2018.01.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.1.2018.1.IK
z 25 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 grudnia 2017 r. (data wpływu 2 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy transakcję sprzedaży należy zakwalifikować jako zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, które wyłączone jest z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, co skutkuje przejęciem przez Wnioskodawcę jako nabywcę obowiązków do składania korekt, przewidzianych w art. 91 ust. 1-8 w zw. z art. 91 ust. 9 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2018 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy transakcję sprzedaży należy zakwalifikować jako zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, które wyłączone jest z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, co skutkuje przejęciem przez Wnioskodawcę jako nabywcę obowiązków do składania korekt, przewidzianych w art. 91 ust. 1-8 w zw. z art. 91 ust. 9 ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest europejską spółką kapitałową prowadzącą poprzez oddział w Polsce działalność m.in. w zakresie obrotu paliwami oraz sprzedaży detalicznej paliw.

Wnioskodawca planuje nabyć opisane poniżej składniki majątkowe. Zbywca składników majątkowych jest spółką kapitałową prowadzącą działalność w zakresie sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw (dalej: „Zbywca”).

Wnioskodawca oraz Zbywca są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Zbywca jest właścicielem nieruchomości gruntowych zabudowanych budynkiem stacji paliw wraz z towarzyszącą infrastrukturą trwale związaną z gruntem, parkingiem i drogą dojazdową. Nieruchomości te są obciążone hipotekami na zabezpieczenie spłaty zobowiązań Zbywcy.

Zbywca prowadził na powyższych nieruchomościach działalność w zakresie sprzedaży detalicznej paliw. Działalność stacji paliw położonej na terenie w/w nieruchomości była głównym przedmiotem działalności Zbywcy.

Spółkę oraz Zbywcę łączy Umowa o Współpracy i Dostawie Paliw w Sieci Partnerskich Stacji BP (dalej: „Umowa o współpracy”), a prowadzona przez Zbywcę stacja paliw stanowiła tzw. stację partnerską Wnioskodawcy.

Na podstawie Umowy o współpracy, Wnioskodawca zobowiązany był do dostawy paliw oraz części wyposażenia niezbędnego do prowadzenia stacji paliw, a także do zapewnienia know-how i wsparcia w działaniach marketingowych. W przeszłości Wnioskodawca dostarczył do stacji paliw Zbywcy składniki majątkowe niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w postaci stacji paliw, stanowiące wyposażenie stacji paliw, w tym między innymi:

system kasowy (w tym moduły kasowe, cztery stanowiska kasowe, terminale płatnicze),
system kontroli paliw,
materiały związane z marką Wnioskodawcy (w tym słup cenowy),
wyposażenie sklepu (meble, kosze, koszomyjki, termometr),
słupy informacyjne, wiatę wraz z otokiem,
wyposażenie informatyczne (komputery, drukarka, dysk sieciowy),
latarnie oświetleniowe,
szafy itp.

Powyższe składniki przez cały czas trwania Umowy o współpracy stanowiły własność Wnioskodawcy.

Zbywca w ramach prowadzenia stacji paliw zawarł między innymi następujące umowy:

kredytu bankowego
z dostawcami energii elektrycznej,
na dostawę wody i odbiór ścieków,
na obsługę terminali płatniczych,
na wywóz odpadów,
na świadczenie usług telekomunikacyjnych,
na dostawę towarów,
umowa na dostawę paliw, zawartą z Wnioskodawcą.

Zbywca posiadał personel przypisany do stacji paliw, w tym pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę.

Z punktu widzenia organizacyjnego, stacja paliw nie stanowi w schemacie organizacyjnym Zbywcy odrębnego oddziału, nie jest też wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego (dalej: „KRS”), jako odrębny oddział Zbywcy. Zbywca nie sporządza odrębnego sprawozdania finansowego dla stacji paliw.

Z informacji przekazanych Wnioskodawcy wynika, że na podstawie ksiąg rachunkowych Zbywcy możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do działalności wykonywanej w ramach stacji paliw. Niemniej, dla stacji paliw nie jest sporządzany odrębny bilans oraz rachunek zysków i strat.

Obecnie, wobec braku płatności zobowiązań przez Zbywcę, Wnioskodawca zaprzestał dostaw paliwa na stację paliw Zbywcy. Z tego powodu stacja paliw jest obecnie nieczynna, działalność stacji została zawieszona.

W chwili obecnej Zbywca wypowiedział całemu personelowi stacji umowy o pracę oraz pozostałe umowy cywilnoprawne. Stacja paliw Zbywcy obecnie nie posiada personelu koniecznego do prowadzenia działalności gospodarczej stacji paliw, w tym do obsługiwania klientów (nie jest to stacja samoobsługowa).

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Wnioskodawca planuje nabyć od Zbywcy prawo własności do nieruchomości gruntowych zabudowanych budynkiem stacji paliw wraz z towarzyszącą infrastrukturą trwale związaną z gruntem, parkingiem i drogą dojazdową.

W ramach planowanej transakcji, Wnioskodawca planuje nabyć również następujące składniki majątkowe:

części wyposażenia stacji paliw, niestanowiące własności Wnioskodawcy,
paliwo w zbiornikach stacji paliw Zbywcy,
towar znajdujący się sklepie i w magazynach Zbywcy.

Na potrzeby niniejszego wniosku, powyższe składniki majątkowe (wraz z nieruchomościami) będą dalej łącznie zwane „Zbywanymi Składnikami Majątkowymi”.

Wnioskodawca planuje prowadzić opodatkowaną działalność gospodarczą w formie stacji paliw z wykorzystaniem Zbywanych Składników Majątkowych.

Po dokonaniu transakcji sprzedaży, Zbywca wypowie umowy z dostawcami mediów. W związku z tym Wnioskodawca rozważa możliwość zawarcia nowych umów z dotychczasowymi dostawcami mediów Zbywcy (tj. energii elektrycznej, wody i ścieków, odbiór odpadów), niemniej wynikać to będzie z braku wyboru alternatywnego dostawcy mediów lub z faktu, że oferta dotychczasowego dostawcy będzie konkurencyjna wobec pozostałych dostawców oraz z uwagi na konieczność ciągłej dostawy mediów w planowanej działalności Wnioskodawcy.

W ramach transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych Wnioskodawca nie przejmie pozostałych umów cywilnoprawnych zawartych przez Zbywcę, w tym umowy na dostawę towarów do sklepu (prowadzonego w ramach stacji paliw). Wnioskodawca nie przejmie zobowiązań z tytułu w/w umów, w tym zobowiązań z tytułu płatności za dostarczony towar do stacji paliw Zbywcy. Ponadto, w związku z nabyciem Zbywanych Składników Majątkowych, na Wnioskodawcę nie przejdą uprawnienia i zobowiązanie z tytułu umów kredytu zawieranych przez Zbywcę z bankami. Część ceny zapłaty za Zbywane Składniki Majątkowe zostanie przekazana bezpośrednio na rachunek wierzycieli Zbywcy, będących wierzycielami hipotecznymi Zbywcy, w skutek czego dojdzie zwolnienia hipotek obciążających nieruchomości wchodzące w skład Nabywanych Składników Majątkowych.

Wnioskodawca nie przejmie ponadto umów rachunków bankowych Zbywcy, praw do środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych Zbywcy, umów o świadczenie usług księgowych i kadrowych. Podstawowe elementy wyposażenia stacji paliw Zbywcy, będące przedmiotem własności Wnioskodawcy, tj.:

system kasowy (w tym moduły kasowe, cztery stanowiska kasowe, terminale płatnicze),
system kontroli paliw,
materiały związane z marką Wnioskodawcy ( w tym słup cenowy),
wyposażenie sklepu (meble, kosze, koszomyjki, termometr),
słupy informacyjne, wiatę wraz z otokiem,
wyposażenie informatyczne (komputery, drukarka, dysk sieciowy),
latarnie oświetleniowe,
szafy itp.

z natury rzeczy nie będą stanowiły przedmiotu planowanej transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych. Wnioskodawca nie wyklucza jednak, iż należące do niego elementy wyposażenia stacji, po finalizacji transakcji sprzedaży, zostaną połączone ze Zbywanymi Składnikami Majątkowymi celem prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie otrzyma również planów sprzedażowych ani informacji o indywidualnych akcjach promocyjnych Zbywcy, prowadzonych na stacji paliw.

