Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.586.2017.2.JKU
z 12 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2017 r. (data wpływu 2 listopada 2017 r.), uzupełniony pismem z dnia 29 listopada 2017 r. (data wpływu 6 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia w związku z realizacją projektu pt.: ,,Przebudowa Oddziału (…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia w związku z realizacją projektu pt.: ,,Przebudowa Oddziału (…)”. Wniosek został uzupełniony w dnia 6 grudnia 2017 r. o prawidłowy podpis pod wnioskiem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Szpital Wojewódzki jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Będzie realizował projekt z udziałem środków UE tytuł projektu: „Przebudowa Oddziału (…)”. W ramach projektu realizowane będą roboty budowlane oraz dostawa, montaż i uruchomienie aparatury sprzętu medycznego. Podstawową działalnością szpitala jest udzielanie świadczeń w zakresie ochrony zdrowia, które na podstawie art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług są zwolnione z VAT. W ramach prowadzonej działalności szpital obciąża część lekarzy świadczących usługi medyczne na rzecz Szpitala na podstawie umowy kontraktowej kosztami związanymi z korzystaniem ze sprzętu medycznego i pomieszczeń celem należytego wykonywania usług. Z tego tytułu powstaje przychód opodatkowany stawką 23% VAT, ponadto Szpital osiąga przychody z tytułu prowadzenia sklepu, baru, bufetu i od czerwca 2017 r. apteki. Udział rocznego obrotu z tytułu wykonywania czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym w tych czynnościach w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo wynosi, w roku 2016, 3%. Jednakże udział przychodów opodatkowanych osiąganych z majątku, z którego szpital uzyskuje tylko przychody zwolnione z VAT wynosi mniej niż 1%. Na terenie objętym przebudową nie ma bufetu, baru, sklepiku, apteki, gdzie występuje sprzedaż opodatkowana, lekarze pracujący w oddziale objętym przebudową na podstawie umów cywilno-prawnych obciążani są 1% uzyskiwanych przychodów z tytułu korzystania z pomieszczeń i sprzętu medycznego do świadczenia usług. Przychody te opodatkowane są 23% stawką podatku VAT. Do wyliczenia 3% był brany stosunek rocznych przychodów opodatkowanych występujących w Szpitalu do wartości wszystkich przychodów, czyli tych, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Wysokość przychodów opodatkowanych osiąganych z tytułu obciążania lekarzy za korzystanie ze sprzętu medycznego i pomieszczeń w roku 2016 (na terenie całego Szpitala) wyniósł 156 003,80 zł. Stanowi to ułamkową część procenta (mniej niż 1%) przychodów zwolnionych z majątku wytworzonego w ramach projektu również wyniesie niespełna 1%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podatnikowi (Szpital Wojewódzki) przysługuje prawo do odliczenia VAT od zakupów sprzętu i aparatury medycznej oraz kosztów usług budowlanych i pozostałych, powstałych przy realizacji projektu współfinansowanego ze środków UE?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z działalności medycznej zwolnionej z VAT są przychodami uzyskiwanymi z podstawowej działalności podatnika. Przychody z tytułu najmu sprzętu i aparatury medycznej oraz korzystania z pomieszczeń uzyskiwane od lekarzy świadczących usługi na podstawie umowy kontraktowej stanowią ułamkową część procenta tych przychodów. Ponadto nie wszyscy lekarze świadczący usługi na podstawie umowy kontraktowej obciążani są tymi kosztami. Szpital nie pobiera również ww. opłat od lekarzy wykonujących usługi medyczne na podstawie umowy o pracę i umowy zlecenia. W związku z powyższym podatnik stoi na stanowisku, że nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów sprzętu medycznego i remontów pomieszczeń Szpitala, w których świadczone są usługi medyczne. Szpital występował o interpretację indywidualna w analogicznej sprawie dotyczącej innego oddziału do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który pismem (...) uznał, że w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

W podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowi generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego i jest uzupełniony regulacjami zawartymi w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Według ust. 2 tego artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (ust. 4 tegoż artykułu).

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Według ust. 6 analizowanego artykułu, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38–41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
   
   

Przepis art. 90 ust. 8 ustawy stanowi, że podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie ust. 9 cyt. artykułu, przepis ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Na podstawie art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Szpital jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Będzie realizował projekt z udziałem środków UE, tytuł projektu: „Przebudowa Oddziału (…)”. W ramach projektu realizowane będą roboty budowlane oraz dostawa, montaż i uruchomienie aparatury sprzętu medycznego. Podstawową działalnością szpitala jest udzielanie świadczeń w zakresie ochrony zdrowia, które na podstawie art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług są zwolnione z VAT. W ramach prowadzonej działalności szpital obciąża część lekarzy świadczących usługi medyczne na rzecz Szpitala na podstawie umowy kontraktowej kosztami związanymi z korzystaniem ze sprzętu medycznego i pomieszczeń celem należytego wykonywania usług. Z tego tytułu powstaje przychód opodatkowany stawką 23% VAT, ponadto Szpital osiąga przychody z tytułu prowadzenia sklepu, baru, bufetu i od czerwca 2017 r. apteki. Udział rocznego obrotu z tytułu wykonywania czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym w tych czynnościach w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo wynosi, w roku 2016, 3%. Jednakże udział przychodów opodatkowanych osiąganych z majątku, z którego szpital uzyskuje tylko przychody zwolnione z VAT wynosi mniej niż 1%. Na terenie objętym przebudową nie ma bufetu, baru, sklepiku, apteki, gdzie występuje sprzedaż opodatkowana, lekarze pracujący w oddziale objętym przebudową na podstawie umów cywilno-prawnych obciążani są 1% uzyskiwanych przychodów z tytułu korzystania z pomieszczeń i sprzętu medycznego do świadczenia usług. Przychody te opodatkowane są 23% stawką podatku VAT. Do wyliczenia 3% był brany stosunek rocznych przychodów opodatkowanych występujących w Szpitalu do wartości wszystkich przychodów, czyli tych, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Wysokość przychodów opodatkowanych osiąganych z tytułu obciążania lekarzy za korzystanie ze sprzętu medycznego i pomieszczeń w roku 2016 (na terenie całego Szpitala) wyniósł 156 003,80 zł. Stanowi to ułamkową część procenta (mniej niż 1%) przychodów zwolnionych z majątku wytworzonego w ramach projektu również wyniesie niespełna 1%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy podatnikowi (Szpital Wojewódzki) przysługuje prawo do odliczenia VAT od zakupów sprzętu i aparatury medycznej oraz kosztów usług budowlanych i pozostałych, powstałych przy realizacji projektu współfinansowanego ze środków UE.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro towary i usługi nabyte w ramach realizacji przedmiotowego projektu służą przede wszystkim sprzedaży zwolnionej od podatku, a jedynie w niewielkim stopniu sprzedaży opodatkowanej, gdyż proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wyliczona zgodnie z ust. 3 tego artykułu, wynosi mniej niż 1%, to Szpital ma prawo uznać, że wynosi ona 0%. W takim przypadku nie przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Podsumowując, podatnikowi (Szpital Wojewódzki) nie przysługuje prawo do odliczenia VAT od zakupów sprzętu i aparatury medycznej oraz kosztów usług budowlanych i pozostałych, powstałych przy realizacji projektu współfinansowanego ze środków UE.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Dodatkowo tut. Organ zwraca uwagę, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.