Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.309.2017.3.ACZ
z 19 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2017 r. (data wpływu 12 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 listopada 2017 r. (data wpływu 1 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 14 listopada 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.309.2017.1.ACZ, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 14 listopada 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 21 listopada 2017 r.). W dniu 1 grudnia 2017 r. (nadano w dniu 27 listopada 2017 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca nabył udział 537/1761 w nieruchomości mieszkalnej w spadku, na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia u notariusza z dnia 11 maja 2016 r. Data śmierci spadkodawcy to dzień 27 luty 2016 r., wielkość nabytego udziału wynosi 537/1761. Nabycie ww. udziału nastąpiło do majątku osobistego Wnioskodawcy. Tytuł prawny do nieruchomości mieszkalnej to własność udziału 537/1761. Była to nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym, położona przy ul. …...

Wnioskodawca wraz z innymi spadkobiercami przeprowadzili dział spadku po spadkodawcy - akt poświadczenia dziedziczenia u notariusza z dnia 11 maja 2016 r. Wartość rynkowa nabytych składników majątkowych w wyniku działu spadku nie przekraczała wartości rynkowej udziału Wnioskodawcy w majątku spadkowym. Czynności, jaką jest dział spadku, nie towarzyszyły spłaty ani dopłaty.

W związku z zamiarem kupna domu, w dniu 23 grudnia 2016 r. Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną sprzedaży udziału 537/1761 w nieruchomości mieszkalnej nabytej w lutym 2016 r. oraz umowę przedwstępną kupna domu.

Kwotę uzyskaną ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca planował następnie przeznaczyć na zakup domu. Na kilka tygodni przed umówioną datą zakupu domu okazało się, że kupujący wycofał się z planowanego zakupu nieruchomości. W tak krótkim czasie Wnioskodawca nie był w stanie załatwić wszystkich formalności związanych z uzyskaniem kredytu hipotecznego, w związku z tym w dniu 13 lutego 2017 r. Wnioskodawca wraz z małżonką zaciągnęli pożyczkę gotówkową w kwocie 189 280 zł (istnieje między małżonkami wspólność majątkowa). Kwota udzielonej w dniu 13 lutego 2017 r. przez bank pożyczki gotówkowej wynosiła 189 280 zł (w tym: kwota pożyczki do dyspozycji pożyczkobiorcy 140 000 zł, prowizja od udzielonej pożyczki gotówkowej 5 600 zł, koszty związane z korzystaniem z ochrony ubezpieczeniowej 43 680 zł). Ww. pożyczka została zaciągnięta w banku …. Bank ….. S.A., mającym siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Pożyczka z dnia 13 lutego 2017 r. została zaciągnięta na zakup domu, w umowie pożyczki nie był określony jej cel ani też z umowy nie wynikał obowiązek jej wydatkowania na zakup domu.

Środki pieniężne zostały przekazane do dyspozycji Wnioskodawcy i Jego żony w dniu 13 lutego 2017 r. Termin spłaty pożyczki określony w umowie to dzień 15 luty 2027 r.

Pozyskane z pożyczki środki zostały przeznaczone na zakup domu, tj. na własne cele mieszkaniowe. W dniu 16 lutego 2017 r. Wnioskodawca zakupił dom, który jest częścią nieruchomości stanowiącej działkę gruntu i jest z nią trwale związany. Dom został zakupiony do majątku osobistego Wnioskodawcy. Miejsce położenia ww. domu to ….., tytuł prawny do nieruchomości, na której znajduje się ww. dom - własność.

W zakupionym w dniu 16 lutego 2017 r. domu Wnioskodawca zamieszkuje (zaspokaja własne potrzeby mieszkaniowe).

W dniu 25 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży udziału 537/1761 w nieruchomości za cenę 173 000 zł, a następnie w dniu 28 kwietnia 2017 r. za uzyskane ze sprzedaży środki Wnioskodawca spłacił w całości pożyczkę wraz z kosztami bankowymi w wysokości 143 400 zł 67 gr.

