Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.405.2017.1.JKT
z 21 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 31 października 2017 r. (data wpływu 9 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka postąpi prawidłowo rozliczając bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów, wszystkie nakłady poniesione na przeniesienie linii energetycznej z trafostacją i oświetleniem, będących własnością X (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2017 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka postąpi prawidłowo rozliczając bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów, wszystkie nakłady poniesione na przeniesienie linii energetycznej z trafostacją i oświetleniem, (będących własnością X).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca jest jednym z największych europejskich dystrybutorów przędz tekstylnych i technicznych na bazie własnego magazynu. Spółka zajmuje się produkcją, importem i dystrybucją przędz naturalnych i syntetycznych, prowadzi także działalność deweloperską polegającą na budowie budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. W celu uzyskania lepszych wyników, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka podjęła decyzję o wybudowaniu hotelu na nieruchomości zabudowanej zakupionej w 2015 r.

W 2016 r. Spółka otrzymała pozwolenie na przebudowę, nadbudowę i rozbudowę istniejącego budynku dawniej przychodni wraz ze zmianą sposobu użytkowania na hotel z usługami (gastronomia, rekreacja).W wyniku realizacji tej inwestycji zaistniała kolizja sieci energetycznej (będącej własnością X) w następujących parametrach:

• linie kablowe 5N i nN,
• stacja transformatorowa,
• rozdzielnia oświetlenia ulicznego stacji (ROU).
  
  

W wyniku zaistniałej kolizji zaszła konieczność rozebrania i przeniesienia istniejącej stacji transformatorowej wraz z odcinkami linii kablowej i rozdzielnią oświetlenia ulicznego. Wnioskodawca podpisał umowę z X w sierpniu 2017 r., zgodnie z zapisami umowy, Wnioskodawca poniesie koszty związane z usunięciem kolizji. Urządzenia elektroenergetyczne, które podlegają przeniesieniu, odtworzeniu bądź przebudowie w ramach usunięcia kolizji stanowią własność X zarówno w trakcie usuwania kolizji, jak i po usunięciu kolizji. Po wykonaniu wszystkich prac nastąpi wydanie do X sieci elektroenergetycznych (w tym urządzeń elektroenergetycznych i oświetlenia, które uległy przeniesieniu) wraz z nakładami w ramach usunięcia kolizji. Spółka po przekazaniu trafostacji również zostanie podłączona i będzie korzystała z zasilania pochodzącego z omawianej trafostacji. Wątpliwości Spółki wiążą się z możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez nią wydatków na przebudowę i przeniesienie istniejącej stacji transformatorowej, w związku z planowaną rozbudową budynku. Spółka ma wątpliwości, czy powinna uwzględniać wymienione koszty jako element wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego (budowany hotel), czy też powinna je rozliczyć bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów, w dacie poniesienia.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy Spółka postąpi prawidłowo rozliczając bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów, wszystkie nakłady poniesione na przeniesienie linii energetycznej z trafostacją i oświetleniem, (będących własnością X)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiając stanowisko Spółki odnośnie pytania nr 1 należy odnieść się do stosownych unormowań prawnych regulujących przedmiotową kwestię.

Generalnie, aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien spełniać stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343), łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 16 ust. 1 powyższej ustawy.
  
  

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodu.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Z definicji kosztu podatkowego wynika więc, że aby wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione równocześnie dwa warunki:

• poniesienie kosztu musi nastąpić w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• wydatek ten nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych definiuje wprost, co należy rozumieć przez pojęcie „inwestycji”. Zgodnie z art. 4a pkt 1 tej ustawy, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1047 z późn. zm.). Z kolei, środki trwałe w budowie to - w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości - zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Natomiast, ustawa o rachunkowości definiuje środki trwałe jako rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki.

W świetle powyższych przepisów, Spółka wydatki na budowę hotelu powinna podzielić w następujący sposób:

1. Wszystkie wydatki pozostające w bezpośrednim związku z budową hotelu będącego własnością Spółki, poniesione do dnia oddania do używania, zaliczy do wartości początkowej środka trwałego, od których dokona następnie odpisów amortyzacyjnych w myśl art. 16g ust. 4 omawianej ustawy.
2. Wszystkie wydatki poniesione przez Spółkę na przeniesienie sieci elektroenergetycznej w skład której wchodzą: linie kablowe SN i Nn, kable i urządzenia oświetlenia ulic oraz stacja transformatorowa będące własnością X jako pośrednio związane z budową hotelu Spółka zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinna ująć w kosztach podatkowych w dacie ich poniesienia.
   
   

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, stosownie do art. 15 ust. 4e tej ustawy, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki wydatki poniesione na przeniesienie trafostacji jako koszty pośrednie, stanowią koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wydatki poniesione na przebudowę i przeniesienie istniejącej stacji transformatorowej mają pośredni związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością, ale jako nakłady poniesione na infrastrukturę elektroenergetyczną zewnętrzną są nierozerwalnie związane z inwestycją główną, tzn. rozbudową hotelu, który bezpośrednio będzie miał wpływ na osiągane przez Spółkę przychody. W tym przypadku, zachowany więc zostanie związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu. Zatem, wydatki te powinny być zaliczone w całej wysokości w momencie poniesienia, do kosztów uzyskania przychodów, co wynika z ogólnej reguły art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powołany przepis ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b - 4e updop). Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty zarządu ponoszone przez spółkę kapitałową (wydatki związane z działaniem organu zarządzającego spółki kapitałowej), uznając, że – jako ogólne, stałe koszty dotyczące jej funkcjonowania jako osoby prawnej i podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą – są ponoszone w celu uzyskiwania przychodów.

Moment potrącenia wydatków o charakterze pośrednim określony został w art. 15 ust. 4d updop, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl art. 15 ust. 4e ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Odnosząc cyt. powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że nakłady poniesione na przeniesienie linii energetycznej z trafostacją i oświetleniem, dotyczą całokształtu działalności Spółki, które wpływają w sposób pośredni na uzyskane przez Wnioskodawcę przychody. Pomimo, że związane są z działalnością gospodarczą, nie mają jednak bezpośredniego związku z przychodami, zatem jako koszty pośrednie należy odnieść w koszty podatkowe w dacie ich faktycznego poniesienia.

Podsumowując, powyższe wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy i jako koszty pośrednie będą potrącane zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy dodać, ze wniosek w części dotyczącej podatku od towarów został rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.