W ramach planowanej transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych nie dojdzie również do przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy koncesji w zakresie obrotu paliwami ciekłymi, udzielonej na rzecz Zbywcy, bez której nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej w postaci stacji paliw. Na Wnioskodawcę nie przejdą też inne licencje lub zezwolenia związane z prowadzeniem stacji paliw (w tym związane ze sprzedażą alkoholu). Wnioskodawca w tym zakresie będzie musiał samodzielnie uzyskać koncesję oraz pozostałe licencje i zezwolenia.

Sprzedaży nie będzie podlegała również nazwa firmy Zbywcy.

W ramach przedmiotowej transakcji nie dojdzie również do przejścia zakładu pracy Zbywcy w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy. Wnioskodawca nie przejmie również, potencjalnych zobowiązań, wobec pracowników (lub byłych pracowników) Zbywcy, jak również zobowiązań wobec osób zatrudnionych u Zbywcy na podstawie umów cywilnoprawnych. W szczególności w ramach planowanej transakcji nie dojdzie do przejścia do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy osób odpowiedzialnych za zarządzanie spółką Zbywcy, w tym w szczególności za zarządzanie stacją paliw.

W ramach planowanej transakcji, Spółka nie otrzyma również od Zbywcy dokumentacji związanej ze stacją paliw, w tym ksiąg handlowych, rejestrów, a także środków finansowych znajdujących się w kasie stacji paliw Zbywcy.

Mając na uwadze powyższy opis zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy dla celów ustawy o VAT, planowaną transakcję należy zaklasyfikować jako nabycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, czy też jako nabycie poszczególnych składników majątkowych.

Powyższe ma istotne znaczenie dla określenia ewentualnych obowiązków Wnioskodawcy przewidzianych w ustawie o VAT dla nabywców przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowaną transakcję sprzedaży należy zakwalifikować jako zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27c ustawy o VAT, które wyłączone jest z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt i ustawy o VAT, co skutkuje przejęciem przez Wnioskodawcę jako nabywcę obowiązków do składania korekt, przewidzianych w art. 91 ust. 1-8 w zw. z art. 91 ust. 9 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja sprzedaży nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, które wyłączone jest z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, co w konsekwencji nie skutkuje przejęciem przez Wnioskodawcę, jako nabywcę, obowiązków do składania korekt, przewidzianych w art. 91 ust. 1-8 w zw. z art. 91 ust. 9 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

W przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (dalej: „ZCP”), przepisy ustawy o VAT nakładają na nabywcę szereg obowiązków związanych z faktem nabycia przedsiębiorstwa lub ZCP.

I tak zgodnie z treścią art. 91 ust. 9 ustawy o VAT: „W przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Powyższe oznacza, że w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP na nabywcę przechodzą obowiązki przewidziane w ustawie, w tym w szczególności obowiązki dokonywania korekt, przewidziane w treści art. 91 ust. 1-9 ustawy o VAT.

Dlatego przy zakupie składników majątkowych, celem ustalenia potencjalnych obowiązków nabywcy przewidzianych ustawą o VAT, koniecznym jest, by podatnik w pierwszej kolejności ustalił czy ma do czynienia dostawą poszczególnych towarów, czy też przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo lub ZCP.

Wnioskodawca przeprowadził stosowną analizę w zakresie planowanej transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja sprzedaży nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27c ustawy o VAT, które wyłączone jest z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, co w konsekwencji nie skutkuje przejęciem przez Wnioskodawcę, jako nabywcę, obowiązków do składania korekt, przewidzianych w art. 91 ust. 1-8 w zw. z art. 91 ust. 9 ustawy o VAT.

1) Przedsiębiorstwo

Pojęcie przedsiębiorstwa nie zostało co prawda zdefiniowane w ustawie o VAT, niemniej zgodnie z przyjętą praktyką, do której przychylają się także organy podatkowe i sądy administracyjne, należy w tym przypadku odnieść się do definicji przedsiębiorstwa zawartej w art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny - (dalej: „Kodeks cywilny”). W świetle tego artykułu, za przedsiębiorstwo należy uznać zorganizowany zespól składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej.

