Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.175.2017.1.NL
z 29 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 września 2017 r. (data wpływu 29 września 2017 r.), uzupełnionym 16 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia:

1. czy wskazany w art. 25a ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych limit transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika należy odnosić osobno do transakcji zawartych w roku podatkowym z danym podmiotem powiązanym – jest prawidłowe,
2. czy jeżeli kwota danej transakcji nie będzie przekraczać limitu wyrażonego w 25a ust. 1d ww. ustawy, to Spółka nie będzie miała obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej transakcji – jest prawidłowe,
3. czy na Wnioskodawcy spoczywał będzie obowiązek sporządzania sprawozdania PIT-TP – jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia:

1. czy wskazany w art. 25a ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych limit transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika należy odnosić osobno do transakcji zawartych w roku podatkowym z danym podmiotem powiązanym,
2. czy jeżeli kwota danej transakcji nie będzie przekraczać limitu wyrażonego w 25a ust. 1d ww. ustawy, to Spółka nie będzie miała obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej transakcji,
3. czy na Wnioskodawcy spoczywał będzie obowiązek sporządzania sprawozdania PIT-TP.
   
   

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest jednym z udziałowców oraz członkiem zarządu w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka A”).

Ponadto Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej (dalej: „Spółka B”), będąc komandytariuszem w tej spółce. Status komplementariusza w Spółce B posiada Spółka A. Wartość przychodów i kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalonych na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych Spółki B przekracza i będzie przekraczać w poszczególnych latach próg określony w przepisie art. 25a ust. 1 ustawy o PIT.

Aktualny udział Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki B w przychodach i kosztach tej spółki wynosi 95%.

Spółka B osiągnęła za 2016 rok przychody w wysokości 267 mln zł, a więc ich wartość przekroczyła równowartość kwoty 20.000.000 euro, lecz nie przekroczyła równowartości 100.000.000 euro. Wnioskodawca zakłada, iż w kolejnych latach przychody Spółki B również będą się mieścić we wskazanym powyżej progu (tzn. pomiędzy 20.000.000 euro i 100.000.000 euro). Uwzględniając wielkość osiągniętych przychodów, aktualny, obowiązujący Spółkę B limit dla danego rodzaju transakcji, wyliczony zgodnie z dyspozycją przepisu art. 25a ust. 1d pkt 2 ustawy o PIT wynosi 320.000 euro. Aktualnie Spółka B nie zrealizowała z żadnym podmiotem powiązanym transakcji jednego rodzaju, które przekraczałyby wskazany próg, jednakże Wnioskodawca nie wyklucza, iż rodzaje transakcji przekraczające wskazany limit transakcyjny mogą pojawić się w przyszłości.

Wnioskodawca, ani Spółka B nie dokonują zapłaty należności, ani nie zawierają transakcji z podmiotami z tzw. rajów podatkowych (nie realizują czynności określonych w przepisach art. 25a ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o PIT).

Spółka A oraz Spółka B są podmiotami powiązanymi z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 25 ust. 4 ustawy o PIT.

Wnioskodawca (poprzez Spółkę B) realizuje oraz może realizować w przyszłości transakcje z podmiotami powiązanymi, obejmujące m.in. nabywanie bądź świadczenie usług o różnym charakterze, w tym usług najmu, usług w zakresie obsługi administracyjno-magazynowej, udzielanie/zaciąganie pożyczek, udzielanie gwarancji.

Wnioskodawca występuje z niniejszym wnioskiem jako wspólnik uzyskujący przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, mogący być wyznaczonym wspólnikiem do sporządzania dokumentacji (art. 25a ust. 1f i 1g ustawy o PIT; transakcje spółki komandytowej).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy wskazany w art. 25a ust. 1d ustawy o PIT limit transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika należy odnosić osobno do każdego rodzaju transakcji (lub innych zdarzeń) zawartych z danym podmiotem powiązanym, a w konsekwencji czy jeżeli roczna wartość danego rodzaju transakcji (lub innych zdarzeń) z danym podmiotem powiązanym nie będzie przekraczać tego limitu, to Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej w odniesieniu do takiego rodzaju transakcji (zdarzenia)?
2. Czy Wnioskodawca słusznie uważa, że jeżeli nie ma przekroczonych dla danej transakcji lub innych zdarzeń limitów transakcyjnych, o których mowa w art. 25a ust. 1d ustawy o PIT, to po stronie Wnioskodawcy nie spoczywa obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych?
3. Czy w sytuacji, w której po stronie Wnioskodawcy nie powstają żadne obowiązki dokumentacyjne, to po stronie Wnioskodawcy nie powstają również (bez wezwania) żadne obowiązki sprawozdawcze?

(pytania oznaczone we wniosku Nr 1, 3 i 4)

Ad.1.

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazany w art. 25a ust. 1d ustawy o PIT limit transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika należy odnosić osobno do każdego rodzaju transakcji (lub innych zdarzeń) zawartych z danym podmiotem powiązanym. W konsekwencji, jeżeli kwota danego rodzaju transakcji (zdarzenia) z danym podmiotem powiązanym nie będzie przekraczać tego limitu, to Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej transakcji. Innymi słowy, dla potrzeb oceny istotności wpływu transakcji lub innych zdarzeń na wysokość dochodu (straty), podatnik jest obowiązany zsumować wartość transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju z danym podmiotem, przykładowo: wszystkich umów pożyczki zawartych z danym podmiotem (rodzaj pierwszy), wszystkich umów najmu zawartych z danym podmiotem (rodzaj drugi), itd., i porównać z limitem każdą z tych wartości z osobna.

Stosownie do treści art. 25a ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, podatnicy, których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro:

• dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
• ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)

-są obowiązani do sporządzania dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.

Zgodnie z art. 25a ust. 1d ustawy o PIT, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50.000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości przekroczyły równowartość:

1. 2.000.000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20.000.000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50.000 euro powiększoną o 5000 euro za każdy 1 000.000 euro przychodu powyżej 2 000.000 euro;
2. 20.000.000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100.000.000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140.000 euro powiększoną o 45.000 euro za każde 10.000.000 euro przychodu powyżej 20.000.000 euro;
3. 100.000.000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500.000 euro.
   
   

Dokonując analizy brzmienia art. 25a ust. 1d ustawy o PIT warto przytoczyć treść raportu z konsultacji publicznych sporządzonego w trakcie prac nad nowelizacją ustawy. Raport ten został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 17 czerwca 2015 r. (https://legislacja.rcl.gov.pl/docs//2/12271904/12286361/12286362/dokument168970.pdf). W raporcie tym Minister Finansów przedstawił swoje stanowisko dotyczące progów istotności transakcji, zgodnie z którym kryterium istotności odnosi się do poszczególnych transakcji lub innych zdarzeń mających miejsce pomiędzy podmiotami powiązanymi (str. 3 dokumentu). Uwzględniając treść powyższych wyjaśnień nie ulega wątpliwości, iż zarówno progi wartościowe, jak i kryterium istotności powinny być stosowane w odniesieniu do poszczególnych rodzajów zarówno transakcji, jak i innych zdarzeń.

Analizując treść powyższego przepisu ustawy o PIT warto również odnieść się do prac OECD, w szczególności do rezultatów Działania 13 projektu BEPS, które od 23 maja 2016 r. wprowadziły zmiany do Wytycznych OECD w zakresie dokumentacji cen transferowych. Wytyczne OECD zostały bezpośrednio przywołane w uzasadnieniu do nowelizacji ustawy o podatkach dochodowych w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji pomiędzy podmiotami powiązanymi. Zgodnie z wytycznymi, obowiązek dokumentacyjny powinien koncentrować się na materialnych transakcjach i prezentować tym samym analizę najistotniejszych kwestii związanych z tymi transakcjami. Co więcej, Wytyczne OECD wskazują również, że organy podatkowe, nakładając na podatnika obowiązek sporządzania dokumentacji, powinny brać pod uwagę przewidywane koszty oraz ciężar administracyjny związany z przygotowaniem takiej dokumentacji.

Jednocześnie, w myśl Wytycznych OECD, z uwagi na to, że transakcje wewnątrzgrupowe są często transakcjami złożonymi, a ich zrozumienie wymaga analizy wielu danych i informacji, w interesie organów podatkowych jest skoncentrowanie się na najistotniejszych informacjach/ transakcjach. Zbyt duże obciążenie podatnika wymogami administracyjnymi mogłoby powodować brak uwzględnienia najważniejszych, z punktu widzenia zrozumienia istoty transakcji, elementów lub danych.

W związku z tym, według Wytycznych OECD, cel aktualnie obowiązujących zmian w zakresie dokumentowania transakcji z podmiotami powiązanymi powinien koncentrować się na dogłębnej analizie istotnych transakcji wewnątrzgrupowych, a nie transakcjach pobocznych o niewielkim znaczeniu.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również treść uzasadnienia do nowelizacji zmieniającej z dniem 1 stycznia 2017 r. brzmienie ustaw o podatkach dochodowych w zakresie dotyczącym dokumentacji cen transferowych. Przykładowo, w treści uzasadnienia wskazano m.in., że zmiana regulacji w podatkach dochodowych (...) odnosić się będzie do dokumentowania transakcji z podmiotami powiązanymi w taki sposób, aby obowiązek dokumentacyjny był nałożony proporcjonalnie do ryzyka zaniżenia dochodów do opodatkowania. Ze wskazanego powyżej fragmentu uzasadnienia wynika, iż obowiązująca zmiana miała służyć m.in. przeniesieniu akcentów na te transakcje, które rzeczywiście mają znaczenie dla oceny ryzyka zaniżenia dochodu podatnika dzięki wykorzystaniu cen transferowych.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca (prowadzący działalność w ramach Spółki B) będzie realizować z danym podmiotem powiązanym istotne transakcje, których wartość będzie przekraczać limit wskazany w art. 25a ustawy o PIT (aktualny limit transakcyjny dla Spółki B wynosi 320.000 euro) i jednocześnie Wnioskodawca (działając w formie Spółki B) będzie realizować z tym samym podmiotem nieistotne transakcje poboczne, których wartość nie będzie przekraczać tego limitu, to po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej dla tego rodzaju transakcji, który nie przekroczy limitów. Wskazany bowiem w art. 25a ust. 1d ustawy PIT limit należy odnosić osobno do każdego rodzaju transakcji zawartej z danym podmiotem powiązanym.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 lutego 2017 r., Znak: 3063-ILPB2.4510.207.2016.1.ŁM.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli nie ma przekroczonych dla danej transakcji lub innych zdarzeń limitów transakcyjnych (art. 25a ust. 1d ustawy o PIT), to po stronie Wnioskodawcy nie spoczywa obowiązek sporządzania (bez wezwania) dokumentacji cen transferowych. Przy braku przekroczenia ustawowych progów transakcyjnych, obowiązek taki mógłby powstać jedynie w oparciu o dyspozycję przepisu art. 25a ust. 4a ustawy o PIT, tzn. w wyniku wystąpienia przez organ podatkowy do Wnioskodawcy z żądaniem sporządzenia i przedłożenia dokumentacji podatkowej dla transakcji lub innych zdarzeń, których wartość nie przekracza limitów określonych w ust. 1d lub 1e, w przypadku zaistnienia okoliczności wskazujących na prawdopodobieństwo zaniżenia ich wartości w celu uniknięcia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej.

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji, w której po stronie Spółki B nie powstają żadne obowiązki dokumentacyjne, Wnioskodawca nie będzie w konsekwencji obowiązany do realizacji obowiązków sprawozdawczych obejmujących złożenie oświadczenia o sporządzeniu dokumentacji podatkowej, jak również sporządzenia i podpisania sprawozdania PIT-TP.

Zgodnie z treścią art. 25a ust. 7 ustawy o PIT, podatnicy, o których mowa w ust. 1,1b, 5a i 5b, są obowiązani składać urzędom skarbowym oświadczenie o sporządzeniu dokumentacji podatkowej, do dnia upływu terminu określonego dla złożenia rocznego zeznania podatkowego, z tym że oświadczenie to nie dotyczy informacji, o których mowa w ust. 2d. Jednocześnie przepis art. 25a ust. 1 ustawy o PIT odwołuje się w swojej treści m.in. do podatników dokonujących transakcji (innych zdarzeń) z podmiotami powiązanymi mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty). Progi wartościowe dla transakcji (innych zdarzeń) uznawanych po ich przekroczeniu za mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika określono w art. 25a ust. 1d ustawy o PIT. Jeżeli zatem Wnioskodawca nie dokonywałby w danym roku podatkowym transakcji (innych zdarzeń) z podmiotami powiązanymi mających istotny wpływ na wysokość jego dochodu lub straty (nie dokonywałby w danym roku transakcji przekraczających progi określone w art. 25a ust. 1d ustawy o PIT), to po jego stronie nie powstawałby obowiązek złożenia oświadczenia o sporządzeniu dokumentacji podatkowej.

