Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.284.2017.2.KSM
z 10 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2017 r. (data wpływu 5 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 października 2017 r. (data wpływu 30 października 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2016 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 i § 4 oraz 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 13 października 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.284.2017.1.KSM, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 13 października 2017 r. (data doręczenia 23 października 2017 r.). W dniu 30 października 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania 27 października 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 20 lipca 2016 r. został orzeczony rozwód, sygn. akt …. pomiędzy małżonką Wnioskodawcy – …. a Wnioskodawcą. Wnioskodawca wraz z byłą małżonką mają dwójkę małoletnich dzieci …. ur. ….. oraz ….. ur. …...

Sąd ograniczył Wnioskodawcy władzę rodzicielską do osobistych kontaktów i prawa współdecydowania w sprawach istotnych, tj.: wybór szkoły, zawodu, miejsca pobytu dzieci. Ponadto, Sąd wyznaczył kontakty z dziećmi w drugą i czwartą sobotę oraz niedzielę. Od godz. 10.00 w sobotę do godz. 19.00 w niedzielę. Wnioskodawca ma również obecnie ustalone spotkania w okresie ferii zimowych oraz wakacji. Regularnie płaci alimenty w kwocie 800 zł na każde dziecko.

Wnioskodawca wskazał, że sytuacja majątkowa byłych małżonków nie została jeszcze uregulowana. W chwili obecnej była żona Wnioskodawcy wraz z dziećmi zamieszkuje ich wspólny dom, natomiast Wnioskodawca mieszka i pracuje w innym mieście. Wnioskodawca w całości reguluje kredyt zaciągnięty na zakup domu, którego rata wynosi, w zależności od kursu franka około 2 000 zł/miesięcznie.

Była żona Wnioskodawcy opłaca rachunki za media związane z funkcjonowaniem domu. W związku z powyższym wizyty Wnioskodawcy w domu są częstsze niż wyznaczone przez Sąd terminy odwiedzin. Wnioskodawca podał, że jest co tydzień w domu od piątku do niedzieli i ten czas spędza z dziećmi. W tym czasie zabiera je ze sobą do swojej mamy (babci …….), opiekuje się nimi i zabezpiecza wszelkie potrzeby niezbędne do ich funkcjonowania. Wnioskodawca uważa, że znacznie więcej czasu spędza ze swoimi dziećmi niż ten wyznaczony przez Sąd i stara się w pełni uczestniczyć w ich wychowaniu, pomimo obiektywnych ograniczeń związanych z pracą w innym mieście.

Wnioskodawca podał, że w styczniu 2017 r. rozmawiał z byłą żoną w kwestii rocznego rozliczenia i odliczenia ulgi na dziecko. Byli małżonkowie ustalili, że każde z nich będzie rozliczało po jednym dziecku. Tak też Wnioskodawca uczynił. Tymczasem była żona Wnioskodawcy poinformowała Go w maju, że to ona rozliczyła dwoje dzieci bo takie ma prawo, a Wnioskodawca takiego prawa nie ma.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 października 2017 r. Wnioskodawca dodał, że przedmiotowy wniosek dotyczy roku podatkowego 2016 r. W okresie tym Wnioskodawca osiągał dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochody Wnioskodawcy niepozostającego w związku małżeńskim w 2016 r. przekroczyły kwotę 56 000 zł. W stosunku do Niego i Jego dzieci nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Wyrok orzekający rozwód pomiędzy Wnioskodawcą a Jego byłą małżonką uprawomocnił się 24 marca 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że chce skorzystać z ulgi prorodzinnej na oboje dzieci, tj. …… w częściach równych z byłą żoną.

Wnioskodawca wskazał, że w 2016 r. utrzymywał regularny kontakt z dziećmi, uczestniczył w ich wychowaniu, sprawował nad nimi opiekę, troszczył się o rozwój duchowy, fizyczny, zabezpieczał potrzeby zdrowotne, bytowe i edukacyjne, co zostało opisane szerzej we wcześniej złożonym wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2016 r. na dwoje dzieci, tj. …..oraz ……?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ma On prawo skorzystać z ulgi prorodzinnej na dzieci ….. i ……, z uwagi na faktycznie wykonywaną władzę rodzicielską w stosunku do małoletnich dzieci. Wnioskodawca podał, że dba o fizyczny i duchowy rozwój dzieci, zabezpiecza potrzeby bytowe, edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i edukacyjne, utrzymuje regularny kontakt z dziećmi mimo widzeń wyznaczonych przez Sąd.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Z wniosku wynika, że w dniu 20 lipca 2016 r. został orzeczony rozwód, pomiędzy małżonką Wnioskodawcy a Wnioskodawcą. Wnioskodawca wraz z byłą małżonką mają dwójkę małoletnich dzieci. Sąd ograniczył Wnioskodawcy władzę rodzicielską do osobistych kontaktów i prawa współdecydowania w sprawach istotnych, tj.: wybór szkoły, zawodu, miejsca pobytu dzieci. Ponadto Sąd wyznaczył kontakty z dziećmi w drugą i czwartą sobotę oraz niedzielę. Od godz. 10.00 w sobotę do godz. 19.00 w niedzielę. Wnioskodawca ma również obecnie ustalone spotkania w okresie ferii zimowych oraz wakacji. Regularnie płaci alimenty w kwocie 800 zł na każde dziecko. Wizyty Wnioskodawcy w domu są częstsze niż wyznaczone przez Sąd terminy odwiedzin. Wnioskodawca podał, że jest co tydzień w domu od piątku do niedzieli i ten czas spędza z dziećmi. W tym czasie zabiera je ze sobą do swojej mamy, opiekuje się nimi i zabezpiecza wszelkie potrzeby niezbędne do ich funkcjonowania. Wnioskodawca uważa, że znacznie więcej czasu spędza ze swoimi dziećmi niż ten wyznaczony przez Sąd i stara się w pełni uczestniczyć w ich wychowaniu, pomimo obiektywnych ograniczeń związanych z pracą w innym mieście. W 2016 r. Wnioskodawca osiągał dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochody Wnioskodawcy niepozostającego w związku małżeńskim w 2016 r. przekroczyły kwotę 56 000 zł. W stosunku do Niego i Jego dzieci nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Wyrok orzekający rozwód pomiędzy Wnioskodawcą a Jego byłą małżonką uprawomocnił się 24 marca 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że w 2016 r. utrzymywał regularny kontakt z dziećmi, uczestniczył w ich wychowaniu, sprawował nad nimi opiekę, troszczył się o rozwój duchowy, fizyczny, zabezpieczał potrzeby zdrowotne bytowe i edukacyjne.

Zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2016 r., władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom. Stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W myśl art. 58 § 1 ww. ustawy, w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

Jak stanowi art. 58 § 1a cyt. ustawy, sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

Zgodnie z treścią art. 107 § 1 ww. ustawy, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia. (art. 107 § 2 ww. ustawy).

W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji. Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Jednakże, warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania. Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka (postanowienia Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „ (…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Zatem, skoro Wnioskodawca nie został pozbawiony władzy rodzicielskiej i w 2016 r. faktycznie wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do dwójki swoich dzieci w sposób zapewniający ich prawidłowy rozwój, zaspokajał ich potrzeby zdrowotne, bytowe i edukacyjne, troszczył się o rozwój duchowy i fizyczny, to uznać należy, że miał On prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2016 r.

Zauważyć jednak należy, że w powołanym wyżej art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zdanie drugie – ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców, przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. Natomiast w sytuacji braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Wskazać przy tym należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15 podkreślił, że „(…) wykonywanie władzy rodzicielskiej przez oboje rodziców, w sytuacji braku porozumienia między nimi odnośnie proporcji przysługującej kwoty do odliczenia, powoduje iż przysługującą im kwotę ulgi podatkowej należy rozdzielić między nich w częściach równych”.

Z wniosku wynika, że pomiędzy Wnioskodawcą a byłą małżonką Wnioskodawcy nie ma porozumienia w zakresie wysokości skorzystania przez nich z ulgi prorodzinnej na dwójkę małoletnich dzieci. Zatem, w sytuacji braku porozumienia z byłą małżonką, Wnioskodawcy przysługuje odliczenie w wysokości 50% kwoty ulgi na dwójkę dzieci.

Reasumując stwierdzić należy, że Wnioskodawca miał prawo do skorzystania za 2016 r. z ulgi prorodzinnej określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 50% kwoty tej ulgi na każde z dwojga małoletnich dzieci, bowiem w okresie tym faktycznie wykonywał On władzę rodzicielską w stosunku do swoich dzieci.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), jest sam przepis prawa. Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że prawo do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.