Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.423.2017.2.MGO
z 16 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 lipca 2017 r. (data wpływu 7 sierpnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 23 października 2017 r. (data wpływu 26 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa pełnego obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach za energię elektryczną dostarczaną do S. M. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa pełnego obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach za energię elektryczną dostarczaną do S. M.

Wniosek został uzupełniony pismem z 23 października 2017 r. (data wpływu 26 października 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 10 października 2017 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.423.2017.1.MGO.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Miasto M. D. zakończyła inwestycję budowa Stacji Uzdatniania Wody S. M. Inwestycja była realizowana z środków województwa małopolskiego w ramach dotacji przyznanej z rezerwy celowej budżetu państwa przeznaczonej na przeciwdziałanie skutkom klęsk żywiołowych i środków własnych. Miasto na etapie realizacji inwestycji nie dokonywało obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od 1 stycznia 2017 roku miasto M. D. zcentralizowało się z swoimi jednostkami:

1. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej,
2. Zespół Szkół Miejskich Nr ..,
3. Zespół Szkół Miejskich Nr …,
4. Przedszkole Nr …,
5. Zakład Gospodarki Komunalnej.
   
   

Zakład Gospodarki Komunalnej świadczy usługi dostarczania wody na rzecz osób fizycznych oraz osób prawnych, jednostek organizacyjnych gminy.

Stacja Uzdatniania Wody S. M. ma zostać przekazana w formie nieodpłatnego użyczenia na rzecz Zakładu Gospodarki Komunalnej. Obecnie jest ona na stanie Urzędu Miasta M. D.

Urząd Miasta ponosi koszty związane z dostawą prądu do S. M. Zakład Gospodarki Komunalnej wystawia faktury na rzecz odbiorców wody, a od stycznia 2017 roku noty księgowe na rzecz jednostek organizacyjnych gminy. Z S. M. korzysta faktycznie Zakład Gospodarki Komunalnej i u niego faktycznie powstaje sprzedaż opodatkowana.

Prewspółczynnik obliczony zgodnie z wytycznymi Ministra Finansów zawarty w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 1 grudnia 2015 roku w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193) dla Urzędu Miasta M. D. wynosi 6%, proporcja obliczona zgodnie z art. 90 ust 3 wynosi 97%. Prewspółczynnik obliczony zgodnie z wytycznymi Ministra Finansów zawarty w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 roku w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników(Dz. U. z 2015 r. poz. 2193) dla Zakładu Gospodarki Komunalnej został obliczony na 99,83% czyli 100%.

Z wody z S. M. korzysta Zespół Szkół Miejskich Nr … i Przedszkole Nr …, dla tych odbiorców Zakład Gospodarki Komunalnej wystawia noty. Udział procentowy sprzedaży wody dla jednostek budżetowych podlegających centralizacji w całości dostarczanej wody wyniósł w miesiącu lutym 1,46% a w miesiącu kwietniu 1,07%. Nie przekracza on 2%. Jest to sprzedaż marginalna.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Miasto M. D. jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym pod numerem NIP: …, od dnia 1 stycznia 2000 r.

Zakład Gospodarki Komunalnej w M. D. („ZGK”) jest samorządowym zakładem budżetowym.

Stacja Uzdatniania Wody („S. M.”) będzie przyjęta przez ZGK do ewidencji środków trwałych. S. M. będzie wykorzystywana przez ZGK do działalności gospodarczej w zakresie odpłatnej dostawy wody na rzecz mieszkańców Miasta. Dodatkowo, z wykorzystaniem S. M. ZGK będzie dostarczał wodę na rzecz dwóch jednostek budżetowych Miasta M. D. – Zespołu Szkół Miejskich Nr … (obecnie, w związku z reformą systemu oświaty, jako „Zespół Placówek Oświatowych”) i Przedszkola Nr ...

Zespół Placówek Oświatowych (czyli dawny Zespół Szkół Miejskich Nr …) wykonuje działalność:

1. niepodlegającą opodatkowaniu VAT (nauczanie i wychowanie przedszkolne),
2. podlegającą zwolnieniu z VAT (opłaty za organizację pobytu oraz nauczania dzieci w przedszkolu po godzinie 13.00 oraz, sporadycznie, pobór opłat za wydanie duplikatu świadectwa lub legitymacji szkolnej),
3. opodatkowaną VAT (wynajem pomieszczeń i tzw. refakturowanie mediów).
   
   

Przedszkole Nr … wykonuje działalność:

1. niepodlegającą opodatkowaniu VAT (nauczanie i wychowanie przedszkolne),
2. podlegającą zwolnieniu z VAT (opłaty za organizację pobytu oraz nauczania dzieci w przedszkolu po godzinie 13.00 oraz żywienie dzieci i wychowawców),
3. opodatkowaną VAT (wynajem powierzchni reklamowych).
   
   

Zespół Placówek Oświatowych (czyli dawny Zespół Szkół Miejskich Nr …) wykonuje działalność niestanowiącą działalności gospodarczej w zakresie nauczania i wychowania przedszkolnego.

Przedszkole Nr … wykonuje działalność niestanowiącą działalności gospodarczej w zakresie nauczania i wychowania przedszkolnego.

Miasto zwraca uwagę, że przyjęło obecnie traktowanie żywienia dzieci i wychowawców oraz wychowania przedszkolnego po godzinie 13.00 (o których mowa w punkcie 4 powyżej), jako stanowiących działalność gospodarczą i zwolnionych z podatku VAT. Miasto przyjęło takie traktowanie pomimo świadomości najnowszego orzecznictwa sądów administracyjnych (w szczególności wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 czerwca 2017 r., sygn. I FSK 1271/15 oraz sygn. I FSK 1317/15), zgodnie z którym działalność ta nie stanowi działalności gospodarczej, a co za tym idzie nie podlega opodatkowaniu VAT.

Miasto traktuje wyżywienie dzieci i wychowawców oraz odpłatną organizację pobytu oraz nauczania dzieci w przedszkolach po godzinie 13.00 jako działania zwolnione z VAT, gdyż według wiedzy Miasta, stanowisko takie nadal jest prezentowane w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (np. sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.488.2017.1.MW z dnia 17 sierpnia 2017 r.).

Prewspółczynnik dla ZGK wynosi 99,83%, czyli (tak jak wskazano w stanie faktycznym wniosku) prewspółczynnik ten zaokrąglono w górę do najbliższej liczby całkowitej, czyli do 100% (zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy o VAT). Miasto ma świadomość, że zgodnie z przepisem tym, odpowiednie zastosowanie dla potrzeb prewspółczynnika znajduje art. 90 ust. 10 ustawy o VAT. Tym niemniej, regulacja ta ma zastosowanie jedynie do sytuacji, w której współczynnik VAT (lub odpowiednio prewspółczynnik) przed zaokrągleniem byłby liczbą większą niż 98, a mniejszą lub równą 99. W przypadku gdy współczynnik (lub odpowiednio prewspółczynnik) przekracza liczbę 99 (tak jak ma to miejsce w przypadku ZGK) winien on zostać zaokrąglony w górę do najbliższej liczby całkowitej, czyli 100%, zgodnie z brzmieniem art. 90 ust. 4 Ustawy o VAT (lub odpowiednio art. 86 ust. 2g).

Z uwagi na powyższe, tak jak wskazano w stanie faktycznym wniosku, Miasto uznało, że prewspółczynnik obliczony zgodnie z wytycznymi Ministra Finansów zawartymi w rozporządzeniu z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników, wynosi 100%.

Współczynnik ZGK (w rozumieniu art. 90 ust. 3 ustawy o VAT) wynosi 100%. Ponieważ współczynnik ten przed zaokrągleniem wyniósł około 99,6%, na podstawie art. 90 ust. 4 ustawy o VAT, analogicznie jak wyjaśniono to w punkcie 6 powyżej przyjęto, że współczynnik ZGK wynosi 100%. Norma prawna zawarta w art. 90 ust. 10 ustawy o VAT, nie znajduje zastosowania w sytuacji, w której współczynnik przekracza liczbę 99.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Miastu M. D. przysługuje prawo pełnego zmniejszenia podatku VAT należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach za energię elektryczną dostarczaną do S. M.?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Miastu M. D. przysługuje pełne zmniejszenie podatku VAT należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach za energię elektryczna dostarczaną do S. M. Zakup energii elektrycznej jest wykorzystywany do działalności gospodarczej gminy. Dostawa wody dla jednostek poza opodatkowaniem jest marginalna i wynosi ok. 1,5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z przywołanych przepisów prawa wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane podatkiem VAT. Tylko bowiem podatnik – w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy – ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zatem jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o samorządzie gminnym do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 powołanej ustawy). Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie samorządowego zakładu budżetowego lub jednostki budżetowej.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h.

Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej, wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193). Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia). Należy zauważyć, że wśród wymienionych w ww. rozporządzeniu podmiotów Minister Finansów wskazał m.in. zakłady budżetowe utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego.

Stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego, jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

W § 3 ust. 2 rozporządzenia ustawodawca podał ustalony według wzoru sposób określania proporcji w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego

Natomiast w § 3 ust. 4 rozporządzenia ustawodawca podał ustalony według wzoru sposób określania proporcji w przypadku zakładu budżetowego.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od tego podatku, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to – na mocy art. 90 ust. 2 ustawy o VAT – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Na podstawie art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku, gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454), jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Stosownie do art. 4 ww. ustawy jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Zatem należy wskazać, że od dnia dokonania centralizacji rozliczeń podatku VAT Gminy z podległymi jej jednostkami wszelkie czynności dokonywane w ramach Wnioskodawcy (zarówno pomiędzy jej jednostkami budżetowymi) będą miały charakter wewnętrzny.

Oznacza to, że czynności które będą wykonywane przez jednostki budżetowe i zakłady budżetowe będą czynnościami Gminy, bowiem od momentu „centralizacji” Gmina (obsługujący ją Urząd Gminy), nie działa w charakterze odrębnego od swoich jednostek organizacyjnych, podatnika podatku VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że o kwalifikacji wydatków związanych z dostarczaniem wody (tzn. ustalenia czy związane są one z działalnością gospodarczą Gminy, czy też z inną jej działalnością), nie przesądza wewnętrzny charakter rozliczeń pomiędzy Gminą, a jednostkami z tytułu świadczenia usług w zakresie dostarczania wody. Kwalifikacja tych wydatków zależy bowiem od tego, jakiej działalności prowadzonej przez Gminę (placówki oświatowe) służy stacja uzdatniania wody. W przedmiotowej sprawie służy ona, poza działalnością gospodarczą, także działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT oraz w ramach działalności gospodarczej również działalności zwolnionej z podatku VAT.

Zatem wydatki związane z dostarczaniem wody dotyczą działalności gospodarczej prowadzonej przez Gminę i jej jednostki organizacyjne, jak również innej działalności, tj. wykonywanej poza zakresem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, jak również powołane przepisy, należy wskazać, w sytuacji, gdy Wnioskodawca dokonuje nabycia towarów i usług, które wykorzystywane będą zarówno do celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (czynności opodatkowane i zwolnione z podatku VAT) oraz do celów innych niż działalność gospodarcza (czynności niepodlegające opodatkowaniu) i nie jest w stanie dokonać przypisania zakupów wyłącznie do działalności gospodarczej, kwotę podatku naliczonego do odliczenia należy ustalić z zastosowaniem sposobu określenia preproporcji na podstawie art. 86 ust. 2a-h oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Ponadto należy zaznaczyć, że w sytuacji gdy u Wnioskodawcy w ramach działalności gospodarczej, oprócz czynności opodatkowanych, występują także czynności zwolnione od podatku, celem obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zastosowanie znajdzie również proporcja, o której mowa w art. 90 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zakończył inwestycję budowa Stacji Uzdatniania Wody S. M. Wnioskodawca na etapie realizacji inwestycji nie dokonywał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od 1 stycznia 2017 roku Wnioskodawca zcentralizował się ze swoimi jednostkami:

1. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej,
2. Zespół Szkół Miejskich Nr …,
3. Zespół Szkół Miejskich Nr …,
4. Przedszkole Nr …,
5. Zakład Gospodarki Komunalnej.
   
   

Zakład Gospodarki Komunalnej w M. D. („ZGK”) jest samorządowym zakładem budżetowym. Stacja Uzdatniania Wody („S. M.”) będzie przyjęta przez ZGK do ewidencji środków trwałych. S. M. będzie wykorzystywana przez ZGK do działalności gospodarczej w zakresie odpłatnej dostawy wody na rzecz mieszkańców Miasta. Dodatkowo, z wykorzystaniem S. M. ZGK będzie dostarczał wodę na rzecz dwóch jednostek budżetowych Zespołu Szkół Miejskich Nr … (obecnie, w związku z reformą systemu oświaty, jako „Zespół Placówek Oświatowych”) i Przedszkola Nr ... Prewspółczynnik dla ZGK obliczony według rozporządzenia wynosi 99,83%, prewspółczynnik ten zaokrąglono w górę do najbliższej liczby całkowitej, czyli do 100% (zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy o VAT).

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że prewspółczynnik dla ZGK wynosi 99,83%, prewspółczynnik ten zaokrąglono w górę do najbliższej liczby całkowitej, czyli do 100% (zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy o VAT).

Biorąc zatem pod uwagę przepis art. 86 ust. 2g ustawy o VAT i art. 90 ust. 10 ustawy o VAT oraz opis sprawy należy stwierdzić, że jeżeli prewspółczynnik obliczony zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT i rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. dla Zakładu Gospodarki Komunalnej wynosi 99,83% i kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania proporcji w skali roku była mniejsza niż 500 zł to Wnioskodawca miał prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%. Tym samym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach za energię elektryczną dostarczaną do S. M.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w zaistniałym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność, lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.