2017.12.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.609.2017.1.PC
z 14 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2017 r. (data wpływu 8 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niezastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla nabywanych usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niezastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla nabywanych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (zwana dalej „Spółką”) jest czynnym podatnikiem VAT. Świadczy usługi związane z poszukiwaniem i udostępnieniem złóż węglowodorów, w tym gazu niekonwencjonalnego. Usługi oferowane przez Spółkę obejmują:

usługi wiertnicze - polegają na m.in. przygotowaniu terenu, postawienia platformy wiertniczej, wykonaniu właściwego odwiertu, w którym będzie można przeprowadzić zabieg szczelinowania hydraulicznego;
usługi szczelinowania hydraulicznego polegają na stymulowaniu wypływania gazu ze szczelin geologicznych o małej porowatości. Jest to czynność umożliwiająca przepływ węglowodorów ze złoża do odwiertu poszukiwawczego. W celu wytworzenia szczelin w formacjach skalnych, do otworu wiertniczego wtłaczane są pod wysokim ciśnieniem woda, piasek oraz dodatki chemiczne. Piasek spełnia zadanie wypełnienia nowo wytworzonych szczelin przy równoczesnym stworzeniu drogi dopływu gazu do odwiertu oraz oceny jego właściwości.

W kwietniu 2017 roku Spółka zawarła umowę z U. Sp. z o.o. na wykonanie dwóch odwiertów w dwóch różnych lokalizacjach. Zapisy umowy zakładają, że zamawiający zobowiązany jest udostępnić teren, na którym mają być prowadzone prace wiertnicze, utwardzić go i doprowadzić drogę. Natomiast Spółka odpowiedzialna jest we własnym zakresie m.in. do zapewnienia i utrzymania infrastruktury wodnej wraz z rurociągiem i zasilaniem podczas prowadzonych prac wiertniczych, wody technologicznej niezbędnej do prawidłowego działania urządzeń, zbiorników wodnych dla urządzenia wiertniczego oraz pomieszczeń socjalnych dla pracowników, montaż, instalację i utrzymanie rurociągów płuczkowych, wodnych, powietrznych, paliwowych i cementacyjnych dla urządzenia wiertniczego. Urządzenie wiertnicze również jest własnością Spółki. Na terenie, na którym prowadzone są prace wiertnicze, nie ma dostępu do wody bieżącej, w związku z czym Spółka zleciła zewnętrznemu podmiotowi wykonania na jej rzecz przyłącza wodnego. Infrastruktura związana z przyłączem i samo przyłącze (hydrant) nie będą demontowane po zakończeniu prac. Staną się one własnością posiadacza gruntu. Poniesione wydatki na przyłącze wodne nie są w sposób bezpośredni przenoszone przez Spółkę na U. Sp. z o.o. Natomiast łączne wynagrodzenie za prace wiertnicze zostało tak skalkulowane, aby pokrywało wszystkie koszty ponoszone przez Spółkę w związku ze świadczonymi usługami, w tym również przyłącze wodne.

Istotą prac wykonywanych przez Spółkę na rzecz U. Sp. z o.o. nie są prace budowalne lub budowlano-montażowe. Spółka wykonuje prace wiertnicze, które są klasyfikowane jako „usługi wiertnicze związane z górnictwem ropy naftowej i gazu ziemnego”, pod numerem 09.10.11.0 PKWiU wg klasyfikacji obowiązującej od 2015 roku oraz klasyfikacji obowiązującej w 2008 roku.

Grupowanie to obejmuje: wiercenia i odwierty kierunkowe; cementowanie odwiertów ropy naftowej i gazu ziemnego; odwadnianie, pompowanie, zatykanie i zamykanie szybów, wiercenia próbne związane z wydobywaniem ropy naftowej i gazu ziemnego, gaszenie pożarów szybów, usługi związane z poszukiwaniem złóż ropy naftowej i gazu ziemnego. Zgodnie z zawartą umową Spółka odpowiedzialna jest za wykonanie odwiertu w gruncie, jego uzbrojenie, przeprowadzenie prób otworowych oraz zamknięcie szybu.

Wykonawca przyłącza, Spółka oraz U. Sp. z o.o. są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług w Polsce, nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy o VAT.

