2017.07.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.70.2017.2.EW
z 14 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2017 r. (data wpływu 3 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 maja 2017 r. (data wpływu 30 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania nieodpłatnego wydania pendrive’ów uczestnikom w ramach odpłatnych konferencji naukowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania nieodpłatnego wydania pendrive’ów uczestnikom w ramach odpłatnych konferencji naukowych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 maja 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Uczelnia), jest uczelnią publiczną działającą na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1842, ze zm.; dalej: ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym).

Podstawowymi zadaniami Uczelni według art. 13 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym są:

kształcenie studentów w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy oraz umiejętności niezbędnych w pracy zawodowej;
wychowywanie studentów w poczuciu odpowiedzialności za państwo polskie, za umacnianie zasad demokracji i poszanowanie praw człowieka;
prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych, świadczenie usług badawczych oraz transfer technologii do gospodarki;
kształcenie i promowanie kadr naukowych;
upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych;
prowadzenie studiów podyplomowych, kursów i szkoleń w celu kształcenia nowych umiejętności niezbędnych na rynku pracy w systemie uczenia się przez całe życie;
stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów;
działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych;
stwarzanie osobom niepełnosprawnym warunków do pełnego udziału w:
1. procesie kształcenia,
2. badaniach naukowych.

Uczelnia zamierza organizować różne projekty oraz konferencje naukowe. W ramach niektórych z przyszłych projektów i konferencji zamierza przekazywać jego uczestnikom nieodpłatnie nośniki danych, tj. pendrive’y z różnymi materiałami dydaktycznymi związanymi z danym projektem naukowym czy konferencją.

Uczestnictwo w projekcie naukowym jest dla uczestników bezpłatne, natomiast w przypadku konferencji naukowych uiszczają oni opłatę z tego tytułu.

W związku z tak przedstawionym zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą obowiązku ewidencji na kasie rejestrującej opisanej czynności nieodpłatnego przekazania uczestnikom projektu nośników danych, tj. pendrive’ów z materiałami dydaktycznymi związanymi z danym projektem naukowym.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 22 maja 2017 r. w odpowiedzi na pytanie tut. Organu o treści:

„Czy pendrive’y stanowią ((prezent o małej wartości)) w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zgodnie z którym:
Przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:
1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt a, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł?” – wskazał, że jeśli jednostkowa cena nabycia pendrive’a przekracza 10 zł, zaś nie przekracza 100 zł, to Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji osób obdarowanych. Wobec tego, w ocenie Wnioskodawcy przedmiotowe pendrive’y – jeśli nabywane są poniżej 10 zł stanowią prezent o małej wartości, zaś jeśli cena nabycia przekracza 10 zł nie stanowią prezentów o małej wartości w rozumieniu ustawy o VAT.
„Czy przy nabyciu pendrive’ów przysługiwało Wnioskodawcy w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?” – wskazał, że nie przysługiwało mu prawo do obniżenia w całości lub w części podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia pendrive’ów. W przypadku jeśli zakup pendrive’ów będzie na cele związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy (odpowiedź na pytanie 3 myślnik 3) to będzie przysługiwało częściowe prawo do odliczenia podatku VAT.
„Czy nieodpłatne przekazanie pendrive’ów, których cena nabycia pojedynczego pendrive’a nie przekracza 10 zł następować będzie na cele związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy?” – wskazał, że przekazanie pendrive’ów następować będzie na cele:
- pozostające poza zakresem ustawy o VAT (działalność dydaktyczna, badawczo -rozwojowa; konferencje naukowe nieodpłatne);
- zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT oraz par. 3 ust. 1 pkt 13 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (konferencje naukowe odpłatne);
- pozostające jednocześnie w związku z działalnością opodatkowaną VAT (23% – sponsoring/usługi reklamowe), zwolnioną z VAT (konferencja odpłatna) i działalnością poza zakresem ustawy o VAT.
„Czy wcześniej powstał wobec Wnioskodawcy obowiązek ewidencjonowania obrotu ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych?” wskazał, że dotychczas nie powstał wobec niego obowiązek ewidencjonowania obrotu ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych – Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z obowiązku fiskalizacji na podstawie par. 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, tj. jako podatnikowi, który dokonuje dostawy towarów lub świadczą usługi zwolnione z obowiązku ewidencjonowania, wymienione w części I załącznika do rozporządzenia, ponieważ udział obrotu z tytułu czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wymienionych w części I załącznika do rozporządzenia, w całkowitym obrocie podatnika realizowanym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, był w poprzednim roku podatkowym wyższy niż 80%.
„Kto jest uczestnikiem projektu naukowego oraz konferencji naukowej? Czy są to osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej i rolnicy ryczałtowi czy też podmioty prowadzące działalność gospodarczą? Należy wskazać odrębnie do projektu naukowego i konferencji naukowej” – wskazał, że w przypadku Projektu naukowego – odpowiedź na to pytanie zależy od aktualnie realizowanego projektu, przy czym mogą to być: dzieci niebędące uczniami, uczniowie szkół podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych; studenci Wnioskodawcy; studenci innych uczelni; doktoranci Wnioskodawcy, doktoranci innych uczelni; nauczyciele akademiccy Wnioskodawcy i innych uczelni, a także podmioty sektora prywatnego – spółki, pracownicy spółek, agencje pracy, jednoosobowe działalności gospodarcze i inne formy biznesowe (jeśli projekt przewiduje współpracę z sektorem prywatnym lub jeśli beneficjentami efektu projektu maja być podmioty sektora prywatnego. Konferencja naukowa – Wnioskodawca wyjaśnia, że mogą: studenci Wnioskodawcy; studenci innych uczelni; doktoranci Wnioskodawcy; doktoranci innych uczelni; nauczyciele akademiccy Wnioskodawcy i innych uczelni; środowisko sektora prywatnego, w tym darczyńcy lub sponsorzy, osoby z zewnątrz prowadzące działalność gospodarczą lub nieprowadzące takiej działalności – w zależności kto zechce wziąć udział w konferencji.
„W związku z jaką usługą realizowaną w ramach projektu naukowego przekazywane będą pendrive’y? – należy opisać na czym projekt naukowy polega i czy w ramach tego projektu realizowane są jakieś usługi, którym towarzyszy wydanie pendrive’ów” – wskazał, że w większości przypadków nie realizuje dodatkowych usług, lecz w związku z realizacją projektów naukowych gromadzone są dane merytoryczne, które podlegają przekazaniu uczestnikom projektu (prezentacje multimedialne, filmy, zdjęcia, pliki tekstowe i tabele), a jeśli projekt objęty został dofinansowaniem ze źródeł zewnętrznych, np. z UE. funduszy wojewódzkich, itp. wtedy dodatkowo na pendrive’ach zapisywane są informacje dotyczące pochodzenia środków. Wnioskodawca przekazuje pendrive’y nieodpłatnie i nie świadczy usług innych niż realizacja celów dydaktycznych, badawczo- rozwojowych i statutowych uczelni.
