Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.578.2017.2.RSZ
z 20 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 września 2017 r. (data wpływu 20 września 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy otrzymana dotacja stanowi obrót w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach kosztowych związanych z nakładami na adaptację lokali placówki oraz wydatkami dotyczącymi zakupu środków trwałych, wyposażenia i usług obcych związanych z jej prowadzeniem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy otrzymana dotacja stanowi obrót w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach kosztowych związanych z nakładami na adaptację lokali placówki oraz wydatkami dotyczącymi zakupu środków trwałych, wyposażenia i usług obcych związanych z jej prowadzeniem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca zawarł umowę z M. Centrum Przedsiębiorczości o dofinansowanie projektu: „Utworzenie placówki zapewniającej dzienną opiekę i aktywizację osób niesamodzielnych w gminie X w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa X na lata 2014-2020, Oś Priorytetowa Region Spójny Społecznie, Działanie 9.2, Poddziałanie 9.2.2, z Europejskiego Funduszu Społecznego”. Dodatkowo finansowanie inwestycji odbywa się przy udziale budżetu Państwa (w ramach pomocy de minimis) oraz ze środków własnych Wnioskodawcy. W ramach projektu polegającego na stworzeniu nowej, dziennej placówki, świadczone będą usługi opiekuńczo-pielęgnacyjne, aktywizująco-usprawniające i wspomagające, adresowane do osób niesamodzielnych „60+”. Wspólnymi rezultatami ww. usług będą - podniesienie sprawności fizycznej i psychicznej pensjonariuszy, poziomu ich aktywizacji w życiu społecznym oraz poprawa funkcjonowania w społeczności lokalnej. Ponadto w ramach projektu będą świadczone usługi zdrowotne jeśli będą niezbędne do zapewnienia kompleksowego wsparcia osób zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym. Usługi będą świadczone bezpłatnie w okresie realizacji projektu kończącym się 30 kwietnia 2020 r., a ekonomiczny sens powyższej działalności będzie polegał na promowaniu placówki oraz zaprezentowaniu jej oferty celem późniejszego, odpłatnego świadczenia przedmiotowych usług, co nastąpi po zakończeniu ww. okresu realizacji projektu.

Umowa między M. Centrum Przedsiębiorczości, a Wnioskodawcą nie przewiduje dopłat w związku pobytem pensjonariuszy ograniczając swoje wsparcie jedynie względem wydatków niezbędnych do utworzenia i prowadzenia przedmiotowego ośrodka.

W okresie realizacji projektu objętego powyższym dofinansowaniem, zostaną poniesione wydatki na:

• adaptację lokali placówki (tj. odmalowanie, wprawienie drzwi wewnętrznych, stworzenie ubikacji, łazienki oraz wykonanie instalacji elektrycznych i oświetleniowych),
• zakup wyposażenia (zestawy mebli, krzeseł, dywanu, biokominka, naczyń, itp.)
• zakup środków trwałych (sprzęt rehabilitacyjny, komputery, sprzęt RTV)
• zakup usług obcych transportowych i cateringowych (dowóz i wyżywienie pensjonariuszy) oraz usług księgowych, telekomunikacyjnych, pocztowych, kurierskich, prąd, woda, itp.
• wypłatę wynagrodzeń osób zaangażowanych w obsługę projektu (m.in. opiekunów, fizjoterapeutów, animatora, nauczyciela informatyki, dietetyka, psychologa, itp. zatrudnionych w ramach stosunku pracy, lub na podstawie umów cywilno-prawnych).
  
  

Utworzona placówka nie będzie:

• regionalnym ośrodkiem polityki społecznej,
• powiatowym centrum pomocy rodzinie,
• ośrodkiem pomocy społecznej,
• placówką specjalistycznego poradnictwa,
• specjalistycznym ośrodkiem wsparcia dla ofiar pomocy w rodzinie,
• wpisanym do rejestru prowadzonego przez wojewodę domem pomocy społecznej prowadzonym przez podmiot posiadający zezwolenie wojewody, placówką opiekuńczo - wychowawczą, czy ośrodkiem adaptacyjno – opiekuńczym,
• inną placówką zapewniającą całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisaną do rejestru prowadzonego przez wojewodę.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymana dotacja stanowi obrót w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach kosztowych związanych z nakładami na adaptację lokali placówki oraz wydatkami dotyczącymi zakupu środków trwałych, wyposażenia i usług obcych związanych z jej prowadzeniem?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1) Otrzymana dotacja, która będzie przeznaczona na pokrycie kosztów realizacji projektu, tj. adaptację lokali placówki, zakupu wyposażenia, środków trwałych, usług obcych, wynagrodzeń terapeutów i opiekunów nie stanowi obrotu i jest obojętna w stosunku do rozliczenia podatku od towarów i usług. Podatnik w okresie realizacji projektu nie będzie otrzymywał wynagrodzenia za świadczone usługi pomocy społecznej w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy, lecz jedynie zwrot ponoszonych kosztów związanych z utworzeniem i prowadzeniem placówki. Otrzymanie przez przedsiębiorcę takiego rodzaju pomocy oznacza, że w ogóle nie dochodzi do zapłaty na linii usługobiorca - Firma A.. Nie następuje zatem płatność na rzecz firmy, ani bezpośrednio od nabywcy usługi, ani też od podmiotu trzeciego, ani w formie dopłaty do ceny usług, wykonaną usługę należy uznać za nieodpłatną.

Otrzymana dotacja przeznaczona jest zatem na pokrycie kosztów realizacji projektu i nie stanowi obrotu, a dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy w związku z nieodpłatnym świadczeniem usług związanych z realizacją projektu nie służą wykonywaniu czynnościom opodatkowanym, czy też ewentualnie zwolnionym z VAT. Uzyskiwane przez firmę A. (Wnioskodawcę) dofinansowanie stanowi w swej istocie zwrot kosztów poniesionych w związku z zarządzaniem projektem i realizacją zadań w ramach projektu. Wobec tego przyznana na taki cel dotacja nie spełnia przesłanki dotacji wynikającej z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym nie stanowi obrotu opodatkowanego podatkiem VAT. Skoro zaś pozyskana dotacja przeznaczona jest na pokrycie poniesionych kosztów w ramach realizowanego projektu, to oznacza, że w opisanej sytuacji występuje dotacja o charakterze zakupowym, a nie dotacja mająca na celu sfinansowanie ceny sprzedaży. Tym samym otrzymana dotacja ze środków unijnych, czyli otrzymany zwrot poniesionych kosztów, nie będzie stanowiła czynności opodatkowanej VAT, ponieważ czynność ta nie została wymieniona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, zawartych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Reasumując:

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż skoro otrzymana dotacja zostanie przeznaczona na pokrycie poniesionych kosztów w ramach realizowanego projektu, oznacza, że w opisanej sytuacji występuje dotacja o charakterze zakupowym, a nie dotacja mająca na celu sfinansowanie ceny sprzedaży.

Ad 2) Dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy w związku z nieodpłatnym świadczeniem usług związanych z realizacją projektu objętego wsparciem nie służą wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Nieodpłatne świadczenie usług nie będzie stanowiło również odpłatnego świadczenia zgodnie z artykułem 8 ust. 2 ustawy. Nie wystąpi bowiem inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza, ponieważ podatnik będzie świadczył usługi dziennej opieki i aktywizacji osób niesamodzielnych - w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto przy okazji świadczenia ww. usług firma będzie miała okazję zaprezentowania swojej oferty na rynku, a tym samym pobudzenie popytu potencjalnych klientów na oferowane przez siebie usługi realizowane nieodpłatnie w okresie realizacji projektu oraz odpłatnie po upływie okresu jego realizacji, kończącego się - jak już wspomniano 30 kwietnia 2020 roku.

Ze względu na powyższe oraz ze względu na fakt, że otrzymana dotacja nie stanowi obrotu o którym mowa w art. 29a - zdaniem Wnioskodawcy nie zostanie zatem spełniona norma wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy, warunkująca prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w stosunku do zakupionych towarów i usług sfinansowanych dotacją.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

W art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stwierdza się, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Za odpłatne świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepis ten oznacza, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy o VAT jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż pomimo, że Wnioskodawca z jednej strony wskazał, że umowa między M. Centrum Przedsiębiorczości, a Wnioskodawcą nie przewiduje dopłat w związku pobytem pensjonariuszy ograniczając swoje wsparcie jedynie względem wydatków niezbędnych do utworzenia i prowadzenia przedmiotowego ośrodka, to jednak z drugiej strony sposób odniesienia części tego dofinansowania do usług adresowanych do osób niesamodzielnych „60+”, które to usługi na rzecz tych osób świadczone będą bezpłatnie w okresie realizacji projektu, wskazuje, że otrzymane dofinansowanie pokrywa wartości świadczonej usługi na rzecz osoby niesamodzielnej przebywającej w placówce zapewniającej dzienną opiekę i aktywizację. Opis sprawy wskazuje, że otrzymane dofinansowanie będzie pokrywało również zakup usług obcych transportowych i cateringowych (dowóz i wyżywienie pensjonariuszy). Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że po okresie realizacji projektu kończącym się 30 kwietnia 2020 r. będzie odpłatnie świadczył przedmiotowe usługi.

Tak więc nie ulega wątpliwości, że dzięki temu dofinansowaniu ww. usługi mogą być przez Wnioskodawcę wykonane, a otrzymane dofinansowanie pozwoli na realizację wsparcia z którego Uczestnicy będą korzystali za darmo.

W konsekwencji stwierdzić zatem należy, iż część przedmiotowego dofinansowania do projektu w zakresie w jakim stanowią pokrycie ceny usług (usług opiekuńczo-pielęgnacyjnych, aktywizująco-usprawniających i wspomagających adresowanych do osób niesamodzielnych „60+”) będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług (świadczenie usług bez odpłatności ze strony korzystającego) i będzie zwiększać podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym będzie, co do zasady, podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, jest nieprawidłowe.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach kosztowych związanych z nakładami na adaptację lokali placówki oraz wydatkami dotyczącymi zakupu środków trwałych, wyposażenia i usług obcych związanych z jej prowadzeniem, które są finansowane w części z dotacji.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca w treści ustawy o podatku od towarów i usług - w art. 43 ust. 1 pkt 22 - wskazał, że zwalnia się od podatku: usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

1. regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej;
   
2. wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:
   
   • domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
     
   • placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze;
   
   
3. placówki specjalistycznego poradnictwa;
   
4. inne niż wymienione w lit. a-c placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę;
   
5. specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.
   

Jednocześnie, zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest spełnienie zarówno przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (usług pomocy społecznej), jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, będącego ściśle określonym podmiotem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Wnioskodawca przedstawiając opis zdarzenia przyszłego wskazał, że utworzona placówka nie będzie:

• regionalnym ośrodkiem polityki społecznej,
• powiatowym centrum pomocy rodzinie,
• ośrodkiem pomocy społecznej,
• placówką specjalistycznego poradnictwa,
• specjalistycznym ośrodkiem wsparcia dla ofiar pomocy w rodzinie,
• wpisanym do rejestru prowadzonego przez wojewodę domem pomocy społecznej prowadzonym przez podmiot posiadający zezwolenie wojewody, placówką opiekuńczo- wychowawczą, czy ośrodkiem adaptacyjno-opiekuńczym,
• inną placówką zapewniającą całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisaną do rejestru prowadzonego przez wojewodę
  
  

W takich okolicznościach w stosunku do Wnioskodawcy nie znajdzie zatem zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT.

Jak już wskazano część przedmiotowego dofinansowania do projektu w zakresie w jakim stanowi pokrycie ceny usług (usług opiekuńczo-pielęgnacyjnych, aktywizująco-usprawniających i wspomagających adresowanych do osób niesamodzielnych „60+”) będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług i będzie zwiększać podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym będzie, co do zasady, podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Jednocześnie po okresie realizacji projektu kończącym się 30 kwietnia 2020 r. przedmiotowe usługi będą świadczone odpłatnie.

Wobec powyższego, z uwagi na wystąpienie związku dokonanych w ramach projektu zakupów częściowo z czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z realizowanym projektem w takim zakresie w jakim związane są z wykonywaniem tych czynności opodatkowanych, o ile nie zajdą ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem oceniając całościowo, przedstawione we wniosku, stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania nr 2, należało uznać je za nieprawidłowe, bowiem w związku z realizowanymi projektami Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o ile nie zajdą ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.