W ocenie Wnioskodawcy, aby dany zespól składników majątkowych mógł być uznany za przedsiębiorstwo, koniecznym jest by odpowiednie zorganizowanie funkcjonale i celowościowe tych składników majątkowych umożliwiało prowadzenie działalności gospodarczej, zarówno pod kątem formalnym jak i faktycznym. Powyższe oznacza, że zorganizowanie danego zespołu składników zapewnia spełnienie niezbędnych wymogów formalno-prawnych do prowadzenia danej działalności gospodarczej (zawiera np. konieczne zezwolenia, licencje, czy koncesje), jak również umożliwia faktyczne wykonywanie danej działalności gospodarczej w oparciu o ten konkretny zespól składników majątkowych (tj. zespól ten zawiera wszystkie składniki konieczne do prowadzenia działalności, np. regały w sklepie i pracowników obsługujących klientów).

W ocenie Wnioskodawcy czynnikiem „konstytuującym” przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości. Dopiero czynnik organizacyjny oparty na kryterium funkcjonalności i celowości zestawienia składników pozwala uznać ten zespól za przedsiębiorstwo. Powyższe rozumienie definicji przedsiębiorstwa było wielokrotnie podzielane w orzecznictwie sądów powszechnych i administracyjnych.

Ponadto, aby stwierdzić, że nabyte środki tworzą zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, konieczna jest ocena, czy w kształcie, w jakim zespól ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze. Przykładowo, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 listopada 2016 r., (sygn. I FSK 1316/15), chodzi o taką sytuację, w której „realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy”.

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja zakupu Zbywanych Składników Majątkowych nie będzie stanowiła transakcji nabycia przedsiębiorstwa. W ocenie Spółki, Zbywane Składniki Majątkowe nie stanowią minimum składników przedsiębiorstwa Zbywcy, umożliwiających kontynuację działalności przedsiębiorstwa, tak by można było stwierdzić, że będzie miało miejsce zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

W ramach planowanej transakcji nie dojedzie do przeniesienia składników definiujących przedsiębiorstwo, w tym w szczególności:

nazwy firmy Zbywcy,.
zobowiązań związanych z prowadzoną stacją paliw (w tym zobowiązań kredytowych),
praw wynikających z umów o prowadzenie rachunków bankowych na rzecz Zbywcy,
planów sprzedażowych i informacji o indywidualnych akcjach promocyjnych Zbywcy, prowadzonych na stacji paliw,
wierzytelności i środków pieniężnych na rachunkach bankowych Zbywcy oraz środków pieniężnych w kasach Zbywcy,
koncesji w zakresie obrotu paliwami ciekłymi, udzielonej na rzecz Zbywcy,
licencji lub zezwoleń związanych z prowadzeniem stacji paliw (w tym związanych ze sprzedażą alkoholu na stacji paliw);
dokumentacji związanej ze stacją paliw, w tym ksiąg handlowych, rejestrów,
zakładu pracy Zbywcy (tj. nie dojdzie do przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy.

Ponadto, Zbywane Składniki Majątkowe nie stanowią zorganizowanego, samodzielnego zbioru, który w sposób celowościowy i funkcjonalny umożliwi prowadzenie działalności gospodarczej w postaci stacji paliw. W szczególności, fakt, że Zbywane Składniki Majątkowe nie będą zawierały niezbędnego wyposażenia stacji paliw, personelu obsługującego tę stację, jak również koncesji koniecznej do sprzedaży paliw, świadczy o braku samodzielnego zorganizowania celowościowego i funkcjonalnego Zbywanych Składników Majątkowych.

W ocenie Wnioskodawcy, prowadzenie stacji paliw wyłącznie w oparciu o Zbywane Składniki Majątkowe, obiektywnie nie będzie możliwe. W celu prowadzenia działalności gospodarczej w postaci stacji paliw koniecznym będzie poniesienie dodatkowych nakładów przez Wnioskodawcę.

