INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2011 r. (data wpływu 4 listopada 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 stycznia 2012 r. (data wpływu 25 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia faktury korygującej oraz korekty podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia faktury korygującej oraz korekty podatku VAT. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 stycznia 2012 r. (data wpływu 25 stycznia 2012 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – „A” Sp. z o.o. jest firmą powołaną przez Urząd Miasta do świadczenia usług komunikacji miejskiej. W związku z integracją publicznego transportu zbiorowego na obszarze aglomeracji x Miasto zawarło porozumienie międzygminne z Miastem w zakresie lokalnego transportu zbiorowego. Jako organizatora lokalnego transportu zbiorowego z ramienia Miasta powołano jednostkę budżetową Zarząd Transportu Miejskiego (dalej nazywany ZTM), natomiast realizację usług w zakresie lokalnego transportu miejskiego powierzono Zainteresowanemu (dalej nazywany Operatorem).

W dniu 30 września 2011 r. zawarto umowę między Miastem Poznań w imieniu którego działa ZTM, a Wnioskodawcą o świadczenie usług publicznych, tj. Umowę wykonawczą dotyczącą realizacji zadania własnego Miasta w zakresie lokalnego transportu zbiorowego (komunikacji miejskiej).

W oparciu o zapisy umowy Operator wykonuje zadania powierzone przez ZTM za które otrzymuje stosowne wynagrodzenie liczone jako iloczyn wykonanej pracy przewozowej (wozokilometrów) i ceny jednostkowej netto za jeden wozokilometr. Rozliczenie wynagrodzenia za świadczone usługi przewozowe następuje w cyklach miesięcznych, na podstawie faktur VAT, wystawianych przez Operatora. Roczne wynagrodzenie Operatora za świadczone usługi przewozowe, będące sumą wynagrodzeń miesięcznych, ujmowane jest w rachunku ustalenia należnej Operatorowi rekompensaty. Wysokość rekompensaty nie może przekraczać kwoty niezbędnej do pokrycia całości kosztów związanych z wykonywaniem usług użyteczności publicznej określonej w ww. umowie.

Weryfikacja wysokości rekompensaty będzie przeprowadzona przez Audytora ds. Rekompensaty powołanego przez ZTM.

W przypadku, gdy z raportu Audytora ds. Rekompensaty wynikać będzie, że wynagrodzenie otrzymane przez Operatora nie było wystarczające dla pokrycia kosztów i ZTM uzna roszczenie jako zasadne, zapłaci Operatorowi kwotę niedoboru na podstawie wystawionej przez Operatora faktury korygującej.

Sytuację odwrotną tzn. otrzymane wynagrodzenie przez Operatora przewyższało poniesione koszty, opisano w § 10 ust. 7 umowy, który brzmi:

„W przypadku, gdy z raportu Audytora ds. Rekompensaty wynikać będzie, że wynagrodzenie otrzymane przez Operatora w ciągu roku kalendarzowego było zbyt wysokie dla pokrycia wszystkich kosztów realizacji zobowiązań Operatora z niniejszej Umowy oraz zapewnienia Operatorowi rozsądnego zysku, Operator zapłaci ZTM różnicę na podstawie faktury korygującej wystawionej przez ZTM. Faktura korygująca z 60-dniowym terminem płatności powinna zostać wystawiona w terminie 14 dni od dnia przedłożenia Operatorowi raportu Audytora ds. Rekompensaty. Wynagrodzenie Operatora za świadczone usługi przewozowe, będące sumą wynagrodzeń miesięcznych, ujmowane jest w rachunku ustalenia należnej rekompensaty”.

Umowa została zawarta na czas określony od dnia 1 października 2011 r. do dnia 30 września 2015 r.

