Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.14.2017.4.KS
z 6 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2017 r. (data wpływu 6 marca 2017 r.) uzupełnionego pismem z dnia 5 maja 2017 r. (data wpływu 11 maja 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 21 kwietnia 2017 r., Nr 0114-KDIP3-1.4011.14.2017.1.KS o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Producent) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w której przeważająca działalność związana jest z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych (PKD 59.11 .Z). Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jako Producent filmu fabularnego podpisał szereg ramowych umów z osobami fizycznymi (Inwestorami). Na mocy podpisanych umów Inwestorzy zobowiązali się do wniesienia wkładów finansowych, których wysokość była każdorazowo ustalana indywidualnie. Natomiast Producent, wraz z pozostającymi po jego stronie koproducentami, zobowiązał się do wyprodukowania filmu w oparciu między innymi o wniesione przez Inwestorów wkłady finansowe. Zgodnie z ust. 6.1. lit. d zawartych umów „Po spłaceniu deferali osiągnięty zostanie punkt „break even”, czyli zacznie być naliczony dochód. Będzie on dzielony wedle proporcji ustalonych umowami z poszczególnymi inwestorami. Udział Inwestora w dochodzie jest wprost proporcjonalny do stosunku wkładu Inwestora do Budżetu Filmu.” Rozliczenia pomiędzy Stronami umowy odbywają się raz na kwartał, do 15 dnia miesiąca następującego po danym kwartale, natomiast pierwszy kwartał rozliczeniowy rozpoczyna się pierwszego dnia miesiąca, w którym na rachunek bankowy Producenta wpłynie pierwsza złotówka objęta podziałem między Stronami.

Pismem z dnia 5 maja 2017 r. (data wpływu 11 maja 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 21 kwietnia 2017 r., Nr 0114-KDIP3-1.4011.14.2017.1.KS pełnomocnik poinformował, że:

1. umowy zawarte przez Pana Macieja P. zostały zawarte z osobami fizycznymi (inwestorami) nieprowadzącymi pozarolniczej działalności gospodarczej lub z osobami fizycznymi nieprowadzącymi w tym zakresie pozarolniczej działalności gospodarczej. Złożony w dniu 27 lutego 2017 roku wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy umów zawartych z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej.
   
2. z tytułu zawartych umów i wniesionych wkładów osoby fizyczne, z którymi zostały zawarte umowy ramowe nie posiadają prawa współudziału w autorskich prawach majątkowych oraz nie pozyskały udziałów w zyskach na określonych polach eksploatacji w związku z dystrybucją filmu. Stanowi o tym zapis ust. 4.3 zawartych umów ramowych: „Dla uniknięcia wątpliwości Strony potwierdzają, iż poza uprawnieniami Inwestora do udziału w dochodzie z Filmu lub dochodzie z korzystania z praw do niego Inwestor, nie nabywa, ani mu nie przysługują jakiekolwiek prawa autorskie lub pokrewne do Filmu lub ich fragmentów, elementów lub ich opracowań.”
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W związku z faktem, iż zaczął być naliczany dochód przeznaczony do podziału między Inwestorów, czy Wnioskodawca (Producent) jako wypłacający jest zobowiązany do potrącenia podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłacanych Inwestorom zysków, i tym samym do wystawienia i przesłania Inwestorom rocznej deklaracji PIT? Jeśli nie, to czy powinien wystawić deklarację PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy produkcja filmu kinowego kosztuje kilka i więcej milionów złotych i jest obarczona przydomkiem „risky business”, toteż pozyskanie różnych wiarygodnych źródeł finansowania jest z jednej strony koniecznością, a z drugiej próbą minimalizowania ryzyka porażki ekonomicznej. Normą jest więc szukanie inwestorów i koproducentów zarówno w sferze finansów publicznych jak i u innych potencjalnych inwestorów.