W szczególności, koniecznym będzie połączenie Zbywanych Składników Majątkowych ze składnikami majątkowymi należącymi do Wnioskodawcy, stanowiącymi wyposażenie stacji paliw. Ponadto, aby prowadzić działalność gospodarczą, Wnioskodawca będzie zobowiązany do samodzielnego uzyskania koncesji na sprzedaż paliw w miejscu planowanej działalności gospodarczej, jak również innych licencji i zezwoleń związanych z planowaną działalnością. Koniecznym będzie również dostarczenie przez Wnioskodawcę własnego personelu, obsługującego stację paliw. Wnioskodawca będzie również zobowiązany do zawarcia szeregu umów cywilnoprawnych związanych z obsługą stacji paliw, w tym umów z dostawcami mediów, dostawcami towarów do sklepu stacji itp.

Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy Zbywane Składniki Majątkowe nie będą stanowiły samodzielnego przedsiębiorstwa.

2) ZCP

Zgodnie z definicją zawartą w art. 4 pkt 27e ustawy o VAT, zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespól składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem aby zespól składników majątkowych mógł zostać uznany za ZCP, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, obejmujący również zobowiązania,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych, a ich zespół mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące wyżej wymienione zadania gospodarcze.

Biorąc pod uwagę, że aby dany zespól składników majątkowych mógł być uznany za ZCP, koniecznym warunkiem jest, by mógł stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, w ocenie Wnioskodawcy przy ocenie zorganizowania tych składników majątkowych zastosowanie powinny znaleźć te same wymogi, co przy ocenie, czy dany zespól składników majątkowych stanowi odrębne przedsiębiorstwo.

W szczególności, przy ocenie statusu ZCP, aktualne będzie stanowisko, zgodnie z którym aby stwierdzić, że nabyte środki tworzą zespól składników majątkowych zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, konieczna jest ocena, czy w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze, a realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy.

O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zbycie ZCP decydują okoliczności faktyczne. Należy zatem ocenić, czy zostaną nabyte takie środki, które pozwolą na kontynuowanie działalności gospodarczej realizowanej uprzednio przez zbywcę.

Kolejnym warunkiem determinującym ZCP jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Są to elementy, które przesądzają o wydzieleniu zespołu składników majątkowych w istniejącym przedsiębiorstwie. Wyodrębnienie funkcjonalne kładzie nacisk na wymóg, by zespól wyodrębnionych składników majątkowych mógł stanowić niezależnie funkcjonujące przedsiębiorstwo.

W ocenie Spółki, Zbywane Składniki Majątkowe nie stanowią również ZCP.

W pierwszej kolejności Zbywane Składniki Majątkowe nie będą obejmowały zobowiązań Zbywcy z tytułu zaciągniętych kredytów lub innych umów cywilnoprawnych, jak również zobowiązań wobec pracowników (lub byłych) pracowników Zbywcy.

Ponadto Zbywane Składniki Majątkowe nie będą stanowiły zespołu składników wydzielonych organizacyjnie i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Zbywcy.

Mimo, iż przedmiot planowanej transakcji stanowi niemal całość aktywów Zbywcy, to Zbywane Składniki Majątkowe nie były i nie są wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Zbywcy pod względem organizacyjnym ani funkcjonalnym.

Z punktu widzenia organizacyjnego, stacja paliw Zbywcy, w skład której wchodzą Zbywane Składniki Majątkowe, nie stanowi wyodrębnionej organizacyjnie jednostki działalności Zbywcy, w tym nie stanowiła oddzielnego oddziału wpisanego do KRS Zbywcy. Zbywca nie sporządza odrębnego sprawozdania finansowego dla stacji paliw.

Mając na uwadze, że Zbywane Składniki Majątkowe stanowiły jedynie elementy składowe stacji paliw Zbywcy, więc tym bardziej nie stanowią one wyodrębnianej jednostki organizacyjnej przedsiębiorstwa Zbywcy.