W dniu 28 kwietnia 2017 r. za uzyskane ze sprzedaży środki Wnioskodawca spłacił całość zadłużenia istniejącego na ten dzień z tytułu zaciągniętej pożyczki. W dniu 28 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca spłacił pożyczkę wraz z kosztami bankowymi i obowiązkowym ubezpieczeniem w kwocie 187 080 zł 67 gr. W dniu 8 maja 2017 r. bank zwrócił Wnioskodawcy kwotę 43 023 zł jako część kosztów ubezpieczenia pożyczki ze względu na wcześniejszą spłatę. Całość kosztów ubezpieczenia wynikająca z umowy pożyczki wynosiła 43 680 zł, jednak w związku ze wcześniejszą spłatą bank zwrócił Wnioskodawcy 43 023 zł, co oznacza że Wnioskodawca poniósł koszt ubezpieczenia pożyczki w wysokości 657 zł, tj. 43 680 – 43 023 = 657 zł. Wnioskodawca spłacił w całości pożyczkę wraz z kosztami bankowymi w wysokości 143 400 zł 67 gr, tzn. 187 080 zł 67 gr – 43 023 – 657 = 143 400 zł 67 gr. Na kwotę 143 400 zł 67 gr składała się wynikająca z umowy prowizja bankowa w wysokości 5 600 zł, natomiast pozostała część, czyli 137 800 zł 67 gr stanowiła spłatę kapitału pożyczki z odsetkami bankowymi do dnia spłaty, tj. do dnia 28 kwietnia 2017 r. Na dzień spłaty przez Wnioskodawcę pożyczki wraz z kosztami bankowymi, tj. na dzień 28 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca musiał spłacić bankowi kwotę 187 080 zł 67 gr (ta kwota zawierała również koszty ubezpieczenia, których część zwrócono Wnioskodawcy ze względu na wcześniejszą spłatę) i w tym dniu, tj. w dniu 28 kwietnia 2017 r., tę kwotę Wnioskodawca spłacił.

Na spłatę pożyczki i kosztów bankowych Wnioskodawca wydatkował część przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia, tj. 143 400 zł 67 gr.

Odpłatne zbycie w dniu 25 kwietnia 2017 r. udziału Wnioskodawcy w nieruchomości nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej. Cała pożyczka została spłacona po uzyskaniu płatności za sprzedaż udziału 537/1761 w nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy spłata pożyczki gotówkowej, w umowie której nie wskazano celu, odsetek od tej pożyczki oraz prowizji bankowej za udzielenie pożyczki, faktycznie wykorzystanej na własne cele mieszkaniowe, środkami pochodzącymi ze sprzedaży udziału 537/1761 w nieruchomości mieszkalnej nabytej przez Wnioskodawcę w spadku w dniu 11 maja 2016 r. zgodnie z aktem poświadczenia dziedziczenia, spełnia przesłanki do zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatkowanie dochodu uzyskanego ze sprzedaży na własne cele mieszkaniowe, zgodnie z art. 21 ust. 25 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spłata pożyczki gotówkowej wraz z odsetkami oraz zapłata prowizji środkami pochodzącymi ze sprzedaży udziału Wnioskodawcy w nieruchomości skutkuje spełnieniem warunku wykorzystania tego dochodu na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Nie jest bowiem istotne określenie celu w umowie pożyczki gotówkowej, a jedynie jej faktyczne wykorzystanie.

Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów NSA z dnia 23 czerwca 2003 r., sygn. akt FPS 1/03, wskazał, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) (aktualnie odpowiednikiem jest art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f.) jest zwolnieniem z mocy prawa i przysługuje podatnikowi, jeżeli spełni on określone przepisami warunki, tj. wydatkowanie przychodu na cele mieszkaniowe oraz dokonanie tej czynności przed upływem terminu dwuletniego. Przepisy ustawy nie zawierają innych ograniczeń.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje również na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. z dnia 15 września 2016 r., w którym Sąd wskazuje, że dla zastosowania zwolnienia, o którym mowa w ww. przepisie nie ma znaczenia to, czy z treści umowy kredytu wynika na jaki cel został udzielony czy też cel nie jest określony, istotne jest czy w rzeczywistości został przeznaczony na cele wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył do majątku osobistego w drodze spadku po spadkodawcy zmarłym w dniu 27 lutego 2016 r. udział 537/1761 w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym. W dniu 11 maja 2016 r. Wnioskodawca wraz z innymi spadkobiercami przeprowadzili dział spadku po spadkodawcy. Wartość rynkowa nabytych składników majątkowych w wyniku działu spadku nie przekraczała wartości rynkowej udziału Wnioskodawcy w majątku spadkowym. Czynności, jaką jest dział spadku, nie towarzyszyły spłaty ani dopłaty.