Art. 31 i nast. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określają kto i kiedy jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz zasady poboru podatku lub zaliczek na ten podatek, jak również obowiązki sprawozdawcze ciążące na podmiotach wypłacających. I tak płatnikiem podatku PIT są na przykład zakłady pracy - przy wypłacie pensji, zakłady rentowe - przy wypłacie rent, uczelnie oraz spółdzielnie rolnicze. Wśród podmiotów wymienionych jako płatnicy podatku dochodowego nie ma natomiast wymienionych podmiotów wypłacających zysk z tytułu zainwestowania w produkcje filmowe. Obowiązek płatnika musi wynikać wprost z ustawy. Tym samym nie można rozszerzyć obowiązków płatników na inne podmioty wypłacające określone kwoty pieniężne, bowiem nie są oni wymienieni w rozdziale 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym Wnioskodawca, będący producentem filmowym, powinien wypłacić Inwestorom całą przysługującą im część zysku wypracowanego przez produkcję filmową, bez potrącania zaliczki na podatek dochodowy. Tym samym po stronie Wnioskodawcy nie powstaje obowiązek sporządzenia i przesłania Inwestorom rocznych deklaracji PIT, bowiem rozliczenie podatku ciążyć będzie wyłącznie na Inwestorach, którzy powinni samodzielnie wykazać i zapłacić należny podatek dochodowy od zysku wypłaconego im przez Producenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepisy prawa podatkowego, o których mowa w ww. art. 8 Ordynacji podatkowej, zawiera m.in. ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w której w Rozdziale 7 Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników, zawarte są przepisy dotyczące zasad obliczania, poboru i odprowadzania do właściwego urzędu skarbowego podatku lub zaliczek na podatek przez płatników.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określone zostały źródła przychodów, wśród których wymieniono:

• w ust. 1 pkt 3 pozarolnicza działalność gospodarczą
  
• w ust. 1 pkt 7 kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).
  
• w ust. 1 pkt 9 inne źródła.
  
  

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 – tj. pozarolniczej działalności gospodarczej – uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 18 ww. ustawy – za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

W celu określenia zakresu praw autorskich według polskich przepisów, należy odnieść się do art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), w myśl którego przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Prawo autorskie opiera się na pojęciu utworu, który definiuje jako każdy przejaw działalności twórczej człowieka o indywidualnym charakterze (art. 1 ust. 1 ustawy), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (art. 1 ust. 3 ustawy). Każdy utwór spełniający powyższe wymogi jest chroniony prawem autorskim. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory audiowizualne (w tym filmowe).

Współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może wykonywać prawo autorskie do swojej części utworu mającej samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw pozostałych współtwórców (art. 9 ust. 1 i 2 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Odnosząc się do powyższego należy podkreślić, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskiwane z tytułu umowy, na mocy której następuje przeniesienie praw autorskich, o których mowa w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zakwalifikować do przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 powoływanej ustawy.

Z treści złożonego wniosku wywieść należy, że Wnioskodawca - prowadzi działalność gospodarczą, w której przeważająca działalność związana jest z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jako Producent filmu fabularnego podpisał szereg ramowych umów z osobami fizycznymi (Inwestorami). Na mocy podpisanych umów Inwestorzy zobowiązali się do wniesienia wkładów finansowych, natomiast Producent, wraz z pozostającymi po jego stronie koproducentami, zobowiązał się do wyprodukowania filmu w oparciu między innymi o wniesione przez Inwestorów wkłady finansowe. Zgodnie zapisami zawartych umów po spłaceniu deferali zacznie być naliczony dochód. Będzie on dzielony wedle proporcji ustalonych umowami z poszczególnymi inwestorami. Jednocześnie z uzupełnienia wniosku wynika, że:

• złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy umów zawartych z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej,
• z tytułu zawartych umów i wniesionych wkładów osoby fizyczne, z którymi zostały zawarte umowy ramowe nie posiadają prawa współudziału w autorskich prawach majątkowych oraz nie pozyskały udziałów w zyskach na określonych polach eksploatacji w związku z dystrybucją filmu.
  
  

W świetle powołanych regulacji prawnych oraz opisanego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro z tytułu zawartych umów i wniesionych wkładów osoby fizyczne, z którymi zostały zawarte umowy ramowe nie posiadają prawa współudziału w autorskich prawach majątkowych oraz nie pozyskały udziałów w zyskach na określonych polach ekspolatacji, to wypłacane przez Wnioskodawcę należności nie stanowią przychodów z praw autorskich, o których mowa w art. 18 powoływanej ustawy.

Nie oznacza to jednak, że przychody te nie stanowią przychodów z praw majątkowych, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że zawarte w przepisie art. 18 ww. ustawy wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw jak również z ich zbycia.

Przepisy prawa podatkowego oraz prawa cywilnego nie definiują pojęcia prawa majątkowego. Przez „prawa” należy rozumieć prawa podmiotowe. Mogą one występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów.

Przy podziale praw na majątkowe i niemajątkowe podstawę będzie stanowił interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są z interesem ekonomicznym danego podmiotu. Będą to więc także wierzytelności, wynikające ze stosunków zobowiązaniowych, w wysokości wartości świadczeń majątkowych. Wierzytelność jest prawem podmiotowym, które w stosunku zobowiązaniowym przysługuje wierzycielowi.

Z informacji wskazanych we wniosku wywieść należy, że osobom, z którymi Wnioskodawca zawarł umowy ramowe (inwestorom) przysługują uprawnienia do udziału w dochodzie z filmu lub dochodzie z korzystania z praw do niego. Zgodnie zapisami zawartych umów po spłaceniu deferali zacznie być naliczony dochód. Będzie on dzielony wedle proporcji ustalonych umowami z poszczególnymi inwestorami.

Analizując powyższe, nie podlega wątpliwości, że osoby, z którymi Wnioskodawca zawarł umowy ramowe - inwestorzy posiadają wierzytelności, roszczenia w postaci praw do udziału w dochodzie z filmu lub dochodzie z korzystania z praw do niego. Wnioskodawca dokonując rozliczeń z inwestorami wypłaca należności, które stanowią przychód z praw majątkowych - w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem otrzymane lub postawione do dyspozycji inwestorów należności z tytułu uprzednio zawartych umów ramowych będą stanowić przychód w rozumieniu art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taka kwalifikacja przychodów, determinuje obowiązki Wnioskodawcy jako płatnika, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 42 ust. 1 zdanie pierwsze ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje sowoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Z kolei zgodnie z treścią art. 42 ust. 1a zdanie pierwsze ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym, płatnicy, o których mowa w art. 41 są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje według ustalonego wzoru.

Natomiast w myśl art. 45ba ust. 1 ww. ustawy, deklaracje, informacje oraz roczne obliczenie podatku, o których mowa w art. 35 ust. 10, art. 37 ust. 1, art. 38 ust. 1a i 1b, art. 39 ust. 1-4, art. 42 ust. 1a-4, art. 42a oraz art. 42e ust. 5 i 6, składa się urzędowi skarbowemu za pomocą środków komunikacji elektronicznej zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.

Przy czym, stosownie do treści art. 45ba ust. 2 ww. ustawy, deklaracje, informacje oraz roczne obliczenie podatku, o których mowa w ust. 1, mogą być składane urzędowi skarbowemu w formie dokumentu pisemnego, jeżeli płatnicy wymienieni w art. 35 ust. 10, art. 37 ust. 1, art. 39 ust. 1 i 2, art. 42 ust. 2 i art. 42e ust. 6, lub podmioty wymienione w art. 39 ust. 3 i 4 oraz art. 42a, są obowiązani sporządzić informację lub roczne obliczenie podatku za dany rok dla nie więcej niż pięciu podatników. W przypadku deklaracji i informacji składanych w trakcie roku liczbę podatników ustala się, uwzględniając wszystkich podatników od początku roku do dnia sporządzenia tych deklaracji i informacji. Wyjątek od tej reguły określa art. 45ba ust. 3, który stanowi, że przepis ust. 2 nie ma zastosowania do deklaracji, informacji oraz rocznego obliczenia podatku, o których mowa w ust. 1, które w imieniu i na rzecz płatników lub podmiotów wymienionych w ust. 2 składa urzędowi skarbowemu przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą obejmującą prowadzenie ksiąg podatkowych w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 45ba ust. 4, płatnicy oraz podmioty wymienione w ust. 2, którzy wybrali składanie informacji oraz rocznego obliczenia podatku w formie dokumentu pisemnego, informacje oraz roczne obliczenie podatku sporządzane w tej formie po zakończeniu roku podatkowego przesyłają urzędowi skarbowemu do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że przychody uzyskiwane przez Inwestorów - osoby, z którymi zostały zawarte umowy ramowe stanowią przychody, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tej sytuacji na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 oraz art. 42 ust. 1 z uwzględnieniem przepisów art. 45ba powoływanej wyżej ustawy. Wnioskodawca jest zatem obowiązany do poboru zaliczek na podatek od wypłacanych kwot i przekazywania kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania Wnioskodawcy wykonuje swoje zadania. Ponadto jest zobowiązany przesłać do urzędu skarbowego przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania Wnioskodawcy wykonuje swoje zadania, roczne deklaracje według ustalonego wzoru.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.