Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.278.2017.1.JŁ
z 8 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2017 r. (data wpływu 12 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych poddzierżawy gruntu rolnego na cele rolnicze – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych poddzierżawy gruntu rolnego na cele rolnicze.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą – głównym przedmiotem tej działalności jest działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną (kod PKD 01.61.Z). Ponadto, prowadzi własne gospodarstwo rolne, w ramach którego zamierza zawrzeć umowy dzierżawy nieruchomości gruntowych przeznaczonych na cele rolnicze. Będzie On zobowiązany do zapłaty czynszu dzierżawnego. Nie zamierza On jednak samodzielnie użytkować dzierżawionych nieruchomości gruntowych w sposób związany z rolnictwem, ale poddzierżawi je innym podmiotom (osobom fizycznym lub prawnym), które będą prowadzić na tych nieruchomościach gruntowych działalność rolną. W związku z zawarciem umów poddzierżawy, Wnioskodawca uzyska wynagrodzenie – czynsz, który będzie przewyższał wysokość czynszu, do którego zobowiązany będzie w związku z zawarciem umów dzierżawy (Wnioskodawca spodziewa się uzyskania zysku w związku z poddzierżawą dzierżawionych nieruchomości gruntowych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, który uzyskuje przychód z tytułu wynagrodzenia za poddzierżawę nieruchomości gruntowych o przeznaczeniu rolnym, jest zobowiązany do zapłaty z tego tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, przy następujących założeniach:

1. sam tych gruntów o przeznaczeniu rolnym nie będzie użytkował,
2. poddzierżawcy będą użytkowali nieruchomości gruntowe wykonując działalność rolną,
3. czynsz uzyskiwany przez Wnioskodawcę z tytułu poddzierżawy będzie wyższy od czynszu płaconego przez Niego za dzierżawę tych samych nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie On zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z osiągnięciem przychodu z tytułu czynszu dzierżawnego uzyskanego na podstawie zawartych umów poddzierżawy nieruchomości dzierżawionych przez Wnioskodawcę z podmiotami, które będą na poddzierżawionych nieruchomościach prowadzić działalność rolną. Przychody uzyskane z tytułu dzierżawy gruntów rolnych na cele rolnicze od osób fizycznych i prawnych w prowadzonym gospodarstwie rolnym są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

• licząc od dnia nabycia.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w tym przepisie ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną wyżej definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej – nie stanowią przychodów z tej działalności.

Stosownie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wynika z powyższego, do przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Nie stanowi jednak źródła przychodów, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzierżawa (poddzierżawa) gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele rolnicze.

Przy określaniu zakresu wspomnianego wyżej wyłączenia z katalogu źródeł przychodów należy uwzględnić treść definicji gospodarstwa rolnego, sformułowanej w ustawie o podatku rolnym. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w tej ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Za gospodarstwo rolne, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1892), uważa się obszar gruntów, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Zgodnie z art. 1 ustawy o podatku rolnym opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Zatem, aby przychód z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych to przedmiotem najmu, dzierżawy (czy też innych umów wymienionych w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) muszą być działy specjalne produkcji rolnej albo gospodarstwo rolne lub jego składniki i w wyniku zawartej umowy muszą być wykorzystywane na cele rolnicze.

Zauważyć należy, że „posiadanie gruntów, o jakim mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, w ustawie tej zdefiniowane nie zostało. Należy zatem przyjąć, że termin ten został użyty przez ustawodawcę w takim znaczeniu, jakie nadaje mu prawo cywilne. Art. 336 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, że posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad rzeczą cudzą (posiadacz zależny).

Wynika stąd, że za gospodarstwo rolne – w rozumieniu ustawy o podatku rolnym – należy rozumieć obszar gruntów stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu określonej osoby, przy czym chodzi tu zarówno o posiadanie samoistne, jak i posiadanie zależne, gdyż ustawodawca terminu "posiadanie" nie uszczegółowił i nie wskazał, że chodziło mu tylko o posiadanie samoistne albo tylko o posiadanie zależne. W konsekwencji za gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym należy rozumieć obszar gruntów, obejmujący także grunty znajdujące się w posiadaniu zależnym podatnika, a zatem także grunty dzierżawione” (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 20 czerwca 2008 r. w Opolu I SA/Op 137/08).

Powyższe oznacza, że grunty (użytki rolne) dzierżawione od innego podmiotu, jeśli nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż rolnicza, wchodzą w skład gospodarstwa rolnego.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą (głównym przedmiotem tej działalności jest działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinna). Ponadto, prowadzi gospodarstwo rolne, w ramach którego zamierza zawrzeć umowy dzierżawy nieruchomości gruntowych przeznaczonych na cele rolnicze. Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty czynszu dzierżawnego. Nie zamierza On jednak samodzielnie użytkować dzierżawionych nieruchomości gruntowych w sposób związany z rolnictwem, ale poddzierżawi je innym podmiotom (osobom fizycznym lub prawnym), które będą prowadzić na tych nieruchomościach gruntowych działalność rolną. W związku z zawarciem umów poddzierżawy, Wnioskodawca uzyska wynagrodzenie – czynsz, który będzie przewyższał wysokość czynszu, do którego zobowiązany będzie w związku z zawarciem umów dzierżawy (Wnioskodawca spodziewa się uzyskania zysku w związku z poddzierżawą dzierżawionych nieruchomości gruntowych).

Odnosząc przeanalizowane przepisy do przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że jeżeli w istocie przedmiotem poddzierżawy będą grunty rolne spełniające ustawowe kryteria definicji gospodarstwa rolnego lub wchodzące w skład takiego gospodarstwa, a umowy dzierżawy (poddzierżawy) nie będą zawierane w ramach działalności gospodarczej, to w związku z tym, że grunty te poddzierżawiane będą na cele rolnicze – uzyskiwane wynagrodzenie tytułem czynszu dzierżawnego nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że kwota uzyskana przez Wnioskodawcę z tytułu poddzierżawy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania – właściwy organ – ustali, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest odmienny od rzeczywistego, to wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.