Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4011.160.2017.1.MK
z 31 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 5 września 2017 r. (data wpływu 7 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania otrzymywanych alimentów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania otrzymywanych alimentów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Rodzice Wnioskodawczyni zameldowani są w Polsce, ale wykonują pracę zarobkową za granicą i tam się rozliczają. Wnioskodawczyni ma 20 lat, mieszka w Polsce i kontynuuje naukę. Nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać. W związku z tym na rodzicach Wnioskodawczyni ciąży obowiązek alimentacyjny tj. obowiązek dostarczania środków utrzymania w celu zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb dziecka, które z uwagi na wiek i pobieranie nauki – nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać. Rodzice przesyłają na rachunek bankowy Wnioskodawczyni pieniądze na życie i na utrzymanie się tytułem „ALIMENTACION”, czyli są to tzw. alimenty dobrowolne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w zaistniałym stanie faktycznym przekazane na konto Wnioskodawczyni przez Jej rodziców alimenty na utrzymanie dziecka, uczącego się, które nie ukończyło 25 roku życia będą stanowiły przychód opodatkowany podatkiem dochodowym, czy są też zwolnione z opodatkowania i nie podlegają ujawnieniu organom podatkowym w Polsce?
2. Jaka jest stawka opodatkowania alimentów dobrowolnych?
3. Czy Wnioskodawczyni zaistniały stan faktyczny powinna zgłosić do urzędu skarbowego właściwego dla miejsca zamieszkania, jeżeli tak to w jaki sposób?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionym stanie faktycznym kwota alimentów dobrowolnych przekazywana przez rodziców Wnioskodawczyni na Jej rachunek bankowy jest świadczeniem, o którym mowa w art. 133 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 682) – rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Stosownie do art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego obowiązek alimentacyjny to obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. W związku z tym zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) wolne od podatku są alimenty na rzecz dzieci, które nie ukończyły 25 roku życia.

Należy podkreślić, że przepis nie różnicuje skutków podatkowych w zależności od tego, czy obowiązek alimentacyjny wobec dzieci został nałożony w orzeczeniu sądowym, czy też alimenty płacone są przez zobowiązanego dobrowolnie. Wypłacone alimenty podlegają w każdym przypadku nielimitowanemu zwolnieniu z opodatkowania. Stawka podatku od tych alimentów wynosi 0%. Tym samym nie ma obowiązku zgłaszania otrzymywanych alimentów w Urzędzie Skarbowym. Przesłane środki finansowe tytułem „ALIMENTACION” na konto Wnioskodawczyni, która nie ukończyła 25 roku życia, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, objęte są stawką 0%, i nie podlegają ujawnieniu urzędowi skarbowemu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 4a cyt. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 przywołanej wyżej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W treści art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się inne źródła (pkt 9). Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zatem, w myśl powołanego powyżej przepisu alimenty należą do kategorii przychodu z innych źródeł. Tym samym alimenty stanowią przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie alimenty podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w art. 21 ust. 1 ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 127 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wolne od podatku dochodowego są alimenty:

1. na rzecz dzieci, które nie ukończyły 25 roku życia, oraz dzieci bez względu na wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymują zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
2. na rzecz innych osób niż wymienione w lit. a, otrzymane na podstawie wyroku sądu lub ugody sądowej, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 700 zł.
   
   

Użyty w zacytowanym przepisie zwrot „alimenty” nie podlega dalszemu doprecyzowaniu w treści wskazanego przepisu. Oznacza to, że pojęcie to powinno być rozumiane przez pryzmat świadczeń alimentacyjnych, o których mowa w art. 128 i następnych ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 682), jako ustawy mającej zasadnicze znaczenie dla relacji prawnorodzinnych.

W myśl art. 128 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Stosownie do art. 133 ww. Kodeksu – na rodzicach ciąży obowiązek alimentacyjny względem dziecka, jeżeli nie jest ono w stanie utrzymać się samodzielnie, a dochody z majątku dziecka nie wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania lub dziecko znajduje się w niedostatku.

Z zacytowanych przepisów wynika, że zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 127 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są uzyskane alimenty – rozumiane jako świadczenia służące zaspokojeniu określonych potrzeb osoby do nich uprawnionej – wypłacane (przekazywane) m.in. na rzecz dzieci, które nie ukończyły 25 roku życia.

W art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie zastrzegł dodatkowych – poza ograniczeniem wiekowym oraz szczególnym uregulowaniem dotyczącym dzieci otrzymujących zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną – warunków, które muszą być spełnione aby otrzymana kwota alimentów była zwolniona od opodatkowania. Powyższe oznacza, że z przepisu tego nie wynika, by zwolnione były świadczenia wyłącznie dla dzieci uczących się, czy też dzieci otrzymujących świadczenie alimentacyjne wyłącznie na podstawie wyroku sądu. Tym samym świadczenia alimentacyjne mogą być spełniane przez zobowiązanego dobrowolnie i nie jest w tej mierze konieczne orzeczenie sądowe.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zakreślił również granicy wysokości alimentów na rzecz dzieci zwolnionych z opodatkowania podatkiem dochodowym, co oznacza, że jest to świadczenie nielimitowane. Co więcej, nie jest również warunkiem koniecznym, aby pełnoletnie dziecko, otrzymujące alimenty uczyło się lub studiowało.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że rodzice Wnioskodawczyni są zameldowani w Polsce, ale wykonują pracę zarobkową za granicą i tam się rozliczają. Wnioskodawczyni ma 20 lat, mieszka w Polsce, kontynuuje naukę i nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać. W związku z tym na rodzicach Wnioskodawczyni ciąży obowiązek alimentacyjny wobec dziecka. Rodzice Wnioskodawczyni przesyłają na Jej rachunek bankowy pieniądze na życie i utrzymywanie tytułem „alimentacion”, czyli tzw. alimenty dobrowolne.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, czy przekazane przez rodziców środki pieniężne (alimenty dobrowolne) na Jej konto bankowe, na życie i utrzymanie będą stanowiły przychód opodatkowany podatkiem dochodowym, czy też są zwolnione z opodatkowania.

Biorąc pod uwagę opis we wniosku stanu faktycznego oraz przedstawiony stan prawny, stwierdzić należy, że jeżeli kwota wpłacona na rachunek Wnioskodawczyni przez Jej rodziców zobowiązanych do płacenia alimentów na jej rzecz jest świadczeniem, o którym mowa w art. 133 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, to kwota tego świadczenia jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie zacytowanego art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że prawo do zwolnienia z podatku dochodowego świadczeń alimentacyjnych, otrzymywanych od rodziców przysługuje Wnioskodawczyni niezależnie od wysokości tych świadczeń i przysługuje także wówczas, gdy alimenty spełniane są przez zobowiązanego dobrowolnie.

Przedmiotem wniosku jest również kwestia zgłoszenia przez Wnioskodawczynię otrzymanych alimentów od rodziców do właściwego urzędu skarbowego.

Zgodnie z cyt. art. 9 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody. Wyjątek od tej reguły stanowią dochody objęte zwolnieniami, np. wymienione w katalogu zawartym w art. 21 ww. ustawy, jak również dochody, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Świadczenia alimentacyjne wypłacane przez rodziców na rzecz dzieci, zostały wyszczególnione we wspomnianym katalogu wyłączeń w art. 21 ust. 1 pkt 127 ww. ustawy. Tym samym uznać należy, że skoro jak wskazano powyżej alimenty, które otrzymuje Wnioskodawczyni korzystają ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 127 lit a) ww. ustawy i w konsekwencji nie powodują powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni nie ma obowiązku wykazania otrzymanych alimentów w zeznaniu podatkowym, jak również przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują konieczności zgłoszenia urzędowi skarbowemu faktu uzyskania dochodu zwolnionego jakim są alimenty.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo Organ wskazuje, że skoro kwota wpłacona na rachunek Wnioskodawczyni jest świadczeniem, które korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowy od osób fizycznych to wobec powyższego, odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2 dotycząca określenia stawki opodatkowania alimentów dobrowolnych stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 z poźn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postepowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.