Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.331.2017.1.JS
z 8 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2017 r. (data wpływu 13 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania prowadzonej działalności za działalność badawczo–rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 cyt. ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania prowadzonej działalności za działalność badawczo–rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 cyt. ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

I. Spółka Akcyjna (dalej: „I.”) działa na rynku obrotu wierzytelnościami. I. inwestuje w pakiety wierzytelności od wierzycieli pierwotnych, takich jak banki, firmy ubezpieczeniowe oraz firmy świadczące usługi telekomunikacyjne oraz od wierzycieli wtórnych (Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych lub fundusze Private Equity). W ramach swojej działalności, I. oferuje kompleksową obsługę zarządzania wierzytelnościami: monitoring płatności, windykację polubowną oraz procesową (w postępowaniu cywilnym oraz egzekucyjnym).

Do grupy kapitałowej I. należą m.in. spółka L. Sp. z o. o. (dalej: „L.”) oraz Kancelaria Prawnicza F. - Spółka komandytowa (dalej: „F.”). Zarząd I. podjął decyzję o przeprowadzeniu w grupie dogłębnej restrukturyzacji mającej na celu wdrożenie w funkcjonowaniu grupy nowych procesów i usług, które zwiększą konkurencyjność grupy na rynku wierzytelności.

Punktem wyjścia do podjęcia decyzji o restrukturyzacji procesów w grupie były rozmowy z pracownikami poszczególnych spółek oraz badania rynku. Pozyskane informacje posłużyły do stworzenia kompleksowego i spisanego programu zmian w grupie kapitałowej, który został nazwany Programem 600+. Program 600+ stanowi więc odpowiedź na zidentyfikowane słabości grupy kapitałowej, dotyczy większości procesów biznesowych i organizacyjnych zachodzących w grupie, a jego celem jest ukształtowanie tych procesów na nowo w sposób uporządkowany.

Program 600+ jest realizowany od lutego 2017 roku i zgodnie z planem trwać ma do marca 2018 roku. Elementy niektórych inicjatyw mogą zostać jednak wdrożone wcześniej w ramach realizacji tzw. quick wins, czyli szybkich działań wdrożeniowych. Program 600+ jest więc już wdrażany i podejmowane są działania w ramach wszystkich inicjatyw opisanych poniżej.

Nowe procesy zostaną wdrożone w szczególności w I. i dotyczyć będą w zasadzie wszystkich sfer jej działalności. I. uzyska m.in. nowe narzędzia do wyceny pakietów wierzytelności (innowacyjny, niefunkcjonujący jeszcze na rynku obrotu wierzytelnościami, proces wyceny wierzytelności), narzędzia do budżetowania, nowy system produkcyjny, który usprawni zarządzanie pakietami wierzytelności, czy innowacyjną platformę do komunikacji z klientem.

Spółka L. pełni w grupie funkcję podmiotu zarządzającego własnością intelektualną. Udział L. w realizacji Programu 600+ polegać będzie głównie na nabywaniu licencji oraz zapewnieniu wsparcia informatycznego (nakładem pracy pracowników L. i zatrudnionych firm zewnętrznych) potrzebnego do stworzenia systemów komputerowych, z których następnie odpłatnie korzystać będzie I.. F. zapewniać będzie wsparcie prawnicze na rzecz I. i L. tam, gdzie okaże się ono potrzebne do realizacji Programu 600+. Wszystkie spółki z grupy korzystać będą z nowego elektronicznego obiegu dokumentów (do tej pory obieg dokumentów w grupie był papierowy), przemodelowanych zasad zarządzania grupą z wykorzystaniem dedykowanej platformy, usprawnienia narzędzi informatycznych.

Skutkami wdrożenia Programu 600+ będą m.in.: utrzymana marża operacyjna i wzrost jakości zarządzania, zwiększona efektywność procesów, udoskonalone procesy i narzędzia dostępu do danych, przekształcone dane w informacje niezbędne dla obsługi i wsparcia podejmowania decyzji biznesowych, wzrost jakości danych kontaktowych dłużników, wzrost efektywności wykorzystania danych dłużników, wzrost jakości raportowania, zaprojektowany i wdrożony jednolity system wynagrodzeń i motywacyjny, wdrożony jednolity system szkoleń, prognozy odzysków z portfeli wierzytelności dostosowane do możliwości likwidacji, rekomendacje opłacalności restrukturyzacji portfeli, zaktualizowany model wyceny portfeli zabezpieczonych, zracjonalizowane koszty rodzajowe poprzez wdrożony proces budżetowania, wdrożony elektroniczny obieg dokumentów, wdrożone nowe wartości firmy oraz kodeks etyczny dla pracowników, ustrukturyzowane i dostępne na Intranecie zasoby informacyjne i wiedzy, wprowadzone działania integracyjne wśród pracowników, uproszczona struktura organizacyjna, określone linie raportowania i odpowiedzialności w podejmowaniu decyzji oraz opracowany i zakomunikowany do organizacji opis zadań jednostek organizacyjnych.

Program 600+ stanowi kompleksową całość, poszczególne jego elementy (tzw. inicjatywy) są ze sobą funkcjonalnie powiązane i generować będą efekt synergii. Wdrożenie poszczególnych inicjatyw jest konieczne do wdrożenia innych, a zakładany efekt Programu 600+ zrealizuje się dopiero pod warunkiem wdrożenia wszystkich zaplanowanych działań.

Poszczególne inicjatywy wdrażane w ramach Programu 600+ zostały szczegółowo opisane poniżej.

Inicjatywa Proces Wyceny

I. w ramach tej inicjatywy ma wprowadzić nowy, innowacyjny proces wyceny pakietów wierzytelności, który nie funkcjonuje obecnie na rynku obrotu wierzytelnościami. Proces ten ma być wykorzystywany przy podejmowaniu decyzji o inwestycji w dany portfel wierzytelności, co dla I., jako spółki funkcjonującej na rynku obrotu wierzytelnościami, ma kluczowe znaczenie. W ramach tworzenia procesu wyceny powstanie baza danych o dłużnikach oraz powiązany z nią model prognostyczny wykorzystywane do kalkulacji opłacalności inwestycji na etapie zakupu portfeli wierzytelności z wykorzystaniem danych przedinwestycyjnych, a także uwzględnienia czynników wpływających na windykację portfela.

Najważniejszymi skutkami wdrożenia nowego procesu wyceny będzie zwiększenie konkurencyjności na rynku poprzez ustalenie bardziej adekwatnej ceny za nowe portfele wierzytelności. Cena ma być ustalana z większym uwzględnieniem czynników wpływających na późniejszą likwidację portfela.

Model wyceny jest tworzony od podstaw w ramach działań I.. Jest to działalność innowacyjna i pionierska w stosunku do rozwiązań funkcjonujących na rynku. Obecnie nie funkcjonują szczegółowe metodyki wyceny portfeli wierzytelności, I. tworzy je we własnym zakresie. Cała wiedza uzyskana w ramach wykorzystywania bazy danych powiązanej z modelem prognostycznym (know-how) jest na bieżąco spisywana w formie prezentacji wyceny, dokumentacji, raportów zawierających opis metodologii jak wyceniać należy dane typy portfeli wierzytelności. Jest to działanie nastawione na przyszłość, które ma wciąż usprawniać proces wyceny portfeli wierzytelności. I. ma zamiar wprowadzić również model do wyceny portfeli zabezpieczonych, który ma dodatkowo usprawnić metodykę wyceny dzięki wykorzystaniu analizy symulacyjnej w wycenach portfeli zabezpieczonych.

Tworzenie nowego procesu wyceny ma składać się z kilku etapów. W pierwszej kolejności ma zostać utworzona baza danych przedinwestycyjnych o dłużnikach na bazie informacji uzyskanych od zbywców portfeli wierzytelności. Baza danych zostanie utworzona na dedykowanym serwerze i zbudowana w oparciu o system MS SQL. Z bazy będzie można wygenerować raporty potrzebne do wyceny danych portfeli, co jest głównym celem jej utworzenia. Kompletność danych o dłużnikach pozwoli I. wdrożyć lepsze procedury wyceny, w tym umieszczenie informacji o dłużnikach w ramach elektronicznego dokumentu umożliwi skorzystanie z algorytmów liczących w celu przyspieszenia wyszukiwania/obsługi danych zawartych w bazie.

Następnie, na podstawie utworzonej bazy danych, ma powstać model statystyczny tzw. model prognostyczny. Model będzie stanowił kluczowy element usprawniający proces wyceny inwestycji w portfele wierzytelności już na etapie przedinwestycyjnym. Dzięki modelowi prognostycznemu I. ma szacować, na podstawie danych przedinwestycyjnych pobranych z bazy danych, czy dana inwestycja się opłaca. Wprowadzenie tej innowacji pozwoli I. być bardziej konkurencyjną na rynku, ponieważ jeszcze przed inwestycją w dany portfel wierzytelności będzie wiadomo jakie korzyści może ona przynieść. Wówczas model prognostyczny oparty na kompletnej bazie danych pozwoli na podjęcie decyzji o opłacalności inwestycji.

Przy tworzeniu nowego procesu wyceny I. poniesie koszty budowy jego elementów.

Bazy danych tworzone będą przy wykorzystaniu zakupionej licencji, której właścicielem będzie L.. Licencja będzie udostępniana I. przez L. za wynagrodzeniem. Przy budowie bazy danych I. skorzysta z pomocy zewnętrznej firmy oraz osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych, a pracownicy I. będą odpowiadali za weryfikację danych. Obsługa bieżąca bazy, w tym generowanie raportów potrzebnych do stworzenia modelu wyceny ma odbywać się nakładem pracy pracowników I.. Model wyceny stworzony zostanie w całości własnym nakładem pracy pracowników I..

Pracownicy I. zaangażowani w budowę bazy danych i tworzenie modelu wyceny mają brać udział w szkoleniach z metod statystycznych i oprogramowania, które zapewnią im wiedzę i umiejętności niezbędne do wdrożenia opisywanej inicjatywy.

