2017.07.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPP3/4521-16/14-9/SM
z 21 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), w związku z doręczeniem prawomocnego wyroku z dnia 20 listopada 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 3626/15 (data wpływu 3 kwietnia 2017 r.) uchylającego interpretację indywidualną nr IPPP3/443-134/13/14-7/S/SM z dnia 9 września 2014 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2013 r. (data wpływu 18 lutego 2013 r.), uzupełnionym w dniu 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 3 lipca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/4521-16/14/7/SM z dnia 14 czerwca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 19 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie pyt. nr 5 w części dotyczącej momentu, od którego należy naliczać odsetki od nieterminowego zwrotu akcyzy, o którym mowa w pytaniu 3 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie uregulowań związanych z oprocentowaniem nieterminowego zwrotu akcyzy.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 czerwca 2017 r. w dniu 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 3 lipca 2017 r.).

Dotychczasowy przebieg postępowania:

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, po analizie przedmiotowego wniosku, w dniu 29 kwietnia 2013 r. wydał postanowienie nr IPPP3/443-134/13-2/SM o odmowie wszczęcia postępowania. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że ponieważ w dniu złożenia wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego sprawa w części jest przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, jak również w określonym zakresie została rozstrzygnięta co do swej istoty w decyzji organu podatkowego, na podstawie art. 165a § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej należało postanowić jak wyżej.

Zauważył, że ze sformułowanych przez Spółkę pytań (w zakresie stanu faktycznego – nr 1 i 2) oraz własnego stanowiska w sprawie wynika, że sprawa objęta przedmiotowymi pytaniami została już rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji organu podatkowego, tj. Naczelnika Urzędu Celnego.

Jak stwierdziła Spółka w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego: „W dniu 31 grudnia 2012 r. na rachunek bankowy Spółki podany we wnioskach o zwrot akcyzy wpłynęła kwota zwrotu akcyzy zapłaconej przy dostawach wewnątrzwspólnotowych paliwa biodiesel z zapłaconą akcyzą w październiku i listopadzie 2011 r. Podstawą dokonanego zwrotu było 10 ww. decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 19 grudnia 2012 r. Zsumowanie uznanych do zwrotu kwot akcyzy wynikających z poszczególnych decyzji Naczelnika UC oraz zestawienie tej sumy z kwotą faktycznie dokonanego w dniu 31 grudnia 2012 r. zwrotu podatku prowadzi do wniosku, iż ta ostatnia nie obejmowała żadnego oprocentowania z tytułu nieterminowo dokonanego zwrotu akcyzy, jedynie zaś kwoty główne objęte poszczególnymi wnioskami Spółki.”

Stwierdził, że zdaniem Organu bezspornym jest, że kwestia oprocentowania za nieterminowy zwrot akcyzy została poddana ocenie przez Naczelnika Urzędu Celnego i miała swoje odzwierciedlenie w prowadzonym przez niego postępowaniu dotyczącym dostaw dokonanych w październiku i listopadzie 2011 r., zakończonym wydaniem 10 decyzji z dnia 19 grudnia 2012 r.

Podobnie rozpatrzył kwestię poruszoną w pytaniach nr 3 i 4 będącą odniesieniem do przedstawionego opisu i doszedł do wniosku, że w zakresie zwrotu akcyzy za miesiące czerwiec-wrzesień 2011 r. (na podstawie złożonych wniosków) prowadzone jest obecnie postępowanie podatkowe przez właściwe organy (Dyrektora Izby Celnej i Naczelnika Urzędu Celnego) i ewentualne oprocentowanie z tytułu ich nieterminowego zwrotu wynikać będzie z wydanych decyzji kończących te postępowanie. Przedmiotowy zwrot nie jest zatem konsekwencją jakiegoś odrębnego postępowania (teoretycznego, który dopiero ziści się w czasie przyszłym), lecz obecnej zaistniałej już sytuacji, dotyczącej złożonych i rozpatrywanych wniosków.

Ww. postanowienie było przedmiotem skargi złożonej przez Spółkę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 marca 2014 r. sygn. akt V SA/Wa 2068/13 uchylił zaskarżone postanowienie.

W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że nie wszczyna się postępowania w sprawie udzielenia interpretacji podatkowej na indywidualny wniosek, gdy choćby element stanu faktycznego objętego wnioskiem jest przedmiotem innego postępowania podatkowego. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 30 czerwca 2010 r., sygn. akt I GSK 902/09, postępowanie odrębne nie musi dotyczyć dokładnie tej samej sprawy, która zawarta jest we wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji podatkowej tzn. nie musi w tym przypadku zachodzić tożsamość sprawy przedmiotowo-podmiotowa, co do której toczy się odrębne postępowanie podatkowe ze sprawą z wniosku o udzielenie interpretacji podatkowej. Wystarczy bowiem tożsamość elementów stanu faktycznego, aby organ upoważniony do dokonania interpretacji mógł wydać postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie interpretacji podatkowej. Taka konstrukcja prawna została wprowadzona przez ustawodawcę w celu uniknięcia kolizji postępowań administracyjnych, w których występują te same okoliczności faktyczne.

W dalszej części uzasadnienia WSA po dokonaniu analizy elementów stanu faktycznego i zdarzeń przyszłych przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz rozważając treść pytań przyporządkowanych do tego stanu faktycznego i zdarzeń przyszłych stanął na stanowisku, że w rozpoznawanej sprawie nie wystąpiły żadne elementy stanu faktycznego, które w dniu złożenia wniosku o interpretację były przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej lub też w ich zakresie sprawa byłaby już rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub w postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, uwzględniając stanowisko Sądu zawarte w ww. wyroku, po otrzymaniu prawomocnego orzeczenia oraz wezwaniu Skarżącej do uzupełnienia braków formalnych wniosku, w dniu 9 września 2014 r. wydał interpretację indywidualną nr IPPP3/443-134/13/14-7/S/SM.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że Spółce nie przysługuje oprocentowanie za nieterminowy zwrot akcyzy, dokonany w dniu 31 grudnia 2012 r. (na podstawie wydanych przez Naczelnika Urzędu Celnego w dniu 19 grudnia 2012 r. 10 decyzji dotyczących wniosków Spółki o zwrot akcyzy od dostaw dokonanych w październiku i listopadzie 2011 r.) - nie znajdzie tutaj zastosowania art. 78a ustawy Ordynacja podatkowa.

Stanowisko w w zakresie oprocentowania za nieterminowy zwrot akcyzy dokonany w dniu 31 grudnia 2012 r. (pyt. nr 1) oraz zastosowania art. 78a ustawy Ordynacja podatkowa (pyt. nr 2) uznano zatem za nieprawidłowe.

Jednocześnie uznał, że Spółce przysługuje oprocentowanie nieterminowego zwrotu akcyzy na podstawie wniosków złożonych za czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień 2011 r., który nie został dokonany do dnia wystąpienia z wnioskiem o interpretację (tj. 13 lutego 2013 r.), a co za tym idzie – nie został dokonany przed dniem 1 stycznia 2013 r.

Zgodnie z art. 78a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), jeżeli kwota dokonanego zwrotu podatku nie pokrywa kwoty nadpłaty wraz z jej oprocentowaniem, zwróconą kwotę zalicza się proporcjonalnie na poczet kwoty nadpłaty oraz kwoty jej oprocentowania w takim stosunku, w jakim w dniu zwrotu pozostaje kwota nadpłaty do kwoty oprocentowania.

Zatem w przypadku dokonania ww. zwrotu akcyzy bez przysługującego oprocentowania, będzie mieć zastosowanie ww. przepis.

Stanowisko w zakresie pytania nr 3 i 4 zostało uznane za prawidłowe.

W zakresie pytania nr 5 Dyrektor stwierdził natomiast, że analiza przepisów dokonana na tle przedstawionego opisu sprawy (z uwzględnieniem ww. zastrzeżenia dotyczącego § 2 ust. 2 rozporządzenia) prowadzi do wniosku, że w przypadku niedokonania zwrotu podatku akcyzowego w ww. terminie (30 dni), zwrot ten traktowany jest jako nadpłata i Spółce będzie przysługiwać oprocentowanie z tego tytułu, liczone od upływu tego terminu (tj. 30 dnia).

Wskazał przy tym, że dotyczy to wyłącznie sytuacji określonej w punkcie 3, tj. nieterminowego zwrotu akcyzy na podstawie wniosków złożonych za czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień 2011 r., który nie został dokonany do dnia wystąpienia z wnioskiem o interpretację. W sytuacji opisanej w punkcie 1-2 Spółce nie przysługuje oprocentowanie za nieterminowy zwrot akcyzy, dokonany w dniu 31 grudnia 2012 r. na podstawie decyzji Naczelnika Urzędu Celnego, a co za tym idzie kwestia liczenia terminu do wypłaty tych odsetek jest bezzasadna. Uznał zatem stanowisko w tym zakresie za nieprawidłowe.

Ww. interpretacja była przedmiotem skargi złożonej przez Spółkę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 20 listopada 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 3626/14 uwzględniał skargę i uchylił zaskarżoną interpretację.

W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie prawomocnym wyrokiem z dnia 12 marca 2014 r. sygn. akt V SA/Wa 2068/13 uchylił postanowienie z dnia 8 lipca 2013 r. nr IPPP3/443-134/13-4/SM w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o udzielenie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku akcyzowego. Sąd w ww. wyroku uchylił jedynie postanowienie wydane przez Ministra Finansów - organ upoważniony do wydawania interpretacji, którym był Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający jako organ II instancji.

Sąd w wyroku z dnia 12 marca 2014 r. nie wyeliminował z obrotu prawnego postanowienia z dnia 29 kwietnia 2013 r. nr IPPP3/443-134/13-2/SM o odmowie wszczęcia postępowania wydanego przez Ministra Finansów działającego jako organ I instancji.

Tym samym organ podatkowy rozpoznając ponownie sprawę po wyroku Sądu z dnia 12 marca 2014 r. w pierwszej kolejności winien był rozpatrzeć zażalenie Skarżącej z dnia 13 maja 2013 r. na postanowienie z dnia 29 kwietnia 2013 r. nr IPPP3/443-134/13-2/SM o odmowie wszczęcia postępowania, wydane przez Ministra Finansów działającego jako organ I instancji, a następnie w zależności od powziętego rozstrzygnięcia, kierując się wytycznymi Sądu zawartymi w prawomocnym wyroku o sygn. akt V SA/Wa 2068/13, albo utrzymać w mocy ww. postanowienie z dnia 29 kwietnia 2013 r., albo uchylić to postanowienie i następnie merytorycznie rozpatrzeć wniosek Skarżącej o wydanie interpretacji.

WSA stwierdził, że Minister Finansów wezwaniem z dnia 9 lipca 2014 r. wezwał Skarżącą do uzupełnienia braków we wniosku z dnia 13 lutego 2013 r. (co Strona uczyniła w dniu 28 lipca 2014 r.). Jednakże z akt sprawy oraz ze stanu faktycznego opisanego przez organ podatkowy w odpowiedzi na skargę nie wynika, iż wydane zostało postanowienie uchylające postanowienie z dnia 29 kwietnia 2013 r. o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie. W efekcie sprawa nie mogła zostać przekazana do ponownego rozpatrzenia, a tym samym przedwczesne było wezwanie z dnia 9 lipca 2014 r.

Sąd wskazał, że Minister Finansów doprowadził więc do sytuacji, w której w obrocie prawnym istnieją dwa równorzędne i wzajemnie wykluczające się akty administracyjne dotyczące tej samej sprawy: postanowienie z dnia 29 kwietnia 2013 r. nr IPPP3/443-134/13-2/SM o odmowie wszczęcia postępowania w przedmiocie wniosku Skarżącej z dnia 13 lutego 2013 r. oraz interpretacja indywidualna z dnia 9 września 2014 r. nr IPPP3/443-134/13/14-7/S/SM.