W par. 8 nazwanym „Zasady wynagradzania za wykonane usługi przewozowe” w ust. 19 wpisano: „Strony oświadczają, że są podatnikami podatku VAT i posiadają następujące numery identyfikacji podatkowej (NIP):

• ZTM: „a”
• Operator: „b”
  
  

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany poinformował, że zarówno on jak i Zarząd Transportu Miejskiego są zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT, co zostało zapisane w umowie wykonawczej, regulującej wzajemne relacje między stronami. Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że:

1. umowa nie zawiera zapisu o upoważnieniu nabywcy usług do wystawienia faktur (będą one zawsze wystawiane przez Wnioskodawcę), oraz faktur korygujących w jego imieniu i na jego rachunek. Podpisując umowę i zawarty tam § 10 pkt 7, można tylko domyślnie przyjąć, że obie strony podpisem tym wyraziły zgodę na to, że nabywca usługi wystawi korektę ujemną w imieniu Zainteresowanego,
2. umowa nie zawiera zapisu o poinformowaniu nabywcy o wykreśleniu Wnioskodawcy z listy czynnych podatników VAT,
3. umowa nie zawiera zapisu, że faktury wystawione przez Zainteresowanego i korekty ujemne wystawione przez ZTM będą wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami, co nie znaczy że nie będą wystawione zgodnie z przepisami,
4. umowa nie zawiera zapisu o przedstawieniu oryginału i kopii faktury korygującej do akceptacji w formie podpisu. Stosując się do ogólnych przepisów w zakresie wystawiania faktur korygujących i konieczności ich potwierdzenia przez obie strony transakcji, bez wątpienia będą one podpisane,
5. umowa nie zawiera zapisu o poinformowaniu Wnioskodawcy przez ZTM o wykreśleniu go z listy czynnych podatników VAT,
6. jedynym upoważnieniem jest zapis § 10 pkt 7 umowy, który informuje o wystawianiu faktur korygujących ujemnych przez ZTM, a Zainteresowany podpisem pod umową to akceptuje. Umowa zawarta jest do 30 września 2015 r.,
7. nabywca nigdy nie będzie wystawiał faktur, jedynie faktury korygujące minusowe, w okresie obowiązywania umowy.

Wnioskodawca poinformował również, zgodnie z otrzymaną informacją z ZTM, że umowa nie została przedłożona naczelnikowi urzędu skarbowego.

Faktury wystawiane będą zawsze przez Zainteresowanego. Sam fakt, że wystawione przez ZTM korekty będą zawierały informację, że wystawione zostały w imieniu i na rachunek Wnioskodawcy można jedynie potraktować domyślnie, gdyż takiego obowiązku nie nakłada § 10 pkt 7, a innej umowy nie ma.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy firma ZTM jako podmiot nie wystawiający faktury pierwotnej może wystawiać w imieniu i na rachunek Wnioskodawcy fakturę korygującą...
2. Czy zapis § 10 ust. 7 umowy jest wystarczający do uznania wystawionej faktury korygującej przez ZTM jako wystawionej zgodnie z przepisami prawa i pozwalającej na dokonanie stosownych korekt podatku VAT, tj. w przypadku Zainteresowanego do umniejszenia podatku należnego...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma prawnych przeciwwskazań, żeby przy zachowaniu pewnych wzajemnych ustaleń powierzyć wystawienie faktury korygującej (ujemnej) firmie ZTM, aczkolwiek zapis § 10 ust. 7 umowy o świadczenie usług publicznych jest niewystarczający do uznania wystawionej korekty za zgodnej z przepisami prawa, a co za tym idzie nie uprawnia Zainteresowanego do umniejszenia wynikającego z korekty, podatku należnego.

Przepis § 6 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. uprawnia nabywcę usługi (ZTM) do wystawienia faktury stwierdzającej świadczenie usługi, oznaczonej jako „FAKTURA VAT”. Przepisy co do zasady nie określają jednoznacznie konieczności wystawienia korekty przez podmiot wystawiający fakturę pierwotną, a w ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia dają możliwość wystawienia faktur, faktur korygujących i duplikatów nabywcy usługi. W związku z powyższym przy zachowaniu postanowień ujętych w § 6 istnieje możliwość za obustronnym porozumieniem przejęcia poszczególnych etapów wystawiania faktur zarówno przez świadczącego usługę jak i nabywcę tej usługi.