Wyodrębnienie organizacyjne dokonane byłoby wówczas, gdyby Zbywane Składniki Majątkowej stanowiły odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze całego przedsiębiorstwa Zbywcy, np. w formie oddziału, wydziału czy zakładu. W analizowanym zdarzeniu przyszłym takie wyodrębnienie nie ma miejsca. Tym samym, nie można mówić o wyodrębnieniu organizacyjnym Zbywanych Składników Majątkowych, będących przedmiotem planowanej sprzedaży.

Zbywane Składniki Majątkowe nie spełniają również warunku wyodrębnienia funkcjonalnego. Powyższe wynika z faktu, iż w analizowanej sprawie, przedmiotem planowanej transakcji będą aktywa, które nie są zdolne do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych. Niewątpliwie nadają się one do wykorzystania w działalności polegającej na prowadzeniu stacji paliw, jednakże, w ocenie Wnioskodawcy,

konkretny zbiór składników majątkowych, który przejdzie na rzecz Wnioskodawcy, nie będzie zdatny do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Spółka w ramach planowanej transakcji nie przejmie personelu niezbędnego do prowadzenia stacji paliw. Jak już wspomniano w opisie zdarzenia przyszłego, stacja paliw nie jest stacją samoobsługową, toteż personel obsługujący stację stanowi element konieczny do prowadzenia tego rodzaju działalności. Spółka będzie zatem zobowiązana do samodzielnego dostarczenia niezbędnego personelu w celu prowadzenia działalności z wykorzystaniem Zbywanych Składników Majątkowych.

Spółka będzie również zobowiązana do samodzielnego dostarczenia personelu związanego z zarządzaniem stacją paliw oraz odpowiedniego wsparcia księgowego. Bez kierownictwa oraz odpowiedniego personelu, który będzie odpowiedzialny za sprzedaż, obsługę klienta czy prowadzenie księgowości, nie można mówić o realnym funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Ponadto, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, transakcja sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych nie obejmie wyposażenia niezbędnego do prowadzenia stacji paliw, w tym należących do Wnioskodawcy:

systemów kasowych (w tym moduły kasowe, cztery stanowiska kasowe, terminale płatnicze),
systemu kontroli paliw,
materiałów związanych z marką Wnioskodawcy (w tym słupów cenowych),
wyposażenia sklepu (mebli, kosze, koszomyjek, termometru),
słupów informacyjnych, wiaty wraz z otokiem,
wyposażenia informatycznego (komputerów, drukarki, dysku sieciowego),
latarni oświetleniowych,
szaf itp.

W celu prowadzenia działalności w postaci stacji paliw, Spółka będzie musiała dokonać połączenia powyższych, własnych składników majątkowych ze Zbywanymi Składnikami Majątkowymi.

W celu prowadzenia działalności stacji paliw, Spółka będzie zobowiązana również do samodzielnego uzyskania koncesji na sprzedaż paliw oraz innych licencji i zezwoleń związanych z prowadzeniem tego typu działalności.

Spółka, niezależnie od Zbywanych Składników Majątkowych, będzie również zobowiązana do zawarcia we własnym zakresie szeregu odrębnych umów cywilnoprawnych, w tym z dostawcami mediów do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, Zbywane Składniki Majątkowe, nie będą samodzielnie mogły służyć działalności stacji paliw. Wnioskodawca nabędzie jedynie poszczególne składniki majątkowe, które dopiero po włączeniu do reszty swojego majątku i podjęciu określonych działań (np. w obszarze dostaw, zatrudnienia, dodatkowego wyposażenia) będą mogły funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo.

Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że stacja paliw obecnie nie funkcjonuje, a Zbywca rozwiązał umowy z personelem obsługującym stację paliw. Powyższe oznacza, że już w chwili obecnej stacja paliw, w której wykorzystywane są Zbywane Składniki Majątkowe, nie spełnia wymogu wyodrębnienia funkcjonalnego umożlwiającego prowadzenie działalności gospodarczej.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotem planowanej transakcji będą tylko niektóre składniki przedsiębiorstwa, niezdolne do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej.

Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, przedmiot planowanej transakcji nie będzie również stanowił ZCP.