Zgodnie z treścią art. 45 ust. 9 ustawy o PIT, podatnicy obowiązani do sporządzania dokumentacji podatkowej, jeżeli ich przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekroczyły w roku podatkowym równowartość 10.000.000 euro, dołączają do zeznania podatkowego za rok podatkowy uproszczone sprawozdanie w sprawie transakcji z podmiotami powiązanymi lub innych zdarzeń zachodzących pomiędzy podmiotami powiązanymi, lub w związku z którymi zapłata należności dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.

Treść powyższego przepisu wskazuje w sposób jednoznaczny, iż do dołączenia do zeznania rocznego uproszczonego sprawozdania PIT-TP zobowiązany jest podatnik, który jest obowiązany do sporządzenia dokumentacji podatkowej. Tym samym, brak ewentualnych obowiązków dokumentacyjnych w danym roku podatkowym skutkuje brakiem obowiązku dołączenia przedmiotowego uproszczonego zeznania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 25a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), podatnicy:

1. prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej, którzy w roku podatkowym oraz w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadzą i prowadzili księgi rachunkowe:
   
   1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
      
   2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)
   - których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro, lub
   
2. dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub
   
3. zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
   
   1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20 000 euro lub
      
   2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości - przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20 000 euro
   - są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej "dokumentacją podatkową".
   
   

W myśl art. 25a ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej również za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową, bez względu na wysokość osiągniętych, w roku podatkowym, za który byli obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej, przychodów lub poniesionych kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Stosownie do art. 25a ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

1. 2 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50 000 euro powiększoną o 5000 euro za każdy 1 000 000 euro przychodu powyżej 2 000 000 euro;
2. 20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro;
3. 100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro.
   
   

Zgodnie z art. 25a ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się również zawartą w roku podatkowym:

1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, w której łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 50 000 euro lub
2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w której wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości - przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 50 000 euro.
   
   

W myśl art. 25a ust. 1f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku prowadzenia przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej w formie spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli spółka niebędąca osobą prawną dokonuje transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, spełnienie warunku prowadzenia ksiąg rachunkowych i limit przychodów lub kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się dla tej spółki. W przypadku, o którym mowa w ust. 1f, dokumentacja podatkowa może zostać sporządzona przez wyznaczonego wspólnika mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wyznaczenie wspólnika nie zwalnia pozostałych wspólników z odpowiedzialności za nieprzedłożenie wymaganej dokumentacji podatkowej (art. 25a ust. 1g ww. ustawy).

Zgodnie z art. 25a ust. 2b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokumentacja podatkowa obejmuje opis transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1, w tym umów zarządzania płynnością, umów o podziale kosztów, dokonywanych pomiędzy podatnikiem, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1f - spółką niebędącą osobą prawną, i podmiotami z nimi powiązanymi, zawierający:

1. wskazanie rodzaju i przedmiotu tych transakcji lub innych zdarzeń,
2. dane finansowe, w tym przepływy pieniężne, dotyczące tych transakcji lub innych zdarzeń,
3. dane identyfikujące podmioty powiązane dokonujące tych transakcji lub ujmujące te zdarzenia,
4. opis przebiegu tych transakcji lub innych zdarzeń, w tym funkcji wykonywanych przez podatnika, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1f - spółkę niebędącą osobą prawną, i podmioty z nimi powiązane, angażowanych przez nich aktywów bilansowych i pozabilansowych, kapitału ludzkiego oraz ponoszonych ryzyk,
5. wskazanie metody i sposobu kalkulacji dochodu (straty) podatnika wraz z uzasadnieniem ich wyboru, w tym algorytmu kalkulacji rozliczeń dotyczących tych transakcji lub innych zdarzeń oraz sposobu wyliczenia wartości rozliczeń wpływających na dochód (stratę) podatnika, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1f - również pozostałych wspólników spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

Zgodnie art. 25a ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, organ podatkowy może wystąpić do podatnika z żądaniem sporządzenia i przedłożenia dokumentacji podatkowej dla transakcji lub innych zdarzeń, których wartość nie przekracza limitów określonych w ust. 1d lub 1e, w przypadku zaistnienia okoliczności wskazujących na prawdopodobieństwo zaniżenia ich wartości w celu uniknięcia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej. Żądanie powinno wskazywać okoliczności świadczące o prawdopodobieństwie zaniżenia wartości transakcji lub innych zdarzeń. Podatnik jest obowiązany do sporządzenia i przedłożenia dokumentacji podatkowej, w terminie 30 dni od dnia doręczenia takiego żądania.

Z powyższych przepisów wyraźnie wynika, że aby mógł powstać wymóg sporządzania wspomnianej dokumentacji konieczne jest ziszczenie się następujących warunków. Po pierwsze musimy mieć do czynienia z transakcją lub innym zdarzeniem jednego rodzaju, po drugie – taka transakcja lub inne zdarzenie musi mieć miejsce między podmiotami powiązanymi. Dana transakcja lub inne zdarzenie jednego rodzaju musi mieć istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika czyli przekraczać w roku podatkowym limit minimalny wskazany w art. 25a ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla których łączna wartość transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju przekracza 50.000 euro. W ww. przepisach Ustawodawca posługuje się pojęciem transakcja. Pojęcie to nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. Z tej przyczyny definiując to pojęcie zasadnym jest odwołanie się do jego potocznego rozumienia. Internetowy słownik języka polskiego (https://sjp.pl). Słowo „transakcja” definiuje m.in. jako umowę handlową. Podobnie pojęcie transakcji zostało zawarte w art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 684), zgodnie z którym transakcja handlowa to umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi (…).

Biorąc pod uwagę powyższe zasadnym jest przyjęcie, że przez transakcję należy rozumieć czynność prawną (umowę) zawieraną w związku z prowadzoną przez strony działalnością gospodarczą w wykonaniu której dokonana jest co najmniej jedna płatność (należność). Za transakcje uznaje się również umowy wymienione w cyt. wyżej art. 25a ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc powyższe do treści powołanego wcześniej art. 25a ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że przy ustalaniu limitu, którego przekroczenie będzie skutkować obowiązkiem sporządzenia dokumentacji podatkowej o jakiej mowa w tym przepisie należy brać pod uwagę wysokość osiągniętych przez podatnika przychodów w roku poprzedzającym i tak ustalony limit porównać z wartością umowy (transakcji) zawartej z podmiotem powiązanym, np. na określoną usługę lub dostawę. Oprócz skonkretyzowanej usługi (dostawy) w umowie tej winien być określony konkretny podmiot powiązany, z którym Wnioskodawca realizuje transakcję.

Takie rozumienie „transakcji” nie wyklucza możliwości zawarcia więcej niż jednej umowy spełniającej ww. kryteria (strony mogą bowiem dowolnie określać czas trwania umowy). Przy ustalaniu wartości transakcji należy brać pod uwagę umowę (lub umowy, jeżeli zawarto w roku podatkowym więcej niż jedną umowę tego samego rodzaju z tym samym podmiotem powiązanym), a także należności wynikające z tych transakcji (umowy). Suma tych należności będąca wartością transakcji świadczy o „istotności transakcji” o jakiej mowa w powołanym wcześniej art. 25a ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przekroczenie ustalonego na podstawie ww. przepisu (art. 25a ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) limitu wskazuje na konieczność uznania transakcji za istotną i rodzi obowiązki dokumentacyjne.

Należy wskazać, że zgodnie ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. wyrok z 10 stycznia 2012 r. sygn. II FSK 1319/10) przepis art. 9a u.p.d.o.p. pełni funkcję gwarancyjną, to znaczy, że gwarantuje podmiotom powiązanym, o których mowa w art. 11 ust. 1 i 4, a także art. 11 ust. 5 u.p.d.o.p., że przedłożenie merytorycznie poprawnej dokumentacji, pozwoli ocenić transakcje między nimi, jako spełniające warunki transakcji rynkowych. Powyższe stanowisko NSA zachowuje również aktualność w obecnym stanie prawnym, również w odniesieniu do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze względu na tożsame brzmienie tych przepisów z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje więc także sytuacje lub zachowania podmiotów powiązanych nietypowe z punktu widzenia obrotu gospodarczego, w celu ich skonfrontowania z sytuacjami lub zachowaniami podmiotów niezależnych. Postępowanie to wynika z zasady ceny rynkowej (arms length principle), zgodnie z którą podmioty powiązane powinny, we wzajemnych relacjach, ustalać warunki, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Jednocześnie, zgodnie z art. 45 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy obowiązani do sporządzania dokumentacji podatkowej, jeżeli ich przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, przekroczyły w roku podatkowym równowartość 10 000 000 euro, dołączają do rocznego zeznania podatkowego za rok podatkowy uproszczone sprawozdanie w sprawie transakcji z podmiotami powiązanymi lub innych zdarzeń zachodzących pomiędzy podmiotami powiązanymi, lub w związku z którymi zapłata należności dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.

Wątpliwości podatnika dotyczą ustalenia, czy wskazany w art. 25a ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. limit transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika należy odnosić osobno do każdej transakcji zawartej w roku podatkowym z danym podmiotem powiązanym.

Kolejną kwestią do rozstrzygnięcia jest ustalenie, czy w sytuacji gdy kwota danej transakcji usługowej realizowanej ze spółką powiązaną nie będzie przekraczać limitu transakcji to Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji cen transferowych jak również czy na Spółce nie będzie spoczywał obowiązek sprawozdawczy.

Wobec powyższego, analizując treść powołanych przepisów prawnych, należy odnieść się do literalnego brzmienia art. 25a ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. We frazie „transakcje lub inne zdarzenie jednego rodzaju” użytej w powyższym przepisie, stwierdzenie „jednego rodzaju” odnosi się zarówno do „innych zdarzeń” jak i do „transakcji”.

Oznacza to, że jeżeli Spółka realizuje z podmiotem powiązanym transakcje jednego rodzaju, których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub łączna kwota rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym przekracza limit wskazany w art. 25a ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zobowiązujący do sporządzania dokumentacji (ustalany indywidualnie w zależności od wysokości uzyskanych przez Spółkę w poprzednim roku podatkowym przychodów) i jednocześnie inne transakcje jednego rodzaju, których wartość nie przekracza ww. limitu, to Wnioskodawca jako wspólnik spółki komandytowej ma obowiązek sporządzania dokumentacji tylko dla tych transakcji jednego rodzaju, które przekroczą ww. limit. Wskazany w art. 25a ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. limit należy bowiem odnosić osobno do łącznej wartości każdej transakcji danego rodzaju zawartej z danym podmiotem powiązanym i do każdego innego zdarzenia jednego rodzaju ujętego w księgach rachunkowych zawartego z danym podmiotem powiązanym.

Reasumując, jeżeli Spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest wspólnikiem będzie realizować z danym podmiotem powiązanym transakcje, lub ujmować w księgach rachunkowych w danym roku inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość będzie przekraczać limit wskazany w art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jednocześnie Spółka będzie realizować z tymi samymi podmiotami nieistotne transakcje lub inne zdarzenia innego rodzaju, których wartość nie będzie przekraczać limitu istotności, to na Wnioskodawcy będzie spoczywał obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej jedynie dla transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza limit istotności. Tym samym dla tych transakcji, których łączna wartość przekroczy limit istotności powstanie obowiązek sporządzania sprawozdania PIT-TP, o którym mowa w art. 45 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

1. czy wskazany w art. 25a ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych limit transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika należy odnosić osobno do transakcji zawartych w roku podatkowym z danym podmiotem powiązanym – jest prawidłowe,
2. czy jeżeli kwota danej transakcji nie będzie przekraczać limitu wyrażonego w 25a ust. 1d ww. ustawy, to Spółka nie będzie miała obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej transakcji – jest prawidłowe,
3. czy na Wnioskodawcy spoczywał będzie obowiązek sporządzania sprawozdania PIT-TP – jest prawidłowe.
   
   

Nadmienia się, że w pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.