W związku z zamiarem kupna domu, w dniu 23 grudnia 2016 r. Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną sprzedaży udziału 537/1761 w ww. nieruchomości oraz umowę przedwstępną zakupu domu. Kwotę uzyskaną ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca planował następnie przeznaczyć na zakup domu. Ponieważ kupujący wycofał się z planowanego zakupu nieruchomości w dniu 13 lutego 2017 r. Wnioskodawca wraz z małżonką zaciągnęli pożyczkę gotówkową w kwocie 189 280 zł (w tym: kwota pożyczki do dyspozycji pożyczkobiorcy 140 000 zł, prowizja od udzielonej pożyczki gotówkowej 5 600 zł, koszty związane z korzystaniem z ochrony ubezpieczeniowej 43 680 zł). Między małżonkami istnieje wspólność majątkowa. Ww. pożyczka została zaciągnięta w banku, mającym siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Pożyczka z dnia 13 lutego 2017 r. została zaciągnięta na zakup domu, ale w umowie pożyczki nie był określony jej cel ani też z umowy nie wynikał obowiązek jej wydatkowania na zakup domu. Termin spłaty pożyczki określony w umowie to dzień 15 luty 2027 r.

Pozyskane z pożyczki środki zostały przeznaczone na zakup domu, tj. na własne cele mieszkaniowe. W dniu 16 lutego 2017 r. Wnioskodawca zakupił nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym do swojego majątku osobistego. W zakupionym domu Wnioskodawca zaspokaja własne potrzeby mieszkaniowe.

W dniu 25 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży udziału 537/1761 w nieruchomości za cenę 173 000 zł, a następnie w dniu 28 kwietnia 2017 r. za uzyskane ze sprzedaży środki Wnioskodawca spłacił w całości pożyczkę wraz z kosztami bankowymi i obowiązkowym ubezpieczeniem w kwocie 187 080 zł 67 gr.

W dniu 8 maja 2017 r. bank zwrócił Wnioskodawcy kwotę 43 023 zł jako część kosztów ubezpieczenia pożyczki ze względu na wcześniejszą spłatę. Na dzień spłaty przez Wnioskodawcę pożyczki wraz z kosztami bankowymi, tj. na dzień 28 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca musiał spłacić bankowi kwotę 187 080 zł 67 gr (ta kwota zawierała również koszty ubezpieczenia, których część zwrócono Wnioskodawcy ze względu na wcześniejszą spłatę) i w tym dniu, tj. w dniu 28 kwietnia 2017 r., tę kwotę Wnioskodawca spłacił. Na spłatę pożyczki i kosztów bankowych Wnioskodawca wydatkował część przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia, tj. 143 400 zł 67 gr.

Odpłatne zbycie w dniu 25 kwietnia 2017 r. udziału Wnioskodawcy w nieruchomości nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej. Cała pożyczka została spłacona po uzyskaniu płatności za sprzedaż udziału 537/1761 w nieruchomości.

Zgodnie z treścią art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast postanowienie sądu o nabyciu spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Stosownie zaś do art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W postanowieniu o stwierdzeniu nabycia praw do spadku sąd nie określa składników masy spadkowej i nie dokonuje podziału tych składników pomiędzy poszczególnych spadkobierców. Wskutek działu spadku, poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Nie zmienia to faktu, że dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Dział spadku jest więc czynnością wtórną do nabycia spadku, nie można bowiem nabyć własności rzeczy tylko i wyłącznie w drodze działu spadku, bez nabycia spadku.

Jeżeli w wyniku działu spadku udział w nieruchomości się zwiększa, tj. przekracza udział nabyty uprzednio w spadku, to data działu spadku będzie również datą nabycia tej części nieruchomości, o którą zwiększył się udział w niej po dokonaniu działu spadku. Zatem, nabycie w wyniku działu spadku części majątku spadkowego, który należał do innych spadkobierców, tj. otrzymanie z tego majątku udziałów przekraczających pierwotny udział spadkowy, stanowi nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie natomiast z art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei stosownie do treści art. 157 § 1 ww. Kodeksu własność nieruchomości nie może być przeniesiona pod warunkiem ani z zastrzeżeniem terminu.

Jeżeli umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości została zawarta pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu, do przeniesienia własności potrzebne jest dodatkowe porozumienie stron obejmujące ich bezwarunkową zgodę na niezwłoczne przejście własności (art. 157 § 2 ww. Kodeksu).

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że dokonane w dniu 25 kwietnia 2017 r. odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę udziału w zabudowanej nieruchomości, nabytego w lutym 2016 r. w drodze spadku, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Stosownie do art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy – koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Przychód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy – przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie. Stanowi on, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P, gdzie:

D – dochód z odpłatnego zbycia,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P – przychód z odpłatnego zbycia.

Podkreślić należy, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

W art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca określił, że za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;

2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

W myśl art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W przepisie tym ustanowiono zatem zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w ustawie jest wydatkowanie począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, uzyskanych środków wyłącznie na cele mieszkaniowe podatnika określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał cele mieszkaniowe, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Zgodnie z wyżej cytowanym art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1, czyli m.in. na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem (art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ww. ustawy).

Przy czym należy zwrócić uwagę, że spłacony kredyt (pożyczka) nie ma być jakimkolwiek kredytem (pożyczką), lecz musi spełniać ściśle określone ustawą wymagania. Musi to być bowiem kredyt (pożyczka) – co wynika literalnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zaciągnięty przez podatnika na cele określone w pkt 1. Nie chodzi zatem tylko o sposób wydatkowania kredytu (pożyczki), ważną kwestią jest również, aby z umowy kredytowej (umowy pożyczki) wynikało na jaki cel został on zaciągnięty. Przepis wyraźnie bowiem wskazuje, że kredyt (pożyczka) ma być zaciągnięty na cele określone w pkt 1, a więc na cele mieszkaniowe. Jeśli z umowy kredytu (umowy pożyczki) nie wynika, na jaki cel został on zaciągnięty lub podany jest inny cel, to nie zostanie spełniony warunek ww. zwolnienia.

Z literalnego brzmienia art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że tylko spłata kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele mieszkaniowe spełnia przesłanki zwolnienia dochodu ze sprzedaży nieruchomości od podatku dochodowego. Tym samym, tenże przepis nie łączy prawa do zwolnienia jedynie z przeznaczeniem pożyczki, lecz również z faktem jej zaciągnięcia na cel mieszkaniowy.

Zatem, przeznaczenie kredytu (pożyczki) na cele mieszkaniowe powinno wynikać wprost z zawartej umowy kredytowej (pożyczki). Przy zaciąganiu kredytu bankowego (pożyczki bankowej), w interesie podatnika leży przeanalizowanie możliwości skorzystania z wybranej preferencji podatkowej przed wyborem konkretnego produktu bankowego, bowiem w świetle obowiązującej w prawie cywilnym swobody zawierania umów jest możliwe takie wynegocjowanie ostatecznego kształtu umowy kredytu lub pożyczki, który uwzględniłby obowiązujące przepisy podatkowe (w szczególności w zakresie zwolnień podatkowych).

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że jeżeli zawarta przez Wnioskodawcę i Jego żonę z bankiem umowa pożyczki nie wskazywała celu na jaki pożyczka została zaciągnięta, a więc na jaki wydatkowane mają zostać uzyskane na jej podstawie środki pieniężne, to pomimo że środki te zostały faktycznie przeznaczone na zakup nieruchomości, w której Wnioskodawca zaspokaja własne potrzeby mieszkaniowe, spłata takiej pożyczki oraz odsetek od pożyczki nie wypełnia dyspozycji art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy bowiem podkreślić, że skoro ustawodawca jasno wskazał, że zwolnienie dotyczy spłaty kredytu (pożyczki) zaciągniętego na określony cel, to oznacza, że zarówno w umowie kredytu jak i w umowie pożyczki musi być wskazany ten cel, na jaki zostaną przeznaczone środki uzyskane przez kredytobiorcę i pożyczkobiorcę. Przeznaczenie kredytu bądź pożyczki na cele mieszkaniowe powinno wynikać wprost z zawartej umowy kredytowej/pożyczki.

Jeżeli zatem, w umowie pożyczki zawartej przez Wnioskodawcę i Jego żonę z bankiem nie określono, że celem zaciągnięcia pożyczki jest cel mieszkaniowy (nabycie nieruchomości) – to oznacza, że nie zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla możliwości skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ważne jest, aby umowa określała możliwości wykorzystania tej pożyczki - cel na jaki ma być przeznaczona, nie dopuszczając w tym zakresie dowolności celu.

W odniesieniu natomiast do wydatkowania części środków ze sprzedaży udziału w zabudowanej nieruchomości na zapłatę prowizji pobranej przez bank w związku z udzieleniem pożyczki należy stwierdzić, że wydatki te również nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym, nawet jeśli z umowy pożyczki wynikałby cel wydatkowania jej na zakup nieruchomości. Prowizja za udzielenie pożyczki nie stanowi spłaty pożyczki, czyli oznaczonej w umowie kwoty środków pieniężnych, lecz dodatkową należność banku w związku ze świadczeniem usług pożyczkowych, a więc wynagrodzenie banku za określoną czynność; w tym wypadku za udzielenie pożyczki. Gdyby wolą ustawodawcy było objęcie dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych również prowizji pobieranych przez bank, wówczas zostałyby one wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy, obok odsetek od kredytu. Wydatkiem na własne cele mieszkaniowe podatnika, w świetle art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy jest bowiem wyłącznie spłata kredytu (pożyczki) przeznaczonego na sfinansowanie zakupu nieruchomości wykorzystywanej na własne cele mieszkaniowe, czyli należności głównej i odsetki. Prowizja za udzielenie kredytu (pożyczki) nie mieści się w katalogu wydatków określonym w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że wydatkowanie części przychodu z odpłatnego zbycia w dniu 25 kwietnia 2017 r. udziału w zabudowanej nieruchomości, nabytego przez Wnioskodawcę w lutym 2016 r. w drodze spadku, na spłatę pożyczki zaciągniętej przez Wnioskodawcę i Jego żonę w lutym 2017 r. oraz odsetek od tej pożyczki, nie uprawnia Wnioskodawcy do skorzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za wydatki poniesione na cele wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 131, a wskazane w art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy nie można bowiem uznać środków pieniężnych, które zostały przeznaczone na spłatę pożyczki oraz odsetek od pożyczki, jeżeli umowa z bankiem nie wskazuje, że przeznaczenie tej pożyczki jest związane z realizacją celów mieszkaniowych Wnioskodawcy. Również wydatkowanie części przychodu z odpłatnego zbycia udziału w zabudowanej nieruchomości na zapłatę prowizji pobranej przez bank w związku z udzieleniem pożyczki nie może zostać uznane za wydatki na cele mieszkaniowe będące podstawą do obliczenia dochodu zwolnionego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem takiego rodzaju wydatki nie zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 21 ust. 25 ww. ustawy jako wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe.

Zatem, dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z odpłatnego zbycia udziału w zabudowanej nieruchomości, w części odpowiadającej przychodowi wydatkowanemu na spłatę ww. pożyczki, odsetek od pożyczki oraz na zapłatę prowizji pobranej przez bank, podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, stosownie do art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę uchwały składu siedmiu sędziów NSA, która zdaniem Wnioskodawcy przemawia za słusznością przedstawionego stanowiska, tutejszy Organ zaznacza, że przeanalizował treść ww. uchwały. Należy jednak zauważyć, że w powołanej przez Wnioskodawcę uchwale składu siedmiu sędziów NSA z dnia 23 czerwca 2003 r., sygn. akt FPS 1/03, odmówiono wyjaśnienia przedstawionej wątpliwości prawnej, która ponadto dotyczyła innej kwestii w zakresie zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych aniżeli będąca przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej. Natomiast w odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 15 września 2016 r. tutejszy Organ wskazuje, że nie może się odnieść do przytoczonego przez Wnioskodawcę wyroku, ponieważ nie została wskazana sygnatura sprawy umożliwiająca jego odszukanie.

Podkreślić należy, że jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z poźn. zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów administracyjnych, nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Organ zaznacza również, że prawo do zwolnienia podlega szczegółowej i ostatecznej weryfikacji przez organ podatkowy w toku postępowania podatkowego. Mając na uwadze treść art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, czy Wnioskodawca zrealizował swój cel mieszkaniowy, czy nie. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla Jego małżonki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.