2017.08.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.170.2017.1.BK
z 4 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2017 r. (data wpływu 6 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wyrokiem Sądu Okręgowego rozwiązano małżeństwo Wnioskodawcy przez rozwód.

Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad córką urodzoną w 2010 r., powierzono matce, zastrzegając dla Wnioskodawcy prawo do współdecydowania o istotnych sprawach życiowych dziecka. Ponadto, ustalono wysokość alimentów na dziecko w wymiarze 600 zł miesięcznie.

Zgodnie z wyrokami sądów (okręgowego a następnie lekko go zmieniającego apelacyjnego) córka przebywa u Wnioskodawcy:

w każdą pierwszą i trzecią sobotę miesiąca od godz. 10.00 do godz. 18.00 z wyłączeniem ferii zimowych oraz z wyłączeniem dni od 8 lipca do 14 lipca w latach parzystych i dni od 8 sierpnia do 14 sierpnia w latach nieparzystych,
w każdą środę od godz. 16.30 do godz. 19.30 z wyłączeniem ferii zimowych oraz z wyłączeniem dni od 8 lipca do 14 lipca w latach parzystych i dni od 8 sierpnia do 14 sierpnia w latach nieparzystych,
w Święta Bożego Narodzenia w latach parzystych w Wigilię od godziny 10.00 do godz. 17.00 oraz w drugi dzień Świąt od godz. 10.00 do godz. 18.00, a w latach nieparzystych w Wigilię od godziny 10.00 do godz. 17.00 i w pierwszy dzień Świąt od godz. 10.00 do godz. 18.00,
w Święta Wielkanocne w latach parzystych w pierwszy dzień Świąt od godz. 10.00 do godz. 19.00, a w latach nieparzystych w drugi dzień Świąt od godz. 10.00 do godz. 19.00,
w dniu urodzin córki w latach parzystych od godz. 16.30 do godz. 19.30,
w Dzień Dziecka w latach nieparzystych od godz. 16.30 do godz. 19.30,
w ferie zimowe pierwszy tydzień ferii od niedzieli od godz. 9.00 do soboty do godziny 19.00 w latach parzystych, a w latach nieparzystych w drugi tydzień ferii od niedzieli od godz. 9.00 do soboty do godziny 19.00,
w wakacje letnie od 1 lipca od godz. 9.00 do 7 lipca do godz. 19.00 w latach parzystych, a w latach nieparzystych od 1 sierpnia od godz. 9.00 do 7 sierpnia do godz. 19.00.

Wnioskodawca wywiązuje się z postanowień wyroków sądów, w tym w szczególności Wnioskodawca:

opiekuje się córką w wyznaczonych przez sąd dniach,
płaci alimenty w pełnej wysokości.

W czasie pobytu u Wnioskodawcy dziecko jest w pełni na Jego utrzymaniu. Wnioskodawca pokrywa także w całości koszty przejazdu córki z jej obecnego miejsca zamieszkania do miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.

Wnioskodawca kupuje córce m.in. ubrania, upominki, płaci za wypoczynek (dziecko ma własne zabawki i miejsce do zabawy). Równocześnie:

bierze czynny udział w nauce córki i organizacji wypoczynku, np. organizuje różnego rodzaju wyjazdy, wspiera rozwój jej zainteresowań i pasji.
nigdy nie odmówił obowiązku wychowywania dziecka i czynnie włącza się w proces wychowawczy poprzez np.:
1. przebywanie z dzieckiem, gdy znajduje się pod jego opieką,
2. zwracanie uwagi, gdy dziecko zachowuje się niestosownie,
3. umożliwienie dziecku nieograniczonego kontaktu z pozostałą rodziną Wnioskodawcy (np. dziadkiem, babcią czy wujkiem córki),
4. przekazywanie pozytywnych wzorców postępowania, itp.,
dba o stan zdrowia dziecka i podejmuje wszelkie decyzje dotyczące form leczenia (jeżeli dziecko zachoruje lub źle się poczuje),
chodzi z dzieckiem do kościoła,
poświęca czas na zaspokajanie potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka, kosztem swoich zajęć zawodowych.

Poza czasem wyznaczonym przez sąd Wnioskodawca również nie unika kontaktu z córką i na ile jest to możliwe, stara się ją wspierać. Na przykład, niejednokrotnie:

kontaktował się z nauczycielami, gdy dziecko zgłaszało mu, że ma problemy w placówce edukacyjnej,
uczestniczył w uroczystościach organizowanych w placówce edukacyjnej.

Tym samym, Wnioskodawca wykracza poza zakres czynności, do których został zobowiązany wyrokami sądów. Wnioskodawcy zależy bowiem na dobru córki i jej prawidłowym rozwoju fizycznym, psychicznym i emocjonalnym.

Wnioskodawca w 2016 r. osiągnął dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód Jego nie przekroczył kwoty 56 000 zł. W stosunku do Wnioskodawcy i jego córki nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o PIT, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym i ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Wnioskodawca nie ustalił z byłą żoną proporcji, w jakiej mogą skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo i w jakiej wysokości do skorzystania z ulgi prorodzinnej w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu to, że posiada prawa rodzicielskie oraz jest zaangażowany w wychowanie córki, ma prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej w wymiarze 50% kwoty przypadającej na małoletnią córkę.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską;
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą."

Na podstawie art. 27f ust. 2 pkt 1 ww. ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a".

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (art. 27f ust. 4 ustawy).

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 682) - przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Ograniczenie tej władzy wynikające z orzeczenia sądowego powierzającego jednemu z rodziców wykonywanie władzy rodzicielskiej nie wpływa na możliwość skorzystania z ulgi, ponieważ drugiemu z rodziców również przysługuje władza rodzicielska, nawet jeżeli została ograniczona do decydowania tylko o najważniejszych sprawach dotyczących dzieci. Należy więc – zdaniem Wnioskodawcy - uznać, że ulga przysługuje także rodzicowi, który ma ograniczoną władzę rodzicielską. Z odliczenia nie może skorzystać jedynie ten z rodziców, który został pozbawiony władzy rodzicielskiej przez sąd opiekuńczy, lub którego władza została zawieszona, albo też w całym roku w ogóle nie wykonywał władzy rodzicielskiej.

W konsekwencji Wnioskodawca uważa, że jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji. Jeżeli rodzice dziecka takiej proporcji nie ustalili, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca podkreśla, iż posiada władzę rodzicielską. Ponadto, w Jego opinii, przedstawione przez niego w stanie faktycznym czynności jakie podejmuje w stosunku do córki, w sposób oczywisty świadczą o tym, iż władzę tę również wykonuje.

W rezultacie, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przysługuje mu prawo do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej. Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie ustalił z byłą żoną proporcji, w jakiej mogą skorzystać z ulgi prorodzinnej, ulga ta przysługuje Wnioskodawcy w wysokości połowy kwoty przysługującej na małoletnia córkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Kwestię dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej określa art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.).

W myśl art. 27f ust. 1 ww. ustawy od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską;
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Stosownie do art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Jednocześnie jak stanowi art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Jak wynika z art. 27f ust. 7 cyt. ustawy podatkowej, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Jeżeli kwota przysługującego odliczenia na podstawie ust. 2, 3 i 4 jest wyższa od kwoty odliczonej z tytułu, o którym mowa w ust. 1, w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podatnikowi przysługuje kwota stanowiąca różnicę między kwotą przysługującego podatnikowi odliczenia a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym (art. 27f ust. 8 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że wyrokiem Sądu Okręgowego rozwiązano małżeństwo Wnioskodawcy przez rozwód.

Zgodnie z wyrokami sądów (okręgowego a następnie lekko go zmieniającego apelacyjnego) córka przebywa u Wnioskodawcy:

w każdą pierwszą i trzecią sobotę miesiąca od godz. 10.00 do godz. 18.00 z wyłączeniem ferii zimowych oraz z wyłączeniem dni od 8 lipca do 14 lipca w latach parzystych i dni od 8 sierpnia do 14 sierpnia w latach nieparzystych,
w każdą środę od godz. 16.30 do godz. 19.30 z wyłączeniem ferii zimowych oraz z wyłączeniem dni od 8 lipca do 14 lipca w latach parzystych i dni od 8 sierpnia do 14 sierpnia w latach nieparzystych,
w Święta Bożego Narodzenia w latach parzystych w Wigilię od godziny 10.00 do godz. 17.00 oraz w drugi dzień Świąt od godz. 10.00 do godz. 18.00, a w latach nieparzystych w Wigilię od godziny 10.00 do godz. 17.00 i w pierwszy dzień Świąt od godz. 10.00 do godz. 18.00,
w Święta Wielkanocne w latach parzystych w pierwszy dzień Świąt od godz. 10.00 do godz. 19.00, a w latach nieparzystych w drugi dzień Świąt od godz. 10.00 do godz. 19.00,
w dniu urodzin córki w latach parzystych od godz. 16.30 do godz. 19.30,
w Dzień Dziecka w latach nieparzystych od godz. 16.30 do godz. 19.30,
w ferie zimowe pierwszy tydzień ferii od niedzieli od godz. 9.00 do soboty do godziny 19.00 w latach parzystych, a w latach nieparzystych w drugi tydzień ferii od niedzieli od godz. 9.00 do soboty do godziny 19.00,
w wakacje letnie od 1 lipca od godz. 9.00 do 7 lipca do godz. 19.00 w latach parzystych, a w latach nieparzystych od 1 sierpnia od godz. 9.00 do 7 sierpnia do godz. 19.00.

Wnioskodawca wywiązuje się z postanowień wyroków sądów, w tym w szczególności Wnioskodawca:

opiekuje się córką w wyznaczonych przez sąd dniach,
płaci alimenty w pełnej wysokości.

Wnioskodawca kupuje córce m.in. ubrania, upominki, płaci za wypoczynek (dziecko ma własne zabawki i miejsce do zabawy). Równocześnie:

bierze czynny udział w nauce córki i organizacji wypoczynku, np. organizuje różnego rodzaju wyjazdy, wspiera rozwój jej zainteresowań i pasji.
nigdy nie odmówił obowiązku wychowywania dziecka i czynnie włącza się w proces wychowawczy poprzez np.:
1. przebywanie z dzieckiem, gdy znajduje się pod jego opieką
2. zwracanie uwagi, gdy dziecko zachowuje się niestosownie,
3. umożliwienie dziecku nieograniczonego kontaktu z pozostałą rodziną Wnioskodawcy (np. dziadkiem, babcią czy wujkiem córki),
4. przekazywanie pozytywnych wzorców postępowania, itp.,
dba o stan zdrowia dziecka i podejmuje wszelkie decyzje dotyczące form leczenia (jeżeli dziecko zachoruje lub źle się poczuje),
chodzi z dzieckiem do kościoła,
poświęca czas na zaspokajanie potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka, kosztem swoich zajęć zawodowych.

Poza czasem wyznaczonym przez sąd Wnioskodawca również nie unika kontaktu z córką i na ile jest to możliwe, stara się ją wspierać. Na przykład, niejednokrotnie:

kontaktował się z nauczycielami, gdy dziecko zgłaszało mu, że ma problemy w placówce edukacyjnej,
uczestniczył w uroczystościach organizowanych w placówce edukacyjnej.

Wnioskodawca nie ustalił z byłą żoną proporcji, w jakiej mogą skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

Podkreślenia przy tym wymaga, iż separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

W przypadku małoletniego dziecka, warunkiem zastosowania omawianej ulgi przez rodzica jest wykonywanie przez tego rodzica władzy rodzicielskiej, rozumianej w szczególności jako sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem, wykonywanie zarządu jego majątkiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu.

Wskazać jednak należy, iż w powołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zdanie drugie – ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W przypadku natomiast braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15 podkreślił, że (…) wykonywanie władzy rodzicielskiej przez oboje rodziców, w sytuacji braku porozumienia między nimi odnośnie proporcji przysługującej kwoty do odliczenia, powoduje iż przysługującą im kwotę ulgi podatkowej należy rozdzielić między nich w częściach równych”

Uwzględniając zatem powyższe, skoro Wnioskodawca – jak wskazał we wniosku – nie został pozbawiony praw rodzicielskich i wywiązuje się z podstawowych obowiązków rodzicielskich jakie na nim ciążą, przede wszystkim uczestniczy w wychowywaniu córki, sprawuje opiekę nad nią, troszczy się o jej fizyczny i duchowy rozwój, zabezpiecza potrzeby bytowe, zdrowotne, edukacyjne, przestrzega wyznaczonych przez Sąd dni do kontaktów, reguluje zobowiązania alimentacyjne, ponosi dodatkowe koszty jej utrzymania, to można uznać, że Wnioskodawca wykonuje władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym - pomimo, iż z matką dziecka nie ustalił kwoty odliczenia - przy spełnieniu pozostałych przesłanek - za rok podatkowy 2016 Wnioskodawca miał prawo skorzystać z ulgi prorodzinnej na podstawie art. 27f ust. 1 w wysokości 50% kwoty ulgi ustalonej na dziecko zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin