wersji francuskiej VI Dyrektywy użyto określenia „accessoire”, a w wersji niemieckiej „Hilfsumsätze”, co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności). Podobnie, polska wersja językowa Dyrektywy 2006/112/WE, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od sformułowania „transakcje sporadyczne” i określa omawiane czynności jako „transakcje pomocnicze”.

Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze.

Zatem, aby ocenić, czy świadczona usługa ma charakter „pomocniczy”, należy wziąć pod uwagę to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że zarządzanie i administrowanie wspólnotami mieszkaniowymi – według Wnioskodawcy zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy – jest przedmiotem „podstawowej” działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a więc nie ma charakteru transakcji pomocniczych do „innej” działalności. Są to transakcje podstawowe – wykonywane przez Zainteresowanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej obok usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, stwierdzić należy, że zaklasyfikowany przez Wnioskodawcę jako zwolniony od podatku VAT, obrót z tytułu zarządzania i administrowania wspólnotami mieszkaniowymi jako transakcje związane z nieruchomościami, które nie mają charakteru czynności pomocniczych wliczany jest do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym, należy wskazać, że do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, należy wliczyć łączny obrót z tytułu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, jak i zarządzania i administrowania wspólnotami mieszkaniowymi. Tym samym wartość sprzedaży Wnioskodawcy, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, w roku 2016 wyniosła 262.024,31 zł.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę należy stwierdzić, że skoro łączna wartość sprzedaży w roku 2016 wyniosła 262.024,31 zł, i tym samym przekroczyła limit, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, to Spółka nie może zrezygnować z bycia podatnikiem VAT czynnym i korzystać ze zwolnienia określonego w tym przepisie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego, w tym na informacji, że usługi zarządzania i administrowanie wspólnotami mieszkaniowymi świadczone przez Wnioskodawcę korzystają ze zwolnienia od podatku VAT (kwestia ta nie była przedmiotem oceny tut. Organu, lecz przyjęto to jako element opisu sprawy).

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.