Inicjatywa Budżetowanie i Rozliczanie Kosztów

W ramach inicjatywy powstanie nowoczesny system budżetowania dla całej grupy kapitałowej połączony z systemem elektronicznego obiegu dokumentów księgowych.

Dotychczas w ramach grupy funkcjonuje tradycyjny, papierowy obieg dokumentów księgowych. W ramach tej inicjatywy ma zostać wdrożony całkowicie nowy system elektronicznego obiegu dokumentów księgowych (workflow). W ramach inicjatywy nastąpi zupełne odejście od systemu tradycyjnego, co spowoduje istotne zwiększenie szybkości obiegu dokumentów w ramach grupy, pozwoli na ich lepszą archiwizację i dostępność.

W związku z wprowadzeniem workflow zredukowane zostaną koszty przesyłania dokumentów w formie papierowej, koszty transportu: kurierów, poczty, zmniejszy się czas obsługi dokumentów (opisywanie) i będzie możliwe uniknięcie krążenia dokumentów pomiędzy miejscami prowadzenia przez I. działalności w różnych miastach Polski.

System workflow ma być wykorzystywany we współpracy z tworzonym w ramach inicjatywy systemem budżetowania, który ma pozwolić na racjonalizację ponoszonych kosztów i dyscyplinę kosztową, szybkie i dokładne raportowanie, wdrożenie precyzyjnego planowania kosztów, nabywanie umiejętności budżetowych przez pracowników.

System budżetowania będzie posiadał innowacyjne funkcje, które pozwolą na usprawnienie procesu budżetowania. Zgodnie z przyszłym schematem funkcjonowania: dysponent MPK (miejsca powstawania kosztów) będzie składał zamówienie w ramach workflow, system będzie sprawdzał, czy istnieją środki w budżecie na ten rodzaj kosztu, jeśli tak, to dopuszczalne będzie wysłanie zamówienia do dostawcy. Gdy I. otrzyma fakturę, zostanie ona przez system sparowana z zamówieniem i wysyłana do akceptacji. Informacja o każdym przekroczeniu budżetu będzie wysyłana do zarządu.

W ramach budżetowania będzie istniał pełny schemat funkcjonowania określający skutki przekroczenia budżetu. Dodatkowo, z wykonania zamówienia będzie generowana informacja zwrotna. Budżet ma być rewidowany z wykorzystaniem raportów o wykonaniu budżetu. Raporty mają być również wykorzystywane na potrzeby zarządu.

Pełny system budżetowania będzie korzystał z elektronicznego obiegu dokumentów księgowych (workflow). Te dwa systemy będą ze sobą ściśle powiązane w celu zwiększenia efektywności procesu budżetowania i rozliczania kosztów. Jest to zupełnie nowe rozwiązanie w grupie kapitałowej I..

Przy tworzeniu nowego procesu budżetowania I. poniesie koszty budowy jego poszczególnych elementów.

Do wdrożenia będą wykorzystywane licencje na systemy komputerowe należące do L. potrzebne do utworzenia workflow oraz wdrożenia procesu budżetowania. L. będzie odpłatnie udzielać I. dostępu do licencji. Wdrożenie procesu budżetowania wymagać będzie zaangażowania firmy zewnętrznej.

Ponadto w inicjatywę zaangażowani są pracownicy I. i L.. Pracownicy monitorują ponoszone w grupie kapitałowej koszty, twórczo rozwijają podstawowe funkcjonalności wykorzystywanych do budżetowania narzędzi, tworząc w pełni funkcjonalny i dostosowany do potrzeb grupy kapitałowej system budżetowania.

Inicjatywa Struktura Organizacyjna

W ramach inicjatywy ma zostać wdrożony szereg innowacyjnych zmian, mających na celu usprawnienie struktury organizacyjnej I.. Przyjęte w I. rozwiązania będą mogły być wykorzystane również w grupie kapitałowej. W tym celu powstaną: moduł do platformy elektronicznej Intranet z opisem nowoczesnej struktury organizacyjnej I., informatyczny system kontroli wewnętrznej oraz nowe jednostki organizacyjne powołane do usprawnienia poszczególnych procesów w I..

W ramach inicjatywy, ma powstać nowoczesna struktura organizacyjna dostępna do wglądu indywidualnie dla każdego pracownika. W tym celu ma zostać utworzony dodatkowy moduł do platformy wewnętrznej Intranet. Intranet jest systemem informatycznym będącym własnością I.. Obecnie w ramach inicjatyw dodawane są do niego odrębne zakładki oraz rozwijane są jego możliwości pozwalające m.in. na interakcję, a nie tylko komunikację jednostronną. Moduł do platformy Intranet, w którym zamieszczony zostanie opis zadań jednostek organizacyjnych, ma pozwolić na utworzenie jasnej, czytelnej i zrozumiałej dla pracowników struktury organizacyjnej. Moduł w Intranecie będzie zawierał m.in. opis zadań, wskazanie osoby zarządzającej oraz wskazanie, gdzie znajduje się dana komórka organizacyjna. W ramach tego działania ma nastąpić weryfikacja obecnej struktury, wypracowanie listy osób odpowiedzialnych za podejmowanie decyzji, opracowanie regulaminów organizacyjnych I.. Moduł będzie rozwiązaniem zapewniającym pełny dostęp i transparentność struktur dla każdego pracownika.

Ponadto, w ramach inicjatywy, ma nastąpić opracowanie i wdrożenie nowego, informatycznego systemu kontroli wewnętrznej, a w ramach niego utworzenie nowej linii raportowania. System ma być oparty o licencję, która pozwala na gromadzenie danych od wielu użytkowników i udostępnianie ich następnie w uporządkowanej formie w postaci raportów poszczególnym użytkownikom. Ma to bezpośrednio usprawnić kontrolę wewnętrzną w ramach I.. Elektroniczny system kontroli wewnętrznej jest rozwiązaniem, które wpłynie jednoznacznie na przyśpieszenie procesów zachodzących w I. oraz w całej grupie kapitałowej, w szczególności dzięki błyskawicznemu gromadzeniu informacji z różnych jednostek organizacyjnych grupy i przesyłaniu ich w uporządkowanej formie do osoby odpowiedzialnej za kontrolę wewnętrzną.

W ramach działań inicjatywy zostaną opracowane regulaminy organizacyjne, które powinny być dostępne dla każdego pracownika. Dodatkowo planowane jest rozbudowanie struktury organizacyjnej I. o nowe jednostki w tym do zarządzania ryzykiem i compliance. W zależności od potrzeb I. planuje utworzenie nowych jednostek wewnętrznych. Rozbudowa struktur wewnętrznych oraz jednoczesne zaprojektowanie i wdrożenie nowych regulaminów organizacyjnych ma za zadanie usprawnienie procesów zachodzących w firmie oraz ich profesjonalną obsługę.

I. w ramach inicjatywy ponosi określone koszty i wykorzystuje wybrane licencje w celu wdrożenia poszczególnych innowacji. I. ponosi koszty amortyzacji Intranetu, który ujęty jest w rejestrze wartości niematerialnych i prawnych tej spółki. Rozbudowanie modułów Intranetu następuje przy wykorzystaniu pracy pracowników I. oraz firm zewnętrznych.

Licencja potrzebna do wdrożenia informatycznego systemu kontroli wewnętrznej będzie własnością L. (spółka z grupy kapitałowej). Pracownicy L. będą budowali system na bazie licencji, co ma polegać na ustalaniu modułów. Pracownicy I. będą uczestniczyć w budowaniu modułów poprzez dostarczanie niezbędnych informacji i wskazanie czego oczekują od aplikacji.

Inicjatywa HR

W ramach tej inicjatywy I. planuje wdrożyć przy użyciu systemu informatycznego jednolity system motywacyjny oraz precyzyjnie zaprojektowany pulpit dla każdego pracownika zawierający liczne innowacyjności, do których dostęp ma się odbywać poprzez platformę informatyczną.

Skutkiem wprowadzenia inicjatywy będzie podniesienie jakości zarządzania personelem I. oraz rozwój kapitału ludzkiego poprzez zaprojektowanie i wdrożenie jednolitego systemu wynagrodzeń oraz systemów wspomagających zarządzanie i rozwój personelu w celu podniesienia efektywności pracy i motywacji pracowników, prowadzących do poprawy wyniku finansowego I. (poprzez wzrost przychodów, kontrolę kosztów). Rozwiązanie, w drodze wdrożonych innowacyjności, pozwoli m.in. na oszczędność pracy pracowników i wykorzystanie go do realizacji swoich zadań na stanowiskach pracy, zwiększenie motywacji, efektywności pracy i zaangażowania pracowników w swoje obowiązki, zatrzymanie kluczowych pracowników w organizacji oraz pozyskiwanie nowych wartościowych pracowników, wzrost kompetencji i świadomości wykonywanych zadań, zwiększenie koncentracji działań pracowników na celach najważniejszych dla firmy.

W zakres inicjatywy będzie wchodziło zaprojektowanie i wdrożenie jednolitego systemu motywacyjnego opartego na systemie wynagrodzeń zasadniczych, systemie wynagrodzeń zmiennych (premie, prowizje) i benefitach oraz systemów wspomagających zarządzanie i rozwój personelu - system IT, szkoleń, ocen pracowniczych, plan sukcesji. Rozwiązanie to będzie tworzyło nowoczesny i transparentny dla każdego pracownika jednolity system motywacyjny.

W ramach inicjatywy zostanie wdrożony system IT w ramach którego zostanie utworzony innowacyjny i prosty pulpit dla pracownika. Pulpit będzie precyzyjnie skrojony na potrzeby pracowników i będzie zawierał funkcjonalności, do których dostęp nie jest przewidziany w ramach innych, ogólnodostępnych systemów komputerowych. W ramach pulpitu będą dostępne narzędzia do samoobsługi pracowniczej. System oszczędzi czas wszystkich pracowników na poszukiwanie informacji kadrowo-płacowych (m.in. wynagrodzenia, dostępna liczba dni urlopowych, opieka na dzieckiem, zwolnienia chorobowe). Wprowadzenie pulpitu dla pracownika spowoduje dodatkowo oszczędność czasu pracowników HR na udzielanie informacji kadrowo-płacowych pracownikom.

I. w ramach inicjatywy ponosi określone koszty oraz wykorzystuje wybrane licencje. Licencja na system IT, wykorzystywany do utworzenia pulpitu pracownika, będzie własnością L. i będzie udostępniona I. za odpłatnością do używania. Pracownicy I. będą zaangażowani w rozwinięcie i dostosowanie do potrzeb spółki systemu informatycznego tworzonego w oparciu o nabyte licencje. Ponadto może zostać zaangażowana zewnętrzna firma konsultingowa.

Inicjatywa DNA Organizacji i Komunikacja

I., w ramach tej inicjatywy, ma wprowadzić nowy, innowacyjny system komunikacji oraz ustalić DNA organizacji, a więc jej główne wartości, cele i zasady etyczne. W tym celu mają zostać wdrożone następujące innowacje: utworzenie modułu do platformy Intranet, wdrożenie wartości firmy w organizacji, opracowanie i wdrożenie kodeksu etycznego dla pracowników, realizacja działań zwiększających zaangażowanie pracowników w życie organizacji, identyfikacja i systematyzacja zewnętrznych zasobów wiedzy w organizacji.

Powyższe innowacje mają służyć zbudowaniu od podstaw i wyznaczeniu na nowo misji i wizji organizacji, wartości pracowniczych, kodeksów etycznych i narzędzi, które pozwolą zarządzać komunikacją oraz większemu zintegrowaniu zespołów oraz utrzymaniu wysokiego zaangażowania pracowników w rozwój I.. Dodatkowo, wprowadzenie w życie inicjatywy pozwoli na oszczędności w procesach komunikacyjnych, w tym usprawnienie komunikacji biznesowej, skróci czas wdrożenia nowych pracowników, pogłębi przynależność pracowniczą do organizacji i pozwoli zbudować trwalsze relacje.

W celu realizacji celów inicjatywy projektowany jest moduł do Intranetu w formie przeglądarki webowej wewnątrz struktury sieciowej. Moduł będzie systematycznie rozwijany m.in. o F. do integracji pracowników, gdzie mogą oni wymieniać się pomysłami, organizować spotkania.

Pozostałe działania są rozłożone w czasie i mają za zadanie budowę tożsamości pracownika i kultury organizacyjnej I..

I. rozwijając wymienione wartości oraz wdrażając wskazane systemy chce być konkurencyjna na rynku i kreować wartość dodaną w ramach oferowanych usług. Tą wartością dodaną ma być kultura organizacyjna I., która ma wyróżniać ją spośród konkurencyjnych podmiotów funkcjonujących na rynku obrotu wierzytelnościami. I. w ramach inicjatywy ponosi określone koszty oraz wykorzystuje wybrane licencje. I. jest właścicielem Intranetu i ponosi koszty jego amortyzacji jako wartości niematerialnej i prawnej. Moduły do Intranetu zostaną utworzone przez pracowników L. lub firmę zewnętrzną i będą udostępnione I. za opłatą przez L. lub firmę zewnętrzną.

Pracownicy I. będą uczestniczyć w budowaniu modułów poprzez dostarczanie niezbędnych informacji. Budowa tożsamości pracownika i kultury organizacyjnej I. odbywa się w ramach zespołów, do których przypisany jest projekt manager zarządzający grupą 3-5 osób. Tworzona jest dokumentacja projektowa, wykorzystywania do realizacji danego działania w ramach inicjatywy. Spotkania zespołu odbywają się w siedzibie I. lub poza nią.

Inicjatywa Zarządzenie Danymi

I. ma zamiar wprowadzić nowy system zarządzania danymi. Inicjatywa ma objąć dwa główne obszary: (i) rozwój technik skip tracingowych - poprawa jakości danych kontaktowych do dłużników (ii) wdrożenie data governance - czynności związanych z zarządzaniem jakością danych.

Głównymi skutkami wdrożenia inicjatywy zarządzania danymi mają być poszerzenie możliwości dotarcia do dłużnika w ramach spraw zadłużeniowych (zwiększona „kontaktowalność”), poprawa aktualności danych teleadresowych poprzez pozyskanie informacji czy posiadane dane są aktualne czy nie oraz poprawa kompletności zestawu danych teleadresowych. Jednocześnie, razem z wprowadzeniem nowego systemu zarządzania danymi inicjatywa zapewni wzrost jakości danych kontaktowych dłużników oraz wzrost efektywności ich wykorzystywania, a także wzrost jakości raportowania.

W ramach inicjatywy ma zostać wprowadzony system „automatycznego skip tracingu dokumentowego”. System ten będzie miał na celu wykonywać zadanie wyszukiwania potrzebnych informacji w dokumentacji załączanej do sprawy zadłużeniowej, bez wykorzystania zasobów ludzkich, w krótkim czasie, w sposób w pełni zautomatyzowany. Zautomatyzowanie wyszukiwania potrzebnych informacji przez system komputerowy jest działaniem innowacyjnym i stanowi szerokie usprawnienie procesu zarządzania danymi.

Ponadto, w ramach Inicjatywy Zarządzania Danymi, I. ma zamiar zakupić licencję dostępu do bazy danych, która zawiera spis wszystkich ulic z numeracją budynków, dane geolokacyjne, spis wszystkich imion, nazwisk, nazw ulic. Baza ta stanowi źródło danych, które jest regularnie uaktualniane. I. będzie wykorzystywało te dane do obsługi windykacji należności w tym m.in. wyszukiwania informacji o dłużnikach. Posiadanie tak rozległej bazy informacji przez I. wyróżni spółkę na rynku i uczyni ją bardziej konkurencyjną.

Ponadto, w dłuższym horyzoncie czasowym przewiduje się objęcie zarządzaniem szerokiego zakresu danych, znacznie szerszego niż dane teleadresowe. Data governance, jako system zarządzania jakością danych prowadzący do poprawy jakości danych w całym przedsiębiorstwie jest skoncentrowany na eliminacji miejsc będących przyczyną powstawania wadliwej informacji a nie jedynie poprawie wadliwej informacji już istniejącej. Dotyczy to wszystkich obszarów działalności przedsiębiorstwa.

I. w ramach inicjatywy ponosi określone koszty oraz wykorzystuje wybrane programy informatyczne. Data governance będzie rozwijane w drodze prac warsztatowych (szkoleń), na których zbierają się głównie pracownicy I.. Inicjatywa ma trwać przez rok i wymaga od I. organizowania spotkań i delegacji pracowników, które odbywają się poza główną siedzibą I.. Równolegle, I. ma być wspomagana w ramach wdrożenia data governance przez zewnętrzną firmę doradczą.

Właścicielem narzędzia „automatyczny skip tracing dokumentowy” będzie spółka zależna (L.), która będzie odpłatnie umożliwiać korzystnie z niego I. Wykonanie narzędzia zostało zlecone firmie zewnętrznej. Pracownicy I. zaangażowani są w projektowanie tego narzędzia i przedstawianie firmie zewnętrznej wymagań biznesowych, jakie musi spełniać.

Uprawnionym do korzystania z licencji do bazy danych będzie L., która będzie odpłatnie udostępniać dane do I..

Inicjatywa Zarządzanie Procesowe E2E

I. ma zamiar wprowadzić innowacyjne zarządzanie procesami ściągania długów w przyjętej strategii end to end. Stawiając na najbardziej efektywne rozwiązania I. planuje wprowadzenie usługi panelu klienta do zindywidualizowanej obsługi zadłużenia, poszerzenie wachlarza możliwości spłaty zadłużenia o m.in. płatność przelewami stacjonarnymi w POS, wprowadzenie windykacji polubownej w formie cali center oraz model windykacji terenowej, a także własną, utworzoną od zera giełdę wierzytelności.

Głównymi skutkami wprowadzonych innowacji będzie zwiększenie poziomu odzyskiwania długów, zwiększona efektywność procesu windykacji, wzrost jakości zarządzania. W związku z wprowadzanymi innowacjami planowane jest w szczególności zwiększenie liczby dokonywanych wpłat przez dłużników oraz oszczędność kosztów odzyskiwania wierzytelności. W ramach inicjatywy ma również zostać wdrożone zarządzanie procesowe w organizacji, które ma polegać na uporządkowaniu i optymalizacji procesów, zniesieniu barier komunikacyjnych wewnątrz pionów funkcjonalnych.

Innowacyjność wprowadzonych rozwiązań będzie się przejawiać w ramach poszczególnych możliwości spłaty zadłużenia, w których stawia się na kontakt z klientem (dłużnikiem). Idea ta przejawia się w ramach całej inicjatywy zarządzania procesowego end to end.

Inicjatywa zakłada wprowadzenie usługi panelu klienta. Będzie to system informatyczny, który pozwoli na komunikację z klientem. Panel klienta będzie rozwiązaniem innowacyjnym, ponieważ pozwoli na aktywne uczestniczenie przez klienta (dłużnika) w procesie windykacji jego należności. Klient będzie mógł na bieżąco śledzić stan zadłużenia, co znacząco wpłynie na transparentność działań I..

Dodatkowo, w ramach Inicjatywy ma zostać wprowadzona możliwość płatności przez dłużników przelewami stacjonarnymi w POS. Będzie to stanowić poszerzenie wachlarza możliwości spłaty zadłużenia o nietypowy sposób zapłaty, niespotykany na rynku windykacji portfeli wierzytelności. Wprowadzone zostaną także nowe modele windykacji polubownej w formie cali center oraz windykacji terenowej. Zmiany mają prowadzić do zwiększenia efektywności odzyskiwania wierzytelności w ramach „wyjścia do klienta”, nawiązania kontaktu.

Ponadto, rozwiązaniem nowoczesnym i konkurencyjnym będzie wprowadzenie w ramach inicjatywy wewnętrznej giełdy wierzytelności. Obecnie I. posiada dostęp do giełdy wierzytelności od zewnętrznej firmy, jednak intencją I. jest utworzenie własnej platformy. W ramach giełdy dłużnik będzie mógł odkupić swoją wierzytelność lub będzie to mogła zrobić osoba trzecia. W ten sposób znacznie poszerzony zostanie zakres możliwości windykacji należności. W szczególności I. uzyska dodatkową możliwość zbycia trudnych wierzytelności.

I. w ramach inicjatywy ponosi określone koszty oraz wykorzystuje wybrane programy informatyczne. Panel klienta zostanie utworzony w całości przez firmę zewnętrzną. Również możliwość spłaty zadłużenia w POS zostanie zakupiona od firmy zewnętrznej. Giełda wierzytelności będzie funkcjonowała w ramach oprogramowania, które zostało utworzone przez pracowników L.. Dostęp do giełdy będzie udzielony I. odpłatnie przez L.. W realizację inicjatywy zaangażowani będą pracownicy I..

Usprawnienie narzędzi IT

W ramach działalności innowacyjnej I. planuje rozbudowę narzędzi IT funkcjonujących w ramach spółki. Planowane jest wdrożenie:

• zupełnie nowego, usprawnionego systemu produkcyjnego do obsługi windykacji należności,
• systemu elektronicznego obiegu dokumentów (elektroniczne biuro),
• interaktywnej platformy szkoleniowej,
• systemu raportowania zarządczego BI,
• nowoczesnej polityki bezpieczeństwa IT,
• procesów zarządzania IT bazujących na najlepszych praktykach branży: ITIL.
  
  

Skutkiem wprowadzenia inicjatywy będzie optymalizacja działań biznesowych oraz jakości podejmowanych decyzji strategicznych. Osiągnięte zostanie to poprzez udoskonalenie procesów zarówno biznesowych jak i IT, rozwijanie narzędzi dostępu do danych oraz przekształcania danych w informacje niezbędne dla skutecznego wsparcia podejmowania decyzji biznesowych, a także dostarczenie biznesowi nowych narzędzi automatyzujących procesy biznesowe.

I. chce osiągnąć cele inicjatywy poprzez wdrożenie nowych narzędzi i rozwiązań wypracowanych wewnętrznie oraz poprzez współpracę z dostawcami zewnętrznymi w zakresie zakupu i wdrożenia rozwiązań teleinformatycznych.

W ramach inicjatywy powstaje nowy system produkcyjny („Nowy System”). Obecnie w I. funkcjonuje stary system, który został utworzony i był rozwijany nakładem własnym. Nowy System ma zapewniać wiele innowacyjnych funkcjonalności, których do tej pory nie dostarczały istniejące narzędzia IT. Przede wszystkim ma pozwalać na płynny obieg spraw dłużniczych, śledzenie spraw dłużniczych, kierowanie spraw na odpowiednie tory, automatyczny wybór najlepszej strategii likwidacji sprawy, dostęp do danych z różnych perspektyw, szersze raportowanie. W efekcie uzyskane zostanie przyspieszenie pracy, oszczędność zasobów ludzkich, uporządkowanie procesów biznesowych, co ogólnie usprawni proces obsługi wierzytelności od momentu jej nabycia aż do jej likwidacji (odzyskanie albo zamknięcie sprawy).

Nowy System scali wiele rozwiązań używanych do tej pory do obsługi należności, w jedną, spójną platformę, która będzie współpracowała z systemami wspomagającymi typu back office.

Etapy wdrożenia Nowego Systemu:

1. Analiza wymagań biznesowych - dopracowanie zakresu wdrożenia,
2. Przygotowanie rozwiązania zgodnie z opracowanym wcześniej dokumentem wymagań,
3. Integracja z istniejącymi systemami I. oraz opracowanie systemów wspomagających: za te prace będą odpowiedzialni pracownicy I. zarówno w obszarze integracji systemów (budowa interfejsów) jak i budowy narzędzia do naliczania zadłużenia dłużnika na dany dzień / rozliczania wpłat dłużników.
4. Migracja danych - w ramach tego etapu nastąpi przeniesienie danych ze starego do Nowego Systemu produkcyjnego,
5. Uruchomienie Nowego Systemu - szkolenia i udostępnienie systemu użytkownikom końcowym.
   
   

Obieg dokumentów: do tej pory w firmie funkcjonował klasyczny, papierowy obieg dokumentów. W ramach inicjatywy ma zostać wdrożony system elektronicznego obiegu dokumentów w ramach którego ma powstać „elektroniczne biuro" umożliwiające elektroniczny obieg dokumentów kancelaryjnych: umów, pism, dokumentów wewnętrznych. System będzie funkcjonował równolegle do systemu workflow Inicjatywy Budżetowanie i Rozliczanie Kosztów. Wdrożenie elektronicznego biura usprawni działanie procesów w firmie, będzie rozwiązaniem całkowicie nowym i innowacyjnym w stosunku do starego systemu papierowego obiegu dokumentów.

System BI: Budowa systemu raportowania odbędzie się w 2 strumieniach: (i) zewnętrzny konsultant przygotuje analizę potrzeb biznesowych oraz technicznych niezębnych do wykonania systemu BI, (ii) wykonane zostaną wewnętrznie, przez pracowników L., prace programistyczne wdrażające system raportowania zarządczego. System raportowania będzie odpłatnie udostępniony I. przez L..

Dodatkowo, w ramach inicjatywy ma zostać wdrożona polityka bezpieczeństwa IT przyjęta jako dokument wewnętrzny oraz mają być wdrożone procesy zarządzania IT bazujące na bibliotece dobrych ITIL. Działania te mają pomóc w ujednoliceniu procesów w całej grupie kapitałowej I., a w szczególności w zagranicznych oddziałach spółki.

I. w ramach inicjatywy ponosi określone koszty oraz wykorzystuje wybrane programy informatyczne. Nowy System wykona firma zewnętrzna, jednak dużo prac okołowdrożeniowych zostanie dokonanych przez pracowników I.. Nowy System zostanie wykonany i będzie testowany w ramach poszczególnych etapów jego wdrożenia na bazie zakupionych licencji będących własnością L..

L. ma zakupioną licencję potrzebną do utworzenia systemu elektronicznego obiegu dokumentów na jej bazie. Właścicielem systemu będzie L., a I. odpłatnie będzie z niego korzystać. System zostanie wdrożony przez pracowników L..

Elektroniczna platforma szkoleniowa ma zostać przygotowana przez wewnętrznych pracowników L. z wykorzystaniem platformy, będącej darmowym oprogramowaniem. Dodatkowym kosztem będzie wynagrodzenie agencji kreatywnej, która zajmie się m.in. dopracowaniem kolorystyki platformy szkoleniowej.

Większość prac w zakresie wdrożenia ITIL i polityki bezpieczeństwa IT, w tym przygotowanie dokumentów, przeprowadzą wewnętrzni pracownicy L. oraz zewnętrzny ekspert.

Licencje wykorzystywane przez I. w ramach Programu 600+

W ramach Programu 600+ I. wykorzystuje licencje opisane szczegółowo w ramach każdej z inicjatyw. I. będzie w większości korzystało odpłatnie z licencji udostępnianych przez L..

I. jest natomiast właścicielem zakupionej licencji do systemu komputerowego Intranet, która stanowi wartość niematerialną i prawną I. (dalej: „Licencja”).

Posiadana przez I. Licencja będzie wykorzystywana zarówno do działalności innowacyjnej w ramach Programu 600+, jak i do prowadzonej działalności operacyjnej w zależności od potrzeb I..

Licencja będzie wykorzystywana do utworzenia odrębnych, dodatkowych modułów opisanych w ramach poszczególnych inicjatyw i stanowiących odrębną całość. Moduły będą zawierały innowacyjne rozwiązania usprawniające procesy funkcjonujące w I..

W celu ustalenia, jaka część odpisów amortyzacyjnych od Licencji dotyczy wykorzystania jej w ramach Programu 600+, I. zamierza stosować klucz alokacji.

I. rozważa wprowadzenie klucza alokacji opartego o czas pracy pracowników wykorzystujących Licencję w związku z działalnością innowacyjną I. w ramach Programu 600+ w danym okresie rozliczeniowym. I. będzie prowadzić odpowiednie rejestry w celu dokonania alokacji odpisów amortyzacyjnych na podstawie danego klucza alokacji. W rejestrze będą ewidencjonowane liczby godzin pracy pracowników związanej z działalnością w ramach Programu 600+ z wykorzystaniem danych systemów komputerowych. Prowadzony rejestr będzie weryfikowany, a w przypadku stwierdzenia jego poprawności - akceptowany, przez odpowiednie osoby zajmujące stanowiska kierownicze i zarazem odpowiedzialne w strukturze I. za prowadzenie działalności w ramach Programu 600+ - zgodnie z wewnętrznymi procedurami.

Następnie na podstawie rejestru, jednostki odpowiedzialne za sprawy finansowo-księgowe w I. będą kalkulować klucz alokacji w celu zastosowania go w danym roku podatkowym. Wreszcie, po skalkulowaniu danego klucza alokacji, dokonywana będzie na jego podstawie alokacja odpisów amortyzacyjnych od Licencji do kosztów realizacji Programu 600+ w danym roku.

Pracownicy I. działający w ramach Programu 600+

Część pracowników I. wykonuje pracę w ramach wyżej opisanych inicjatyw. Pracownicy I. zaangażowani w Program 600+ są zatrudnieni na podstawie umów o pracę. I. zatrudnia również personel w oparciu o umowy cywilnoprawne jednak zakres niniejszego wniosku go nie obejmuje.

Pracownicy wykonujący działania innowacyjne w ramach Programu 600+ wykonują również inne obowiązki związane z bieżącą działalnością I., dlatego też konieczne jest ustalenie klucza alokacji wynagrodzenia pracowników do Programu 600+. Kluczem alokacji jest czas pracy pracowników wykonujących działalność innowacyjną w ramach Programu 600+ w danym okresie rozliczeniowym.

W celu dokonania alokacji, I. ewidencjonuje czas pracy pracowników zatrudnionych w ramach Programu 600+ w prowadzonych księgach podatkowych. Liderzy inicjatyw składają tygodniowe raporty, w których wyszczególniony jest czas pracy danych pracowników poświęcony na realizację Programu 600+ (raporty zawierają w szczególności takie dane jak imię i nazwisko pracownika, wysokość jego wynagrodzenia, liczba godzin poświęconych na realizację poszczególnych inicjatyw).

W ramach działań innowacyjnych Programu 600+ pracownicy będą w szczególności wykorzystywali udostępnione odpłatnie przez L. licencje oraz Licencję.

Szkolenia, delegacje i wyżywienie pracowników I. biorących udział w Programie 600+

Pracownicy, którzy są zatrudniani w celu realizacji działalności innowacyjnej w ramach Programu 600+ w ramach wyżej opisanych inicjatyw uczęszczają na szkolenia i wyjeżdżają na delegacje (gdzie korzystają z wyżywienia w formie cateringu, noclegów), mające na celu nabycie przez nich wiedzy i umiejętności w zakresie prowadzonych prac innowacyjnych. Zakres szkoleń i delegacji został opisany szczegółowo w ramach wybranych inicjatyw. Przykładowo: pracownicy I. biorą udział w szkoleniach w celu wdrożenia modelu prognostycznego w ramach Inicjatywy Proces Wyceny, czy też biorą udział w szkoleniach i delegacjach w ramach wdrażania data governance - Inicjatywa Zarządzanie Danymi.

Szkolenia, delegacje wraz z zapewnionym w ich ramach wyżywieniem są niezbędne do wdrożenia Programu 600+. Pracownicy systematycznie poszerzają swoją wiedzę w celu wprowadzenia innowacyjnych rozwiązań w ramach I..

Koszty zewnętrzne I. w ramach Programu 600+

I. będzie ponosić część kosztów zewnętrznych wymienionych w ramach poszczególnych inicjatyw. Koszty te obejmują w dużej mierze zakup usług doradczych w zakresie wdrażania nowych systemów informatycznych, usług projektowania i kodowania nowych systemów informatycznych, czy inne koszty związane z poszczególnymi inicjatywami, w tym koszty zewnętrznych konsultantów. Koszty te zostaną poniesione na rzecz firm zewnętrznych. Zakupione usługi nie będą stanowiły usług świadczonych przez jednostkę naukową. I. może także ponosić koszty wynagrodzenia L. za realizację prac na rzecz I., w które zaangażowani będą pracownicy L..

Zakupione usługi będą w pełni wykorzystywane do wdrożenia Programu 600+. W przeważającym zakresie (kodowanie systemów) są one niezbędne do wdrożenia nowych procesów w I. wykorzystujących powstające systemy.

Dodatkowe informacje

I. wyodrębni w odrębnej ewidencji podatkowej koszty działalności w ramach Programu 600+. I. zaznacza, że nie prowadzi i nie zamierza prowadzić w przyszłości działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz że koszty działalności w ramach Programu 600+ nie zostaną zwrócone I. w jakiejkolwiek formie. I. jest średnim przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prace realizowane w ramach Programu 600+ stanowią działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 Ustawy CIT?
2. Czy koszty pracownicze, odpisy amortyzacyjne od Licencji, koszty szkoleń, delegacji i cateringu oraz koszty zewnętrzne ponoszone w ramach realizacji Programu 600+ (przypisane do tego Programu zgodnie z kluczem alokacji) mogą zostać zaliczone przez I. do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu, w którym zostały poniesione (którego dotyczy odpis amortyzacyjny), zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 1 Ustawy CIT?
3. Czy koszty zatrudnienia pracowników I. częściowo zatrudnionych w celu realizacji zadań w ramach Programu 600+, którzy wykonują też inne czynności, I. może zaliczyć do kosztów kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT na podstawie ewidencji godzinowej czasu pracy, z której będzie wynikać, ile czasu pracownik w ciągu swojej pracy przeznacza na realizację Programu 600+?
4. Czy koszty uczestnictwa w szkoleniach i konferencjach, koszty delegacji (w tym koszty wyżywienia-cateringu), które I. poniesie w związku z realizacją Programu 600+ w odniesieniu do swoich pracowników zatrudnionych w celu realizacji tego Programu, I. może zaliczyć do kosztów kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT?
5. Czy ponoszone przez I. koszty wynagrodzenia zewnętrznych usługodawców, I. może zaliczyć do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 3 Ustawy CIT?
6. Czy I. może uznać za koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 3 Ustawy CIT, odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnej i prawnej (Licencja) częściowo wykorzystywanej w ramach Programu 600+, w części, w jakiej jest ona wykorzystywana do realizacji Programu 600+, zgodnie z zastosowanym kluczem alokacji?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem I., prace realizowane w ramach Programu 600+ stanowią działalność badawczo- rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 Ustawy CIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Prace rozwojowe zostały natomiast zdefiniowane w art. 4a pkt 28 Ustawy CIT, jako nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.
   
   
   
   

I. prowadzi prace w dziedzinie znacznego ulepszania świadczonych usług oraz optymalizuje procesy funkcjonujące w przedsiębiorstwie (przede wszystkim w celu obniżenia kosztów i podniesienia produktywności). Prowadzona przez I. działalność innowacyjna w ramach Programu 600+ jest nakierowana na praktyczne wykorzystanie nowych rozwiązań i ich komercjalizację. Tym samym, I. stoi na stanowisku, iż prowadzi prace rozwojowe spełniające definicję z art. 4a pkt 28 Ustawy CIT.

Program 600+ nie dotyczy zmian rutynowych i okresowych, jest to bowiem Program jednorazowy, starannie zaplanowany i wdrażany obecnie wielkim nakładem pracy i środków I.. Jest to zdarzenie nadzwyczajne nie mające swojego odpowiednika w historii spółki.

I. sporządza raporty i analizy, które dokumentują przebieg realizacji Programu 600+, wykorzystane środki oraz wyciągnięte wnioski. Sporządzana przez I. na podstawie prowadzonego Programu dokumentacja, pozwala w sposób systematyczny zbierać, magazynować i dystrybuować nową wiedzę powstałą podczas prowadzenia poszczególnych inicjatyw celem jej wykorzystania w procesach zachodzących w organizacji i w ramach świadczonych usług. Tym samym w ocenie I., prowadzone przez nią prace rozwojowe podejmowane są w ramach twórczej działalności, prowadzonej w sposób systematycznych w celu zwiększenia zasobów wiedzy organizacji i wykorzystania ich do tworzenia nowych zastosowań, a więc uznać je należy za działalność badawczo- rozwojową zdefiniowaną w art. 4a pkt 26 Ustawy CIT.

Zdaniem I., interpretacja inna niż przedstawiona powyżej prowadziłaby do sytuacji, że ulga opisana art. 18d Ustawy CIT nie uwzględniałaby projektów badawczo-rozwojowych prowadzonych przez przedsiębiorstwa usługowe na własne potrzeby, co prowadziłoby do nierównego traktowania przedsiębiorców. Należy również zwrócić uwagę na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 czerwca 2016 r., o sygn. IBPB-1-2/4510-281/16/KP, która ocenia bardzo podobny przypadek i uznaje analogiczne stanowisko podatnika za prawidłowe.

Ad. 2

Zdaniem I., koszty pracownicze, odpisy amortyzacyjne od Licencji, koszty szkoleń, delegacji i cateringu oraz koszty zewnętrzne ponoszone w ramach realizacji Programu 600+ (przypisane do tego Programu zgodnie z kluczem alokacji) mogą zostać zaliczone przez I. do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu, w którym zostały poniesione (którego dotyczy odpis amortyzacyjny), zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 1 Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jednocześnie, jak stanowi art. 15 ust. 4a Ustawy CIT koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów:

1. w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
2. jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
3. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 ustawy CIT od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy CIT.
   
   

W odniesieniu do ponoszonych w ramach Programu 600+ kosztów, zdaniem I., zastosowanie powinien znaleźć art. 15 ust. 4a Ustawy CIT (jako przepis szczególny) w związku z tym, że I. w ramach Programu 600+ prowadzi prace rozwojowe.

W treści art. 15 ust. 4a Ustawy CIT wskazano trzy sposoby, jakimi podatnik może rozliczać koszty prac rozwojowych. W powyższym przepisie nie zostało jednak określone, w jakich sytuacjach należy stosować każdą z metod. W konsekwencji, należy uznać, że podatnikowi przysługuje swoboda wyboru preferowanej metody rozliczenia kosztów prac rozwojowych.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 września 2014 r. o sygn. akt II FSK 2070/12, w którym Sąd uznał, że: „podatnik, który ponosi wydatki na prace rozwojowe ma kilka możliwości rozliczenia poniesionych wydatków w czasie. Koszty prac rozwojowych może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy”.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez I. dotyczące prac rozwojowych realizowanych w ramach Programu 600+ I. może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów zgodnie w wybranym przez siebie sposobem, tj. w miesiącu, w którym zostały poniesione, w oparciu o art. 15 ust. 4a pkt 1 Ustawy CIT.

Jednocześnie należy wskazać, że I. jest w posiadaniu Licencji, która podlega amortyzacji zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 Ustawy CIT. Opisana Licencja została przez I. nabyta. Jest ona także wykorzystywana przez spółkę w prowadzonej działalności, a jej okres używania wynosi więcej niż jeden rok.

W konsekwencji należy stwierdzić, że nabyta przez I. Licencja stanowi podatkową wartość niematerialną i prawną, a wydatki dotyczące jej nabycia powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Wskazać należy jednocześnie, że Licencja nie będzie w pełni wykorzystywana do prac rozwojowych, lecz również do działalności bieżącej zgodnie z kluczem alokacji.

