Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.369.2017.1.DP
z 5 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2017 r. (data wpływu 14 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku dokonania korekty odpisów amortyzacyjnych w związku z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m.in. braku obowiązku dokonania korekty odpisów amortyzacyjnych w związku z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłego.

Wnioskodawca prowadzi obecnie jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje m.in. następujące nieruchomości stanowiące wyłączną własność oraz współwłasność Wnioskodawcy na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej, jak też nieruchomości oddane w użytkowanie wieczyste Wnioskodawcy na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej:

1. nieruchomości stanowiące współwłasność Wnioskodawcy na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej:




1. nieruchomości położone w miejscowości B. ul. D.;
   
2. nieruchomość położona w miejscowości B. ul. G.;
   
3. nieruchomości położone w miejscowości K.;
   
4. nieruchomość położona w miejscowości T. ul. C.D.;
   
5. nieruchomość położona w miejscowości J. ul. R.;




2. nieruchomość stanowiąca wyłączną własność Wnioskodawcy, położona w miejscowości C. ul. S.;
   
3. nieruchomość położona w miejscowości L., której Wnioskodawca jest współużytkownikiem wieczystym na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej.

Powyższe nieruchomości zabudowane są budynkami i budowlami wpisanymi do ewidencji środków trwałych.

Ponadto, Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej wykorzystuje budynki i budowlę położone na nieruchomości położonej w Z., której Wnioskodawca jest współużytkownikiem wieczystym na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej, przy czym przedmiotowa nieruchomość gruntowa nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zamierza wycofać ww. nieruchomości, a także budynki i budowle z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nadal będzie wykorzystywał ww. nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w postaci najmu. Działalność ta będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że prowadzona przez niego działalność w formie jednoosobowej działalności gospodarczej może ulec w 2017 r. lub w 2018 r. przekształceniu w spółkę kapitałową (spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością) w trybie określonym w art. 584¹ 584¹³ (dalej: „Ksh”).

Na obecnym etapie, Wnioskodawca przygotowuje plan przekształcenia, który będzie podlegał badaniu przez biegłego rewidenta, wyznaczonego przez sąd rejonowy. W dalszej kolejności, planowane jest podpisanie oświadczenia o przekształceniu oraz aktu założycielskiego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, a także powołanie jej organów, a następnie złożenie wniosku o wpis spółki do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1):

Czy wskazane wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych i zaprzestanie wykorzystywania ich do prowadzenia działalności gospodarczej, będzie skutkować koniecznością dokonania korekty odpisów amortyzacyjnych za okres, w którym były one wykorzystywane w ramach prowadzonej dotychczas działalności gospodarczej i kiedy znajdowały się w ewidencji środków trwałych?

Wnioskodawca uważa, że nie powstanie obowiązek do dokonania korekty odpisów amortyzacyjnych w ramach prowadzonej dotychczas działalności gospodarczej. Wycofanie przez Wnioskodawcę wskazanych środków trwałych z ewidencji środków trwałych jest jedynie równoznaczne z zaprzestaniem dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Działanie to nie skutkuje jednak koniecznością dokonania korekty odpisów amortyzacyjnych związanych z okresem przed wycofaniem ich z ewidencji.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT.

Wobec powyższego kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o PIT, wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości materialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z tym, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawa przewiduje zasadę, że wydatki zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o PIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Na podstawie art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przepis art. 22c ustawy o PIT przewiduje, że amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,
5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność,

– zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Wnioskodawca dokonywał odpowiednich odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 22h ust. 1 ustawy o PIT, który stanowi, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k ustawy o PIT, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Art. 23 ust. 1 ustawy o PIT wskazuje przy tym kategorie świadczeń, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Z treści powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów nie są wydatki m.in. na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Amortyzowane przez Wnioskodawcę środki trwałe spełniały wymogi umożliwiające dokonywanie odpowiednich odpisów amortyzacyjnych. Samo wycofanie nie spowoduje konieczności dokonywania korekty dokonanych odpisów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie wskazanych środków trwałych z ewidencji środków trwałych nie spowoduje konieczności dokonania korekty odpisów amortyzacyjnych. Odpisy naliczone w okresie używania składnika majątku na potrzeby działalności gospodarczej pozostają kosztami uzyskania przychodu. Ze względu jednak na fakt, iż nie będą wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej i zostaną wycofane z ewidencji środków trwałych, Wnioskodawca nie będzie dokonywał od nich dalszych odpisów amortyzacyjnych.

Stanowisko zgodne z przedstawionym wyrażono m.in. w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 stycznia 2010 r„ nr IPPB1/415-798/09-2/KS;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 22 sierpnia 2013 r., nr IPTPB1/415-323/13-4/MAP;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 marca 2010 r., nr ITPB1/415-973/09/AK;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 grudnia 2014 r., nr IPPB1/415-1214/14-2/MT;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 14 czerwca 2016 r„ nr ITPB1/4511-384/16-3/MPŁ;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 6 lutego 2017 r„ nr 0461-ITPB1.4511.1022.2016.2.JŁ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytania oznaczonego we wniosku nr 1. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.