Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.289.2017.1.KK
z 8 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2017 r. (data wpływu 9 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów podatkowych (pytanie nr 2) ‒ jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych w zakresie kosztów podatkowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem posiadającym 100% udziałów w S. sp. z o.o. [dalej: S.] oraz D. sp. z o.o. [dalej: D], S. oraz D. w dalszej części wniosku są razem zwane jako „Spółki” lub „Kredytobiorcy ”. W dniu 20 grudnia 2016 r. Spółki podpisały umowę kredytu konsorcjalnego [dalej: Umowa], na podstawie której Bank I oraz Bank II; razem: Banki] zobowiązały się do udzielenia na rzecz Kredytobiorców oraz innych spółek z grupy kredytu [Kredyt] na cele związane m.in. z refinansowaniem istniejącego zadłużenia Spółek [dalej: Pierwotne Zadłużenie].

Powstanie Pierwotnego Zadłużenia u Kredytobiorców wiązało się z zaciągnięciem przez Spółki kredytu na zakup nieruchomości i sfinansowanie kosztów wybudowania budynków [dalej: Budynki], będących obecnie prywatnymi akademikami wynajmowanymi studentom.

Stroną Umowy jest również I., nie pełni jednak roli kredytobiorcy. W ramach Umowy, I. występuje m.in. jako agent Spółek, uprawniony np. do: przekazywania wszelkich informacji do Banków związanych z realizacją Kredytu; składania deklaracji oraz żądań do Banków związanych z Kredytem (w tym dot. uruchomienia poszczególnych transz Kredytu); zawierania umów/aneksów związanych z Kredytem.

Ponadto, I. występuje w roli podmiotu, który samodzielnie lub razem ze Spółkami może być na podstawie Umowy obciążany różnymi kosztami oraz dodatkowymi opłatami związanymi z realizacją Kredytu.

1. na rzecz Banków [dalej: Koszty Bankowe]:
   • „front end commission” (prowizja przygotowawcza);
     
   • „prepayment fee" (prowizja od wcześniejszej spłaty);
     
   • „agency fee” (opłata agencyjna);
     
   • „security agency fee" (opłata agencyjna zabezpieczająca);
     
   • „commitment fee” (prowizja za gotowość udzielenia Kredytu);
     
   • „restructuring fee” (opłata restrukturyzacyjna);
     
   • „cancellation fee” (opłata za odstąpienie);
     Koszty Bankowe nie wiążą się ani ze spłatą kwoty głównej, ani kwoty odsetek Kredytu. Związane są tylko z uruchomieniem i realizacją Kredytu.
2. na rzecz innych podmiotów np.:
   • opłata za usługi notarialne, podatek od czynności cywilnoprawnych oraz opłata sądowa [dalej:
     Koszty Notarialne] związane z przygotowaniem i realizacją Umowy;
     
   • opłaty inne niż Koszty Bankowe, ponoszone w związku z realizacją Umowy dotyczące usług nabywanych przez Banki od zewnętrznych usługodawców, które są następnie refakturowane na I. [dalej: Koszty Pozostałe],
   
   

Dokumenty na podstawie których I. poniosło opisane wyżej Koszty, wystawione były bezpośrednio na I., a nie na Kredytobiorców.

Kwota dotychczas poniesionych Kosztów nie została zaliczona przez I. do kosztów uzyskania przychodów, aktualnie zaksięgowane są one jako rozliczenia międzyokresowe czynne.

I. planuje podpisanie osobno z D. oraz z S. umów o zarządzanie Kredytem [dalej z osobna: Umowa o Zarządzanie Kredytem], na mocy której Spółki zostaną w części lub w całości obciążone poniesionymi przez I. Kosztami związanymi z realizacją Kredytu.

Na mocy Umowy o Zarządzanie Kredytem I. w zamian za wynagrodzenie [dalej: Wynagrodzenie] zobowiązane będzie do świadczenia usługi zarządzania Kredytem [dalej: Usługa Zarządzania Kredytem] polegającej na obowiązku tymczasowego ponoszenia Kosztów uruchomienia i obsługi Kredytu za D./S. oraz pełnienia funkcji agenta D./S. na mocy Umowy.