W tej sytuacji Sąd nie mógł badać merytorycznej zasadności zarzutów podniesionych w skardze, a odnoszących się do stanowiska zaprezentowanego w indywidualnej interpretacji z dnia 9 września 2014 r., gdyż jak wykazano wyżej interpretacja ta nie mogła zostać skutecznie wydana przez Ministra Finansów. Sąd nie ma też uprawnienia do merytorycznego badania prawidłowości stanowiska zaprezentowanego przez Skarżącą we wniosku o interpretację.

Zdaniem Sądu, uchylenie zaskarżonej interpretacji daje Ministrowi Finansów możliwości ponownego rozpatrzenia zażalenia Skarżącej na postanowienie z dnia 29 kwietnia 2013 r. nr IPPP3/443-134/13-2/SM o odmowie wszczęcia postępowania w przedmiocie wniosku Skarżącej z dnia 13 lutego 2013 r.

Od niniejszego wyroku Strona wniosła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 25 stycznia 2017 r. sygn. akt I GSK 268/16 ją oddalił.

Należy zauważyć, że prawomocnym wyrokiem z dnia 20 listopada 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 3626/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyeliminował z obrotu prawnego interpretację indywidualną nr IPPP3/443-134/13/14-7/S/SM z dnia 9 września 2014 r. Natomiast wyrokiem z dnia 12 marca 2014 r. sygn. akt V SA/Wa 2068/13 WSA w Warszawie uchylił wydane w II instancji postanowienie z dnia 8 lipca 2013 r. nr IPPP3/443-134/13-4/SM utrzymujące w mocy postanowienie. Tym samym w obrocie prawnym pozostało wydane w I instancji postanowienie nr IPPP3/443-134/13-2/SM z dnia 29 kwietnia 2013 r. o odmowie wszczęcia postępowania.

Tut. Organ został zatem zobligowany do ponownego rozpatrzenia złożonego w dniu 13 maja 2013 r. zażalenia, co uczynił wydając w dniu 5 maja 2017 r. (data doręczenia 11 maja 2017 r.) postanowienie nr IPPP3/4521-16/14-6/SM uchylające postanowienie z dnia 29 kwietnia 2013 r. nr IPPP3/443-134/13-2/SM w części odmowy wszczęcia postępowania w zakresie pytań nr 3, 4 i pytania nr 5 w zakresie określenia momentu, od którego należy liczyć odsetki od nieterminowego zwrotu akcyzy, o którym mowa w pytaniu 3; w pozostałej części utrzymujące zaskarżone postanowienie w mocy.

Ww. postanowienie stało się prawomocne w dniu 12 czerwca 2017 r.

Tym samym w zakresie pytań nr 1, 2 i pytania nr 5 w części określenia momentu, od którego należy liczyć odsetki od nieterminowego zwrotu akcyzy, o którym mowa w pytaniu 1, tut. Organ odmówił wszczęcia postępowania, w zakresie pytań nr 3, 4 i pytania nr 5 w zakresie określenia momentu, od którego należy liczyć odsetki od nieterminowego zwrotu akcyzy, o którym mowa w pytaniu 3, zasadnym stało się wydanie interpretacji indywidualnej.

Z uwagi na powyższe, w zakresie pytań nr 3 i 4 została wydana w dniu 30 czerwca 2017 r. interpretacja indywidualna nr IPPP3/4521-16/14-8/SM; w zakresie pytania nr 5 w zakresie określenia momentu, od którego należy liczyć odsetki od nieterminowego zwrotu akcyzy, o którym mowa w pytaniu 3, wystosowano w dniu 14 czerwca 2017 r. wezwanie do uzupełnienia wniosku i po wpływie odpowiedzi jest wydawana niniejsza interpretacja.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prawa austriackiego. Począwszy od sierpnia 2011 r. złożyła przed właściwym organem Naczelnikiem Urzędu Celnego - łącznie 36 wniosków o zwrot akcyzy zapłaconej z tytułu dostaw wewnątrzwspólnotowych na terytorium Austrii paliwa biodiesel z akcyzą zapłaconą w Polsce, w tym:

11 wniosków dotyczących dostaw dokonanych w czerwcu i lipcu 2011 r.,
7 wniosków dotyczących dostaw dokonanych w sierpniu 2011 r.,
8 wniosków dotyczących dostaw dokonanych we wrześniu 2011 r.,
7 wniosków dotyczących dostaw dokonanych w październiku 2011 r.,
3 wnioski dotyczące dostaw dokonanych w listopadzie 2011 r.

W okresie poprzedzającym wystąpienie z pierwszym wnioskiem o zwrot akcyzy Spółka zwróciła się do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie - działającego z upoważnienia Ministra Finansów - z wnioskiem o wydanie wiążącej interpretacji przepisów prawa podatkowego. We wniosku wskazała, iż planuje nabywać na terytorium Polski paliwo biodiesel z zapłaconą akcyzą, a następnie dokonywać dostaw wewnątrzwspólnotowych tego paliwa na terytorium Austrii. Jednocześnie Spółka wyjaśniła, iż będzie nabywać biopaliwo z zapłaconą akcyzą od podmiotu niebędącego podatnikiem akcyzy, jedynie zaś nabywającego ten wyrób od podatnika (będącego dlań spółką-matką). We wniosku Spółka opisała także szczegółowo, jakie dokumenty będzie składać właściwemu organowi w związku z wnioskami o zwrot akcyzy. W tak przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) wywodziła, iż będzie jej przysługiwało prawo do zwrotu akcyzy - wynikające bezpośrednio z przepisów prawa Unii Europejskiej.

Występując z opisanymi na wstępie wnioskami o zwrot akcyzy Spółka dysponowała dokumentami (dowodami) wymaganymi według przepisów ustawy o podatku akcyzowym i rozporządzeń wykonawczych i składała te dokumenty wraz z wnioskami. Zakres tej dokumentacji w pełni odpowiadał zakresowi wynikającemu z opisu stanu faktycznego w ww. wniosku o interpretację.

W odniesieniu do każdego wniosku o zwrot akcyzy organ podatkowy przedłużał podstawowy 30-dniowy termin na zwrot akcyzy – do 90 dni. W ocenie Strony przedłużenie terminu na zwrot nie znajdowało uzasadnienia w okolicznościach stanu faktycznego sprawy. Z uzasadnienia późniejszych decyzji odmownych wynikało, iż przedłużenie terminu wiązało się z czynnościami sprawdzającymi przeprowadzonymi u podmiotu, od którego Strona nabywała biopaliwo, a w efekcie tych czynności ustalono fakt od początku niesporny - iż podmiot ten nie był podatnikiem akcyzy. Przedłużenie terminu (tym bardziej zaś przedłużenie go do maksymalnych prawnie dopuszczalnych granic 90 dni) nie miało zatem uzasadnionych podstaw. Wnioskodawca ma świadomość, że niniejszy wniosek nie jest miejscem na ocenę zasadności przedłużenia przez organ terminu na zwrot akcyzy, niemniej jednak na potrzeby niniejszego wniosku jak również sformułowanych w dalszej części pytań przyjmuje, iż w stanie faktycznym nie istniały ku temu podstawy - ocenę tą czyniąc zatem elementem opisanego tu stanu faktycznego.

Po rozpoznaniu wymienionych na wstępie wniosków o zwrot akcyzy - co każdorazowo następowało nawet z przekroczeniem przedłużonego 90-dniowego terminu na zwrot - Naczelnik Urzędu Celnego odmówił Spółce zwrotu akcyzy. Zasadniczym powodem wydania decyzji odmownych był fakt, iż Spółka nabywała wyrób z zapłaconą akcyzą od podmiotu niebędącego podatnikiem, jedynie zaś podmiotem nabywającym wyrób od podatnika akcyzy. Organ powołując się na zamknięty charakter katalogu podmiotów zawartego w art. 82 ust. 1 AkcU wskazywał, iż Spółka nie jest legitymowana do występowania z wnioskami o zwrot akcyzy. Spółka wywodziła od początku, iż przepis powyższy zawęża krąg podmiotów uprawnionych do zwrotu akcyzy, w sposób sprzeczny z przepisami Dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (dalej „stara Dyrektywa horyzontalna”), jak również przepisami Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG (zwana dalej „nową Dyrektywą horyzontalną”). W ocenie Spółki jej uprawnienie do odzyskania zapłaconej w Polsce akcyzy należało wywodzić bezpośrednio z przepisów ww. Dyrektyw, w szczególności art. 36 ust. 1 i 6 nowej Dyrektywy horyzontalnej.

Po rozpoznaniu odwołań Spółki Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Celnego w zakresie dotyczącym wniosków o zwrot akcyzy za czerwiec-wrzesień 2011 r. (łącznie 26 decyzji), jako chronologicznie wcześniejszych. Decyzje te zostały następnie zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

W międzyczasie Spółka otrzymała interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów, uznającą jej stanowisko za nieprawidłowe. Organ interpretacyjny nie znalazł podstaw do zmiany interpretacji po rozpatrzeniu wezwania do usunięcia naruszenia prawa, wobec czego Spółka zaskarżyła tę interpretację do WSA w Warszawie.

Na skutek zmiany stanowiska organu odwoławczego (Dyrektora IC w Warszawie), która nastąpiła przed rozpatrzeniem przez ten organ odwołań Spółki w zakresie decyzji odmawiających zwrotu akcyzy za październik i listopad 2011 r. (łącznie 10 wniosków) doszło do uchylenia 10 decyzji Naczelnika Urzędu Celnego i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Wyrokiem z dnia 15 listopada 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 631/12 WSA w Warszawie, uwzględniając skargę Strony na interpretację Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, uchylił tę interpretację stwierdzając m.in. iż:

„z treści art. 33 ust. 6 nowej Dyrektywy horyzontalnej wynika, że ustawodawca krajowy miał obowiązek wprowadzić do krajowego systemu prawa przepisy, przyznające Skarżącej Spółce prawo do zwrotu podatku akcyzowego w stanie faktycznym, który wystąpił w niniejszej sprawie, skoro jednak krajowy ustawodawca obowiązku tego nie wykonał, to przedmiotowe uprawnienie należało w niniejszej sprawie wywieść wprost z powołanych przepisów wspólnotowych. W tym stanie rzeczy należało stwierdzić, że organ w zaskarżonej interpretacji indywidualnej dokonał błędnej interpretacji art. 33 ust. 6 nowej Dyrektywy horyzontalnej uznając za nieprawidłowe stanowisko Skarżącej w sprawie zwrotu podatku akcyzowego zapłaconego od towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Ponownie rozpoznając wniosek spółki, organ podatkowy dokona właściwej wykładni przepisów prawa”.

W dniu 19 grudnia 2012 r. Naczelnik Urzędu Celnego wydał 10 decyzji - dotyczących wniosków Strony o zwrot akcyzy od dostaw dokonanych w październiku i listopadzie 2011 r. - uznających kwoty akcyzy z tych wniosków do zwrotu na rachunek bankowy Spółki. Z uzasadnień wspomnianych decyzji wynika, iż (cytowany fragment występuje w uzasadnieniu każdej decyzji):

„w przedmiotowej sprawie spełnione zostały materialno-prawne przesłanki prawa do zwrotu akcyzy, wynikające w pierwszej kolejności z przepisów wspólnotowych, tj. uiszczenie podatków akcyzowych w Państwie Członkowskim, w którym wyroby dopuszczone zostały do konsumpcji, powyższe musi spowodować zwrot tych podatków w przypadku, kiedy wyroby nie są przeznaczone do konsumpcji w danym Państwie Członkowskim. W związku z powyższym, uwzględniając Dyrektywę Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającą dyrektywę 92/12/EWG, należy przyjąć, iż złożony wniosek oraz załączone dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, spełniają wymagania dotyczące zwrotu podatku akcyzowego określone w ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym oraz przepisach wykonawczych do tej ustawy”.

W dniu 31 grudnia 2012 r. na rachunek bankowy Spółki podany we wnioskach o zwrot akcyzy wpłynęła kwota zwrotu akcyzy zapłaconej przy dostawach wewnątrzwspólnotowych paliwa biodiesel z zapłaconą akcyzą w październiku i listopadzie 2011 r. Podstawą dokonanego zwrotu było 10 ww. decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 19 grudnia 2012 r. Zsumowanie uznanych do zwrotu kwot akcyzy wynikających z poszczególnych decyzji Naczelnika UC oraz zestawienie tej sumy z kwotą faktycznie dokonanego w dniu 31 grudnia 2012 r. zwrotu podatku prowadzi do wniosku, iż ta ostatnia nie obejmowała żadnego oprocentowania z tytułu nieterminowo dokonanego zwrotu akcyzy, jedynie zaś kwoty główne objęte poszczególnymi wnioskami Spółki.

Ponadto, w niedługim czasie na konto Spółki powinna wpłynąć pozostała kwota zwrotu akcyzy zapłaconej przy dostawach w czerwcu, lipcu, sierpniu i wrześniu 2011 r. Wskazać bowiem należy, iż 26 decyzjami wydanymi na przełomie grudnia 2012 r. i stycznia 2013 r. Dyrektor Izby Celnej uznał w całości wszystkie 26 skarg Spółki na ostateczne decyzje tego organu utrzymujące w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Celnego w przedmiocie odmowy zwrotu podatku akcyzowego. W efekcie uznania skarg sprawa będzie ponownie rozpoznawana przez Naczelnika Urzędu Celnego i w niedługim czasie powinny zapaść decyzje o identycznej treści jak decyzje z dnia 19 grudnia 2012 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (numeracja zgodna z przedstawioną w złożonym wniosku):

W razie pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1 lub 3 powyżej - od jakiego momentu należy naliczać odsetki od nieterminowego zwrotu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Odsetki, o których mowa powyższej (ad pytanie 1 lub 3), winny być naliczane w przedstawionym stanie faktycznym od momentu wpływu wniosku o zwrot akcyzy do organu podatkowego, względnie od dnia następującego po dniu, w którym upłynął 30-dniowy termin na zwrot akcyzy, ewentualnie termin przedłużony, o ile samo przedłużenie terminu, jak również okres, o jaki go przedłużono, miały uzasadnienie w realiach sprawy.

W ZAKRESIE PYTANIA 5:

W ocenie Strony odsetki, o których mowa w pytaniach 1 i 3, winny być naliczane w przedstawionym stanie faktycznym od momentu wpływu wniosku do organu podatkowego, względnie od dnia następującego po dniu, w którym upłynął 30-dniowy termin na zwrot akcyzy, ewentualnie termin przedłużony, o ile samo przedłużenie terminu, jak również okres, o jaki go przedłużono, miały uzasadnienie w realiach sprawy. W ocenie Wnioskodawcy samo skorzystanie organu podatkowego z możliwości przedłużenia terminu na zwrot akcyzy nie legalizuje przetrzymania tej akcyzy ponad termin 30-dniowy, jeżeli nastąpiło to bez uzasadnionych podstaw. Podobnie przedłużenie terminu do 90 dni w sytuacji, gdy do zweryfikowania zasadności zwrotu organ podatkowy nie potrzebował aż 60 dodatkowych dni, uzasadnia naliczanie odsetek od dnia następującego po dniu, w którym organ mógł rozpatrzyć wniosek o zwrot akcyzy bez zbędnej zwłoki.

Wskazać należy, iż zgodnie z § 2 ust. 1 i 2 RozpAkc właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję o wysokości uznanej kwoty zwrotu akcyzy oraz dokonuje zwrotu tej kwoty, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o zwrot akcyzy, i przedstawienia dokumentów, o których mowa w art. 82 ust. 3-4a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej „ustawą”. Jeżeli jednak zasadność zwrotu akcyzy wymaga dodatkowego sprawdzenia, zwrot następuje w terminie 90 dni.

Powyższe terminy mają niewątpliwie charakter terminów maksymalnych, których przekroczenie w żadnym wypadku nie może zostać uznane za uzasadnione, a przetrzymanie kwoty zwrotu ponad te terminy - za legalne. Jak zauważa WSA w Warszawie w wyroku z dnia 29 października 2010 r. III SA/Wa 2041/10:

„Oczywistym jest, iż zwrot akcyzy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, dokonany w terminie 30, a także w terminie 90 dni, o którym mowa w § 7 w związku z § 4 ust. 2 rozporządzenia o zwrocie akcyzy, nie podlega oprocentowaniu ponieważ nie występuje tu nienależność świadczenia, charakteryzująca nadpłatę oraz skutkująca koniecznością zapewnienia stosownej rekompensaty. Są to bowiem terminy wyznaczone organom podatkowym stosownymi przepisami prawa. Nie sposób zatem twierdzić, że w ramach czasowych wyznaczonych tymi przepisami organ dysponuje kwotą akcyzy bez podstawy prawnej. Normodawca zarówno w art. 77 ust. 3 upa., jak i w przepisach rozporządzenia o zwrocie akcyzy stwierdził, że zwrot akcyzy winien nastąpić w określonych terminach. Określenie terminów zwrotu akcyzy miało zaś na celu między innymi umożliwienie organowi podatkowemu weryfikacji wniosku o zwrot akcyzy oraz prawidłowe określenie kwot zwracanego podatku”. Zdaniem Sądu należy jednak odmiennie oceniać sytuacje, gdy pomimo że podatkowi przysługuje zwrot akcyzy i spełnione są wszystkie przesłanki dokonania tego zwrotu, organ podatkowy nie zwraca podatku w terminie 30 lub 90 dni.

Omawiane regulacje należy zatem w ocenie Strony odczytywać w ten sposób, iż organ podatkowy zobowiązany jest do zwrotu akcyzy w nie później niż w terminie 30 dni, w razie zaś przedłużenia terminu na zwrot do 90 dni - nie później niż w tym przedłużonym terminie. W kontekście powyższego należy jednocześnie zwrócić uwagę, iż uprawnienie organu do przedłużenia terminu na zwrot akcyzy uzależnione jest od spełnienia przesłanki określonej w § 2 ust. 2 RozpAkc - jaką jest konieczność dodatkowego sprawdzenia zasadności zwrotu. Omawiana instytucja służy zatem jedynie umożliwieniu organowi podatkowemu weryfikacji wniosku o zwrot, nie może natomiast stanowić usprawiedliwienia dla opieszałego działania organu podatkowego, jeśli z okoliczności sprawy wynika, iż sprawdzenie zasadności zwrotu nie wymagało przedłużenia terminu na zwrot o dodatkowe 60 dni. Prawodawca bowiem nakazał organowi podatkowemu dokonać zwrotu akcyzy w terminie nie dłuższym niż 90 dni, nie zaś pozwolił temu organowi przedłużać postępowanie do 90 dni niezależnie od okoliczności konkretnej sprawy.

W związku z powyższym należałoby uznać, iż odsetki, o których mowa w pytaniach 1 lub 3, winny być prima facie naliczane od dnia następującego po dniu, w którym upłynął 30-dniowy termin na zwrot akcyzy, ewentualnie termin przedłużony, o ile samo przedłużenie terminu, jak również okres, o jaki go przedłużono, miały uzasadnienie w realiach sprawy.

Należałoby jednak w pierwszej kolejności zauważyć, iż zwrot akcyzy dokonany został w przedstawionym stanie faktycznym (jak również będzie dokonany w opisanym zdarzeniu przyszłym - w zakresie wniosków za czerwiec-wrzesień 2011 r.) bezpośrednio na podstawie przepisów nowej Dyrektywy horyzontalnej (por. m.in. cytowane w opisie stanu faktycznego fragmenty uzasadnienia decyzji Naczelnika UC czy wyroku III SA/Wa 631/12). Zauważyć jednocześnie należy, iż omówione wyżej - podstawowy i przedłużony - terminy na zwrot akcyzy określone zostały w rozporządzeniu wykonawczym do ustawy o podatku akcyzowym. To z kolei rozporządzenie wydał Minister Finansów w oparciu o delegację z art. 82 ust. 7 AkcU. Zgodnie z powołanym przepisem, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy dokonywania zwrotu akcyzy, o którym mowa w ust. 1, 2 i 2e, minimalną kwotę zwrotu oraz wzór wniosku o zwrot akcyzy, uwzględniając:

konieczność zapewnienia informacji dotyczących ilości dostarczanych wewnątrzwspólnotowo lub eksportowanych wyrobów akcyzowych;
konieczność prawidłowego określenia kwot zwracanej akcyzy;
ekonomiczną opłacalność dokonania zwrotu akcyzy.

Powyższy przepis expressis verbis upoważniał Ministra Finansów do określenia w drodze rozporządzenia terminów (więc również, jak się wydaje, zasad ich przedłużania) dokonywania zwrotu akcyzy, o którym mowa w art. 82 ust. 1, 2 i 2e AkcU. Tymczasem w sprawie niniejszej zwrot akcyzy nie został dokonany w oparciu o żaden z powyższych przepisów. Istota sporu sprowadzała się bowiem do stwierdzenia, iż przepis art. 82 ust. 1 AkcU (tym bardziej ust. 2 i 2e) nie mógł mieć do Strony zastosowania, bowiem nabywała ona wyrób z zapłaconą akcyzą od podmiotu niebędącego podatnikiem akcyzy. Z tego samego powodu przepis ten uznany został (m. in. przez Naczelnika UC, ale także przez WSA w Warszawie w powołanym wyżej wyroku III SA/Wa 631/12) za niezgodny z przepisami nowej Dyrektywy horyzontalnej i te ostatnie przepisy - w szczególności art. 33 ust. 1 i 6 - stanowiły (i będą stanowiły) podstawę dokonanego w przedstawionym stanie faktycznym (i zdarzeniu przyszłym) zwrotu akcyzy.

Co za tym idzie - brzmienie powołanej wyżej delegacji ustawowej zdaje się wykluczać możliwość zastosowania w niniejszej sprawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych, skoro podstawą dokonania zwrotu akcyzy nie był w tym przypadku ani art. 82 ust. 1 AkcU, ani tym bardziej ust. 2 czy 2e powyższego przepisu.

Powyższe prowadzi zatem do wniosku, iż kwestie dotyczące trybu i terminu zwrotu podatku akcyzowego w stanie faktycznym opisanym na wstępie nie są obecnie uregulowane w żadnym przepisie obowiązującego prawa. Wobec tego termin początkowy naliczania oprocentowania w zakresie objętym pytaniem 1 lub 3 niniejszego wniosku należałoby ustalić per analogiam zgodnie z art. 77 § 1 pkt 2 w związku z art. 78 § 3 ust. 3 lit. b OrPodU, tj. począwszy od daty wniosku o zwrot, ponieważ decyzja o zwrocie nie została wydana w tej sprawie w terminie dwóch miesięcy od daty wniosku, podobnie jak nie zostanie ona wydana w tym terminie w odniesieniu do wniosków o zwrot akcyzy za czerwiec-wrzesień 2011 r. (przede wszystkim należy przypomnieć, iż pierwotne decyzje Naczelnika Urzędu Celnego nie były decyzjami stwierdzającymi wysokość przysługującego zwrotu, jedynie zaś decyzjami odmawiającymi zwrotu, a i tak decyzje te wydawane były każdorazowo po upływie 2 miesięcy od daty złożenia wniosku przez Stronę).

