Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.15.2018.1.BM
z 24 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 stycznia 2018 r. (data wpływu 9 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup zegarków wręczanych pracownikom z okazji obchodu jubileuszu 25-lecia istnienia zakładu (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2018 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup zegarków wręczanych pracownikom z okazji obchodu jubileuszu 25-lecia istnienia zakładu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (zwany dalej: „Spółką”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży wyrobów z aluminium, stopów aluminium oraz innych metali. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce od całości dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wykonywane przez Spółę czynności podlegają opodatkowaniu VAT.

W związku z rodzajem i rozmiarem prowadzonej działalności Spółka zatrudnia pracowników o różnych profesjach (produkcja, kierownictwo, administracja, księgowość itp.). W związku z wypłatą wynagrodzeń za pracę na rzecz tych osób, Spółka występuje w roli płatnika PIT.

Spółka prowadzi zakład produkcyjny w Polsce (zwany dalej: „Zakładem”). W 2019 r. Spółka będzie obchodzić jubileusz 25-lecia istnienia Zakładu. Ze względu na niepowtarzalną rocznicę, Spółka ma zamiar odpowiednio uczcić to wydarzenie. Zarząd Spółki planuje m.in. nabyć z tej okazji upominki w postaci zegarków z wygrawerowanym logiem Spółki i wręczyć je nieodpłatnie swoim pracownikom. Zegarki otrzymają wszyscy pracownicy Spółki, jeżeli tylko będą legitymować się odpowiednim stażem pracy (wszyscy zatrudnieni na dzień 30 listopada 2017 r). Zegarki zostaną nabyte ze środków obrotowych Spółki.

Zegarki nie będą stanowiły dla pracowników dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę. Otrzymywanie tego rodzaju upominków przez pracowników nie wynika z zawartych ze Spółką umów o pracę, regulaminu pracy lub innych aktów wewnętrznych Spółki. Pracownicy nie oczekują zatem od Spółki tego rodzaju świadczeń. Intencją Spółki jest obdarować w zasadzie wszystkich pracowników, bez względu na zajmowane przez nich stanowisko i otrzymywane wynagrodzenie. Kryterium uprawniającym do otrzymania zegarka będzie jednak wskazany wcześniej minimalny staż pracy. Głównym motywem wręczenia zegarków jest uczczenie jubileuszu istnienia Zakładu. Podstawą przyznania zegarków będzie natomiast jednostronna decyzja zarządu Spółki podjęta w związku z planowanym przedsięwzięciem jubileuszowym.

Spółka ocenia, iż uczczenie jubileuszu istnienia Zakładu w opisanej wyżej formie będzie też mieć dodatkowy pozytywny wpływ na ogólną działalność Spółki. Tego rodzaju gest wzmocni bowiem więź Spółki z pracownikami, podkreśli iż należą oni do liczącej się, stabilnej finansowo organizacji, co może być dla nich bodźcem do dalszej efektywnej pracy. Spółka podejmując decyzję o obdarowaniu pracowników zegarkami chce przede wszystkim uczcić w wyjątkowy sposób rocznicę istnienia Zakładu. Niemniej jednak Spółka spodziewa się, że wystąpi także dodatkowy wspomniany wyżej efekt w postaci wzmocnienia więzi z pracownikami.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na nabycie zegarków (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na nabycie zegarków.

Zdaniem Spółki, wydatki za nabycie zegarków spełniają ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów określoną w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT. Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

W orzecznictwie ogólnie przyjmuje się, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów mogą być nie tylko te wydatki, które bezpośrednio przyczyniają się do powstania przychodu. Kosztami uzyskania przychodów mogą być także koszty pośrednio związane z przychodami. Chodzi tutaj o koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że wydatki na nabycie zegarków wręczanych pracownikom Spółki w ramach szczególnej okazji jaką jest jubileusz 25-lecia istnienia Zakładu, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu pośrednio związanych z przychodem. Zdaniem Spółki, wydatki związane z obchodzeniem tego rodzaju ważnych uroczystości w historii działalności przedsiębiorstwa są powszechnie przyjętą normą zwyczajową w wielu firmach. Obchodzenie tego rodzaju ważnych uroczystości (w formie imprez dla pracowników, wręczania drobnych upominków itp.) przyczynia się do wzmocnienia więzi z pracownikami, ma efekt motywacyjny, a tym samym pośrednio wpływać na poziom osiąganych przychodów. Na możliwość zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychów nie będzie mała wpływu okoliczność, iż wydatki te nie będą stanowiły w Spółce kosztów stricte pracowniczych. Nie jest to bowiem przesłanka pozytywna warunkująca zaliczenie wydatków do kosztów. Wystarczające jest, iż wydatki te ponoszone są wyłącznie w interesie Spółki i związane są z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem generującym przychody.

Omawiane wydatki nie zostały też wymienione w art. 16 ust. 1 zawierającym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. W szczególności, wydatki na nabycie zegarków nie będą stanowiły kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT. Reprezentacja jest bowiem zasadniczo skierowana do otoczenia zewnętrznego firmy, nie do jej pracowników. Wydatki te nie będą również wyłączone na mocy art. 16 ust. 1 pkt 14 Ustawy CIT, który wyłącza z kosztów uzyskania przychodów darowizny oraz ofiary wszelkiego rodzaju. Przepis ten dotyczy bowiem sytuacji zwiększania kosztów uzyskania przychodów o kwoty równe wartości przekazanych darowizn. Nie dotyczy natomiast samych wydatków na nabycie składników majątku, które będą przedmiotem darowizny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343, z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródeł przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródeł przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 updop, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródeł przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 updop, należy ponadto stwierdzić, że kwestia ich związku z (prowadzoną przez podatnika) działalnością gospodarczą stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości – nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych.

Stosownie natomiast do treści art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków powinno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Z przywołanych powyżej uregulowań wynika, że obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 wskazanej ustawy.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że: „Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. (…) Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności. (…) W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia”.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce od całości dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka prowadzi zakład produkcyjny w Polsce. W 2019 r. Spółka będzie obchodzić jubileusz 25-lecia istnienia Zakładu, w związku z czym planuje m.in. nabyć z tej okazji upominki w postaci zegarków z wygrawerowanym logiem Spółki i wręczyć je nieodpłatnie swoim pracownikom. Zegarki otrzymają wszyscy pracownicy Spółki, jeżeli tylko będą legitymować się odpowiednim stażem pracy (wszyscy zatrudnieni na dzień 30 listopada 2017 r). Zegarki nie będą stanowiły dla pracowników dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę. Otrzymywanie tego rodzaju upominków przez pracowników nie wynika z zawartych ze Spółką umów o pracę, regulaminu pracy lub innych aktów wewnętrznych Spółki. Intencją Spółki jest obdarować w zasadzie wszystkich pracowników, bez względu na zajmowane przez nich stanowisko i otrzymywane wynagrodzenie. Spółka twierdzi, iż uczczenie jubileuszu istnienia Zakładu w opisanej wyżej formie będzie mieć dodatkowy pozytywny wpływ na ogólną działalność Spółki (wzmocni więź Spółki z pracownikami, podkreśli, iż należą oni do liczącej się, stabilnej finansowo organizacji, co z może być dla nich bodźcem do dalszej efektywnej pracy).

Stosownie do powyższych ustaleń, przedstawionym we wniosku wydatkom na nabycie zegarków nie można przypisać znamion reprezentacji, gdyż zgodzić się należy z Wnioskodawcą, iż uczczenie jubileuszu istnienia Zakładu, poprzez wręczenie swoim pracownikom upominków w postaci zegarków, z wygrawerowanym logiem Spółki, ma na celu pozytywny wpływ na ogólną działalność Spółki (wzmocni więź Spółki z pracownikami, podkreśli, iż należą oni do liczącej się, stabilnej finansowo organizacji, co z może być dla nich bodźcem do dalszej efektywnej pracy). Wydatki te nie należą zatem do katalogu wydatków, które zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, z którego wynika, że będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na nabycie zegarków, należy uznać za prawidłowe, gdyż koszty te spełniają ogólne przesłanki stawiane przez ustawodawcę w treści art. 15 ust. 1 updop.

Nadmienić należy że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1, 3 i 4 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.