Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.428.2017.2.MR
z 22 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2017 r. (data wpływu 8 września 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 listopada 2017 r. (data wpływu 21 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej. Wniosek uzupełniono w dniu 21 listopada 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 29 lutego 2016 r. Sp. z o.o. – dalej „Wnioskodawca” lub „Spółka” zakupiła od Pani A. nieruchomość zabudowaną wolnostojącym jednorodzinnym budynkiem mieszkalnym wybudowanym na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku składającą się z działki nr 3838/11 o pow. 7.488 m², objętej księgą wieczystą 1 oraz niezabudowaną nieruchomość gruntową przeznaczoną pod zabudowę mieszkaniową składającą się z działki 3837, o pow. 7.796 m², objętej księgą wieczystą 2.

Spółka nabyła nieruchomość w celu dalszej odsprzedaży. Zakupiona nieruchomość została zakwalifikowana jako towar handlowy.

Dla przedmiotowych nieruchomości została wydana decyzja Prezydenta Miasta o warunkach zabudowy z dnia 28 lipca 2015 r. ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu polegająca na budowie do 19 budynków jednorodzinnych wraz z infrastrukturą techniczną na części działek nr 3838, 3837 (nieobjętych planem miejscowym) z planowanym ich podziałem.

Pani A. nabyła nieruchomość w drodze spadku, która była wykorzystywana przez nią na cele mieszkaniowe. Od momentu jej nabycia do dnia sprzedaży nie dokonywała ulepszeń nieruchomości. Co istotne, w dniu zawarcia umowy oświadczyła również, że nie jest podatnikiem podatku VAT oraz nie prowadzi działalności gospodarczej. Ponieważ nieruchomość została sprzedana przez osobę niebędącą podatnikiem VAT (i niewystępującą w takim charakterze), Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego przy jej nabyciu.

Następnie, w dniu 10 maja 2016 r. została zawarta umowa przedwstępna sprzedaży budynku mieszkalnego pomiędzy Sp. z o.o. a B., C. i D.

Zadatek z tytułu wymienionej umowy przedwstępnej został wpłacony dnia 12 maja 2016 r. na dowód czego została wystawiona faktura zaliczkowa ze stawką podatku w wysokości 8%.

W dalszej kolejności, w dniu 29 marca 2017 r. została zawarta umowa sprzedaży nieruchomości zabudowanej jednorodzinnym budynkiem mieszkalnym o pow. zabudowy 82 m², stanowiącej działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym 3838/11 o pow. 698 m² – zwana dalej „nieruchomością”, dla której notariusz zastosował stawkę podatku w wysokości 23%. W związku z powyższym, w dniu 29 marca 2017 r. do faktury zaliczkowej została wystawiona faktura korygująca stawkę podatku VAT z 8% na 23%.

Wnioskodawca od dnia zakupu budynku mieszkalnego do dnia jej sprzedaży nie ponosił wydatków na jej ulepszenie oraz nie wykorzystywał jej wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana przez osobę, od której Spółka ją nabyła przez okres dłuższy niż 2 lata, a od 2011 r. na podstawie Postanowienia SR do 2016 r. używała nieruchomość (zamieszkiwała ją) jako właściciel nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż nieruchomości powinna podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
2. Jeżeli odpowiedź na pierwsze pytanie będzie negatywna, to czy sprzedaż nieruchomości powinna podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 u.p.t.u. wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 u.p.t.u., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146 f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – w myśl art. 2 pkt 14 u.p.t.u. – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Na marginesie należy podkreślić, że stosownie do przepisu art. 43 ust. 10 u.p.t.u. podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Odnosząc się do związanego z powyższym przepisem pojęcia pierwszego zasiedlenia podkreślić należy, że oddanie budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi musi być dokonane w wykonaniu czynności opodatkowanych. Nie ulega wątpliwości, że regulacja ta odwołuje się do pojęcia czynności opodatkowanych wskazanych w art. 5 u.p.t.u. – w tym w szczególności do odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług (zob. G. Kaptur: Zwolnienie dostawy budynków/budowli w podatku VAT, cz. 1, Nieruchomości 2011, nr 8, s. 27).

W związku z tym, że Wnioskodawca nabył nieruchomość od osoby fizycznej niewystępującej w charakterze podatnika VAT, która nabyła nieruchomość w drodze spadku – a więc również w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu, należy przyjąć, że jej nabycie w dniu 29 lutego 2016 r. nie nastąpiło w ramach pierwszego zasiedlenia.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym sprzedaż nieruchomości dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz B., C. i D. nie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ad 2

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u. przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., pod warunkiem, że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz, że dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Dla zastosowania omawianego zwolnienia spełnione powinny być łącznie obie powyższe przesłanki. Przy czym, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a u.p.t.u.).

Jak wynika z zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości, gdyż nabycie nastąpiło od osoby niebędącej podatnikiem VAT. Zatem warunek o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a u.p.t.u. został spełniony (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 marca 2012 r., IBPP2/443-1374/11/IK, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 czerwca 2016 r., IBPP1/4512-179/16/DK, (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 stycznia 2016 r., IPPP3/4512-31/16-2/WH, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 listopada 2016 r., 3063-ILPP1-1.4512.102.2016.1.MW). Jednocześnie Wnioskodawca od dnia zakupu budynku mieszkalnego do dnia jej sprzedaży nie ponosił wydatków na jej ulepszenie.

W konsekwencji Spółka uważa, że sprzedaż nieruchomości powinna podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 29 lutego 2016 r. Spółka (będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług) zakupiła od osoby fizycznej nieruchomość zabudowaną wolnostojącym jednorodzinnym budynkiem mieszkalnym wybudowanym na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku składającą się z działki nr 3838/11 o pow. 7.488 m² oraz niezabudowaną nieruchomość gruntową przeznaczoną pod zabudowę mieszkaniową składającą się z działki 3837, o pow. 7.796 m². Spółka nabyła nieruchomość w celu dalszej odsprzedaży. Zakupiona nieruchomość została zakwalifikowana jako towar handlowy. Osoba fizyczna, od której zakupiono ww. nieruchomość nabyła ją w drodze spadku i była wykorzystywana przez nią na cele mieszkaniowe. Od momentu jej nabycia do dnia sprzedaży nie dokonywano ulepszeń nieruchomości. Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości. W dniu 10 maja 2016 r. została zawarta umowa przedwstępna sprzedaży budynku mieszkalnego. Zadatek z tytułu wymienionej umowy przedwstępnej został wpłacony dnia 12 maja 2016 r. na dowód czego została wystawiona faktura zaliczkowa ze stawką podatku w wysokości 8%. Z kolei, w dniu 29 marca 2017 r. została zawarta umowa sprzedaży nieruchomości zabudowanej jednorodzinnym budynkiem mieszkalnym o pow. zabudowy 82 m², stanowiącej działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym 3838/11 o pow. 698 m², dla której notariusz zastosował stawkę podatku w wysokości 23%. W dniu 29 marca 2017 r. do faktury zaliczkowej została wystawiona faktura korygująca stawkę podatku VAT z 8% na 23%. Wnioskodawca od dnia zakupu budynku mieszkalnego do dnia jej sprzedaży nie ponosił wydatków na jej ulepszenie oraz nie wykorzystywał jej wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana przez osobę, od której Spółka ją nabyła przez okres dłuższy niż 2 lata, a od 2011 r. na podstawie postanowienia sądu do 2016 r. osoba ta używała (zamieszkiwała ją) jako właściciel nieruchomości.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości zabudowanej podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy) jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy bowiem wskazać, że przedmiotowa transakcja będzie dotyczyła towaru w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnionymi od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja ((pierwszego zasiedlenia (zajęcia))) zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako ((pierwsze zajęcie budynku, używanie)). Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku ((w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu)). Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Z kolei, kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Po przeprowadzeniu analizy przedstawionego stanu faktycznego na tle przywołanych regulacji prawnych należy stwierdzić, że dostawa nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż spełnione będą warunki wymienione w tym przepisie. Przedstawione okoliczności wskazują, że dostawa ww. nieruchomości nastąpiła po upływie co najmniej 2 lat od momentu pierwszego zasiedlenia. Należy bowiem zauważyć, że – jak wskazał Wnioskodawca – nabył przedmiotową nieruchomość od osoby fizycznej, która była jej właścicielem i używała ją (zamieszkiwała) przez okres dłuższy niż 2 lata oraz nie były ponoszone jakiekolwiek wydatki na ulepszenia przekraczające 30% wartości początkowej nieruchomości.

Wobec zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z powyższym, dostawa nieruchomości będącej przedmiotem wniosku (budynku mieszkalnego) korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Ze zwolnienia korzystać będzie również, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, grunt na którym ten budynek się znajduje.

Tut. Organ wskazuje, że w związku z odpowiedzią pozytywną na pierwsze z postawionych we wniosku pytań, za bezprzedmiotowe należy uznać warunkowe pytanie nr 2 postawione we wniosku, dotyczące możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego co do zasady wydawane są w indywidualnych sprawach zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.