Usługa wykonania przyłącza wodnego została wymieniona w pozycji 9 załącznika nr 14 do ustawy o VAT, jako roboty ogólnobudowlane związane z budową systemów irygacyjnych (kanałów), magistrali i linii wodociągowych, obiektów do uzdatniania wody i oczyszczania ścieków oraz pomp, klasyfikowane pod numerem 42.21.23.0 PKWiU.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nabywając usługę przyłącza wodnego, wymienioną w pozycji 9 załącznika nr 14 do ustawy o VAT, Spółka będzie podatnikiem podatku VAT dla tej transakcji, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT i będzie zobowiązana rozliczyć tę usługę w ramach odwrotnego obciążenia w obrocie krajowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, nie działa on jako wykonawca usługi budowlanej, wymienionej w załączniku nr 14 do ustawy o VAT i nie jest zobowiązany rozliczyć nabywaną usługi przyłącza wodnego w ramach odwrotnego obciążenia w obrocie krajowym, na podstawie art. 17 ust 1 pkt 8 ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 17 ust 1 pkt 8 ustawy o VAT podatnikiem jest osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna nabywająca usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust 1 i 9;
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik N/AT czynny.

Jednocześnie ust. 1h stanowi, że w przypadku usług wymienionych w pozycjach 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wszystkie wymienione powyżej warunki muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

W analizowanym stanie faktycznym bezsprzecznym jest fakt, że zarówno nabywca, jak i sprzedawca są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, żaden z nich nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ustawy o VAT.

Usługa polegająca na wykonaniu przyłącza wodnego została wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług. Pozostaje więc analiza pojęcia „podwykonawca”, o którym mowa w art. 17 ust 1h ustawy o VAT.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji tego pojęcia, w związku z czym należy posiłkować się powszechnym rozumieniem tego słowa. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu słownika języka polskiego „podwykonawca” - to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy.

Zgodnie z Objaśnieniami podatkowymi z dnia 3 lipca 2017 roku przygotowanymi przez Ministerstwo Finansów, aby uznać, że w realizacji inwestycji budowlanej uczestniczy podwykonawca, muszą wystąpić dwa rodzaje zleceń: pierwotne zlecenie udzielone wykonawcy oraz zlecenie udzielone przez tego wykonawcę na rzecz kolejnego podmiotu, który pełni właśnie funkcję podwykonawcy. Natomiast w Objaśnieniach podatkowych z 17 marca 2017 roku przygotowanych przez Ministra Finansów czytamy, że stosunek podwykonawcy wystąpi „jeżeli „generalny/główny wykonawca” zleci wykonanie usług w ramach swojej umowy zawartej z inwestorem kolejnemu podatnikowi - wówczas ten podatnik staje się jego podwykonawcą.

W celu zdefiniowania pojęcia „podwykonawcy” można posiłkować się również przepisami prawa cywilnego, a dokładnie art. 6471 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (dalej: Kodeks Cywilny), zgodnie z którym: „ § 1. W umowie o roboty budowlane, o której mowa w art. 647, zawartej między inwestorem a wykonawcą (generalnym wykonawcą), strony ustalają zakres robót, które wykonawca będzie wykonywał osobiście lub za pomocą podwykonawców.

§ 2. Do zawarcia przez wykonawcę umowy o roboty budowlane z podwykonawcą jest wymagana zgoda inwestora. Jeżeli inwestor, w terminie 14 dni od przedstawienia mu przez wykonawcę umowy z podwykonawcą lub jej projektu, wraz z częścią dokumentacji dotyczącą wykonania robót określonych w umowie lub projekcie, nie zgłosi na piśmie sprzeciwu lub zastrzeżeń, uważa się, że wyraził zgodę na zawarcie umowy.

§ 3. Do zawarcia przez podwykonawcę umowy z dalszym podwykonawcą jest wymagana zgoda inwestora i wykonawcy. Przepis § 2 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

§ 4. Umowy, o których mowa w § 2 i 3, powinny być dokonane w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

§ 5. Zawierający umowę z podwykonawcą oraz inwestor i wykonawca ponoszą solidarną odpowiedzialność za zapłatę wynagrodzenia za roboty budowlane wykonane przez podwykonawcę.

§ 6. Odmienne postanowienia umów, o których mowa w niniejszym artykule, są nieważne.”

Zgodnie ze wskazaną definicją, wykonawca może wykonać prace budowlane na rzecz inwestora osobiście lub zatrudnić do tego celu podwykonawców. Istotnym elementem wynikającym ze wskazanej definicji jest również uzyskanie zgody inwestora na zatrudnienie podwykonawcy przez wykonawcę. W efekcie, udział inwestora sprowadza się do udzielenia zgody na zaangażowanie podwykonawcy przez wykonawcę, a nie zleceniu mu bezpośrednio wykonania usługi (zlecenie to w dalszym ciągu wiąże bowiem bezpośrednio wykonawcę).

W ocenie Spółki, zgodnie ze słownikowym rozumieniem pojęcia „podwykonawcy”, jak również mając na uwadze wyjaśnienia Ministra Finansów do wprowadzonych regulacji, należy zauważyć, że mechanizm odwróconego obciążenia znajdzie zastosowanie wyłącznie tam, gdzie podmiot nabywający usługę budowlaną, również świadczy usługę tego samego rodzaju.

W analizowanym stanie faktycznym między wykonawcą przyłącza a Spółką nie występuje związek podwykonawca - wykonawca. Aby podmiot wykonujący usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT występował w charakterze podwykonawcy musi realizować usługi budowlane na rzecz podmiotu (głównego wykonawcy), który realizuje usługi budowlane na rzecz inwestora. Wynika to wprost z art. 647 Kodeksu Cywilnego. Spółka nie świadczy usług budowlanych na rzecz swojego zleceniodawcy. Wykonuje usługi wiertnicze, klasyfikowane pod numerem 09.10.11.0 PKWiU. Nabywane przez Spółkę usługi budowlane, polegające na przyłączu wody, nie są refakturowane na rzecz U Sp. z o.o. Wręcz przeciwnie, U jako zleceniodawca usług wiertniczych pozostawił w gestii Spółki decyzję, jak usługa ta zostanie wykonana i jakie wydatki poniesie Spółka w związku z jej realizacją. Spółka zleca wykonanie przyłącza we własnym imieniu i na swoją rzecz. Dostęp do bieżącej wody jest bowiem niezbędny do prawidłowego funkcjonowania urządzenia wiertniczego. W analizowanej sprawie nie ma znaczenia fakt, że przyłącze, ze względów ekonomicznych, nie jest demontowane po zakończeniu prac.

Tożsame stanowisko wyraził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 28 września 2017 roku, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.381.2017.1.JŻ oraz w interpretacji indywidualnej z 22 września 2017 roku, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.365.2017.1.PC. Zdaniem organu: „w sytuacji nabycia opisanych we wniosku usług (jak wskazuje Wnioskodawca wymienionych w poz. 2-48 zał. nr 14 do ustawy o VAT) od innego podmiotu, które posłużą do wykonania usługi innej niż wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT, mechanizm odwrotnego obciążenia nie znajdzie zastosowania.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu czy opodatkowanie danej czynności powinno nastąpić z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na klasyfikacji podanej przez Wnioskodawcę.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Zatem to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń. W przypadku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia to nabywca jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku, tym samym nabywca jest zobowiązany do dokonania klasyfikacji nabywanych świadczeń.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przy tym w myśl art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą,o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN - podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

W przypadku, wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Zatem, ustalenie czy dana usługa podlega rozliczeniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdej sytuacji należy zbadać, czy spełnione są następujące warunki:

usługodawcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz
usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – czynny podatnik VAT świadczy usługi związane z poszukiwaniem i udostępnieniem złóż węglowodorów, w tym gazu niekonwencjonalnego.

W kwietniu 2017 roku Spółka zawarła umowę z U Sp. z o.o. na wykonanie dwóch odwiertów w dwóch różnych lokalizacjach. Zapisy umowy zakładają, że zamawiający zobowiązany jest udostępnić teren, na którym mają być prowadzone prace wiertnicze, utwardzić go i doprowadzić drogę, natomiast Spółka odpowiedzialna jest we własnym zakresie m.in. do zapewnienia i utrzymania infrastruktury wodnej wraz z rurociągiem i zasilaniem podczas prowadzonych prac wiertniczych, wody technologicznej niezbędnej do prawidłowego działania urządzeń, zbiorników wodnych dla urządzenia wiertniczego oraz pomieszczeń socjalnych dla pracowników, montaż, instalację i utrzymanie rurociągów płuczkowych, wodnych, powietrznych, paliwowych i cementacyjnych dla urządzenia wiertniczego. Urządzenie wiertnicze również jest własnością Spółki. Na terenie, na którym prowadzone są prace wiertnicze, nie ma dostępu do wody bieżącej, w związku z czym Spółka zleciła zewnętrznemu podmiotowi wykonania na jej rzeczy przyłącza wodnego.

Istotą prac wykonywanych przez Spółkę na rzecz U Sp. z o.o. nie są prace budowalne lub budowlano-montażowe. Spółka wykonuje prace wiertnicze, które są klasyfikowane jako „usługi wiertnicze związane z górnictwem ropy naftowej i gazu ziemnego”, pod numerem 09.10.11.0 PKWiU. Grupowanie to obejmuje: wiercenia i odwierty kierunkowe; cementowanie odwiertów ropy naftowej i gazu ziemnego; odwadnianie, pompowanie, zatykanie i zamykanie szybów, wiercenia próbne związane z wydobywaniem ropy naftowej i gazu ziemnego, gaszenie pożarów szybów, usługi związane z poszukiwaniem złóż ropy naftowej i gazu ziemnego. Zgodnie z zawartą umową Spółka odpowiedzialna jest za wykonanie odwiertu w gruncie, jego uzbrojenie, przeprowadzenie prób otworowych oraz zamknięcie szybu.

Wykonawca przyłącza, Spółka oraz U Sp. z o.o. są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług w Polsce, nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy o VAT. Usługa wykonania przyłącza wodnego została wymieniona w pozycji 9 załącznika nr 14 do ustawy o VAT, jako roboty ogólnobudowlane związane z budową systemów irygacyjnych (kanałów), magistrali i linii wodociągowych, obiektów do uzdatniania wody i oczyszczania ścieków oraz pomp, klasyfikowane pod numerem 42.21.23.0 PKWiU.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy nabywając usługę przyłącza wodnego, wymienioną w pozycji 9 załącznika nr 14 do ustawy o VAT, Spółka będzie podatnikiem podatku VAT dla tej transakcji, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT i będzie zobowiązana rozliczyć tę usługę w ramach odwrotnego obciążenia.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku - ma charakter indywidualny.

W przedmiotowej sprawie istotą prac wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz U sp. z o.o. są prace wiertnicze, które Wnioskodawca klasyfikuje jako „Usługi wiertnicze związane z górnictwem ropy naftowej i gazu ziemnego” pod numerem PKWiU 09.10.11.0. Celem wykonania przedmiotowych usług Wnioskodawca zleca innym podmiotom wykonanie usług budowlanych polegających na wykonaniu przyłącza wodnego, które klasyfikuje pod numerem PKWiU 42.21.23.0. Jednocześnie w opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że infrastruktura związana z przyłączem i samo przyłącze (hydrant) nie będą demontowane po zakończeniu prac, lecz staną się własnością posiadacza gruntu.

Zauważyć należy, że usługi sklasyfikowane do PKWiU 42.21.23.0 - „Roboty ogólnobudowlane związane z budową systemów irygacyjnych (kanałów), magistrali i linii wodociągowych, obiektów do uzdatniania wody i oczyszczania ścieków oraz stacji pomp” umieszczone zostały przez ustawodawcę w pozycji 9 załącznika nr 14 do ustawy jako te, do których ma zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Zatem w tym konkretnym przypadku w sytuacji nabycia opisanych we wniosku usług (jak wskazuje Wnioskodawca wymienionych w poz. 9 zał. nr 14 do ustawy o VAT) od innego podmiotu, które posłużą do wykonania usługi innej niż wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT, mechanizm odwrotnego obciążenia nie znajdzie zastosowania. Nie ma w tym przypadku znaczenia także fakt, że jak wskazał w opisie sprawy Wnioskodawca infrastruktura związana z przyłączem i samo przyłącze (hydrant) nie będą demontowane po zakończeniu prac, lecz staną się własnością posiadacza gruntu.

W związku z powyższym, usługi nabywane przez Wnioskodawcę, które stanowią element usług wiertniczych nie będą wyświadczone przez podmiot działający w charakterze podwykonawcy robót budowlanych. Należy stwierdzić, że w tym konkretnym przypadku nabywając usługi budowlane od innych podmiotów Wnioskodawca nie jest podatnikiem o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy i do nabywanych przez Wnioskodawcę usług nie znajdzie zastosowania odwrotne obciążenie. Zatem usługa wykonana na rzecz Wnioskodawcy powinna być opodatkowana na zasadach ogólnych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin