Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.163.2017.1.AM
z 28 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2017 r. (data wpływu 6 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na szkolenie coachingowe - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na szkolenie coachingowe.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od września 2014 roku prowadzi działalność gospodarczą, nauczając języków obcych (angielskiego, niemieckiego i rosyjskiego) osoby dorosłe oraz prowadząc kursy językowe w firmach. Od kwietnia 2017 roku zatrudnia również ośmioro pracowników, którzy prowadzą zlecone przez Wnioskodawczynię kursy grupowe. Obserwując rynek i zastanawiając się, w jakim kierunku dalej rozwijać firmę, by była ona bardziej konkurencyjna oraz przynosiła większe przychody, Wnioskodawczyni zdecydowała się zainwestować finanse w kurs z zakresu technik coachingowych, organizowany przez Pracownię Coachingu.

Coaching jest metodą polegającą na wspieraniu klienta w rozwijaniu motywacji, określania nowych, ambitnych celów i planowania ścieżki dojścia do nich. Wybrała ten kierunek rozwoju, ponieważ połączenie coachingu z nauczaniem daje bardzo dobre efekty, o czym przekonała się już wcześniej, wplatając proste ćwiczenia coachingowe, których nauczyła się na dotychczasowych kursach, w spotkania z klientami - według ich opinii jest to jeden z elementów, za który cenią spotkania z Wnioskodawczynią i są skłonni zapłacić wyższe stawki za oferowane usługi niż konkurencji. W związku z powyższym Wnioskodawczyni chciałaby pogłębić swoje umiejętności w tym kierunku, by móc lepiej spełniać oczekiwania klientów oraz tworzyć nowe produkty, na przykład lekcje języka angielskiego połączone z ćwiczeniami samorozwojowymi. Pierwsze rozmowy na ten temat z potencjalnymi klientami spotkały się z dużym entuzjazmem. Z drugiej strony umiejętności coachingowe wykorzystuje też jako pracodawca, organizując szkolenia dla swoich pracowników, by mieli możliwość rozwijania swoich kompetencji - w ten sposób Wnioskodawczyni podnosi też poziom swojej jej firmy. Po ukończeniu kursu Wnioskodawczyni może też prowadzić procesy coachingowe, które są usługą lepiej płatną od lekcji językowych - dzięki czemu zapewni firmie wyższe przychody. Wybierając szkołę, w której kończy kurs, kierowała się również względami ekonomicznymi. Pracownia organizuje kursy ponad połowę tańsze od pełnowymiarowych studiów podyplomowych (dla porównania wybrany przez Wnioskodawczynię roczny kurs kosztuje 7 600, 00 zł, roczne studia na S. to koszt 17 000,00 zł), które ukierunkowane są konkretnie na uzyskanie certyfikatu coacha, bez rozszerzania tematyki o zagadnienia z zakresu mentoringu, psychologii itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy mogę rozliczyć jako koszt prowadzenia działalności gospodarczej koszt uczestnictwa w szkoleniu coachingowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że odbyte szkolenie umożliwi Wnioskodawczyni tworzenie nowych produktów i usług dostosowanych do potrzeb jej klientów, jak również samodzielne szkolenie pracowników, mające na celu podnoszenie jakości usług oraz zapewnienie wzrostu przychodów firmy, Wnioskodawczyni uważa, że odbyte szkolenie ma bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, zabezpieczając źródła przychodów jej firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej Wnioskodawcy podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Przez pojęcie „zachować" należy rozumieć „dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać”. Natomiast „zabezpieczyć” oznacza „uczynić bezpiecznym, niezagrożonym, dać ochronę”. Można więc przyjąć, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo - skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo - skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  
• być właściwie udokumentowany.
  
  
  

Wydatki ponoszone w związku z udziałem w szkoleniu coachingowym nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Do stwierdzenia, czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię w związku z udziałem w szkoleniu coachingowym może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

• czy taki wydatek związany jest z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które mają z nią związek,
  
• czy taki wydatek służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.
  
  

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że wydatki poniesione w związku z udziałem Wnioskodawczyni w szkoleniu coachingowym, choć trudno je przypisać konkretnym przychodom, to jako mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, faktycznie poniesione i właściwie udokumentowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przy czym podkreślić należy, że ciężar wykazania związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów spoczywa na podatniku, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Interpretację indywidualną wydaje się bowiem wyłącznie w oparciu o stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawiony przez Wnioskodawcę, natomiast w toku prowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ prowadzi postępowanie dowodowe w celu dokładnego ustalenia stanu faktycznego, który rzeczywiście zaistniał.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.