Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.396.2017.1.LZ
z 24 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2017 r. (data wpływu 20 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 28 sierpnia 2009 roku narzeczona Wnioskodawcy aktem darowizny otrzymała od rodziców nieruchomość - działkę niezabudowaną o obszarze 0,0850 ha. W czerwcu 2010 roku Wnioskodawca zawarł związek małżeński, a w grudniu 2011 roku Wnioskodawca wraz z małżonką zawarli umowę rozszerzającą wspólność ustawową na ww. nieruchomość. Działka w roku 2010 i 2011 została zabudowana budynkiem mieszkalnym w stanie surowym zamkniętym i w takim stanie Wnioskodawca przyjął nieruchomość zabudowaną na podstawie aktu notarialnego - umowy majątkowej małżeńskiej z dnia 12 grudnia 2011 roku. Budowa domu jednorodzinnego została zakończona w 2015 roku i budynek został oddany do użytkowania w maju 2015 roku. W 2016 roku wraz z żoną Wnioskodawca postanowił sprzedać ww. nieruchomość zbudowaną. W kwietniu 2016 roku nieruchomość została sprzedana na podstawie aktu notarialnego za kwotę 1.780.000 PLN. Po sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawca wraz z żoną będąc we wspólnocie majątkowej z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży domu kupił na podstawie aktu notarialnego kolejny, gotowy dom za kwotę 1.250.000 zł w maju 2016 roku. Po przeprowadzce w 2017 roku Wnioskodawca postanowił wraz z żoną podpisać rozdzielność majątkową, co stało się w marcu 2017 roku. Dom zakupiony w maju 2016 roku za kwotę 1.250.00 zł pozostał w Majątku Wnioskodawcy oraz jego żony jako udział każdego małżonka w nieruchomości. Ustanowienie rozdzielności majątkowej nastąpiło w marcu 2017 roku. W domu zakupionym w maju 2016 roku (za cenę 1.250.000 zł) Wnioskodawca razem z żoną i wspólnym dzieckiem mieszkają i prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. Żona Wnioskodawcy w związku z tym, że w momencie sprzedaży domu upłynęło 5 lat od darowizny od rodziców dokonanej w 2009 roku jest zwolniona z podatku i nie składała PIT, w którym wskazywałaby to, że przeznacza choćby część pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży domu (tego za cenę 1.780.000) na cele mieszkaniowe. Wobec tego Wnioskodawca złożył PIT 39 wskazując, że 1/2 udziału w nieruchomości sprzedanej w kwietniu 2016 roku przeznaczył na zakup drugiego domu w maju 2016 roku na cele mieszkaniowe, tj. połowę kwoty 1.780.000 zł, tzn. Wnioskodawca wpisał wartość 890.000 zł w pozycji nr 20 przychodu deklaracji PIT-39(7), a wartość dochodu jaki powstał z tytułu zbycia nieruchomości została wpisana w pozycję 23 ww. deklaracji (dochód) oraz w pozycję nr 25 deklaracji PIT-39, tj. "kwota dochodu zwolnionego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy". Żona Wnioskodawcy nie korzystała ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wobec tego Wnioskodawca wpisał wartość w PIT 39 połowę wartości przychodu uzyskanego ze sprzedaży domu.

Nieruchomość, która została zakupiona po sprzedaży domu na własne cele mieszkaniowe kosztowała 1.250.000 zł i Wnioskodawca wraz z żoną wydał te 1.250.000 zł na cele mieszkaniowe co pokrywa w 100 procentach połowę wartości sprzedaży domu, tj. kwotę 890.000 zł. Całość kosztów poniesionych na cele mieszkaniowe, tj. 1.250.000 zł Wnioskodawca mógł uznać, że właśnie taką wartość poniósł na własne cele mieszkaniowe, ponieważ Jego żona nie rozliczała tych kosztów w PIT-39. Podczas zakupu domu, tj. w kwietniu 2016 roku Wnioskodawca posiadał z małżonką wspólność majątkową. Po zakupie domu za cenę 1.250.000 zł Wnioskodawca poniósł liczne koszty związane z remontem ww. domu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tym, że Wnioskodawca przeznaczył całość, tj. 1.250.000 zł na własne cele mieszkaniowe, a Jego żona nie korzystała z tego prawa na podstawie art. 21 ust 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sprzedaż domu będzie dla Wnioskodawcy zwolniona z podatku dochodowego? Udział Wnioskodawcy ze sprzedaży domu wynosił 1/2 kwoty 1.780.000 zł wobec tego miał do rozliczenia kwotę przychodu 890.000 zł, czy jeżeli po sprzedaży domu Wnioskodawca kupił z żoną kolejny tańszy dom za cenę 1.250.000 zł może uznać że całość przychodów została przeznaczona na własne cele mieszkaniowe? Czy wobec tego Wnioskodawca będzie zwolniony z zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży domu?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż w kwietniu 2016 roku nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym jest zwolniona z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca uważa, że w związku z tym, że żona nie korzystała ze zwolnienia na podstawie ww. artykułu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to cały udział ze sprzedaży domu, tj. kwota 890.000 zł może być uznany, że został minimalnie w tej samej wysokości przeznaczony na własne cele mieszkaniowe. Kwota za jaką Wnioskodawca wraz z żoną kupił dom będąc we wspólnocie majątkowej to 1.250.000 zł pokrywa w całości 1/2 udziału w sprzedanej nieruchomości, tj. kwotę 890.000 zł i tym samym Wnioskodawca nie zapłaci podatku dochodowego, ponieważ całość przychodu przeznaczył na własne cele mieszkaniowe, tj. dom w którym wraz z rodziną mieszka. Wartość za jaką Wnioskodawca kupił dom (1.250.000 zł) w całości zaspokaja przychód jaki powinien rozliczyć w związku ze sprzedażą domu droższego, podatek nie wystąpi, ponieważ Wnioskodawca poniósł więcej kosztów na własne cele mieszkaniowe. W kwietniu 2017 roku Wnioskodawca przesłał PIT 39, w którym kwotę dochodu zwolnionego wpisał równą dochodowi ze sprzedaży domu i tym samym nie powstaje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c)- przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy- przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zmiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zmiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 28 sierpnia 2009 roku narzeczona Wnioskodawcy aktem darowizny otrzymała od rodziców nieruchomość – działkę niezabudowaną. W czerwcu 2010 roku Wnioskodawca zawarł związek małżeński, a w grudniu 2011 roku zawarł wraz z małżonką umowę rozszerzającą wspólność ustawową na ww. nieruchomość. Działka w roku 2010 i 2011 została zabudowana budynkiem mieszkalnym w stanie surowym zamkniętym i w takim stanie Wnioskodawca przyjął nieruchomość zabudowaną na podstawie aktu notarialnego - umowy majątkowej małżeńskiej z dnia 12 grudnia 2011 roku. Budowa domu jednorodzinnego została zakończona w 2015 roku i budynek został oddany do użytkowania w maju 2015 roku. W kwietni 2016 roku wraz z żoną Wnioskodawca sprzedał ww. nieruchomość zbudowaną.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że prawo podatkowe, w szczególności ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zawiera definicji nieruchomości. Wobec tego uzasadnionym jest posiłkowanie się definicją nieruchomości zawartej w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny – nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości. Zgodnie z normą zawartą w art. 191 Kodeksu cywilnego. własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako jego część składowa, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek, nastąpiło jego ukończenie i zgłoszono budynek do użytkowania zgodnie z przepisami prawa budowlanego. Odmienna sytuacja prawna występuje tylko w przypadku użytkowania wieczystego gruntu, kiedy na gruncie stanowiącym własność państwową lub gminną może być wzniesiony budynek stanowiący własność wieczystego użytkowania - art. 235 Kodeksu cywilnego.

Wobec powyższego w przypadku sprzedaży działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym, jako datę nabycia należy przyjąć datę nabycia gruntu (działki).

Stosownie do art. 888 § 1 ww. ustawy, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności winna mieć formę aktu notarialnego. Tym samym zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje te nieruchomość obdarowanemu a obdarowany darowiznę przyjmuje. Z tą data darczyńca traci własność nieruchomości.

Ponadto dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy istotne jest ustalenie, czy włączenie niezabudowanej działki do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową stanowi jego nabycie przez drugiego małżonka w rozumieniu ww. przepisu.

W związku z powyższym należy wyjaśnić, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy(Dz. U. z 2017 r., poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 k.r.o.). Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej.

Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

W powyższej kwestii wykształciła się bowiem jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych prezentująca odmienne stanowisko wskazujące, że rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, nie stanowi nabycia tej nieruchomości przez drugiego z małżonków w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przykładowo, pogląd taki wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 maja 2016 r. sygn. akt II FSK 1110/14. W wyroku NSA podkreślił, że małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 k.r.o. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny (wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 7 sierpnia 2015 r.). Tak więc skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy wyzbyła się prawa do tej rzeczy.

Tożsamej oceny dokonano w szeregu innych wyroków NSA i WSA (przykładowo: wyrok NSA z dnia 22 marca 2017 r. sygn. akt II FSK 456/15, wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r. sygn. akt II FSK 313/14, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 19 listopada 2013 r. sygn. akt I SA/Rz 949/13, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 października 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 964/14).

Tak więc skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy (żona Wnioskodawcy) wyzbyła się prawa do tej rzeczy.

Włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że za datę nabycia nieruchomości (działki), która stanowiła wcześniej majątek odrębny małżonki Wnioskodawcy, należy przyjąć dzień, w którym małżonka nabyła tę nieruchomość gruntową do majątku odrębnego w drodze darowizny od rodziców.

W konsekwencji w wyniku zawarcia w 2011 r. umowy rozszerzającej wspólność ustawową Wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości (działki) nabytej przez małżonkę w drodze darowizny. Datą nabycia tej nieruchomości przez obydwoje małżonków jest data tej darowizny, tj. 28 sierpnia 2009 r.

Zatem biorąc pod uwagę przedstawione stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat od końca roku, w którym ją nabyto, zatem sprzedaż ta nie stanowi źródła przychodów podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe. Nie można bowiem potwierdzić argumentów, że przychód ze sprzedaż nieruchomości zabudowanej, która została dokonana w kwietniu 2016 r. przez Wnioskodawcę i jego żonę będzie zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131.

Natomiast nieprawidłowość stanowiska Wnioskodawcy wynika z faktu, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie stanowiło źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż zostanie dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym łub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Końcowo, wskazać należy, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same albo zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe, jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania, w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej. Niemniej jednak, w praktyce sytuacje takie mogą mieć miejsce, choćby z uwagi na przewidzianą przez ustawodawcę możliwość zmiany interpretacji indywidualnej w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną, indywidualną lub objaśnienie podatkowe jeżeli stwierdzi ich nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak wynika z powołanego unormowania, przesłanką dla rozważenia zmiany interpretacji indywidualnej (tj. w istocie zmiany stanowiska w zakresie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego) jest w szczególności ugruntowanie się linii orzeczniczej sądów, w której prezentowany jest odrębny niż zawarty w tym rozstrzygnięciu pogląd dotyczący interpretacji określonego przepisu lub przepisów prawa podatkowego.

Wskazać również należy na generalną zasadę, że nawet gdyby w odniesieniu do innych podatków lub innych okresów rozliczeniowych, organy podatkowe wydały odmienne rozstrzygnięcia, to nigdy nie może to stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy podatnika, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa.

W przypadku takiej rozbieżności, na organie podatkowym ciąży obowiązek podjęcia z urzędu prawem przewidzianych środków do skorygowania wadliwych decyzji, adresowanych do innych podatników. Organ nie może bowiem powielać ewentualnego błędu popełnionego w innej sprawie (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 kwietnia 2008 r., sygn. akt I SA/Gl 848/07). Podobnie stwierdził WSA w Łodzi w orzeczeniu z dnia 18 listopada 2008 r. (sygn. akt I SA/Łd 907/08).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.