Tym samym, I. nie może ująć jednorazowo w kosztach uzyskania przychodu wartości Licencji, lecz powinna zaliczać odpisy amortyzacyjne od Licencji do kosztów uzyskania przychodów. Dopiero odpisy amortyzacyjne od Licencji w ramach wykorzystywania jej w ramach prac rozwojowych są wydatkami, które można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4a pkt 1 Ustawy CIT tj. w miesiącu, w którym zostały poniesione.

Tok rozumowania I. potwierdza między innymi interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 lutego 2014 r. o sygn. ILPB4/423-435/13-2/DS oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 lutego 2017 r. o sygn. 1462- IPPB5.4510.1121.2016.l.MR.

Odmienna argumentacja w praktyce uniemożliwiałaby skorzystanie z treści art. 18d ust. 3 Ustawy CIT, zgodnie z którym za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością. Jednorazowe ujęcie wydatków na nabycie Licencji w kosztach uzyskania przychodów spowodowałoby brak możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tej Licencji, a w konsekwencji I. nie mogłaby rozpoznać kosztów kwalifikowanych, pomimo że Licencja będzie wykorzystywana również do prowadzenia prac rozwojowych, a w konsekwencji do działalności badawczo-rozwojowej.

Podsumowując, I. ma prawo rozliczyć wydatki na prace rozwojowe realizowane w ramach Programu 600+ zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 1 Ustawy CIT, tj. w miesiącu, w którym zostały poniesione (którego dotyczy odpis amortyzacyjny), przy czym w odniesieniu do kosztów pracowniczych oraz odpisów amortyzacyjnych od Licencji wydatki te ustalone powinny zostać według klucza alokacji.

Ad. 3

Zdaniem I. koszty zatrudnienia pracowników I. częściowo zatrudnionych w celu realizacji zadań w ramach Programu 600+, którzy wykonują też inne czynności, I. może zaliczyć do kosztów kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT na podstawie ewidencji godzinowej czasu pracy, z której będzie wynikać, ile czasu pracownik w ciągu swojej pracy przeznacza na realizację Programu 600+. 50% tak ustalonych kosztów pracowniczych I. będzie mogła odliczyć od podstawy opodatkowania na zasadach określonych w art. 18d Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 Ustawy CIT od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 Ustawy CIT, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo- rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”.

Za koszty kwalifikowane, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT, uznaje się m.in. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy PIT, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej.

W myśl art. 18d ust. 7 pkt 1 Ustawy CIT kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć w przypadku gdy podatnik jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej - 50% kosztów, o których mowa w art. 18d ust. 2 i 3 Ustawy CIT.

Przepis art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT ściśle koresponduje z art. 12 ust. 1 Ustawy PIT, który odnosi się do tzw. „wynagrodzeń pracowniczych”, tj. świadczeń wypłacanych (wydawanych) osobom fizycznym z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy. Aby koszty wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne pracownika mogły stanowić podstawę do odliczenia ulgi na działalność badawczo-rozwojową, pracownik ten musi nie tylko zostać zatrudniony w celu realizacji takiej działalności, ale powinien również brać w niej czynny udział. Wynagrodzenie pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej w wysokości proporcjonalnej do czasu, w którym ci pracownicy nie uczestniczyli faktycznie w pracach badawczo-rozwojowych musi podlegać wyłączeniu od odliczenia dokonywanego w ramach ulgi badawczo-rozwojowej.

Tym samym, konstruując ulgę badawczo-rozwojową przewidzianą przepisem art. 18d Ustawy CIT, ustawodawca przewidział trzy warunki uznania kosztów pracowniczych za koszty kwalifikowane na cele stosowania ulgi badawczo-rozwojowej:

• po pierwsze, koszty te muszą stanowić koszty uzyskania przychodów dla pracodawcy,
  

• po drugie, koszty te muszą dotyczyć pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej,
  

• koszty, o których mowa, muszą stanowić należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy PIT.
  
  
  

Zatem, gdy w zakres obowiązków określonego pracownika I., zatrudnionego w ramach realizacji Programu 600+, będą wchodzić czynności związane nie tylko z tą działalnością, to wówczas w zakresie innych wykonywanych przez niego czynności, choć będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, to nie będą kosztami poniesionymi na działalność badawczo-rozwojową.

W związku z powyższym w przypadku, gdy w zakres obowiązków określonego pracownika, zatrudnionego w ramach Programu 600+, będą wchodzić czynności związane nie tylko z tą działalnością, do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT, I. może zaliczyć jedynie koszty wynagrodzeń tych pracowników proporcjonalnie przypadające na czas, w którym pracownicy ci wykonywali czynności związane z działalnością badawczo-rozwojową w ramach Programu 600+ zgodnie z prowadzoną ewidencją.

Ad. 4

Zdaniem I., koszty uczestnictwa w szkoleniach i konferencjach, koszty delegacji (w tym koszty wyżywienia-cateringu), które I. poniesie w związku z realizacją Programu 600+ w odniesieniu do swoich pracowników zatrudnionych w celu realizacji tego Programu, I. może zaliczyć do kosztów kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT. 50% tak ustalonych kosztów I. będzie mogła odliczyć od podstawy opodatkowania na zasadach określonych w art. 18d Ustawy CIT.

Zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy PIT, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej. W art. 12 ust. 1 Ustawy PIT wskazano natomiast, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Konstrukcja art. 12 ust. 1 Ustawy PIT prowadzi do wniosku, że poniesione za pracownika koszty szkoleń, delegacji, wyżywienia stanowią koszty pracownicze, których dotyczy ten przepis. W związku z tym wydatki te można jednocześnie uznać za koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT, który bezpośrednio odwołuje się do art. 12 ust. 1 Ustawy PIT.

Koszty związane ze szkoleniami i delegacjami pracowników są ponoszone przez I. w ramach realizacji Programu 600+. Ponoszenie tych kosztów jest niezbędne do realizacji Programu, w którym istotne funkcje wykonują pracownicy. Po pierwsze I. musi zapewnić pracownikom możliwość spotykania się w grupach roboczych, co wiąże się z kosztami delegacji i wyżywienia. Po drugie, musi wyposażyć pracowników w kwalifikacje potrzebne do ich udziału w Programie. Bez odbycia przedmiotowych szkoleń pracownicy nie mogliby być zaangażowani na przykład w tworzenie systemów komputerowych w spółce, ponieważ nie mieliby odpowiednich umiejętności.

Powyższe stanowisko jest tożsame z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 grudnia 2016 r., sygn. 0461-ITPB3.4510.627.2016.1.PS oraz interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 grudnia 2016 r., sygn. 0461-ITPB3.4510.673.2016.1.PS.

Ad. 5

Zdaniem I., ponoszone koszty wynagrodzenia zewnętrznych usługodawców, I. może zaliczyć do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 3 Ustawy CIT. 50% tak ustalonych kosztów I. będzie mogła odliczyć od podstawy opodatkowania na zasadach określonych w art. 18d Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 3 Ustawy CIT za koszty kwalifikowane uznaje się ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Część zadań w ramach poszczególnych inicjatyw Programu 600+ realizowana jest przez zewnętrznych usługodawców. Rolą usługodawców może być w szczególności zaprojektowanie części systemu komputerowego lub napisanie części kodu źródłowego.

W ocenie Wnioskodawcy redakcja art. 18d ust. 2 pkt 3 Ustawy CIT prowadzi do wniosku, że wyłącznie nabycie wyników badań naukowych powinno nastąpić na podstawie umowy z jednostką naukową, podczas gdy ekspertyzy, usługi doradcze i usługi równorzędne mogą być nabywane również od innych podmiotów. Należy bowiem zwrócić uwagę na fakt, że sformułowanie „świadczonych lub wykonywanych” literalnie odnosi się wyłącznie do wyników badań naukowych odmienionych w tym samym przypadku deklinacji (dopełniaczu), podczas gdy ekspertyzy, opinie, usługi doradcze są odmienione w mianowniku. Na prawidłowość tej konkluzji wskazuje również użycie w przepisie sformułowania „a także” przed fragmentem dotyczącym nabycia wyników badań naukowych na podstawie umowy z jednostką naukową, które oddziela tę część przepisu od części dotyczącej ekspertyz, opinii, usług doradczych i usług równorzędnych.

Stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach indywidualnych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 12 lipca 2016 r. o sygn. IBPB-1-2/4510-639/16/KP Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym „do podstawy kalkulacji kosztów kwalifikowanych opisanych w art. 18d ustawy CIT można włączyć wydatki na zakup ekspertyz, opinii, usług doradczych i usług równorzędnych świadczonych lub wykonywanych przez podmioty inne niż jednostki naukowe w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauk”. Również w interpretacji indywidualnej z dnia 2 marca 2016 r. wydanej przez ten sam organ o sygn. IBPB-1-2/4510-792/15/KP potwierdzono, że „wydatki (...) na nabycie przedmiotowych ekspertyz, opinii usług doradczych od wyspecjalizowanych podmiotów gospodarczych oraz wyników badań od jednostek naukowych będą stanowiły koszty kwalifikowane dla celów ulgi badawczo-rozwojowej”.

Podobnie stanowisko to jest prezentowane w najnowszych wyrokach sądów administracyjnych por. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 lipca 2017 r.; sygn. akt I SA/Wr 364/17. Zdaniem Sądu, tylko wyniki badań naukowych winny być świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez jednostkę naukową. Prawidłowa jest wykładnia wykluczająca warunek pochodzenia od jednostki naukowej ekspertyz, opinii, usług doradczych i usług równorzędnych.

Ad. 6

I. może uznać za koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 3 Ustawy CIT, odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnej i prawnej (Licencja) częściowo wykorzystywanej w ramach Programu 600+, w części, w jakiej jest ona wykorzystywana do realizacji Programu 600+, zgodnie z zastosowanym kluczem alokacji.

Zgodnie z art. 18d ust. 3 Ustawy CIT, od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 Ustawy CIT, podatnik ma możliwość odliczenia odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

W ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej (Programu 600+) I. wykorzystuje wartości niematerialne i prawne (Licencja). I. zalicza odpisy amortyzacyjne od Licencji do kosztów uzyskania przychodów.

Jak zostało powyżej przedstawione, aby I. była uprawniona do zaliczenia danych odpisów amortyzacyjnych do kosztów kwalifikowanych muszą one w pierwszej kolejności dotyczyć wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Zdaniem I. działania wykonywane w ramach poszczególnych inicjatyw Programu 600+ stanowią działalność badawczo-rozwojową, zgodnie z argumentacją przedstawioną w uzasadnieniu do pytania pierwszego.

I. pragnie zwrócić uwagę, że bez wykorzystania wartości niematerialnej i prawnej - Licencji - do wdrożenia Programu 600+ (działalności badawczo-rozwojowej) niemożliwa byłaby realizacja poszczególnych inicjatyw, w szczególności powstanie nowych, innowacyjnych modułów. Przykładowo, w ramach Inicjatywy DNA Organizacji i Komunikacja nie powstałby moduł do Intranetu w formie przeglądarki webowej wewnątrz struktury sieciowej wykorzystany m.in. do stworzenia F. do integracji pracowników, gdzie mogą oni wymieniać się pomysłami, organizować spotkania.

Termin „wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej” nie został zdefiniowany w Ustawie CIT. Zgodnie z definicją zamieszczoną w Słowniku PWN “wykorzystywanie” oznacza użycie czegoś dla osiągnięcia jakiegoś celu, zysku.

Z kolei "prowadzenie” oznacza wykonywanie, kontynuowanie jakiejś czynności, działalności.

W świetle powyższych definicji, aby odpisy amortyzacyjne mogły zostać uznane za „koszty kwalifikowane”, muszą one dotyczyć wartości niematerialnych i prawnych, które są używane w celu wykonywania działalności badawczo-rozwojowej.

Zdaniem I. nie powinno zatem budzić wątpliwości to, że do kosztów kwalifikowanych można zaliczać odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych używanych wyłącznie w celu wykonywania działalności badawczo-rozwojowej.

Ponadto, w ocenie I., opierając się na powyższych regulacjach, również wartości niematerialne i prawne używane przez I. zarówno do działalności badawczo-rozwojowej, jak i do innych celów, powinny zostać uznane za używane w celu wykonywania działalności badawczo-rozwojowej. Używanie danej wartości niematerialnej i prawnej w jednym celu nie wyklucza używania go również w innym celu (przykładowo w innym czasie). Za takim wnioskiem I. przemawia szereg argumentów.

Po pierwsze, gdyby zamiarem ustawodawcy było wprowadzenie ograniczenia, że odpis amortyzacyjny od danej wartości niematerialnej i prawnej może być uznany za koszt kwalifikowany, gdy dana wartość niematerialna i prawna wykorzystywana jest tylko w celu wykonywania działalności badawczo-rozwojowej (tj. w ogóle nie jest wykorzystywana do działalności innej niż badawczo-rozwojowa), ustawodawca powinien wprowadzić takie ograniczenie wprost w przepisach Ustawy CIT (np. poprzez użycie zwrotu „wyłącznie”).

I. pragnie zauważyć, że takie ograniczenie ustawodawca wprowadził zresztą w przepisie poprzedzającym analizowany przepis. Zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 2 pkt 4 Ustawy CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się: odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4. Z uwagi na brak powyższego wyłączenia w odniesieniu do odpisów amortyzacyjnych, należy uznać, że nie było ono intencją ustawodawcy.

Po drugie, żadne inne przepisy dotyczące ulgi badawczo-rozwojowej nie wyłączają możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej jedynie częściowo. Zdaniem I., takie rozwiązanie byłoby bowiem sprzeczne z zamiarem ustawodawcy, którego intencją było, aby ulga badawczo-rozwojowa była zachętą do prowadzenia badań naukowych oraz prac rozwojowych w Polsce i mogło z niej skorzystać jak najwięcej innowacyjnych przedsiębiorstw.

W konsekwencji, zdaniem I., jeśli dana wartość niematerialna i prawna jest wykorzystywana jedynie częściowo w działalności badawczo-rozwojowej, to również w odpowiedniej części odpisy amortyzacyjne będą stanowiły koszty kwalifikowane.

Niemniej I. pragnie zwrócić uwagę, że w świetle powyższych przepisów problematyczne wydaje się określenie, w jakiej wysokości podatnicy są uprawnieni do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych odpisów od wartości niematerialnej i prawnej wykorzystywanej jedynie częściowo w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Z tego względu, zdaniem I., dla dokonania prawidłowej kalkulacji kosztów kwalifikowanych konieczne jest zastosowanie klucza alokacji w odniesieniu do odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych częściowo do prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Niezastosowanie klucza alokacji spowodowałoby bowiem niezaliczenie do kosztów kwalifikowanych części kosztów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową lub zaliczenie do kosztów kwalifikowanych kosztów, które nie zostały faktycznie poniesione w związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

W związku z zamiarem zastosowania kluczy alokacji, I. pragnie przede wszystkim podkreślić, że na gruncie Ustawy CIT brak jest przeciwwskazań do stosowania kluczy alokacji w celu powiązania danych kosztów czy przychodów z daną działalnością.

Przykładowo w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów, których nie ma możliwości przypisać do odpowiednich źródeł przychodów (podlegających opodatkowaniu bądź innych), ustawodawca wprowadził wprost do Ustawy CIT obowiązek stosowaniu klucza przychodowego w celu odpowiedniej alokacji tych kosztów. W przypadku jednak braku bezpośrednich regulacji w tym zakresie, zasadne jest stosowanie klucza alokacji uzasadnionego w danej sytuacji z logicznego punktu widzenia.

Przykładowo w interpretacji indywidualnej w zakresie określenia prawidłowej wysokości naliczonego podatku od towarów i usług z 10 lipca 2015 r. o sygn. IBPP3/4512-337/15/ASz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, że ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie rzeczywistego stanu faktycznego: „Warto nadmienić iż metody, czy też sposoby, na podstawie których Wnioskodawca dokona wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. W związku z tym, że ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania. Każda metoda, o ile odzwierciedla stan faktyczny jest właściwa.”

W odniesieniu do kosztów kwalifikowanych brak jest bezpośrednich regulacji w Ustawy CIT w zakresie stosowania właściwego klucza alokacji w analizowanej sprawie.

Niemniej, zdaniem I., rozważane klucze alokacji, aby mogły znaleźć zastosowanie dla celów podatkowych, muszą być racjonalne. Oznacza to, że dany klucz powinien wykazywać związek między danymi zjawiskami. Podany w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego klucz alokacji taki związek wykazuje.

Zdaniem I., wskazane byłoby również prowadzenie odpowiednich rejestrów umożliwiających stosowanie danego klucza alokacji w celu precyzyjnego określenia, w jakim czasie dane wartości niematerialne były wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej w danym roku podatkowym. W ocenie I., taki warunek spełnia rejestr opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, ponieważ pozwala on na precyzyjne powiązanie czasu pracy pracowników poświęconego na działalność badawczo-rozwojową z wykorzystywaną przez nich w tym celu wartością niematerialną i prawną (Licencja).

W tym kontekście I. pragnie również zauważyć, że rzetelność tak prowadzonego rejestru nie powinna budzić wątpliwości. W przypadku zastosowania klucza alokacji opartego o czas pracy pracowników, będą oni raportować swój czas pracy przeznaczony na działalność badawczo-rozwojową, a w konsekwencji czas, w jakim wykorzystywana przez nich Licencja była wykorzystywana w działalności badawczo-rozwojowej. Rejestr będzie podlegać weryfikacji i akceptacji przez odpowiednich kierowników, zgodnie z procedurami obowiązującymi wewnątrz I.. Na tej podstawie dokonana zostanie alokacja odpisów amortyzacyjnych od Licencji, które będą częściowo wykorzystywane do działalności badawczo rozwojowej do kosztów kwalifikowanych. W ocenie I., tak prowadzona alokacja odpisów amortyzacyjnych będzie miała charakter techniczny, który wykluczy uznaniowość.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy zgodne jest z linią interpretacyjną przepisów regulujących stosowanie ulgi badawczo-rozwojowej prezentowaną przez organy podatkowe w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z 11 października 2016 r. o sygn. IPPB5/4510-814/16-2/MR Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził pośrednio, że w celu dokonania prawidłowej alokacji ponoszonych przez podatnika kosztów do kosztów kwalifikowanych na potrzeby ulgi badawczo-rozwojowej podatnik jest uprawniony do stosowania przedstawionego we wniosku klucza alokacji. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził w przedmiotowej interpretacji, że: „Przykładowo, gdy pracownik zatrudniony w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej, będzie przeznaczał, zgodnie z zakresem swoich obowiązków, tylko połowę czasu pracy na wspomnianą działalność, uzasadnione jest przyjęcie, że koszt kwalifikowany - poniesiony na działalność badawczo rozwojową - będzie mogła stanowić tylko połowa jego wynagrodzenia i odpowiednich składek na ubezpieczenie społeczne. W konsekwencji w takich sytuacjach podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową mogą na przykład prowadzić ewidencję czasu pracy pracowników zatrudnionych na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej.”

Pomimo tego, że powyższa interpretacja dotyczyła kosztów wynagrodzeń pracowników, w ocenie I. potwierdza ona, że intencją ustawodawcy jest, aby podatnik wykazał dla celów ulgi badawczo- rozwojowej rzeczywiście poniesione koszty kwalifikowane, tylko w tej części w jakiej dotyczą one jego działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie uznania prowadzonej działalności za działalność badawczo–rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017, poz. 2343 ze zm..; dalej: ustawa o CIT) przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
3. badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.
   
   

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.
   
   

Natomiast zgodnie z treścią art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2017 r. od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo - rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”.