Kwota Wynagrodzenia należnego I. za świadczenie Usługi Zarządzania Kredytem obejmować będzie łącznie: prowizję I. (określoną procentowo lub kwotowo) oraz część lub całość poniesionych Kosztów na rzecz D./S., I. w kwocie Wynagrodzenia nie wyodrębni Kosztów, stąd D./S. zobowiązana będzie do zapłaty Wynagrodzenia w kwocie całkowitej, bez podziału na prowizję i Koszty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy Wynagrodzenie należne I., obejmujące również kwotę Kosztów (jako element kalkulacyjny Wynagrodzenia) będzie stanowiło w całości przychód podatkowy I.?
2. Czy Koszty będą stanowiły koszty uzyskania przychodów dla I. bezpośrednio związane z przychodami z tytułu Wynagrodzenia?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 2. W kwestii poruszanej w pytaniu oznaczonym nr 1 zostanie wydana odrębna interpretacja.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 2

Koszty będą stanowiły koszty uzyskania przychodów dla I. bezpośrednio związane
z przychodami z tytułu Wynagrodzenia.

Uzasadnienie

1. Kwalifikacja Kosztów jako kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT za koszty uzyskania przychodów uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem kosztów uwzględnionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy poniesiony przez podatnika wydatek powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy, oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem kosztami uzyskania przychodów są wydatki bezpośrednio wpływające na uzyskanie konkretnych przychodów oraz takie, których nie można powiązać z konkretnymi przychodami, ale są one racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (pośrednie koszty uzyskania przychodów).

Dla celów podatkowych ważne jest faktyczne przeznaczenie kredytu i związek z prowadzoną działalnością. Prawo rozliczenia w kosztach podatkowych wydatków związanych z zaciągnięciem kredytu przez spółki-córki (Spółki) pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą I. polegającą ‒ w tym przypadku ‒ na świadczeniu Usług Zarządzania Kredytem na rzecz Kredytobiorców. Wnioskodawca w związku z ponoszonymi Kosztami, mieszczącymi się w ramach Usług Zarządzania Kredytem, ma prawo do otrzymania Wynagrodzenia od Spółek, rekompensującego nie tylko kwotę zaangażowanych środków pieniężnych, bowiem Wnioskodawcy należy się również prowizja, która stanowić będzie jego zysk.

Z uwagi na fakt, że Spółki nie były w stanie na bieżąco realizować swoich zobowiązań wobec Banków dotyczących uruchomienia oraz obsługi Kredytu, to skorzystanie z Usługi Zarządzania Kredytem świadczonej przez I. było dla Kredytobiorców niezbędne. Z drugiej strony, aby uzyskać Wynagrodzenie, Wnioskodawca musi ponieść określone wydatki (Koszty), tak aby zapewnić bieżącą realizację Umowy Zarządzania Kredytem oraz uzyskać Wynagrodzenie od Spółek.

Tym samym, poniesione przez I. Koszty, zdaniem Wnioskodawcy, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Jednocześnie wydatki te można w sposób bezpośredni powiązać z konkretnym przychodem osiąganym przez Wnioskodawcę, tj. Wynagrodzeniem należnym na podstawie Umowy Zarządzania Kredytem.