Podobne stanowisko zajął WSA w Krakowie w prawomocnym wyroku z dnia 21 lutego 2008 r. sygn. I SA/Kr 313/07, dotyczącym analogicznej problematyki nieterminowego zwrotu podatku od czynności cywilnoprawnych. Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie reguluje bowiem w ogóle kwestii związanych z terminem na dokonanie takiego zwrotu (zob. także powołany wcześniej prawomocny wyrok WSA w Gliwicach z dnia 22 września 2009 r. sygn. I SA/Gl 243/09).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 5 uznać należy za prawidłowe.

W uzupełnieniu z dnia 21 czerwca 2017 r. Wnioskodawca w zakresie pytania nr 5 w części określenia momentu, od którego należy liczyć odsetki od nieterminowego zwrotu akcyzy, o którym mowa w pytaniu 3 jednoznacznie określił własne stanowisko w ten sposób, że odsetki za nieterminowy, tj. dokonany z naruszeniem § 2 ust. 1, względnie ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 sierpnia 2010 r. w sprawie zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych (dalej: rozporządzenie w sprawie zwrotu akcyzy), zwrot akcyzy należy naliczać po upływie 30 dni od dnia złożenia wniosku o zwrot akcyzy.

Zestawienie § 2 ust. 1 oraz ust. 2 rozporządzenia w sprawie zwrotu akcyzy pozwala postawić niekontrowersyjną tezę, że zasadą jest zwrot akcyzy w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o zwrot akcyzy, zaś wyjątkiem jest zwrot akcyzy w terminie 90 dni od dnia złożenia wniosku o zwrot akcyzy.

W ocenie strony, jedynie zwrot akcyzy w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o zwrot akcyzy nie jest traktowany jako nadpłata (por. art. 82 ust. 6a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.). Zasadne wydaje się twierdzenie, że § 2 ust. 2 rozporządzenia w sprawie zwrotu akcyzy należy postrzegać jako gwarancję zwrotu kwoty akcyzy w terminie maksymalnie 90 dni od dnia złożenia wniosku o zwrot akcyzy, jednak po upływie 30 dni od dnia złożenia wniosku o zwrot akcyzy mimo wszystko jest on traktowany jako nadpłata. Innymi słowy § 2 ust. 2 rozporządzenia w sprawie zwrotu akcyzy jest „jedynie” gwarancją terminowego zwrotu akcyzy, natomiast nie ma wpływu na traktowanie go po upływie 30 dni od dnia złożenia wniosku o zwrot akcyzy jako nadpłaty.

Prawidłowości tego stanowiska strona upatruje w przyjętym rozwiązaniu polegającym na traktowaniu terminu, o którym mowa w § 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwrotu akcyzy jako zasady, natomiast terminu, o którym mowa w § 2 ust. 2 rozporządzenia w sprawie zwrotu akcyzy jako wyjątku, z którego jednak wierzyciel publiczny nie może czerpać korzyści polegających na nietraktowaniu zwrotu akcyzy naruszającego mimo wszystko zasadę, o której mowa w § 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwrotu akcyzy jako nadpłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego z uwagi na rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 listopada 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 3626/15 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 5 w części dotyczącej momentu, od którego należy naliczać odsetki od nieterminowego zwrotu akcyzy, o którym mowa w pytaniu 3 - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r., Nr 108, poz. 626, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, przysługuje zwrot akcyzy:

podatnikowi, który dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej tych wyrobów akcyzowych, albo
podmiotowi, który nabył te wyroby akcyzowe od podatnika i dokonał ich dostawy wewnątrzwspólnotowej

- na pisemny wniosek złożony do właściwego naczelnika urzędu celnego wraz z dokumentami potwierdzającymi zapłatę akcyzy na terytorium kraju.

W myśl art. 82 ust. 3 ustawy, podatnik lub podmiot, o których mowa w ust. 1, występujący z wnioskiem o zwrot akcyzy są obowiązani po dokonaniu dostawy wewnątrzwspólnotowej przedłożyć właściwemu naczelnikowi urzędu celnego:

dokumenty towarzyszące przemieszczaniu wyrobów akcyzowych;
potwierdzenie otrzymania wyrobów akcyzowych przez odbiorcę z państwa członkowskiego Unii Europejskiej na uproszczonym dokumencie towarzyszącym lub na kopii dokumentu handlowego, o którym mowa w art. 77 ust. 2, lub na dokumencie, o którym mowa w art. 47 ust. 5;
dokument potwierdzający zapłatę akcyzy lub złożenie deklaracji w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub złożenie zabezpieczenia albo dokument potwierdzający, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana.

Zgodnie z art. 82 ust. 6 ustawy, właściwy naczelnik urzędu celnego dokonuje weryfikacji wniosku o zwrot akcyzy w oparciu o dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 3-4a.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prawa austriackiego. Począwszy od sierpnia 2011 r. złożyła przed właściwym organem - naczelnikiem urzędu celnego - łącznie 36 wniosków o zwrot akcyzy zapłaconej z tytułu dostaw wewnątrzwspólnotowych na terytorium Austrii paliwa biodiesel z akcyzą zapłaconą w Polsce, w tym:

11 wniosków dotyczących dostaw dokonanych w czerwcu i lipcu 2011 r.,
7 wniosków dotyczących dostaw dokonanych w sierpniu 2011 r.,
8 wniosków dotyczących dostaw dokonanych we wrześniu 2011 r.,
7 wniosków dotyczących dostaw dokonanych w październiku 2011 r.,
3 wnioski dotyczące dostaw dokonanych w listopadzie 2011 r.

W odniesieniu do każdego wniosku o zwrot akcyzy organ podatkowy przedłużał podstawowy 30-dniowy termin na zwrot akcyzy – do 90 dni. W ocenie Strony przedłużenie terminu na zwrot nie znajdowało uzasadnienia w okolicznościach stanu faktycznego sprawy. Z uzasadnienia późniejszych decyzji odmownych wynikało, iż przedłużenie terminu wiązało się z czynnościami sprawdzającymi przeprowadzonymi u podmiotu, od którego Strona nabywała biopaliwo, a w efekcie tych czynności ustalono fakt od początku niesporny - iż podmiot ten nie był podatnikiem akcyzy. Przedłużenie terminu (tym bardziej zaś przedłużenie go do maksymalnych prawnie dopuszczalnych granic 90 dni) nie miało zatem uzasadnionych podstaw. Na potrzeby niniejszego wniosku jak również sformułowanych w dalszej części pytań przyjmuje, iż w stanie faktycznym nie istniały ku temu podstawy - ocenę tą czyniąc zatem elementem opisanego tu stanu faktycznego.

Wątpliwości Spółki dotyczą m.in. określenia momentu, od którego należy liczyć odsetki od nieterminowego zwrotu akcyzy, o którym mowa w pytaniu 3 (tj. zwrotu akcyzy na podstawie wniosków złożonych za czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień 2011 r., który nie został dokonany do dnia wystąpienia z wnioskiem o interpretację (tj. 13 lutego 2013 r.), a co za tym idzie – nie został dokonany przed dniem 1 stycznia 2013 r.).

W tym zakresie zauważyć należy, że w myśl art. 82 ust. 6a ustawy (obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.), w przypadku niedokonania przez właściwego naczelnika urzędu celnego zwrotu akcyzy, o którym mowa w ust. 1, 2 i 2e, w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7, zwrot ten traktuje się jako nadpłatę podatku podlegającą oprocentowaniu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Natomiast zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 sierpnia 2010 r. w sprawie zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych (Dz. U. Nr 157, poz. 1053) (wydanym na podstawie upoważnienia wynikającego z art. 82 ust. 7 ustawy), właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję o wysokości uznanej kwoty zwrotu akcyzy z tytułu: dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, eksportu wyrobów akcyzowych oraz gdy w wyniku stwierdzenia powstania nieprawidłowości akcyza zostanie pobrana na terytorium kraju, a przed upływem 3 lat od daty nabycia wyrobów akcyzowych przez odbiorcę zostanie ustalone, że nieprawidłowość powstała na terytorium państwa członkowskiego i akcyza zostanie tam pobrana, oraz dokonuje zwrotu tej kwoty, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o zwrot akcyzy, i przedstawienia dokumentów, o których mowa w art. 82 ust. 3-4a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej „ustawą”.

Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia, jeżeli zasadność zwrotu akcyzy wymaga dodatkowego sprawdzenia, zwrot następuje w terminie 90 dni.

Jak podkreśla Spółka w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego „W odniesieniu do każdego wniosku o zwrot akcyzy organ podatkowy przedłużał podstawowy 30-dniowy termin na zwrot akcyzy – do 90 dni. W ocenie Strony przedłużenie terminu na zwrot nie znajdowało uzasadnienia w okolicznościach stanu faktycznego sprawy. Z uzasadnienia późniejszych decyzji odmownych wynikało, iż przedłużenie terminu wiązało się z czynnościami sprawdzającymi przeprowadzonymi u podmiotu, od którego Strona nabywała biopaliwo, a w efekcie tych czynności ustalono fakt od początku niesporny - iż podmiot ten nie był podatnikiem akcyzy. Przedłużenie terminu (tym bardziej zaś przedłużenie go do maksymalnych prawnie dopuszczalnych granic 90 dni) nie miało zatem uzasadnionych podstaw. Wnioskodawca ma świadomość, że niniejszy wniosek nie jest miejscem na ocenę zasadności przedłużenia przez organ terminu na zwrot akcyzy, niemniej jednak na potrzeby niniejszego wniosku jak również sformułowanych w dalszej części pytań przyjmuje, iż w stanie faktycznym nie istniały ku temu podstawy - ocenę tą czyniąc zatem elementem opisanego tu stanu faktycznego.”

Z uwagi zatem na powyższe zastrzeżenie, tut. Organ przyjął jako element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, że zasadność zwrotu akcyzy nie wymagała dodatkowego sprawdzenia (§ 2 ust. 2 rozporządzenia mówiący o zwrocie w terminie 90 dni nie ma zastosowania).

Analiza ww. przepisów dokonana na tle przedstawionego opisu sprawy (z uwzględnieniem ww. zastrzeżenia dotyczącego § 2 ust. 2 rozporządzenia) prowadzi zatem do wniosku, że w przypadku niedokonania zwrotu podatku akcyzowego w ww. terminie (30 dni), zwrot ten traktowany jest jako nadpłata i Spółce będzie przysługiwać oprocentowanie z tego tytułu, liczone od upływu tego terminu (tj. 30 dnia).

Zatem w przypadku nieterminowego zwrotu akcyzy na podstawie wniosków złożonych za czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień 2011 r., który nie został dokonany do dnia wystąpienia z wnioskiem o interpretację, Spółce przysługuje oprocentowanie z tego tytułu liczone po upływie 30 dni od dnia złożenia wniosku o zwrot akcyzy.

Stanowisko w zakresie pytania nr 5 w części określenia momentu, od którego należy liczyć odsetki od nieterminowego zwrotu akcyzy, o którym mowa w pytaniu 3, jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji, tj. 9 września 2014 r.

Niniejsza interpretacja jest wyłącznie rozstrzygnięciem w zakresie pytania nr 5 w części określenia momentu, od którego należy liczyć odsetki od nieterminowego zwrotu akcyzy, o którym mowa w pytaniu 3. W zakresie pytań nr 3 i 4 została wydana w dniu 30 czerwca 2017 r. interpretacja indywidualna nr IPPP3/4521-16/14-8/SM uznająca stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Natomiast w zakresie pytań nr 1, 2 i pytania nr 5 w części określenia momentu, od którego należy liczyć odsetki od nieterminowego zwrotu akcyzy, o którym mowa w pytaniu 1, wydane zostało postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin