Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.187.2017.1.BK
z 25 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2017 r. (data wpływu 15 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie określenia momentu zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych straty z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego (linii produkcyjnej) na podstawie sporządzonego na tą okoliczność protokołu likwidacyjnego oraz ujęcia tego zdarzenia w księgach podatkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie określenia momentu zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych straty z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego (linii produkcyjnej) na podstawie sporządzonego na tą okoliczność protokołu likwidacyjnego oraz ujęcia tego zdarzenia w księgach podatkowych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski oraz prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji izolacji technicznych, których sprzedaż podlega opodatkowaniu CIT oraz VAT. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”).

Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, wykorzystuje należące do Spółki linie produkcyjne, składające się m.in. z szeregu maszyn i urządzeń. Przedmiotowe linie produkcyjne zaliczane są przez Spółkę do środków trwałych w rozumieniu CIT, od których dokonywane są odpisy amortyzacyjne. Przy nabyciu linii produkcyjnych, jak również towarów i usług zwiększających wartość początkową poszczególnych linii, Spółka korzystała z prawa do odliczenia VAT na podstawie faktur dokumentujących poszczególne nabycia.

Z uzasadnionych względów biznesowych Spółka planuje przeprowadzić likwidację jednej z posiadanych linii produkcyjnych. Przedmiotowa likwidacja nie jest spowodowana utratą przydatności gospodarczej przedmiotowego środka trwałego na skutek zmiany rodzaju działalności. Spółka po dokonaniu likwidacji w dalszym ciągu będzie prowadziła działalność gospodarczą w zakresie produkcji izolacji technicznych.

Likwidacja zostanie przeprowadzona poprzez spisanie protokołu likwidacyjnego. Po jego sporządzeniu, Spółka nie będzie wykorzystywać linii produkcyjnej na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Spółka nie wyklucza przy tym, że w zależności od potrzeb biznesowych, cała linia produkcyjna lub jej wybrane składniki (maszyny i urządzenia) mogą zostać w przyszłości sprzedane lub zezłomowane.

Istotne elementy opisu stanu faktycznego zawarto również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wskazano, że na podstawie przedmiotowego protokołu, Spółka wykreśli likwidowaną linię produkcyjną z ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka będzie upoważniona do zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych straty z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego (linii produkcyjnej) w momencie sporządzenia protokołu likwidacyjnego oraz ujęcia tego zdarzenia w księgach podatkowych?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie upoważniona do zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych straty z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego (linii produkcyjnej) w momencie sporządzenia protokołu likwidacyjnego oraz ujęcia tego zdarzenia w księgach podatkowych.

Uzasadniając powyższe twierdzenie Wnioskodawca wskazał, że ustawa o CIT nie precyzuje, w którym momencie dla celów podatkowych powinno nastąpić zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji środków trwałych. Niemniej, biorąc pod uwagę, że straty powstałe w wyniku likwidacji linii produkcyjnej nie będą zasadniczo wiązać się bezpośrednio z przychodem, w ocenie Wnioskodawcy moment ujęcia przedmiotowych strat w kosztach podatkowych powinien zostać dokonany na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888, z późn. zm. – winno być: t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”)

Zgodnie z powyższym przepisem, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie Wnioskodawcy, z powyższych przepisów wynika, że zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej podatkowo wartości początkowej środka trwałego, likwidowanego przez podatnika, możliwe jest po spełnieniu łącznie następujących warunków:

• dany środek trwały zostanie zlikwidowany, a czynność ta zostanie odpowiednio udokumentowana,
• likwidacja środka trwałego zostanie ujęta w księgach podatkowych.

W związku z podjęciem decyzji o likwidacji linii produkcyjnej, Spółka sporządzi protokół z likwidacji w chwili przeprowadzenia likwidacji środka trwałego. Na podstawie przedmiotowego protokołu, Spółka wykreśli likwidowaną linię produkcyjną z ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy strata z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego - niezwiązana ze zmianą rodzaju działalności - powinna zostać uznana jednorazowo za koszt uzyskania przychodu w wysokości niezamortyzowanej wartości tej linii w momencie likwidacji (tj. w dacie sporządzenia protokołu zakończenia likwidacji środka trwałego) pod warunkiem ujęcia tego zdarzenia w księgach podatkowych - niezależnie od chwili zezłomowania lub sprzedaży linii produkcyjnej lub jej wybranych elementów.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca przytoczył treść interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 20 listopada 2013 r. Znak: ILPB4/423- 330/13-4/ŁM, w której organ stwierdził, że „nieumorzona wartość likwidowanych środków trwałych powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w momencie ujęcia tych kosztów w księgach rachunkowych zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pod warunkiem dokonania fizycznej likwidacji środków trwałych”.

Podobnie, zdaniem Wnioskodawcy, wypowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 23 listopada 2015 r. Znak: IBPB-1-1/4510-94/15/ZK, potwierdził stanowisko wnioskodawcy, który twierdził, że „za moment dokonania likwidacji należy przyjąć sporządzenie protokołu likwidacji wraz z ujęciem w odpowiednich księgach rachunkowych Środka Trwałego, jako zlikwidowanego”.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Spółka będzie upoważniona do zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych straty z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego (linii produkcyjnej) w momencie sporządzenia protokołu likwidacyjnego oraz ujęcia tego zdarzenia w księgach podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie różnił się od rzeczywistego stanu faktycznego, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.