Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.107.2017.2.BK
z 7 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu 26 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 czerwca 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 27 czerwca 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wyrokiem Sądu z dnia 29 września 2016 r. rozwiązano przez rozwód bez orzekania o winie stron związek małżeński Wnioskodawcy i Jego żony. Orzeczenie uprawomocniło się z dniem 7 listopada 2016 r. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi: Piotrem D. ur. … i Filipem D. ur. … powierzono obojgu rodzicom – ustalając miejsce pobytu dzieci przy matce. Stan rzeczywisty – jak wskazuje Wnioskodawca – jest jednak odmienny od opisanego z uwagi na wolę dzieci. Matka samotnie wychowuje jedno a Wnioskodawca drugie z dzieci. Nie oznacza to, że dzieci nigdy się nie widują. Z uwagi na konieczność podtrzymywania więzi dochodzi do sporadycznych sytuacji bywania dzieci razem u matki lub ojca. Matka współuczestniczy w wychowaniu dziecka, gdyż dzieci widują się w Jej obecności. Odrębne miejsca zamieszkania dzieci są ich indywidualnym wyborem, który Wnioskodawca i jego była małżonka postanowili uszanować. Rodzice konsultują między sobą zagadnienia związane z edukacją i zdrowiem dzieci. Regułą jednak jest, iż zarówno matka jak i ojciec samotnie wychowuje jedno z dzieci. Wnioskodawca za rok podatkowy 2016 złożył zeznanie podatkowe i dokonał wyboru sposobu opodatkowania przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci. Wnioskodawca pracuje i uzyskuje dochody opodatkowane według skali podatkowej. W stosunku do Wnioskodawcy i jego dziecka nie mają zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym i ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Wnioskodawca podkreśla, że Jego sytuacja bywa różnie interpretowana przez ...urzędy skarbowe, a informację Wnioskodawca próbował uzyskać zarówno w X, jak i w XY. Dodatkowe wątpliwości wynikają z faktu, iż Wnioskodawca samotnie wychowuje syna nie przez cały rok podatkowy, gdyż rozwód miał miejsce w trakcie roku podatkowego i zdarzenie to nie obejmowało pełnego roku. Jak podkreśla Wnioskodawca - dziecko faktycznie zamieszkuje z nim w okresie znacznie poprzedzającym rozwód, bo począwszy już od 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z preferencyjnego sposobu opodatkowania (sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci) mogą korzystać obydwoje z rodziców, począwszy od zeznania podatkowego za rok 2016?

Zdaniem Wnioskodawcy, zdecydowanie przysługuje Mu prawo do rozliczania się jako osoba samotnie wychowująca dziecko – tym bardziej, że matka za ten sam okres podatkowy w zeznaniu podatkowym uwzględnia odpis na jedno (a nie dwoje) faktycznie zamieszkujące z nią dziecko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

• podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Ponadto art. 6 ust. 10 ww. ustawy określa, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,
• wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka),
• wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania.

Jednak przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika bowiem, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie, tj. w roku podatkowym zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny.

Przepis ten wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do stanu cywilnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta – w roku podatkowym - musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wykształcił się jednolity pogląd, że aby uznać rodzica lub opiekuna prawnego za osobę samotnie wychowującą dziecko nie wystarczy, by była stanu wolnego (lub osobą, w stosunku do której orzeczono separację, albo osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności), ale musi również faktycznie samotnie wychowywać dziecko, przy czym „samotnie” oznacza „bez udziału innej osoby”. Podkreśla się również, że uzasadnienie wprowadzenia ulgi (wykładnia celowościowa) świadczy wyraźnie o tym, że ustawodawca kierował ją wyłącznie do tych osób, które samotnie troszczą się o zaspokajanie codziennych potrzeb dziecka, nie zaś do każdego rodzica, który ma władzę rodzicielską i jednocześnie jest stanu wolnego, ale nie pełni codziennej (samotnej) pieczy nad dzieckiem.

W sytuacji, gdy żaden z rodziców nie jest pozbawiony władzy rodzicielskiej, ani nie jest ona ograniczona, a oboje są stanu wolnego, zarówno jeden, jak i drugi może samotnie wychowywać dziecko. W takim wypadku osobą samotnie wychowującą dziecko jest osoba, która faktycznie, w pojedynkę – w pełni albo w przeważającej mierze wychowuje dziecko bez udziału drugiego z rodziców, stale, na co dzień troszcząc się nie tylko o byt materialny, ale także rozwój emocjonalny dziecka. Przez wychowywanie należy bowiem rozumieć zapewnienie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Nie jest przy tym konieczne, aby drugi z rodziców był w tym czasie całkowicie wyeliminowany z opieki i wychowania dzieci.

Zaznaczyć należy, że aby móc skorzystać z omawianej preferencji podatkowej status osoby samotnie wychowującej dziecko nie musi trwać przez cały rok podatkowy. Wystarczające jest, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że wyrokiem Sądu z dnia 29 września 2016 r. rozwiązano przez rozwód bez orzekania o winie stron związek małżeński Wnioskodawcy i Jego żony. Orzeczenie uprawomocniło się z dniem 7 listopada 2016 r. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi: Piotrem D. ur. ... i Filipem D. ur. … r. powierzono obojgu rodzicom – ustalając miejsce pobytu dzieci przy matce. Stan rzeczywisty – jak wskazuje Wnioskodawca – jest jednak odmienny od opisanego z uwagi na wolę dzieci. Matka samotnie wychowuje jedno a Wnioskodawca drugie z dzieci. Nie oznacza to, że dzieci nigdy się nie widują. Z uwagi na konieczność podtrzymywania więzi dochodzi do sporadycznych sytuacji bywania dzieci razem u matki lub ojca. Matka współuczestniczy w wychowaniu dziecka, gdyż dzieci widują się w Jej obecności. Odrębne miejsca zamieszkania dzieci są ich indywidualnym wyborem, który Wnioskodawca i jego była małżonka postanowili uszanować. Rodzice konsultują między sobą zagadnienia związane z edukacją i zdrowiem dzieci. Regułą jednak jest, iż zarówno matka jak i ojciec samotnie wychowuje jedno z dzieci. Wnioskodawca za rok podatkowy 2016 złożył zeznanie podatkowe i dokonał wyboru sposobu opodatkowania przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci. Wnioskodawca pracuje i uzyskuje dochody opodatkowane według skali podatkowej. W stosunku do Wnioskodawcy i jego dziecka nie mają zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym i ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Dziecko faktycznie zamieszkuje z Wnioskodawcą w okresie znacznie poprzedzającym rozwód, bo począwszy już od 2015 r.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca nie tylko jest osobą stanu wolnego i mieszka wspólnie z synem - pomimo, że sąd ustalił miejsce zamieszkania dzieci przy matce - ale i w roku podatkowym faktycznie samodzielnie wykonuje obowiązki wychowawcze w stosunku do niego, to ma prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania wynikającego z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Okoliczność współdecydowania Wnioskodawcy z matką dzieci o ich edukacji i zdrowiu oraz fakt, że w czasie, gdy dzieci widują się razem, syn przebywa pod opieką matki i to ona sprawuje wówczas opiekę nad nim nie przesądza, że w istocie Wnioskodawca nie sam wychowuje syna.

Zatem za rok podatkowy 2016 Wnioskodawca miał prawo skorzystać z możliwości obliczenia podatku w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.