Mając powyższe na uwadze, W ocenie Wnioskodawcy, przedmiot planowanej transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych nie będzie stanowił ani przedsiębiorstwa, ani ZCP.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja sprzedaży nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, które wyłączone jest z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, co w konsekwencji nie skutkuje przejęciem przez Wnioskodawcę, jako nabywcę, obowiązków do składania korekt przewidzianych w art. 91 ust. 1-8 w zw. z art. 91 ust. 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym przede wszystkim należy ustalić czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia dostawą poszczególnych towarów, czy też przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast w art. 2 pkt 27e ww. ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zdefiniował „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy zespół składników majątkowych, który planuje nabyć stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Konfrontując przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego z przywołanymi przepisami należy stwierdzić, że przedmiotowa transakcja nie obejmie istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego. W wyniku planowanej transakcji na nabywcę nie zostaną przeniesione: nazwa firmy Zbywcy, zobowiązania związane z prowadzoną stacją paliw (w tym zobowiązania kredytowe), prawa wynikające z umów o prowadzenie rachunków bankowych na rzecz Zbywcy, plany sprzedażowe i informacje o indywidualnych akcjach promocyjnych Zbywcy prowadzonych na stacji paliw, wierzytelności i środki pieniężne na rachunkach bankowych Zbywcy oraz środki pieniężne w kasach Zbywcy, koncesja w zakresie obrotu paliwami ciekłymi, udzielona na rzecz Zbywcy, licencja lub zezwolenia związane z prowadzeniem stacji paliw (w tym związane ze sprzedażą alkoholu na stacji paliw), dokumentacja związana ze stacją paliw, w tym księgi handlowe, rejestry oraz nie dojdzie do przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy.

W konsekwencji, opisany przedmiot transakcji nie może być uznany za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Przedmiotu niniejszej sprzedaży nie można uznać za zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, o którym mowa w tym przepisie.

Opisane we wniosku składniki majątkowe, które Wnioskodawca planuje nabyć nie będą również stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie łącznie wszystkich przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Stacja paliw nie stanowi bowiem w majątku Zbywcy jednostki organizacyjnie wyodrębnionej np. w postaci oddziału, działu, wydziału, zakładu. Na podstawie ksiąg rachunkowych Zbywcy możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do działalności wykonywanej w ramach stacji paliw. Zbywca nie sporządza dla stacji paliw odrębnego sprawozdania finansowego. Opis zdarzenia przyszłego wskazuje, że nie zostaje spełniony warunek wyodrębnienia funkcjonalnego. Stacja paliw nie stanowi niezależnego przedsiębiorstwa, samodzielnie realizującego zadania gospodarcze, z uwagi na wypowiedzenie umów zapewniających takie funkcjonowanie. Zbywca bowiem wypowiedział całemu personelowi stacji umowy o pracę oraz pozostałe umowy cywilnoprawne. Obecnie stacja paliw jest nieczynna, a jej działalność została zawieszona. Składniki majątkowe, które Wnioskodawca zamierza nabyć nie są zdolne do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych. Wnioskodawca w celu prowadzenia stacji paliw będzie musiał zaangażować własne struktury.

Zatem składniki majątkowe mające być przedmiotem nabycia przez Wnioskodawcę nie stanowią organizacyjnie i finansowo wyodrębnionego w istniejącym przedsiębiorstwie Zbywcy zespołu składników materialnych i niematerialnych, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo zdolne do samodzielnego funkcjonowania na rynku.

Tak, więc przedmiot transakcji sprzedaży nie może zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W związku z powyższym planowana transakcja sprzedaży w świetle przedstawionych okoliczności nie może zostać uznana ani za przedsiębiorstwo w rozmienieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego ani za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W konsekwencji, skoro przedmiot sprzedaży – Zbywane Składniki Majątkowe – nie będzie stanowił ani przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jego sprzedaż nie będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Co w konsekwencji nie skutkuje przejęciem przez Wnioskodawcę, jako nabywcę, obowiązków do składania korekt, przewidzianych w ar. 91 ust. 1-8 w zw. z art. 91 ust. 9 ustawy o VAT. Tym samym, transakcja sprzedaży będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów tj. czynność objętą przedmiotowym zakresem opodatkowania określoną w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin