Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.335.2017.1.KM
z 10 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2017 r. (data wpływu 12 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego ‒ jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W rejestrze zakupu za miesiąc marzec 2017 r. ujęta została faktura XX/XX/XXXX z dnia ... wystawiona przez Kancelarię Prawnąna kwotę brutto 1.602.503,87 zł w tym VAT 299.655,20 zł (1.302.848,67 zł +299.655,20 zł) tytułem wynagrodzenia – prowizja windykacyjna dłużnika (kserokopia – skan faktury załączono do wniosku – oryginał podpisany znajduje się w Urzędzie Skarbowym do kontroli). Nabycie tej usługi zostało ujęte w deklaracji VAT-7 za miesiąc marzec 2017 r. w poz. 45 i 46. Wystąpiła nadwyżka podatku naliczonego nad należnym w wysokości 300.689 zł, z czego w poz. 59 Wnioskodawca „prosił” o zwrot kwoty 300.000 zł w terminie 60 dni na rachunek bankowy.

Urząd skarbowy po przeprowadzeniu kontroli dokumentów (brak na dzień złożenia wniosku protokołu pokontrolnego) zakwestionował odliczenie podatku VAT od faktury nr XX/XX/XXXX, twierdząc, że kwota objęta windykacją dłużnika nie została nigdy wcześniej opodatkowana podatkiem VAT i przywołał zapis art. 86 ustawy o VAT. US stoi na stanowisku, że skoro kwota objęta windykacją nie była opodatkowana podatkiem VAT „to i podatek VAT od faktury kancelarii nie podlega odliczeniu”.

Wynagrodzenie dla Kancelarii Prawnej dotyczyło wygranego procesu w Sądzie Okręgowym na kwotę 4.214.890,83 zł za roboty dodatkowe do Umowy Podwykonawczej Nr … z dnia ... wykonane na drodze ekspresowej w latach … . Bez tych robót dodatkowych nie można było zrealizować przedmiotu „objętych” umową Nr …... Kwota objęta pozwem sądowym nie była „wcześniej fakturowana i nie była zadeklarowana do opodatkowania” w deklaracjach VAT-7. Powodem niezadeklarowania tej kwoty były ciągle trwające negocjacje z firmą (Głównym Wykonawcą Kontraktu) i firmy z Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad w ...(Inwestorem). Firma ciągle zapewniała Wnioskodawcę, że rozmowy z inwestorem trwają i że „już niedługo roboty zostaną rozliczone”. Gdy okres negocjacji ciągle się wydłużał istniało prawdopodobieństwo przedawnienia roszczeń, dlatego też w dniu ... Wnioskodawca złożył do Sądu Okręgowego pozew o zapłatę na kwotę 4.214.890,83 zł. Po 5–letnim okresie procesu w dniu … zapadł wyrok nakazujący firmie zapłatę kwoty 4.114.890,83 zł wraz z ustawowymi odsetkami. Firma odwołała się od wyroku do Sądu Apelacyjnego, który to Sąd utrzymał wyrok Sądu Okręgowego w mocy i w dniu … nadał klauzulę wykonalności. Firma kwotę objętą pozwem wypłaciła w marcu 2017 r. w całości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle opisanego zdarzenia można uznać podatek naliczony w fakturze XX/XX/XXXX do odliczenia i ująć go w deklaracji VAT-7 jako nabycie usług w poz. 45 i 46 i tym samym żądając jego zwrotu na rachunek bankowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że proces sądowy trwał 5 lat i nie było możliwości odzyskania wcześniej należnej Wnioskodawcy kwoty i tym samym „należność główna stała się przychodem niepodatkowym” (uległa przedawnieniu), wykazany podatek w fakturze, o której mowa, można odliczyć, gdyż czynność (usługa), której dotyczy faktura jest czynnością opodatkowaną i wykorzystywaną do wykonania czynności opodatkowanych podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko w przypadku, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy dokonywane zakupy towarów i usług mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   
   
   
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
      
   2. (uchylona);
      
      
      
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
   
3. (uchylony);
   
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   
   
   
   
   
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
      
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
      
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
      
      
      
   
   
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
   
6. (uchylony);
   
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.
   

Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Dodatkowo zaznaczyć należy, że ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży, bowiem bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast, ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług przyczynia się pośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Jednocześnie należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że w latach 2008-2010 Wnioskodawca wykonał roboty dodatkowe (dotyczące budowy drogi ekspresowej), które nie zostały „zafakturowane” i nie były „zadeklarowane do opodatkowania”.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturze z dnia … wystawionej przez Kancelarię Prawną tytułem wynagrodzenia – „prowizja windykacyjna dłużnika”, w sytuacji gdy z uwagi na trwający 5 lat proces sądowy nie było możliwości odzyskania należnej Wnioskodawcy kwoty i tym samym „należność główna stała się przychodem niepodatkowym (uległo przedawnieniu)”.

Z okoliczności sprawy wynika, że nabywana (od kancelarii prawniczej) usługa w istocie nie służy/nie służyła czynnościom opodatkowanym u Wnioskodawcy. Dotyczyła bowiem dochodzenia roszczeń o wynagrodzenie za roboty dodatkowe z umowy UP/… z dnia ... przy budowie drogi ekspresowej nr, które - pomimo ciążącego obowiązku podatkowego - nigdy nie zostały „fakturowane”, a więc nie zostały „opodatkowane” podatkiem od towarów i usług. Natomiast przysługujące wynagrodzenie było przedmiotem pozwu do sądu, który ostatecznie nakazał wypłatę należności wraz z odsetkami Głównemu Wykonawcy Kontraktu.

Przyjmując zatem jako element stanu faktycznego, że otrzymana faktura ma związek i dotyczy wyłącznie transakcji (robót dodatkowych), w stosunku do których wystąpiło przedawnienie zobowiązania podatkowego, to Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia z otrzymanej faktury z dnia … .

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Tut. organ informuje, że niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że – jak wynika z wniosku - w stosunku do wykonanych przez Wnioskodawcę robót dodatkowych nastąpiło przedawnienie zobowiązania podatkowego w rozumieniu przepisów art. 70 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1396 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.