2017.10.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.433.2017.1.KT
z 20 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu 22 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy towarów wysyłanych z terytorium Czech na terytorium kraju - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy towarów wysyłanych z terytorium Czech na terytorium kraju.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podmiotem z siedzibą w Republice Czeskiej i podatnikiem podatku od wartości dodanej w Republice Czeskiej. Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie dystrybucji części zamiennych do samochodów osobowych.

W ramach prowadzonej działalności Spółka rozważa dokonywanie sprzedaży na rzecz odbiorców z Polski. W tym celu rozważane jest m.in. dokonywane sprzedaży wysyłkowej towarów z Republiki Czeskiej m.in. na rzecz odbiorców z Polski, które byłyby zamawiane przez odbiorców za pośrednictwem dedykowanej strony internetowej Spółki. Poszczególne czynności związane z zawarciem umów sprzedaży oraz obsługą składanych zamówień (przyjmowania zamówień, kontakt z klientem, obsługa reklamacji, przyjmowanie wpłat za zakupiony towar) prowadzone miałyby być w Republice Czeskiej. W rezultacie kontakt z klientem jest bardzo ograniczony w wyniku zautomatyzowania procedury sprzedaży.

Wysyłane towary przekazywane będą odbiorcom końcowym w Polsce poprzez bezpośrednią wysyłkę towarów na adres zamieszkania odbiorcy lub inny wskazany przez niego adres, przy pomocy niezależnych podmiotów - operatorów pocztowych lub firm kurierskich - działających na rzecz Spółki.

Spółka rozważa również wprowadzenie modelu biznesowego polegającego na dostawie do sklepu (magazynu) polskiej spółki powiązanej ze Spółką, będącej jednak odrębnym od niej podmiotem prawnym, zarejestrowanym w Polsce. Miejsce to traktowane będzie jako punkt odbioru i zwrotu towarów. Pracownicy tej spółki nie będą uprawnieni do negocjowania warunków zakupu, obniżenia ceny, a przyjmowanie płatności dotyczyłaby wyłącznie przypadku, w którym stosowana byłaby płatność za pobraniem. W tym przypadku sklep (magazyn), z którego klient dokonuje odbioru towaru, działa na podobnej zasadzie jak placówka pocztowa. Zasady współpracy pomiędzy Spółką a polską spółką byłyby regulowane postanowieniami umowy o świadczenie usług.

Spółka nie zamierza dokonywać dostaw nowych środków transportu, towarów instalowanych lub montowanych z próbnym uruchomieniem lub bez niego przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz, wyrobów objętych akcyzą oraz towarów opodatkowanych w systemie marży.

W związku z dokonywaniem sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju w rozumieniu art. 24 ust. 1 ustawy VAT, Spółka planuje złożenie zawiadomienia do właściwego organu podatkowego o wyborze miejsca opodatkowania sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju. Spółka będzie więc zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny i będzie rozliczać podatek VAT z tytułu transakcji zawieranych z polskimi odbiorcami.

Spółka nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności. Spółka nie posiada w Polsce żadnej infrastruktury biznesowej, w szczególności żadnych biur, punktów sprzedaży, serwerów internetowych czy innej infrastruktury, a także nie zatrudnia w Polsce pracowników.

Spółka nie wyklucza, iż poza sprzedażą na rzecz konsumentów może również następować na rzecz innych podmiotów. Biorąc pod uwagę status odbiorców na potrzeby polskiego podatku VAT sprzedaż towarów może następować generalnie (w różnej konfiguracji) na rzecz:

konsumentów, tj. podmiotów niezarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce,
przedsiębiorców podlegających zwolnieniu z podatku VAT w Polsce na podstawie art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy VAT,
przedsiębiorców podlegających zwolnieniu z podatku VAT w Polsce na podstawie art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy VAT i niezarejestrowanych na potrzeby dostaw wspólnotowych, z uwagi na korzystanie z możliwości nierejestrowania się na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT,
przedsiębiorców zarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce, jednak niezarejestrowanych na potrzeby dostaw wspólnotowych (z jakichkolwiek względów),
przedsiębiorców zarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce i zarejestrowanych na potrzeby dostaw wspólnotowych.

W momencie sprzedaży Spółka będzie miała jedynie możliwość ustalenia statusu odbiorcy w następujący sposób:

czy dany kontrahent jest przedsiębiorcą czy też nie (w przypadku braku - Spółka traktuje go jako konsumenta; w przypadku posiadania numeru VAT - Spółka uznaje odbiorcę za przedsiębiorcę i wówczas dokonuje analizy zgodnie z pkt 2);
czy dany przedsiębiorca jest zarejestrowany na potrzeby wspólnotowe lub nie i w rezultacie czy ma aktywny numer VAT UE.

Spółka powzięła wątpliwości odnośnie zasad opodatkowania sprzedaży na rzecz poszczególnych rodzajów odbiorców, biorąc pod uwagę ich status na potrzeby podatku od towarów i usług w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jak powinna być opodatkowana sprzedaż na rzecz poszczególnych podmiotów w przypadku dostawy towarów z terytorium Republiki Czeskiej, z uwagi na wybór opcji opodatkowania sprzedaży wysyłkowej w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, z uwagi na wybór opcji opodatkowania sprzedaży wysyłkowej w Polsce, powinna ona opodatkować sprzedaż na rzecz poszczególnych podmiotów w przypadku dostawy towarów z terytorium Republiki Czeskiej według następujących zasad:

w przypadku konsumentów, tj. podmiotów niezarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce (wymienionych w pkt a wyżej) oraz przedsiębiorców niezarejestrowanych na potrzeby dostaw wspólnotowych (wymienionych w pkt b - d), niezależnie od przyczyn braku zarejestrowania - jako sprzedaż wysyłkowa na terytorium Polski i opodatkować stawką właściwą dla dostaw towarów;
w przypadku przedsiębiorców zarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce i zarejestrowanych na potrzeby dostaw wspólnotowych - jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów stosownie do czeskich regulacji w tym zakresie.

Należy bowiem wskazać, że kwestie opodatkowania sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju (tj. Polski) dotyczą sprzedawcy tego towaru, nie zaś jego nabywcy. Spółka nie ma obowiązku ustalać, czy odbiorca towaru przekroczył w roku podatkowym lub w poprzednim roku podatkowym ustawowy próg, o którym mowa w art. 10 ustawy VAT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

eksport towarów;

import towarów;

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 24 ustawy VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju - rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem, że dostawa jest dokonywana na rzecz:

podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem w rozumieniu art. 15, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub

innego niż wymieniony w lit. a podmiotu, niebędącego podatnikiem w rozumieniu art. 15 i niemającego obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

Sprzedaż wysyłkowa na terytorium kraju dotyczy zatem tych transakcji, w których następuje przemieszczenie towarów z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Polska na terytorium kraju, przy czym to sprzedawca (bądź inny podmiot, ale na rzecz sprzedawcy) dokonuje transportu sprzedawanych towarów.

Zasadą jest, że miejscem dostawy towarów w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT). Jak wynika jednak z art. 24 ust. 1 ustawy VAT, w przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 i 4 ustawy VAT, w przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną poza terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe, wysyłanych lub transportowanych z tego samego państwa członkowskiego na terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku od wartości dodanej, nie przekroczyła w roku podatkowym kwoty 160.000 zł. Podatnicy podatku od wartości dodanej, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji).

Z brzmienia powołanego art. 2 pkt 24 ustawy VAT wynika, iż o sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju można mówić jedynie w przypadku łącznego wystąpienia następujących przesłanek:

dostawy dokonuje podatnik podatku od wartości dodanej na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego, oraz
towar jest wysyłany lub transportowany przez tegoż podatnika lub na jego rzecz, z terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego na terytorium kraju (Polski), które jest dla tego towaru państwem przeznaczenia, oraz
dostawa jest realizowana na rzecz ściśle określonych kategorii podmiotów, tj.:
1. podatników podatku od towarów i usług, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
2. osób prawnych niebędących podatnikami podatku od towarów i usług, które nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
3. pozostałych podmiotów, niebędących podatnikami podatku od towarów i usług i niemających obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Powyższe potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 kwietnia 2013 r. (ILPP4/443-23/13-4/BA).

To, które podmioty - oprócz oczywiście osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej - nie są obowiązane do rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wynika z postanowień art. 10 ustawy o VAT. I tak między innymi wtedy, gdy podatnicy:

którzy wykonują jedynie czynności inne niż opodatkowane podatkiem i którym nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług,

u których sprzedaż jest zwolniona od podatku do wysokości limitu rocznego 200.000 zł,

nie dokonają nabycia towarów wysyłanych lub transportowanych z innego państwa członkowskiego przez podatnika podatku od wartości dodanej, na łączną kwotę przekraczającą w roku podatkowym lub w poprzednim roku podatkowym 50.000 zł, wówczas nie są oni obowiązani do rozliczania WNT.

Do tej kwoty 50.000 zł - zgodnie z art. 10 ust. 4 ustawy VAT - nie wlicza się kwoty podatku od wartości dodanej należnego lub zapłaconego na terytorium państwa członkowskiego, z którego towary te są wysyłane lub transportowane.

Spółka pragnie wskazać dodatkowo, że kwestie opodatkowania sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju (tj. Polski), dotyczą sprzedawcy tego towaru, nie zaś jego nabywcy. Zasadą wynikającą z art. 24 ust. 1 ustawy VAT jest, że dostawę towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, a co za tym idzie - powinna być ona opodatkowana na terytorium Polski.

konsumentów, tj. podmiotów niezarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce (wymienionych w pkt a wyżej) oraz przedsiębiorców niezarejestrowanych na potrzeby dostaw wspólnotowych (wymienionych w pkt b - d) - jako sprzedaż wysyłkowa na terytorium Polski i opodatkować krajową stawką podatku VAT właściwą dla dostaw towarów, niezależnie od powodów z jakich nie nastąpiło zarejestrowanie na potrzeby dostaw wewnątrzwspólnotowych;
przedsiębiorców zarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce i zarejestrowanych na potrzeby dostaw wspólnotowych - jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów stosownie do czeskich regulacji w tym zakresie.

Należy bowiem wskazać, że kwestie opodatkowania sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju (tj. Polski), dotyczą sprzedawcy tego towaru, nie zaś jego nabywcy. W ocenie Spółki, żaden przepis ustawy VAT nie obliguje Spółki do ustalania, czy odbiorca towaru przekroczył w roku podatkowym lub w poprzednim roku podatkowym ustawowy próg, o której mowa w art. 10 ustawy VAT, a w rezultacie czy do niego znajdą zastosowanie regulacje dotyczące sprzedaży wysyłkowej. W ocenie Spółki żądanie przedstawienia przez odbiorcę informacji o tym, czy jest zobowiązany do rejestracji na potrzeby wspólnotowe, byłoby nadmierną ingerencją w relacje handlowe. Ponadto, gdyby Spółka chciała nawet pozyskać takie dane, to nie ma ona możliwości obiektywnej ich weryfikacji pod kątem prawidłowości i zgodności ze stanem faktycznym. W konsekwencji, z uwagi na wybór opodatkowania sprzedaży wysyłkowej w Polsce, w przypadku przedsiębiorców niezarejestrowanych na potrzeby dostaw wspólnotowych, Spółka jest obowiązana stosować krajową (polską) stawką podatku VAT właściwą dla dostaw towarów.

Spółka ponadto pragnie wskazać, że dla powyższej kwalifikacji nie ma znaczenia fakt, że towary Spółki mogą być przesyłane do odbiorców z wykorzystaniem pośrednictwa polskiej spółki lub pośrednictwa innych podmiotów trzecich. W tym bowiem przypadku miejsce, z którego klient dokonuje odbioru towaru (np. sklep lub magazyn), działa na podobnej zasadzie jak placówka pocztowa i nie ma znaczenia, czy Spółka skorzysta z usług tej spółki czy z usług firmy kurierskiej. Towary będą bowiem w dalszym ciągu sprzedawane przez Spółkę i przesyłane do odbiorców w imieniu i na jej rzecz z innego niż Polska państwa członkowskiego na terytorium Polski, która będzie krajem przeznaczenia dla tych towarów. W tym modelu Spółka nie dokonuje bowiem przesunięć wewnątrzwspólnotowych, lecz dokonuje sprzedaży wysyłkowej towarów.

Stanowisko Spółki w tym zakresie zostało potwierdzone przez organy podatkowe m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 30 września 2015 roku przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP2/4512-674/15-4/RR) oraz w dniu 9 grudnia 2016 roku (1462-IPPP2.4512.745.2016.2.AO).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Z kolei przez podatek od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą (art. 2 pkt 11 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 2 pkt 24 ustawy, przez sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem, że dostawa jest dokonywana na rzecz:

podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem w rozumieniu art. 15, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
innego niż wymieniony w lit. a podmiotu, niebędącego podatnikiem w rozumieniu art. 15 i niemającego obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

Ze względu na terytorialny charakter podatku od towarów i usług określenie miejsca świadczenia (dostawy) determinuje miejsce opodatkowania. Zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów zawierają regulacje art. 22 ustawy.

I tak, na mocy art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast art. 24 ustawy jest przepisem szczególnym i reguluje miejsce świadczenia przy dostawie towarów w formie sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, o której mowa w cyt. wyżej art. 2 pkt 24 ustawy. Na podstawie ust. 1 tego przepisu, w przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie zaś z art. 24 ust. 2 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną poza terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe, wysyłanych lub transportowanych z tego samego państwa członkowskiego na terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku od wartości dodanej, nie przekroczyła w roku podatkowym kwoty 160.000 zł.

Jednocześnie w myśl art. 24 ust. 4 ustawy, podatnicy podatku od wartości dodanej, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji).

Jak wynika z opisanego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest podmiotem z siedzibą w Republice Czeskiej i podatnikiem podatku od wartości dodanej w tym kraju. Spółka nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności, nie posiada w Polsce żadnej infrastruktury, w szczególności biur, punktów sprzedaży, serwerów internetowych, nie zatrudnia w Polsce pracowników.

W ramach prowadzonej działalności Spółka planuje dokonywanie dostaw towarów na rzecz odbiorców z Polski w ramach sprzedaży wysyłkowej z Republiki Czeskiej do odbiorców w Polsce. Towary będą zamawiane przez odbiorców za pośrednictwem dedykowanej strony internetowej Spółki. Poszczególne czynności związane z zawarciem umów sprzedaży oraz obsługą składanych zamówień (przyjmowania zamówień, kontakt z klientem, obsługa reklamacji, przyjmowanie wpłat za zakupiony towar) będą wykonywane w Republice Czeskiej. W wyniku zautomatyzowania procedury sprzedaży kontakt z klientem będzie ograniczony. Wnioskodawca zaznaczył przy tym, że w ramach tej sprzedaży nie będzie dokonywać dostaw nowych środków transportu, towarów instalowanych lub montowanych z próbnym uruchomieniem lub bez niego przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz, wyrobów objętych akcyzą oraz towarów opodatkowanych w systemie marży.

Towary dostarczane będą odbiorcom w Polsce poprzez ich bezpośrednią wysyłkę na adres zamieszkania odbiorcy lub inny wskazany przez niego adres, przy pomocy niezależnych podmiotów - operatorów pocztowych lub firm kurierskich - działających na rzecz Spółki. Wnioskodawca rozważa również wprowadzenie modelu biznesowego polegającego na dostawie do sklepu (magazynu) polskiej spółki powiązanej ze Spółką, będącej jednak odrębnym od niej podmiotem prawnym, zarejestrowanym w Polsce. Miejsce to traktowane będzie jako punkt odbioru i zwrotu towarów. Pracownicy tej spółki nie będą uprawnieni do negocjowania warunków zakupu, obniżenia ceny, a przyjmowanie płatności dotyczyłaby wyłącznie przypadku, w którym stosowana byłaby płatność za pobraniem. W tym przypadku sklep (magazyn), z którego klient dokona odbioru towaru, będzie działał na podobnej zasadzie jak placówka pocztowa. Zasady współpracy pomiędzy Spółką a polską spółką będzie regulować umowa o świadczenie usług.

W związku z opisaną sprzedażą Spółka zamierza złożyć zawiadomienie do właściwego organu podatkowego o wyborze miejsca opodatkowania sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju. W związku z tym Spółka będzie zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny i będzie rozliczać podatek VAT z tytułu transakcji zawieranych z polskimi odbiorcami.

Wnioskodawca nie wyklucza, że poza sprzedażą na rzecz konsumentów może również dokonywać sprzedaży na rzecz innych podmiotów. Biorąc pod uwagę status odbiorców na potrzeby VAT - według klasyfikacji Spółki - sprzedaż towarów może następować na rzecz:

konsumentów, tj. podmiotów niezarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce,
przedsiębiorców podlegających zwolnieniu z podatku VAT w Polsce na podstawie art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy VAT,
przedsiębiorców podlegających zwolnieniu z podatku VAT w Polsce na podstawie art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy VAT i niezarejestrowanych na potrzeby dostaw wspólnotowych, z uwagi na korzystanie z możliwości nierejestrowania się na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT,
przedsiębiorców zarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce, jednak niezarejestrowanych na potrzeby dostaw wspólnotowych (z jakichkolwiek względów),
przedsiębiorców zarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce i zarejestrowanych na potrzeby dostaw wspólnotowych.

Jednocześnie Spółka wskazuje, że w momencie sprzedaży będzie mogła określić status odbiorcy towaru jedynie poprzez ustalenie, czy dany kontrahent jest przedsiębiorcą czy też nie; jeśli nie - Spółka potraktuje go jak konsumenta, w przypadku zaś posiadania przez odbiorcę numeru VAT - Spółka uzna go za przedsiębiorcę, a następnie ustali, czy dany podmiot jest zarejestrowany na potrzeby wspólnotowe i czy posiada aktywny numer VAT UE.

W przedstawionej sprawie Spółka ma wątpliwości co do zasad opodatkowania sprzedaży na rzecz poszczególnych rodzajów odbiorców, biorąc pod uwagę ich status na potrzeby podatku od towarów i usług w Polsce, w szczególności konieczność weryfikowania tego statusu pod kątem rozpoznania sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, o której mowa w art. 2 pkt 24 ustawy.

Wnioskodawca uważa przy tym, że kwestie opodatkowania sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju dotyczą sprzedawcy towaru, nie zaś nabywcy, a w związku z tym Spółka nie ma obowiązku ustalać, czy odbiorca towaru jest podmiotem zobowiązanym do rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ustawy (bo np. przekroczył w roku podatkowym lub w poprzednim roku podatkowym ustawowy próg, o którym mowa w art. 10 ustawy). Tym samym, zdaniem Spółki, powinna ona rozpoznać sprzedaż wysyłkową na terytorium Polski w przypadku konsumentów, tj. podmiotów niezarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce oraz przedsiębiorców niezarejestrowanych na potrzeby dostaw wewnątrzwspólnotowych - niezależnie od przyczyn braku zarejestrowania.

W odniesieniu do powyższych wątpliwości należy przede wszystkim zwrócić uwagę na powołany wyżej przepis art. 2 pkt 24 ustawy. Z konstrukcji tej regulacji jednoznacznie wynika, jakie są warunki uznania dostawy towarów za sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju, a także, że wszystkie przesłanki w niej zawarte muszą być spełnione łącznie, aby mogła znaleźć zastosowanie. Zatem przez sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju rozumie się dostawę spełniającą łącznie następujące kryteria:

dostawa jest dokonywana przez podatnika podatku od wartości dodanej, a zatem przez podatnika zarejestrowanego w innym państwie członkowskim i będącego podatnikiem podatku innego niż polski podatek VAT;

towary są wysyłane lub transportowane przez tego podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium Polski;

dostawa dokonywana jest na rzecz podatnika podatku VAT lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem tego podatku, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub innego podmiotu niebędącego podatnikiem podatku VAT niemającym obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Należy zauważyć, że – wbrew opinii Wnioskodawcy – powyższe warunki odnoszą się zarówno do dostawcy jak i nabywcy towaru, bowiem dla uznania dostawy towarów za sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju dostawa ta musi być dokonana (jak sam zauważył Wnioskodawca w swoim stanowisku) na rzecz ściśle określonych kategorii podmiotów, wymienionych w art. 2 pkt 24 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że w przypadku, gdy towary będące przedmiotem dostawy będą w związku z tą dostawą transportowane przez Spółkę (lub na jej rzecz), podatnika podatku od wartości dodanej, z terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE (Republiki Czeskiej) na terytorium Polski, i dostawa ta będzie dokonywana na rzecz podmiotu, który nie ma obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – to opisane dostawy towarów należy uznać, w oparciu o art. 2 pkt 24 ustawy, za sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju w rozumieniu tego przepisu, gdyż spełnione będą wszystkie przesłanki dla jego zastosowania. Ponieważ Wnioskodawca – jak wskazano we wniosku – zgodnie z art. 24 ust. 4 w związku z art. 24 ust. 1 ustawy złoży do właściwego organu podatkowego zawiadomienie o wyborze miejsca opodatkowania tej sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, dostawy te będą podlegały opodatkowaniu w Polsce według stawek VAT właściwych dla danych towarów, bez względu na limit sprzedaży określony w art. 24 ust. 2 i 3 ustawy.

Natomiast w sytuacji, gdy przedmiotowa dostawa będzie dokonywana na rzecz podatnika lub innego podmiotu zobowiązanego do rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – nie będą spełnione wszystkie warunki dla rozliczenia tej dostawy jako sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju na podstawie art. 2 pkt 24 ustawy. Taka transakcja, w której towary w wyniku dokonanej dostawy będą wysyłane przez dostawcę (lub na jego rzecz) z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium Polski, będzie miała charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej, dla której miejscem dostawy będzie – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - miejsce rozpoczęcia wysyłki towaru do nabywcy. Tym samym zasady opodatkowania tej dostawy określą regulacje tego innego państwa członkowskiego.

Jednocześnie należy zauważyć, że przepisy ustawy nie regulują sposobów, metod, procedur dotyczących dokonania weryfikacji przez dostawcę, czy nabywca spełnia warunki uznania go za podmiot, o którym mowa w art. 2 pkt 24 ustawy. Jednakże dla zastosowania tego przepisu Wnioskodawca – jako sprzedawca - zobowiązany jest upewnić się, że zostały spełnione wszelkie przesłanki warunkujące możliwość rozpoznania dokonanej dostawy jako sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, w tym okoliczność, czy nabywca towaru jest podmiotem wymienionym w lit. a) lub b) omawianej regulacji, który nie ma obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 9 ustawy.

Zatem nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że „kwestie opodatkowania sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju dotyczą sprzedawcy towaru, nie zaś jego nabywcy” i Spółka nie ma obowiązku ustalać, czy odbiorca towaru jest podmiotem zobowiązanym do rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także – że Spółka powinna rozpoznać sprzedaż wysyłkową na terytorium Polski w przypadku podmiotów niezarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce oraz przedsiębiorców niezarejestrowanych na potrzeby dostaw wewnątrzwspólnotowych, niezależnie od przyczyn braku zarejestrowania. W przepisie art. 2 pkt 24 ustawy jest bowiem mowa o podatnikach oraz podmiotach niebędących podatnikami, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 9 ustawy, nie zaś o „podmiotach niezarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce oraz przedsiębiorcach niezarejestrowanych na potrzeby dostaw wewnątrzwspólnotowych, niezależnie od przyczyn braku zarejestrowania”.

W świetle powyższych ustaleń, odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem zapytania oraz przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że wybierając opcję opodatkowania sprzedaży wysyłkowej w Polsce, Spółka powinna - na podstawie art. 2 pkt 24 w zw. z art. 24 ust. 4 ustawy - rozliczyć na terytorium kraju dostawę towarów wysyłanych z Czech do odbiorcy w Polsce będącego podatnikiem lub innym podmiotem, który nie ma obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Natomiast dostawę towarów dokonaną na rzecz podatnika lub innego podmiotu zobowiązanego do rozliczania w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ustawy - tj. czynność nie spełniającą warunków do uznania jej za sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju w myśl art. 2 pkt 24 ustawy – należy potraktować jako transakcję wewnątrzwspólnotową opodatkowaną na zasadach obowiązujących na terytorium państwa rozpoczęcia wysyłki towarów do nabywcy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Organ podatkowy zaznacza, że w ramach postępowania interpretacyjnego uregulowanego w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej związany jest zasadą terytorialności podatku od towarów i usług, tzn. jest zobowiązany do interpretowania tych przepisów prawa, z których wynika obowiązek zapłaty podatku na terytorium kraju. W związku z tym niniejsza interpretacja nie rozstrzyga, na jakich zasadach powinny być opodatkowane transakcje, które – ze względu na miejsce świadczenia (dostawy) - podlegają regulacjom innego państwa.

Natomiast w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych tut. Organ wskazuje, że dotyczą one indywidualnych spraw podmiotów, dla których zostały wydane i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w stosunku do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Ponadto interpretacje te nie rozstrzygają kwestii będącej przedmiotem niniejszego wniosku w kontekście zadanego przez Spółkę pytania.

Trzeba również podkreślić, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie się pokrywał ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin