Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.381.2017.1.MST
z 13 grudnia 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 października 2017 r. (data wpływu 25 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozpoznania kosztu uzyskania przychodu z tytułu:
- odsetek od zawartej umowy faktoringu – jest prawidłowe,
- prowizji od zawartej umowy faktoringu – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 25 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozpoznania kosztu uzyskania przychodu z tytułu odsetek i prowizji od zawartej umowy faktoringu.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Spółka korzysta z usług faktoringu odwróconego oraz niepełnego. Usługi faktoringowe są źródłem finansowania działalności gospodarczej. W związku z powyższym, koszty ponoszone przez Spółkę są kosztami uzyskania przychodu jako koszty pośrednie. Na koszty usług faktoringowych składają się prowizja i odsetki. Na fakturach wystawianych przez banki widnieją zapisy – usługa faktoringu, odsetki procentowe kontrahenta lub prowizja za finansowanie faktoringowe. Spółka prowadzi księgi rachunkowe.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
W którym momencie Spółka winna rozpoznać koszt podatkowy? Czy koszty faktoringowe, które obejmują odsetki i prowizje należy uznawać podatkowo na zasadzie kasowej?
Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy podatkowe wskazują, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych lecz niezapłaconych odsetek od zobowiązań, w tym również kredytu. W przypadku podatników prowadzących pełną rachunkowość, koszty usług faktoringowych, na które składają się prowizje oraz naliczone odsetki, staną się kosztem uzyskania przychodu na zasadzie kasowej, czyli w dniu zapłaty prowizji i odsetek naliczonych przez bank świadczący usługę faktoringu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów, przychód nie został osiągnięty. Z art. 15 ust. 1 updop, wynika zatem, że aby wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszt uzyskania przychodu, muszą być poniesione w sposób celowy. Podatnik podejmując decyzję o poniesieniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.
Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:
- wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,
- musi być definitywny, a więc bezzwrotny,
- musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
- musi zostać właściwie udokumentowany,
- nie może być kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop.
Z powyższego przepisu wynika zatem, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka korzysta z usług faktoringu odwróconego i niepełnego. Usługi te są źródłem finansowania działalności gospodarczej. Koszty ponoszone przez Spółkę są pośrednimi kosztami uzyskania przychodów. Na koszty usług faktoringowych składają się prowizje i odsetki. Na fakturach wystawianych przez banki widnieją zapisy: usługa faktoringu, odsetki procentowe kontrahenta lub prowizja za finansowanie faktoringowe. Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe.
Stosownie do art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
Natomiast, w myśl art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Zgodnie z art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Koszty ponoszone przez Spółkę, wynikające z zawartej umowy faktoringu, spełniają przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodu. Wydatki te zostały poniesione w celu uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nie zostały przy tym wymienione wśród wydatków enumeratywnie wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów w art. 16 updop.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Przepis art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie wyłącza zatem z kosztów uzyskania przychodu zapłaconych odsetek. Uzyskanie środków pieniężnych kosztem zapłaty odsetek w przypadku faktoringu sprowadza się w istocie do zaciągnięcia kredytu. Kredyt ten, wykorzystany w działalności gospodarczej podatnika jest czynnikiem mogącym służyć uzyskaniu przychodów z działalności, a zatem odsetki, jako poniesione w celu osiągnięcia przychodu, mogą być zaliczone do kosztów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop. Odsetki są wydatkami pośrednio wpływającymi na przychody. Ich zaliczenie do kosztów nie jest uzależnione od wystąpienia ściśle określonego przychodu, ale od ich faktycznego poniesienia, czyli zapłaty.
Natomiast, odnosząc się do momentu uznania za koszt uzyskania przychodu prowizji za finansowanie faktoringowe, kierując się art. 15 ust. 4d i 4e udpop, powyższe koszty jako koszty pośrednio związane z przychodem należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia, tj. ujęcia w księgach rachunkowych, a nie w dacie zapłaty.
Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie momentu rozpoznania kosztu uzyskania przychodu z tytułu:
- odsetek od zawartej umowy faktoringu jest prawidłowe,
- prowizji od zawartej umowy faktoringu jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.