Wnioskodawca uważa jednak, że podpisana umowa regulująca wzajemne relacje między ZTM i Operatorem nie spełnia wymogów par. 6 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Finansów. Realizacja zawartego w § 10 ust. 7 umowy uprawnienia ZTM do wystawienia korekty ujemnej do faktury pierwotnej, wymaga podpisania dodatkowej umowy zawierającej postanowienia § 6 ust. 2.

Zapis umowy nie został rozszerzony o informację, że ZTM wystawi korektę w imieniu i na rachunek Operatora. Występuje tutaj tylko forma domyślna. W umowie nie ujęto informacji o wzajemnym poinformowaniu się o wykreśleniu z rejestru jako podatnika VAT, nie ujęto informacji iż podatnik dokonujący nabycia usługi będzie wystawiał korekty zgodnie z obowiązującymi przepisami, lub kto otrzymuje oryginał a kto kopię korekty. Sam fakt, że podatnik będzie się do tego stosował, zdaniem Zainteresowanego, nie jest wystarczający, gdyż rozporządzenie nakłada nie tylko obowiązek sporządzenia umowy, ale odnosi się do jej treści.

Nie zachowano również postanowień § 6 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia, gdyż umowa została podpisana na ponad 4 lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Na mocy § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Obowiązujące regulacje rozporządzenia przewidują również szczególną formę wystawiania faktur jaką jest możliwość wystawiania faktur dokumentujących dostawę towarów lub świadczenie usług przez nabywcę tych towarów i usług, w imieniu dostawcy lub świadczącego usługi. Aby jednak nabywca był upoważniony do wystawiania faktur musi spełnić wskazane powołanymi poniżej przepisami warunki. Niespełnienie lub nienależyte spełnienie warunków do wystawiania faktur przez nabywcę skutkuje z mocy powołanego przepisu brakiem uprawnień dla nabywcy. Powyższe ma zastosowanie również w przypadku niezachowania wymaganej przepisami treści umowy, stanowiącej podstawę dla wystawiania faktur przez nabywcę w imieniu dostawcy (usługodawcy).

I tak, zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia, nabywcy towarów i usług od podatnika, o którym mowa w § 4 ust. 1, mogą wystawiać faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług oznaczone jako "FAKTURA VAT", w tym również faktury, o których mowa w § 10, jeżeli nabywca towarów lub usług:

1. jest podatnikiem zarejestrowanym, jako podatnik VAT czynny;
2. ma zawartą z dokonującym dostawy towarów lub świadczącym usługi umowę odpowiadającą warunkom wymienionym w ust. 2, upoważniającą do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów – w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy;
3. w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy, o której mowa w pkt 2, dostarczy właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemną informację o zawarciu takiej umowy, zawierającą w szczególności:
1. dane dotyczące dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, z którym zawarł tę umowę,
2. datę zawarcia umowy,
3. okres obowiązywania umowy.

W myśl § 6 ust. 2 ww. rozporządzenia, umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać:

1. postanowienia, że podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi:
1. upoważnia nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów, w jego imieniu i na jego rachunek,
2. poinformuje nabywcę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa;
2. postanowienia, że podatnik dokonujący nabycia towarów lub usług:
1. będzie wystawiał faktury, faktury korygujące i duplikaty zgodnie z obowiązującymi przepisami,
2. będzie przedstawiał drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu, zwanej dalej „akceptacją”, z tym że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury ma tak być określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi; kopia faktury pozostaje u dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi,
3. poinformuje drugą stronę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa;
3. określenie terminu jej obowiązywania, z tym że termin ten nie może być dłuższy niż 2 lata;
4. określenie towarów lub usług, w odniesieniu do których nabywca będzie wystawiał faktury w imieniu i na rzecz dokonującego dostawy lub usługodawcy w okresie obowiązywania umowy.
   
   

W myśl § 6 ust. 3 rozporządzenia, faktura wystawiana na zasadach określonych w ust. 1 i 2 powinna dodatkowo zawierać informację, kto był wystawcą faktury i że wystawił ją w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca.

Należy uznać, że faktyczne wykonywanie umowy o samofakturowaniu nie musi obejmować wszystkich dokumentów wymienionych w § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, tj. wystawiania faktur i faktur korygujących jak również duplikatów faktur, lecz może się odnosić wyłącznie do określonej grupy tych dokumentów. Zatem dopuszczalne jest podpisanie umowy dotyczącej samofakturowania, która upoważnia nabywcę do wystawiania jedynie faktur albo faktur korygujących, bądź duplikatów faktur.

Powyższe przepisy określają jakie warunki muszą być spełnione, aby nabywca mógł wystawiać faktury, faktury korygujące lub duplikaty faktur w imieniu dostawcy (usługodawcy). Jednym z nich jest zawarcie umowy upoważniającej nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy. Umowa ta powinna zawierać zapisy (musi odpowiadać warunkom), o których mowa w § 6 ust. 2 cyt. rozporządzenia.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca (Operator) wskazał m.in., że:

1. umowa nie zawiera zapisu o upoważnieniu nabywcy usług do wystawienia faktur (będą one zawsze wystawiane przez Wnioskodawcę), oraz faktur korygujących w jego imieniu i na jego rachunek. Podpisując umowę i zawarty tam § 10 pkt 7, Operator może tylko domyślnie przyjąć, że obie strony podpisem tym wyraziły zgodę na to, że nabywca usługi wystawi korektę ujemną w imieniu Zainteresowanego,
2. umowa nie zawiera zapisu o poinformowaniu nabywcy o wykreśleniu Wnioskodawcy z listy czynnych podatników VAT,
3. umowa nie zawiera zapisu, że faktury wystawione przez Zainteresowanego i korekty ujemne wystawione przez ZTM będą wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami, co nie znaczy że nie będą wystawione zgodnie z przepisami,
4. umowa nie zawiera zapisu o przedstawieniu oryginału i kopii faktury korygującej do akceptacji w formie podpisu. Stosując się do ogólnych przepisów w zakresie wystawiania faktur korygujących i konieczności ich potwierdzenia przez obie strony transakcji, bez wątpienia będą one podpisane,
5. umowa nie zawiera zapisu o poinformowaniu Wnioskodawcy przez ZTM o wykreśleniu go z listy czynnych podatników VAT,
6. jedynym upoważnieniem jest zapis § 10 pkt 7 umowy, który informuje o wystawianiu faktur korygujących ujemnych przez ZTM, a Zainteresowany podpisem pod umową to akceptuje. Umowa zawarta jest do 30 września 2015 r.,
7. nabywca nigdy nie będzie wystawiał faktur, jedynie faktury korygujące minusowe, w okresie obowiązywania umowy (tj. od 1 października 2011 r. do 30 września 2015 r., a więc w okresie 4 lat).

Z powyższego opisu wynika zatem, że nie zostały spełnione warunki niezbędne do uznania umowy zawartej między Wnioskodawcą i kontrahentem za umowę upoważniającą nabywcę do wystawiania faktur korygujących „ujemnych” w imieniu i na rachunek usługodawcy, zgodnie z przepisami § 6 ust. 1 i 2 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r.

Ponadto, należy podkreślić, że nie został spełniony jeszcze jeden podstawowy warunek umożliwiający rozliczenia między kontrahentami w sposób wskazany we wniosku. Mianowicie umowa (informacja o niej) nie została przedłożona naczelnikowi urzędu skarbowego przez nabywcę usług.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że kontrahent Wnioskodawcy nie może wystawiać w imieniu i na rachunek Zainteresowanego faktur korygujących, gdyż umowa zawarta pomiędzy stronami nie spełnia warunków, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Tym samym zapisy umowy zawartej między Wnioskodawcą a jego kontrahentem są niewystarczające do uznania faktury korygującej wystawionej przez kontrahenta Zainteresowanego jako wystawionej zgodnie z przepisami prawa. W konsekwencji tak wystawione faktury korygujące nie dają podstaw do dokonania korekt podatku VAT – umniejszenia podatku należnego przez Wnioskodawcę.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Zainteresowanego, jest natomiast związany opisem sprawy przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wprost wynika z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.