Możliwość uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków na zaciągnięcie i obsługę Kredytu potwierdzają m.in. następujące interpretacje podatkowe:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 marca 2016 r. nr IPPB3/4510-1111/15-2/KK, w której stwierdzono, że: „Podjęcie przez A. czynności w zakresie pozyskania na rynku finansowania tańszego od finansowania, z którego korzystała dotychczas, jest w pełni racjonalnym i uzasadnionym ekonomicznie działaniem podmiotu gospodarczego. Bezpośrednim celem tych czynności było bowiem zmniejszenie kosztów prowadzenia działalności przez Spółkę. Obniżenie kosztów prowadzenia działalności (poprzez zapewnienie tańszego źródła finansowania) pozwoli natomiast w przyszłości A. na zaoszczędzenie dodatkowych środków finansowych, które będą mogły być wykorzystane w toku prowadzenia bieżącej działalności lub przeznaczone na realizację nowych inwestycji, co niewątpliwie może przyczynić się (w sposób pośredni) do zwiększenia przychodów uzyskiwanych przez Spółkę w przyszłości. Nie ulega więc wątpliwości, że poniesione przez Spółkę wydatki stanowiące Koszty pozyskania finansowania zostały poniesione w celu uzyskania przychodów (...) Wniosek: Spółka ma prawo do zaliczenia poniesionych Kosztów pozyskania finansowania do kosztów uzyskania przychodów”;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 5 lutego 2015 r. nr IPPB3/423-1144/14-2/KK, w której stwierdzono, że: „Wydatki kredytowe 2013, odliczone od wartości wypłaconego kredytu, zdaniem K., stanowią koszty uzyskania przychodów. Również koszty związane z wyceną wartości rynkowej nieruchomości zrefakturowane na K., koszty notarialne, koszty podatku od czynności cywilnoprawnych, koszty sądowe, koszty sporządzenia raportów due diligence, koszty związane z usługami prawnymi zleconymi przez K. stanowią koszty uzyskania przychodów”;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 stycznia 2013 r., nr IBPBI/1/415-1357/12/SK, w której stwierdzono, że: Z powyższego wynika, iż odsetki oraz koszty związane z zaciągnięciem kredytu takie jak prowizja mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię z tego źródła przychodami, przy czym odsetki od kredytu w celu ich zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu muszą zostać faktycznie zapłacone. Odsetki i prowizja (ewentualnie inne wydatki) nie mogą również zwiększać kosztów inwestycji.
  
  
  

2. Koszty jako bezpośrednie koszty uzyskania przychodów.
   
   

Stosownie do przepisów art. 15 ust. 4 - 4e ustawy o CIT, w celu ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, ustawodawca dokonał rozróżnienia kosztów na:

1. koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4 ustawy o CIT), oraz;
2. koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT).

Na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W oparciu o art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zgodnie z praktyką organów podatkowych oraz doktryną prawa podatkowego, za koszty bezpośrednie uzyskania przychodów uznaje się te wydatki, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła oraz koszty te są niezbędne dla osiągnięcia danego przychodu (tj. są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów).

Natomiast, koszty pośrednie uzyskania przychodów stanowią te wydatki, które są ponoszone, co do zasady, w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tj. stanowią wydatki związane z całokształtem funkcjonowania danego przedsiębiorstwa. Co do zasady kosztów takich nie można przypisać do konkretnych przychodów, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie konkretnych przychodów.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku poniesionych Kosztów, I. otrzymuje Wynagrodzenie należne na podstawie Umowy Zarządzania Kredytem. Koszty same w sobie nie są niezbędne dla prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy, tylko stanowią istotny element świadczonej Usługi Zarządzania Kredytem. Tym samym, bez ponoszenia tych Kosztów, Usługa Zarządzania Kredytem nie mogłaby być świadczona.

Jako że poniesione przez I. Koszty związane są konkretnie z Usługą Zarządzania Kredytu, to posiadają bezpośredni związek z Wynagrodzeniem należnym za Usługę Zarządzania Kredytem.

Zatem, Koszty należy uznać za koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami o których mowa w art. 15 ust. 4 ustawy o CIT. Przedmiotowe Koszty powinny być potrącalne - zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT - w tym roku podatkowym w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4b i art. 15 ust. 4c ustawy o CIT.

3. Podsumowanie.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione przez I. Koszty stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Jednocześnie wydatki te można w sposób bezpośredni powiązać z konkretnym przychodem osiąganym przez Wnioskodawcę tj. Wynagrodzeniem należnym na podstawie Umowy Zarządzania Kredytem.

