Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4011.365.2017.2.MM
z 26 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 9 listopada 2017 r. (data wpływu 13 listopada 2017 r.), uzupełnionym 29 grudnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 15 grudnia 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4011.365.2017.1.MM wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 29 grudnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni 1 kwietnia 2014 r. zakupiła lokal mieszkalny w stanie deweloperskim na podstawie aktu notarialnego za kwotę 170.000,00 zł.

W dniu 10 września 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała ww. lokal mieszkalny na podstawie aktu notarialnego za kwotę 248.000,00 zł. Wnioskodawczyni nie złożyła zeznania PIT-39 za 2015 r.

W dniu 19 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni złożyła do Urzędu Skarbowego zeznanie PIT-39(7) za 2015 r. (wraz z czynnym żalem), w którym wykazała:

• w poz. 20 Przychód - 248.000,00 zł,
• w poz. 21 Koszty uzyskania przychodów - 178.110,00 zł,
• w poz. 23 Dochód - 69.890,00 zł.

W dniu 17 lipca 2017 r. został spisany akt notarialny dotyczący uchylenia się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu, w którym strony aktu oświadczają, że cena sprzedaży lokalu mieszkalnego wynosi 170.000,00 zł, natomiast kwota 78.000,00 zł obejmuje cenę za wykończenie, pełne wyposażenie tego lokalu i miejsce postojowe.

W dniu 19 lipca 2017 r. Wnioskodawczyni złożyła do Urzędu Skarbowego korektę zeznania PIT-39(7) za 2015 r., w której wykazała:

• w poz. 20 Przychód - 170.000,00 zł,
• w poz. 21 Koszty uzyskania przychodów - 170.000,00 zł,
• w poz. 23 Dochód - 0,00 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że aktem notarialnym z 1 kwietnia 2014 r. kupiła od dewelopera stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny za cenę brutto 170.000,00 zł wraz z udziałem wynoszącym 136/10000 części w prawie własności części wspólnych budynku i innych urządzeń oraz w prawie własności gruntu, tj. działki nr 3680/12 o powierzchni 0,3167 ha.

Miejsce postojowe nr X znajduje się na działce nr 3680/12, na której posadowiony jest blok i której to działki Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką w 136/10000 częściach, w związku z zakupem lokalu opisanego powyżej.

Miejsce postojowe jest związane z kupionym przez Wnioskodawczynię lokalem mieszkalnym. Wnioskodawczyni miała prawo do wyłącznego korzystania z tego miejsca postojowego, za miejsce postojowe nie płaciła dodatkowej opłaty. Zgodnie z § 8 umowy z 1 kwietnia 2014 r. dokonany został podział do użytkowania nieruchomości wspólnej pomiędzy przedstawicielem strony sprzedającej, a Wnioskodawczynią – za jednorazową odpłatnością wynoszącą 7.000,00 zł w ten sposób, że każdoczesnemu właścicielowi lokalu mieszkalnego nr Y przysługiwać będzie miejsce postojowe nr X znajdujące się na zewnątrz budynku na działce nr 3680/12. W związku z tym do działu III księgi wieczystej zawnioskowany został wpis, iż każdoczesnemu właścicielowi lokalu mieszkalnego nr Y przysługuje miejsce postojowe nr X znajdujące się na zewnątrz budynku na działce nr 3680/12. Nadto w § 12 powołanej umowy Wnioskodawczyni zapewniła, że nie będzie wnosić żadnych roszczeń do innych miejsc postojowych znajdujących się poza budynkiem na działce nr 3680/12, wyraziła zgodę na dysponowanie przez Spółkę tymi innymi miejscami postojowymi oraz pomieszczeniami gospodarczymi znajdującymi się w garażu podziemnym poprzez dokonanie podziału do użytkowania z właścicielami innych lokali w tym budynku jak również wyraziła zgodę na dysponowanie przez Spółkę tą powierzchnią – według zasad jakie ustali Spółka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni w korekcie zeznania PIT-39(7) za 2015 r. prawidłowo wykazała w poz. 20 przychód w kwocie 170.000,00 zł?

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota przychodu w zeznaniu PIT-39(7) za 2015 r. w poz. 20 powinna wynosić 170.000,00 zł, gdyż cena sprzedaży lokalu mieszkalnego według aktu notarialnego wynosi 170.000,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle przywołanego powyżej przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość po stronie Wnioskodawczyni powstało podlegające opodatkowaniu źródło przychodu, ponieważ nabyty w 2014 r. lokal mieszkalny Wnioskodawczyni zbyła w 2015 r. czyli przed upływem określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy pięcioletniego terminu.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Z kolei ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy – koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Ustawodawca nie określił, co należy rozumieć pod pojęciem nakładów w rozumieniu ww. przepisu. Z brzmienia przepisu, jak i z poglądów reprezentowanych przez doktrynę wynika jednak, że za nakłady poniesione na nieruchomość uważa się wydatki ulepszające, modernizujące daną nieruchomość, czy też nawet wydatki remontowe, które zwiększają wartość rynkową nieruchomości. Przy czym podkreślenia wymaga, że nie stanowią nakładów na lokal wydatki poniesione na jego umeblowanie oraz zakup wyposażenia lokalu. Wydatki te nie mają charakteru wydatków modernizujących czy remontowych, zatem nie są objęte definicją nakładu.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1a ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy czyli m.in. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, podstawę obliczenia podatku stanowi dochód, czyli różnica między przychodem uzyskanym ze sprzedaży lokalu mieszkalnego (ustalonym zgodnie z art. 19) a kosztami uzyskania tego przychodu, ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi czy prawidłowo w zeznaniu PIT-39 wykazała przychód w wysokości 170.000 zł czyli w wysokości kwoty, za którą nabyła ten lokal mieszkalny w 2014 r. w stanie deweloperskim. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny za 248.000 zł jednakże w akcie notarialnym z 17 lipca 2017 r. oświadczono, że cena sprzedaży lokalu mieszkalnego wynosi 170.000 zł, natomiast 78.000 zł obejmuje cenę za jego wykończenie, pełne wyposażenie i miejsce postojowe.

Aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawczyni w pierwszej kolejności należy wskazać, że formularz PIT-39 jest przeznaczony dla podatników, którzy w roku podatkowym uzyskali przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czyli z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy.

Wnioskodawczyni uzyskała przychód z tytułu sprzedaży wykończonego i wyposażonego lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość oraz miejsca postojowego.

Jak wynika z ww. art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia m.in. nieruchomości jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile bez uzasadnionej przyczyny nie odbiega od wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Wnioskodawczyni lokal mieszkalny w stanie deweloperskim kupiła za 170.000 zł. Przedmiotem sprzedaży był jednak wykończony lokal mieszkalny. Bezsprzecznym jest, że wartość rynkowa lokalu mieszkalnego wzrosła w związku z jego wykończeniem. Nie można zatem zgodzić się z Wnioskodawczynią, że z tytułu sprzedaży wykończonego lokalu mieszkalnego jej przychód jest równy cenie za jaką nabyła go w stanie deweloperskim. Sama Wnioskodawczyni jest świadoma tego, że wykończenie lokalu ma określoną wartość oświadczając, że w kwocie 78.000 zł zawiera się m.in. cena za wykończenie lokalu. Na skutek wykończenia lokalu wzrosła jego wartość rynkowa, która z kolei – zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy – jest wyznacznikiem przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia lokalu. Nie zmieni tego również sposób zapisu w akcie notarialnym w postaci wyodrębnienia z ceny sprzedaży lokalu mieszkalnego, ceny jego wykończenia.

Zatem wykończenie lokalu mieszkalnego ma wpływ na wysokość przychodu uzyskanego z jego sprzedaży, ponieważ zwiększa jego wartość rynkową i cena za wykończenie nie może być wyodrębniona z tego przychodu.

Odnosząc się natomiast do sprzedanego wyposażenia lokalu mieszkalnego należy stwierdzić, że jego wartość nie miała wpływu na przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego. Przedmioty będące wyposażeniem lokalu mieszkalnego są rzeczami niezależnymi od samej nieruchomości (nie są z nieruchomością nierozerwalnie związane, nie stanowią części składowych), a w konsekwencji mogą być autonomicznym przedmiotem sprzedaży. Na odrębność zasad rozliczania sprzedaży lokalu mieszkalnego i innych rzeczy (wyposażenia) wskazuje ustawa o podatku dochodowym o osób fizycznych, wymieniając je w odrębnych literach art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Zbycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość reguluje art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy natomiast innych rzeczy (wyposażenia) art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy.

Skoro zatem w akcie notarialnym zaznaczono, że przedmiotem sprzedaży jest nie tylko lokal mieszkalny ale także jego wyposażenie, wartość wyposażenia nie ma wpływu na przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Z treści wniosku wynika, że przedmiotem sprzedaży było również „miejsce postojowe”, które znajduje się na działce nr 3680/12. Wnioskodawczyni była współwłaścicielką ww. działki w związku z zakupem lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z udziałem wynoszącym 136/10000 w prawie własności części wspólnych budynku i innych urządzeń oraz w prawie własności gruntu, na którym posadowiony jest budynek, tj. działki nr 3680/12.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1892 ze zm.) – samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 4 tej ustawy – do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Stosownie do art. 3 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. (…) Nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Jak wynika z powyższych przepisów, właściciel odrębnego lokalu jest jednocześnie współwłaścicielem nieruchomości wspólnej. Prawo własności lokalu oraz związane z nim prawo współwłasności nieruchomości wspólnej nie mogą być przedmiotem odrębnego obrotu prawnego. Oznacza to, że sprzedając lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość Wnioskodawczyni odpłatnie zbyła lokal mieszkalny wraz z udziałem 136/10000 w prawie własności części wspólnych budynku i innych urządzeń oraz w prawie własności gruntu, tj. działki nr 3680/12, uzyskując tym samym przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Grunt, na którym znajduje się miejsce postojowe jest częścią nieruchomości wspólnej, w której udział Wnioskodawczyni posiadała w związku z własnością lokalu mieszkalnego. Miejsce postojowe jako udział w prawie własności gruntu, którego Wnioskodawczyni była współwłaścicielką nie może być wyodrębnione z przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.

Czym innym jest natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.

Obecnie deweloperzy oferują nabywcom mieszkań uzyskanie odpłatnie wyłącznego prawa do korzystania z wydzielonego miejsca postojowego na gruncie wspólnym. Dochodzi wówczas do podziału do użytkowania nieruchomości wspólnej. Zgodnie z umową przypisuje się określone miejsca postojowe właścicielom konkretnych lokali, w ten sposób, że właściciele ci mogą z nich korzystać z wyłączeniem innych osób. Rozwiązanie to zakłada najczęściej, że osoba, której miejsce postojowe przydzielono, ma prawo z niego korzystać z wyłączeniem innych osób i powstrzymuje się jednocześnie od korzystania z miejsc postojowych przydzielonych pozostałym współwłaścicielom.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego. W umowie sprzedaży z 1 kwietnia 2014 r., na podstawie której Wnioskodawczyni nabyła ww. lokal mieszkalny, pomiędzy Wnioskodawczynią a deweloperem został również dokonany podział do użytkowania nieruchomości wspólnej za jednorazową odpłatnością wynoszącą 7.000 zł w ten sposób, że każdoczesnemu właścicielowi lokalu mieszkalnego Y przysługiwać będzie miejsce postojowe nr X.

W związku z powyższymi wyjaśnieniami należy stwierdzić, że poprzez wyodrębnienie w akcie notarialnym z 17 sierpnia 2017 r. z ceny sprzedaży lokalu mieszkalnego ceny za miejsce postojowe, wyodrębniono przychód uzyskany ze sprzedaży prawa do wyłącznego korzystania z tego miejsca postojowego.

Z treści powołanego powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy wynika, że katalog praw majątkowych zawarty w tym przepisie jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że jedynie w enumeratywnie wymienionych przypadkach, gdy następuje odpłatne zbycie ściśle wskazanych w nim praw, uzyskane z tego tytułu przychody podlegają opodatkowaniu na zasadach szczególnych, określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z zastosowaniem 19% podatku dochodowego. Powyższy katalog nie zawiera prawa do korzystania z miejsca postojowego.

Zaznaczenie w umowie, że przedmiotem umowy sprzedaży było oprócz lokalu mieszkalnego również prawo do korzystania z miejsca postojowego oznacza, że cena uzyskana z tytułu sprzedaży ww. prawa nie ma wpływu na wysokość przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Reasumując, w korekcie zeznania PIT-39 Wnioskodawczyni powinna wykazać przychód z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość w wysokości określonej zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni w akcie notarialnym cenę sprzedaży wykończonego lokalu mieszkalnego wskazała tożsamą do ceny za jaką nabyła go w stanie deweloperskim, dlatego określając uzyskany przychód Wnioskodawczyni winna odnieść się do wartości rynkowej wykończonego lokalu mieszkalnego. Ponieważ z aktu notarialnego wynika, że przedmiotem sprzedaży był nie tylko ww. lokal mieszkalny ale również jego wyposażenie i miejsce postojowe, na wysokość uzyskanego przychodu z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość nie będzie miała wpływu wartość sprzedanego wyposażenia lokalu oraz kwota uzyskana ze sprzedaży prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.

Stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym w zeznaniu PIT-39 kwota przychodu powinna wynosić 170.000 zł należało uznać za nieprawidłowe, ponieważ jest to kwota, za którą Wnioskodawczyni nabyła lokal mieszkalny w stanie deweloperskim a wykończenie lokalu mieszkalnego spowodowało wzrost jego wartości rynkowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.