Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.42.2018.1.RSZ
z 25 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 stycznia 2018 r. (data wpływu 22 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z 24 stycznia 2018 r. znak: … (data wpływu 24 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…” z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, … – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2018 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…” z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, ….

Ww. wniosek uzupełniono pismem z 24 stycznia 2018 r. znak: … (data wpływu 24 stycznia 2018 r.) o adres platformy elektronicznej ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina R. (Wnioskodawca) na podstawie umowy o przyznaniu pomocy nr … z dnia 28.11.2017 r. na dofinansowanie zadania „…” z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, …, zrealizowała w/w zadanie. Celem zadania jest rozwój i poprawa standardu infrastruktury rekreacyjnej poprzez budowę niekomercyjnego obiektu infrastruktury rekreacyjnej - boiska wielofunkcyjnego na terenie wsi N.. W ramach zadania wykonano roboty budowlane w celu wybudowania boiska rekreacyjnego na działce ewidencyjnej X w N. oraz wyposażono go dla społeczności lokalnej w niezbędny sprzęt sportowo-rekreacyjny ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb dzieci i młodzieży.

W ramach realizacji zadania wykonano:

1. roboty ziemne i podbudowę podpowierzchni poliuretanowej,
2. powierzchnię poliuretanową,
3. chodniki,
4. drenaż odwadniający wraz z kanalizacją deszczową,
5. wyposażenie boiska w słupki, stojaki oraz bramki i uchwyty do siatkówki i koszykówki,
6. ogrodzenie obiektu.

Dzięki tej inwestycji mieszkańcy wsi mogą korzystać z powstałej infrastruktury do organizowania wydarzeń o charakterze rekreacyjnym. Z boiska mogą korzystać bezpłatnie wszyscy zainteresowani, ponieważ ma ono charakter ogólnodostępny i niekomercyjny. Powstałe w ramach projektu boisko nie jest wykorzystywane i nie będzie przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Gmina nie pobiera i nie będzie pobierać opłat za korzystanie z boiska i nie będzie osiągać z tego tytułu żadnych dochodów. W/w boisko jest oddane w trwały zarząd Szkole Podstawowej w N..

Całkowity koszt realizacji zdania jako wydatek kwalifikowany wyniósł 282 364,73 zł (w tym VAT 32 799,90 zł) z czego dofinansowanie wynosi 179 668,00 zł, a środki własne to kwota 102 696,73 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma możliwość odzyskania podatku od towarów i usług na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie zrealizowanego projektu polegającego na budowie ogólnodostępnego boiska wielofunkcyjnego w N.?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.) obniżenie kwoty podatku lub zwrot różnicy podatku należnego uzależnione są od zakresu w jakim nabywane towary i usługi związane są ze sprzedażą opodatkowaną. W przedmiotowej sprawie związek ze sprzedażą opodatkowaną nie istnieje. Tym samym Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych z wymienioną we wniosku inwestycją. Gmina R. po zakończeniu realizacji zadania „…” złożyła wniosek o dofinansowanie do Urzędu Marszałkowskiego Województwa X. W kosztach inwestycji Gmina ujęła podatek od towarów i usług jako koszt kwalifikowany w całości i wykazała go do objęcia refundacją we wniosku o płatność. Inwestycja po zakończonej realizacji służy społeczności lokalnej, a za korzystanie z niej nie są pobierane opłaty. Inwestycja została zrealizowana w ramach działalności statutowej Gminy, jako zadanie publiczne nałożone odrębnymi przepisami wykonywanymi w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez Gminę (art. 2 ust. ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym) i nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej. Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towaru i usług z tytułu czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Czynności te nie są związane w żaden sposób z przedmiotową inwestycją. Analizując przedstawiony stan faktyczny i prawny Gmina stoi na stanowisku, że przedmiotowa inwestycja nie jest związana z czynnościami opodatkowanymi i Gmina nie może odliczyć podatku od towarów i usług ponieważ zakupione towary i usługi nie są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Zatem podatek ten przy ubieganiu się o dofinansowanie jest kosztem kwalifikowanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy o samorządzie gminnym – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 10 ww. ustawy o samorządzie gminnym – zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, a także kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Jak wynika z okoliczności przedstawionej sprawy, Wnioskodawca zrealizował zadanie „…” na podstawie umowy o przyznaniu pomocy nr … z dnia 28.11.2017 r. na dofinansowanie zadania z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, …. Celem zadania jest rozwój i poprawa standardu infrastruktury rekreacyjnej poprzez budowę niekomercyjnego obiektu infrastruktury rekreacyjnej - boiska wielofunkcyjnego na terenie wsi N.. W/w boisko jest oddane w trwały zarząd Szkole Podstawowej w N.. W ramach zadania wykonano roboty budowlane w celu wybudowania boiska rekreacyjnego na działce ewidencyjnej X w N. oraz wyposażono go dla społeczności lokalnej w niezbędny sprzęt sportowo-rekreacyjny ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb dzieci i młodzieży. Dzięki tej inwestycji mieszkańcy wsi mogą korzystać z powstałej infrastruktury do organizowania wydarzeń o charakterze rekreacyjnym. Z boiska mogą korzystać bezpłatnie wszyscy zainteresowani, ponieważ ma ono charakter ogólnodostępny i niekomercyjny. Powstałe w ramach projektu boisko nie jest wykorzystywane i nie będzie przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Gmina nie pobiera i nie będzie pobierać opłat za korzystanie z boiska i nie będzie osiągać z tego tytułu żadnych dochodów.

Z opisu sprawy wynika zatem jednoznacznie, że celem Wnioskodawcy w związku z realizacją projektu pn. „…” nie jest wykorzystanie powstałych efektów do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług w ramach działalności gospodarczej a wykonanie zadań własnych Gminy, określonych w art. 7 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, tj. zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Zatem Wnioskodawca, realizując ww. projekt, nie będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W związku z powyższym, skoro Wnioskodawca będzie nabywał towary i usługi związane z realizacją projektu pn. „…” nie jako podatnik podatku VAT, lecz jako organ władzy publicznej, a zakupione w związku realizacją projektu towary i usługi oraz efekt realizacji projektu nie są i nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, to stwierdzić należy, że nie zostanie spełniony warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym, z uwagi na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z wymienioną we wniosku inwestycją, tj. Zainteresowany nie działa jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją inwestycji nie służą do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Tym samym Wnioskodawca nie ma możliwości otrzymania zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania, w powyższym zakresie, zwrotu na podstawie przepisów zawartych w § 8 rozporządzeniu Ministra Finansów z 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1686), gdyż środki wskazane we wniosku nie są środkami, o których mowa w zawartych tam regulacjach.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zauważa się, że organ podatkowy jest ściśle związany opisanym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wskazać również należy, że kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego.

Należy zauważyć, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Pojęcie to należy rozumieć zgodnie z przepisami regulującymi zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu przez Wnioskodawcę kwalifikacji, czy podatek VAT od zakupów objętych dofinansowaniem ze środków unijnych w związku z realizacją projektu, będącego przedmiotem ww. wniosku może być zaliczony do kosztów kwalifikowanych. Tym samym, przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.