Natomiast stosownie do treści art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r. podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”.Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Ponadto, z brzmienia art. 9 ust. 1b cyt. ustawy, wynika, że podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

W myśl art. 18d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2017 r. kosztami kwalifikowanymi są:

1. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej;
   
2. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;
   
3. ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2014 r., poz. 1620, z 2015 r. poz. 249 i 1268 oraz z 2016 r. poz. 1020 i 1311) na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej,
   
4. odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ;
   
5. koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione przez podatnika będącego mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcom w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, na:
   
   1. przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,
   2. prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione do momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,
   3. odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,
   4. opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.
   
   

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r. za koszty kwalifikowane uznaje się:

1. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;
   1a) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu;
2. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;
   2a) nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych;
3. ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2016 r. poz. 2045, z późn. zm.), a także nabycie od takiej jednostki wyników prowadzonych przez nią badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej;
4. odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4;
   4a) nabycie usługi wykorzystania aparatury naukowo-badawczej wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli zakup usługi nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4;
5. koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione na:
   
   
   
   
   1. przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,
   2. prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione od momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,
   3. odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,
   4. opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.
   
   

Ponadto, w myśl art. 18d ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2017 r. prawo do odliczenia nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Natomiast zgodnie z treścią art. 18d ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r.. podatnikowi, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia.

Stosownie do art. 18d ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 20917 r. kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej - 50% kosztów, o których mowa w ust. 2 i 3;
   
2. w przypadku pozostałych podatników:
   
   1. 50% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1,
      
   2. 30% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-4 i ust. 3.
      
   
   

Zgodnie natomiast z treścią art. 18d ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r. kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3. w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 18d ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części – dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo – rozwojową,
   
2. koszty na działalność badawczo - rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT,
   
3. koszty na działalność badawczo - rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
   
4. w/w koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu ustawy o CIT, przy czym jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,
   
5. podatnik nie prowadził w roku podatkowym działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (w stanie prawnym do dnia 31 grudnia 2017 r.) lub podatnik, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, odliczał jedynie koszty kwalifikowane, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia (w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2018 r.) ,
   
6. w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy o CIT, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo - rozwojowej,
   
7. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
   
8. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o CIT,
   
9. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie.
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że: „(…) Punktem wyjścia do podjęcia decyzji o restrukturyzacji procesów w grupie były rozmowy z pracownikami poszczególnych spółek oraz badania rynku. Pozyskane informacje posłużyły do stworzenia kompleksowego i spisanego programu zmian w grupie kapitałowej, który został nazwany Programem 600+. Program 600+ stanowi więc odpowiedź na zidentyfikowane słabości grupy kapitałowej, dotyczy większości procesów biznesowych i organizacyjnych zachodzących w grupie, a jego celem jest ukształtowanie tych procesów na nowo w sposób uporządkowany.

Program 600+ jest realizowany od lutego 2017 r. i zgodnie z planem trwać ma do marca 2018 r. Elementy niektórych inicjatyw mogą zostać jednak wdrożone wcześniej w ramach realizacji tzw. quick wins, czyli szybkich działań wdrożeniowych. Program 600+ jest już wdrażany i podejmowane są działania w ramach wszystkich inicjatyw (…).

Nowe procesy zostaną wdrożone w szczególności w I. i dotyczyć będą w zasadzie wszystkich sfer jej działalności. I. uzyska m.in. nowe narzędzia do wyceny pakietów wierzytelności (innowacyjny, niefunkcjonujący jeszcze na rynku obrotu wierzytelnościami, proces wyceny wierzytelności), narzędzia do budżetowania, nowy system produkcyjny, który usprawni zarządzanie pakietami wierzytelności, czy innowacyjną platformę do komunikacji z klientem.

Spółka L. pełni w grupie funkcję podmiotu zarządzającego własnością intelektualną. Udział L. w realizacji Programu 600+ polegać będzie głównie na nabywaniu licencji oraz zapewnieniu wsparcia informatycznego (nakładem pracy pracowników L. i zatrudnionych firm zewnętrznych) potrzebnego do stworzenia systemów komputerowych, z których następnie odpłatnie korzystać będzie I.. F. zapewniać będzie wsparcie prawnicze na rzecz I. i L. tam, gdzie okaże się ono potrzebne do realizacji Programu 600+. Wszystkie spółki z grupy korzystać będą z nowego elektronicznego obiegu dokumentów (do tej pory obieg dokumentów w grupie był papierowy), przemodelowanych zasad zarządzania grupą z wykorzystaniem dedykowanej platformy, usprawnienia narzędzi informatycznych.

Skutkami wdrożenia Programu 600+ będą m.in.: utrzymana marża operacyjna i wzrost jakości zarządzania, zwiększona efektywność procesów, udoskonalone procesy i narzędzia dostępu do danych, przekształcone dane w informacje niezbędne dla obsługi i wsparcia podejmowania decyzji biznesowych, wzrost jakości danych kontaktowych dłużników, wzrost efektywności wykorzystania danych dłużników, wzrost jakości raportowania, zaprojektowany i wdrożony jednolity system wynagrodzeń i motywacyjny, wdrożony jednolity system szkoleń, prognozy odzysków z portfeli wierzytelności dostosowane do możliwości likwidacji, rekomendacje opłacalności restrukturyzacji portfeli, zaktualizowany model wyceny portfeli zabezpieczonych, zracjonalizowane koszty rodzajowe poprzez wdrożony proces budżetowania, wdrożony elektroniczny obieg dokumentów, wdrożone nowe wartości firmy oraz kodeks etyczny dla pracowników, ustrukturyzowane i dostępne na Intranecie zasoby informacyjne i wiedzy, wprowadzone działania integracyjne wśród pracowników, uproszczona struktura organizacyjna, określone linie raportowania i odpowiedzialności w podejmowaniu decyzji oraz opracowany i zakomunikowany do organizacji opis zadań jednostek organizacyjnych. (...)”.

Ponadto, we własnym stanowisku Wnioskodawca wskazuje, że: „(…) I. prowadzi prace w dziedzinie znacznego ulepszania świadczonych usług oraz optymalizuje procesy funkcjonujące w przedsiębiorstwie (przede wszystkim w celu obniżenia kosztów i podniesienia produktywności). Prowadzona przez I. działalność innowacyjna w ramach Programu 600+ jest nakierowana na praktyczne wykorzystanie nowych rozwiązań i ich komercjalizację. Tym samym, I. stoi na stanowisku, iż prowadzi prace rozwojowe spełniające definicję z art. 4a pkt 28 Ustawy CIT.

Program 600+ nie dotyczy zmian rutynowych i okresowych, jest to bowiem Program jednorazowy, starannie zaplanowany i wdrażany obecnie wielkim nakładem pracy i środków I.. Jest to zdarzenie nadzwyczajne nie mające swojego odpowiednika w historii spółki..(..)”.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, wskazać należy, że w celu skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową należy przeprowadzić analizę nakierowaną na:

1. zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT);
2. określenie kosztów działalności badawczo-rozwojowej (poprzez zidentyfikowanie kosztów spełniających definicję „kosztów kwalifikowanych” o jakich mowa w art. 18d ustawy o CIT);
3. zidentyfikowanie dokumentacji uzasadniającej prawo do skorzystania z ulgi oraz wypełnienie obowiązków formalnych (przede wszystkim w celu realizacji obowiązku wskazanego w art. 9 ust. 1b ustawy o CIT).
   
   

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji, wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, iż działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru.

Po drugie, z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Przesłankę tę należy rozumieć jako zakaz obejmowania ulgą incydentalnych działań podatnika, a z takimi działaniami mamy doczynienia w rozpatrywanej sprawie.

Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, iż taka działalność obejmuje dwie rodzaje aktywności, tj.: (i) badania naukowe (zdefiniowane w art. 4a pkt 27 ustawy o CIT) oraz (ii) prace rozwojowe (o których mowa w art. 4 pkt 28 ustawy o CIT).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Ponadto, w przypadku „prac rozwojowych” w ustawie o CIT wymieniono ich przykładowe przejawy, poprzez wskazanie, iż stanowią je w szczególności:

1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.
   
   

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, podkreślić należy, że przepisy o działalności badawczo-naukowej należy interpretować ściśle, a zatem tylko te działania podatnika można zaliczyć do działalności badawczo-rozwojowej, które wyczerpują znamiona definicji zawartej w treści art. 4a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca w głównej mierze - na co sam wskazuje w treści przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego - podejmuje działania związane ze stworzeniem i spisaniem kompleksowego programu zmian w grupie kapitałowej, który został nazwany Programem 600+. Program ten wprawdzie nie dotyczy zmian rutynowych i okresowych, jest to natomiast – jak wskazano - Program jednorazowy, realizowany od lutego 2017 r. i zgodnie z planem trwać ma do marca 2018 r. Oznacza to, że działania te stanowią incydentalne działanie podatnika.

Ponadto – co istotne w rozpatrywanej sprawie – Wnioskodawca optymalizuje procesy funkcjonujące w przedsiębiorstwie, przede wszystkim w celu obniżenia kosztów i podniesienia produktywności.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca nie podejmuje działań, które obejmowałyby badania naukowe bądź badania rozwojowe zawarte w treści art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT.

Nie negując faktu, że podejmowane przez Spółkę czynności mogą stanowić inicjatywy innowacyjne, to nie spełniają one definicji prac rozwojowych, tj. nie mają na celu nabywania, łączenia, kształtowania, czy wykorzystywania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej do tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług.

W świetle powyższego, w rozpatrywanej sprawie, realizowane przez Wnioskodawcę prace w ramach Programu 600+ nie stanowią działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w arr. 4a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Mając na uwadze powyższe, pytania oznaczone numerami 2-6 należy uznać za bezprzedmiotowe.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanej interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, że interpretacja, co do zasady wiąże w sprawie, w której została wydana i nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

• z zastosowaniem art. 119a;
  

• w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
  
  
  

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.