Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.83.2017.2.MST
z 1 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2017 r. (data wpływu 26 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 19 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu wypłaty świadczenia przez Bank– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu wypłaty świadczenia przez Bank, który został uzupełniony w dniu 19 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 3 marca 2017 r. Wnioskodawczyni otrzymała z Banku w X PIT-8C wykazujący przekazanie kwoty 4.123,75 zł. Na wysokość tej kwoty składa się 3% wartości za zerwanie umowy oraz spadek wartości jednostek Funduszu i jest pokryciem straty, jaką poniesiono w związku z nierzetelną i nieprofesjonalną obsługą przez pracownika Banku w Y, gdzie Wnioskodawczyni zakładała „Lokatę”.

Podstawą do zawarcia umowy na ww. lokatę było przeprowadzenie „Testu wiedzy ”, do czego Bank zobowiązany był Regulaminem, lecz pracownik tego nie uczynił. Tym samym, umowa nie powinna być zawarta, a istniejąca – nieważna.

Do zarzutów Wnioskodawczyni przedstawionych w reklamacjach Bank się nie odnosił. Dopiero po interwencji Rzecznika Finansowego w X, Bank uznał roszczenia Wnioskodawczyni i pokrył Jej stratę, a wykazał ją jako przychód w PIT-8C.

Sporna kwota jest pokryciem straty (w chwili likwidacji „Lokaty” Wnioskodawczyni otrzymała mniej pieniędzy niż wpłaciła). Strata powstała z winy Banku, ponieważ pracownik Banku nie przeprowadził z Wnioskodawczynią „Testu wiedzy”, który – zgodnie z Regulaminem – był podstawą do zawarcia umowy na tę Lokatę.

Wysokość straty wyliczył i przekazał Wnioskodawczyni Bank (nie uwzględniając żadnych odsetek) w drodze pozasądowego postępowania z udziałem Rzecznika Finansowego w X.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota wykazana w PIT-8C wystawionym przez Bank jest przychodem Wnioskodawczyni do rozliczenia w zeznaniu rocznym?

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota wykazana w PIT-8C nie jest Jej przychodem. Jest to pokrycie straty części środków, jakie Wnioskodawczyni zainwestowała zakładając lokatę. Nie nastąpiło żadne przysporzenie, a środki zainwestowane były już raz opodatkowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Z kolei w świetle ust. 2 ww. przepisu, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 11 ust. 1 tejże ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z powyższej definicji wynika, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), bądź też na skutek określonego zdarzenia (umorzenia czy potrącenia) powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Jednym ze źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu są określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – inne źródła.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz w wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mieszczące się w ogólnej definicji przychodów, zawartej w art. 11 ust. 1 tejże ustawy.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym wskazano, że otrzymane przez Wnioskodawczynię świadczenie zostało wyliczone i przekazane przez Bank w wyniku pozasądowego postępowania z udziałem Rzecznika Finansowego. Wypłacona kwota jest pokryciem straty poniesionej przez Wnioskodawczynię w związku z umową „Lokaty”, która to umowa została zawarta bez dopełnienia przez Bank obowiązku uprzedniego przeprowadzenia z Wnioskodawczynią tzw. testu „odpowiedniości” oferowanego produktu wiążącego się z ryzykiem inwestycyjnym dla danego klienta. Wypłacone świadczenie odpowiada różnicy (stracie) pomiędzy wartością środków otrzymanych przez Wnioskodawczynię w chwili likwidacji Lokaty a wartością środków wpłaconych przez Nią na tę lokatę (różnica ta wynikała z pobrania przez Bank opłaty za zerwanie umowy oraz ze spadku wartości jednostek Funduszu). Wypłata przedmiotowego świadczenia doprowadziła więc w istocie do odzyskania przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych wpłaconych na Lokatę.

W świetle powyższego należy więc stwierdzić, że wypłacona przez Bank kwota stanowiąca zwrot utraconych środków, nie jest dla Wnioskodawczyni przysporzeniem majątkowym. Tym samym nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest więc również przychodem z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy. Oznacza to, że Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z otrzymaniem od Banku opisanego we wniosku świadczenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.