Przedmiotowe Koszty powinny być potrącalne zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, w tym roku podatkowym w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4b i art. 15 ust. 4c ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm., dalej: „updop”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika, jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Zatem podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy, tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Podatnik nie musi wprawdzie przyporządkować poniesionych kosztów do konkretnego przychodu, ale wszelkie podjęte przez niego działania, w tym poniesione koszty, powinny zmierzać do osiągnięcia przychodu. Zwrot „w celu” użyty w ww. przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania, tj. pomniejszają dochód do opodatkowania.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zauważyć należy, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnicy często korzystają z zewnętrznych źródeł finansowania, w szczególności w postaci pożyczek i kredytów.

W takich sytuacjach, jeżeli świadczenie główne (kredyt bankowy/pożyczka) zostało poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, to należy uznać, że świadczenia uboczne tj. np. odsetki od kredytu/pożyczki czy prowizje bankowe, zostały także poniesione w tym właśnie celu. Co do zasady więc wymienione we wniosku Koszty, za które Wnioskodawca uznaje tzw. Koszty Bankowe związane z uruchomieniem i realizacją kredytu oraz tzw. Koszty Pozostałe i Koszty Notarialne mogłyby zostać uznane za takie właśnie świadczenia uboczne ponoszone w związku z udzielonym kredytem (oczywiście pod warunkiem, że kredyt zostałby wykorzystany na cel, który spełnia definicję związku z przychodem z art. 15 ust. 1 updop).

W analizowanej sprawie należy więc zbadać czy związek taki ma miejsce w przypadku Wnioskodawcy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszytego wynika że Wnioskodawca (dalej: I.) jest wspólnikiem posiadającym 100% udziałów w Spółkach S. oraz D. W dniu 20 grudnia 2016r. Spółki podpisały umowę kredytu konsorcjalnego (dalej: Umowa), na podstawie której Banki zobowiązały się do udzielenia na ich rzecz oraz innych spółek z grupy kredytu na cele związane m.in. z refinansowaniem istniejącego zadłużenia Spółek. Co warte wyraźnego podkreślenia Wnioskodawca nie pełni roli kredytobiorcy. W ramach Umowy Wnioskodawca występuje tylko jako agent Spółek, uprawniony np. do: przekazywania wszelkich informacji do Banków związanych z realizacją Kredytu; składania deklaracji oraz żądań do Banków związanych z Kredytem (w tym dot. uruchomienia poszczególnych transz Kredytu); zawierania umów/aneksów związanych z Kredytem. Wnioskodawca może być na podstawie Umowy samodzielnie lub razem ze Spółkami obciążany różnymi kosztami oraz dodatkowymi opłatami związanymi z realizacją Kredytu. W opisanym zdarzeniu przyszłym I. poniosło w przeszłości oraz może w przyszłości ponieść wymienione we wniosku koszty związane z uruchomieniem i realizacją Kredytu na rzecz Banku (jak np. prowizja przygotowawcza, prowizja od wcześniejszej spłaty, prowizja za gotowość udzielenia Kredytu, opłata za odstąpienie i in.) oraz koszty notarialne związane z przygotowaniem i realizacją Umowy i tzw. koszty pozostałe będące następstwem refakturowania nabywanych przez Banki usług.

