Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.114.2017.2.KC
z 20 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2017 r. (data wpływu 28 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 czerwca 2017 r. (data wpływu 26 czerwca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 13 czerwca 2017 r. (data doręczenia 19 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy dla nierezydenta świadczącego usługi najmu apartamentów dla turystów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek Strony o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy dla nierezydenta świadczącego usługi najmu apartamentów dla turystów. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 czerwca 2017 r. (data wpływu 26 czerwca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 13 czerwca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 19 czerwca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik nie jest rezydentem w Polsce w rozumieniu polskiego prawa podatkowego, na stałe mieszka poza terenem Unii Europejskiej oraz poza terenem Europejskiej Współpracy Gospodarczej. Na terenie Polski uzyskuje dochody wyłącznie z tytułu najmu lokali mieszkalnych. Podatnik posiada w Polsce dwa mieszkania. Obecnie podatnik rozlicza się z uzyskanych dochodów w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w ramach ryczałtu. Podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej w Polsce, nie posiada żadnej firmy, nie prowadzi działalności gospodarczej w Polsce jako przedsiębiorca zagraniczny. Wspomniane powyżej mieszkania są wynajmowane za pośrednictwem podmiotu gospodarczego, który poszukuje klientów na wynajęcie lokali, podpisuje z nimi umowy w imieniu podatnika, pobiera czynsz, utrzymuje lokale w należytym stanie oraz dokonuje z podatnikiem rozliczenia. Przedsiębiorca ten za wykonanie umowy pobiera prowizję liczoną w stosunku do uzyskanych czynszów. Najem lokali ma charakter krótkotrwały, najczęściej apartamenty wynajmowane są przez turystów. Stosunki prawne pomiędzy podatnikiem a przedsiębiorcą wynajmującym lokale w imieniu podatnika reguluje umowa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podatnik będący nierezydentem, nieprowadzący działalności gospodarczej na terenie Polski podlega podatkowi od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy;

Podatnik uważa, że nie będzie podlegał podatkowi od towarów i usług, ponieważ nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest rezydentem podatkowym w Polsce. Ewentualnie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT można skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT w związku z wynajmowaniem lokalu mieszkalnego, na własny rachunek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto, zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne (...).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca na stałe mieszka poza terenem Unii Europejskiej oraz poza terenem Europejskiej Współpracy Gospodarczej. Na terenie Polski uzyskuje dochody wyłącznie z tytułu najmu lokali mieszkalnych. Posiada w Polsce dwa mieszkania. Obecnie Wnioskodawca rozlicza się z uzyskanych dochodów w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w ramach ryczałtu. Podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej w Polsce, nie posiada żadnej firmy, nie prowadzi działalności gospodarczej w Polsce jako przedsiębiorca zagraniczny. Wspomniane powyżej mieszkania są wynajmowane za pośrednictwem podmiotu gospodarczego, który poszukuje klientów na wynajęcie lokali, podpisuje z nimi umowy w imieniu podatnika, pobiera czynsz, utrzymuje lokale w należytym stanie oraz dokonuje z podatnikiem rozliczenia. Przedsiębiorca ten za wykonanie umowy pobiera prowizję liczoną w stosunku do uzyskanych czynszów. Najem lokali ma charakter krótkotrwały, apartamenty wynajmowane są najczęściej przez turystów. Stosunki prawne pomiędzy Wnioskodawcą a przedsiębiorcą wynajmującym lokale w imieniu podatnika reguluje umowa.

Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z ustaleniem, czy będąc nierezydentem, nieprowadzącym działalności gospodarczej na terenie Polski podlega podatkowi od towarów i usług.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 13 pkt 3 ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju. Z przepisu tego wynika, że czynności wykonywane przez osoby nieposiadające siedziby działalności gospodarczej na terenie kraju zawsze podlegają opodatkowaniu VAT Polsce.

Należy zauważyć, że zarówno przepisy o podatku od towarów i usług, jak i inne przepisy prawa podatkowego, nie posługują się pojęciem „siedziba” w odniesieniu do osób fizycznych a jedynie w odniesieniu do osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej. W przypadku osób fizycznych można mówić wyłącznie o miejscu zamieszkania, natomiast pojęcie siedziby związane jest wyłącznie z jednostkami, którym przysługuje osobowość prawna. Dlatego też w przypadku osoby fizycznej miejsce siedziby jest zrównane z miejscem zamieszkania.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania poza Polską - jest podmiotem nieposiadającym siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju zrównanej z miejscem zamieszkania zgodnie z ww. regulacjami ustawy o VAT. Z kolei najem apartamentów dla turystów stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Zatem Wnioskodawca będzie podatnikiem dokonującym czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT zobowiązanym do opodatkowania wykonywanej usługi na terytorium Polski, gdyż wykonuje jedną z wymienionych w art. 5 ustawy o VAT czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

W związku z tym należy zauważyć, że art. 113 ust. 13 pkt 3 ustawy o VAT wyklucza w omawianej sprawie zastosowanie zwolnienia z podatku VAT określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawca jako podmiot, który posiada swoje miejsce zamieszkania za granicą, a prowadzi czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, będzie musiał od każdego obrotu odprowadzić podatek VAT.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie posiadając miejsca zamieszkania w Polsce i wykonując jednocześnie czynności podlegające opodatkowaniu VAT w Polsce, podlega opodatkowaniu tym podatkiem, z zastrzeżeniem że nie może korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się również do kwestii ewentualnego zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, to należy wyjaśnić, że na podstawie tego artykułu ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT wynika, że łączne przesłanki do zwolnienia od podatku od towarów i usług są następujące:

1. świadczenie usługi wynajmu lub dzierżawy nieruchomości na własny rachunek,
2. charakter mieszkalny nieruchomości,
   
3. mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
   
   

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia usługi z VAT. A contrario, brak któregokolwiek z powyższych elementów będzie skutkować opodatkowaniem świadczonej usługi. Skoro Wnioskodawca wskazuje, że świadczy usługi krótkotrwałego najmu apartamentów, głównie dla turystów, to nie można mówić o mieszkaniowym celu najmu. Cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem w danym lokalu, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby zajmującej dany lokal mieszkalny.

Zatem nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy w zakresie możliwości skorzystania przez niego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W zakresie pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych tut. Organ informuje, że zostało wydane w tej kwestii odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.