Dla prawidłowej klasyfikacji wydatków jako kosztów uzyskania przychodów okoliczność zaciągnięcia kredytu konsorcjalnego przez podmioty inne niż sam Wnioskodawca tj. powiązane z nim spółki D. oraz S. ma podstawowe znaczenie. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako warunek zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów wymieniają związek z przychodami konkretnego podatnika (cyt. powyżej art. 15 ust. 1 ustawy). Wnioskodawca nie jest kredytobiorcą. Kredyt konsorcjalny zaciągnęły spółki-córki i to z tym kredytem są ściśle związane przedstawione we wniosku wydatki. Co za tym idzie to z przychodami spółek zależnych mogłyby zostać powiązane Koszty Kredytu i u tych spółek stanowić koszty uzyskania przychodów – oczywiście pod warunkiem, że to te spółki (a nie Wnioskodawca) poniosłyby wydatki. Koszty ponoszone na rzecz innych podatników – za takie należy uznać Koszty Kredytu (jak wynika z treści wniosku, z uwagi na brak środków na pokrycie tych Kosztów spółki-córki nie były w stanie na bieżąco realizować swoich zobowiązań wobec Banków dotyczących uruchomienia oraz obsługi Kredytu) – nie mogą stanowić kosztów podatkowych podmiotu, który co do zasady tymi kosztami nie powinien być obciążany. Sam Wnioskodawca zauważa, cyt.: „Koszty same w sobie nie są niezbędne dla prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy (...)”.

Braku związku powyższych wydatków z przychodem Wnioskodawcy nie zmienia okoliczność, iż Spółka zawrze z Kredytobiorcami tzw. Umowy o Zarządzanie Kredytem, na mocy których I. i S. zostaną w całości lub w części obciążone poniesionymi przez Spółkę Kosztami związanymi z realizacją Kredytu, które będą stanowiły podstawę kalkulacji Wynagrodzenia należnego Spółce. Organ nie poważa przy tym prawa podmiotów do dowolnego kształtowania łączących je stosunków gospodarczych. Zgodnie bowiem z postanowieniami art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.) strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego. Wyrażona w przywołanym przepisie zasada swobody zawierania umów nie oznacza jednak, że wszystkie postanowienia umów można wprost przenosić na grunt podatkowy. Nie można zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że ponoszone Koszty związane z realizacją Kredytu są kosztami ponoszonymi bezpośrednio w celu uzyskania Wynagrodzenia. Samo zawarcie Umowy o Zarządzanie Kredytem nie zmienia przecież charakteru tych wydatków – były one i nadal pozostają wydatkami na realizację i uruchomienie Kredytu przyznanego innym podmiotom. Wnioskodawca ponosił te wydatki bo sam się do tego zobowiązał, gdyż spółki zależne nie były w stanie na bieżąco realizować swoich zobowiązań wobec Banków. Należy zauważyć, że umowa kredytu konsorcjalnego została podpisana 20 grudnia 2016 r. Wnioskodawca ponosił więc Koszty zanim doszło/dojdzie do zawarcia Umowy Zarządzania Kredytem (która, jak wynika ze złożonego w dniu 9 października 2017 r. wniosku o wydanie interpretacji dopiero jest planowana). Nie można więc uznać, że ponoszone one były w celu uzyskania przychodu z Wynagrodzenia, gdyż na moment ich ponoszenia o żadnym Wynagrodzeniu nie było mowy – wtedy też (jak wynika z treści wniosku) Spółka nie zaliczała ich do kosztów uzyskania przychodów.

Przyjęcie stanowiska Spółki oznaczałoby, że każdy wydatek, którego na mocy updop nie można uznać za koszt uzyskania przychodów (czy to z powodu niewypełnienia przesłanki związku z przychodem wynikającej z art. 15 ust. 1, czy z powodu bezpośredniego wyłączenia na mocy art. 16 ust. 1) takim kosztem mógłby zostać tylko dlatego, że podatnik zawrze umowę, na mocy której taki wydatek będzie „refakturowany” na inny podmiot poprzez odpowiednią kalkulację wynagrodzenia za świadczoną usługę. Takie działanie nie może znaleźć aprobaty, gdyż prowadziłoby do obejścia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę w ocenie organu wymienione we wniosku wydatki nie mogą stanowić dla Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji organów podatkowych, organ zauważa, że nie dotyczą one sytuacji analogicznych do opisanej we wniosku. Wydatki w nich wskazane związane z pozyskaniem finansowania ponoszone były przez podmioty, które z kredytów/pożyczek same korzystały.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.