Jeśli projekt jednak przewiduje partnerstwo publiczno-prywatne lub jeśli Wnioskodawca otrzymuje środki pieniężne w zamian za usługę reklamową dla podmiotów sektora prywatnego – wtedy w materiałach przekazywanych na pendrive’ach mogą znajdować się materiały reklamowe sponsorów lub partnerów projektu. Wtedy może mieć to związek z opodatkowaną usługą reklamową VAT 23%.
„Jakie treści informacyjno-reklamowo-promocyjne zamieszczane są na przekazywanych – szczególnie w ramach realizowanego projektu naukowego – pendrive’ach?” – wskazał, że w związku z realizacją projektów naukowych gromadzone są dane merytoryczne, które podlegają przekazaniu uczestnikom projektu (prezentacje multimedialne, filmy, zdjęcia, pliki tekstowe i tabele), a jeśli projekt objęty został dofinansowaniem ze źródeł zewnętrznych, np. z UE, funduszy wojewódzkich itp. wtedy dodatkowo na pendrive’ach zapisywane są informacje dotyczące pochodzenia środków.
Wnioskodawca przekazuje pendrive’y nieodpłatnie i nie świadczy usług innych niż realizacja celów dydaktycznych, badawczo-rozwojowych i statutowych uczelni.
Jeśli projekt jednak przewiduje partnerstwo publiczno-prywatne lub jeśli Wnioskodawca otrzymuje środki pieniężne w zamian za usługę reklamową dla podmiotów sektora prywatnego – wtedy w materiałach przekazywanych na pendrive’ach mogą znajdować się materiały reklamowe sponsorów lub partnerów projektu.
Z kolei zaś przy konferencjach reklama sponsora niekoniecznie musi być zapisana na pendrive’ach (znajduje się natomiast na banerach przy miejscu konferencji), a na pendrive’ach zapisywane są same materiały dydaktyczne/konferencyjne.
„W jakim związku pozostaje czynność nieodpłatnego przekazana treści zamieszczonych na pendrive’ach z działalnością Wnioskodawcy? Należy wskazać odrębnie do projektu naukowego i konferencji naukowej” – wskazał, że: projekt naukowy – działalność poza zakresem ustawy o VAT; nieodpłatna działalność statutowa. Konferencje naukowe – działalność poza zakresem ustawy o VAT – gdy konferencje są nieodpłatne; działalność zwolniona – gdy konferencje są odpłatne. Jeśli występują usługi reklamowe – dotyczą także działalności opodatkowanej VAT.
„Jaka jest/będzie klasyfikacja statystyczna czynności będącej przedmiotem wniosku, tj. usługi w ramach projektów naukowych i konferencji naukowej, według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.). Należy wskazać odrębnie do projektu naukowego i konferencji naukowej (…)” – wskazał, że w orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że zakwalifikowanie produktu, towaru lub usługi do konkretnego grupowania PKWiU może być przedmiotem indywidualnej interpretacji, wydawanej w trybie art. 14b par. 3 ordynacji podatkowej (wyrok WSA w Krakowie z dnia 24 lutego 2017 r., I SA/Kr 71/17). Sąd wyjaśnił, że klasyfikacje statystyczne są elementem normy prawnej określającej sposób opodatkowania. Podlegają więc procesowi wykładni dokonywanej przez organy podatkowe.
Niezależnie jednak od powyższego, Wnioskodawca wskazuje, że realizacja projektów naukowych nie wypełnia norm ustawy o VAT, przez co nie ma do niej zastosowania art. 5a tego aktu prawnego.
Organizacja konferencji naukowych:
85.42.12.3 Usługi szkół wyższych w zakresie studiów pierwszego stopnia i jednolitych studiów magisterskich. z wyłączeniem usług szkół wyższych on-line.
85.42.14 Usługi szkół wyższych w zakresie studiów drugiego stopnia, z wyłączeniem usług szkół wyższych on-line.
85.42.14.0 Usługi szkół wyższych w zakresie studiów drugiego stopnia, z wyłączeniem usług szkół wyższych on-line.
85.42.16 Usługi szkół wyższych w zakresie studiów trzeciego stopnia (studia doktoranckie), z wyłączeniem usług szkół wyższych on-line.
85.42.16.0 Usługi szkół wyższych w zakresie studiów trzeciego stopnia (studia doktoranckie), z wyłączeniem usług szkół wyższych on-line.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca zobligowany będzie czynność nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom, w ramach konferencji naukowej, ewidencjonować na kasie rejestrującej, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie będzie on zobligowany czynność nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom, w ramach konferencji naukowej, ewidencjonować na kasie rejestrującej, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na względzie argumentację przedstawioną w pytaniu nr 1, Wnioskodawca uważa, iż sytuacja, a co za tym idzie również argumentacja będzie tożsama, jak w pytaniu nr 1.

Jak Wnioskodawca podkreślał już w pytaniu nr 1 przedmiotem dostawy w przypadku konferencji naukowych również nie będą pendrive’y. Służyć będą one jedynie do przekazania uczestnikom nagranego z konferencji materiału. Natomiast przedmiotem działalności, w tym przypadku będą usługi organizacji konferencji naukowej, a nie zbywanie nagranych nośników danych. W ramach konferencji naukowych usługa kształcenia ma zasadniczy udział, zatem organizacja takich konferencji przez Uczelnie jest zwolniona z VAT na podstawie obowiązujących przepisów.

W tej sytuacji również przekazywane przez Uczelnię pendrive’y będą służyły jedynie w celu dostarczenia do uczestników zrealizowanej usługi z możliwością późniejszego odtwarzania sobie i przypominania pozyskanej w czasie konferencji wiedzy. Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy czynność nie rodzi obowiązku ewidencji za pomocą kasy fiskalnej, ponieważ przedmiotem działalności nie jest sam nagrany nośnik danych, tylko organizacja konferencji.

Zatem przekazanie nośnika danych nie będzie miało charakteru konsumpcyjnego, bowiem u otrzymującego je odbiorcy nie powoduje to żadnego przysporzenia majątkowego, a jedynie pełni rolę przekazania informacji o odbywającej się konferencji.

Dlatego też Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w tym przypadku, tj. w ramach konferencji naukowych, również nie jest on zobligowany czynność nieodpłatnego przekazywania pendrive’ów uczestnikom, ewidencjonować na kasie rejestrującej, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, ewidencjonowaniu przy użyciu kasy rejestrującej podlega sprzedaż.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do art. 111 ust. 1a ustawy, do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Pojęcie sprzedaży zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Mając na uwadze powyższą definicję, za pomocą kasy rejestrującej powinna być ewidencjonowana dostawa towarów oraz świadczenie usług.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2016 r., poz. 2177), zwane dalej rozporządzeniem.

Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 rozporządzenia.

Powyższe przepisy wskazują na trzy rodzaje zwolnień z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących: zwolnienia dla określonych grup podatników (zwolnienia podmiotowe), zwolnienia dla konkretnych czynności (zwolnienia przedmiotowe) oraz zwolnienia podmiotowo-przedmiotowe.

I tak, stosownie do zapisu § 3 ust. 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r.:

podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł;
podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2016 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł;
podatników, którzy dokonują dostawy towarów lub świadczą usługi zwolnione z obowiązku ewidencjonowania, wymienione w części I załącznika do rozporządzenia, w przypadku gdy udział obrotu z tytułu czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wymienionych w części I załącznika do rozporządzenia, w całkowitym obrocie podatnika realizowanym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, zwany dalej „udziałem procentowym obrotu”, był w poprzednim roku podatkowym wyższy niż 80%;
podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2016 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika udział procentowy obrotu:
1. za okres pierwszych sześciu miesięcy wykonywania tych czynności,
2. za okres do końca roku, w przypadku gdy okres wykonywania tych czynności w roku podatkowym jest krótszy niż sześć miesięcy
– będzie wyższy niż 80%;
jednostki samorządu terytorialnego w zakresie czynności wykonywanych przez ich jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. poz. 1454 i 1948):
1. które na dzień 31 grudnia 2016 r. korzystały ze zwolnienia, o którym mowa w art. 8 ust. 2 tej ustawy, albo
2. jeżeli ich jednostki organizacyjne na dzień 31 grudnia 2016 r. korzystały ze zwolnienia z takiego obowiązku.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20 000 zł.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20 000 zł (§ 5 ust. 2 rozporządzenia).

W myśl § 5 ust. 3 rozporządzenia, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 3, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od końca półrocza danego roku podatkowego, w którym podatnik korzysta z tego zwolnienia, jeżeli w okresie tego półrocza udział procentowy obrotu był równy 80% albo niższy niż 80%, z zastrzeżeniem ust. 4.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 3, którzy na skutek utraty zwolnienia byliby obowiązani do rozpoczęcia ewidencjonowania przy zastosowaniu więcej niż 5000 kas, zwolnienie to traci moc po upływie roku, licząc od końca półrocza danego roku podatkowego, w którym podatnik korzysta z tego zwolnienia, jeżeli w okresie tego półrocza udział procentowy obrotu był równy 80% albo niższy niż 80% (§ 5 ust. 4 rozporządzenia).

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 4 lit. a, u których udział procentowy obrotu w okresie pierwszych sześciu miesięcy jest równy 80% albo niższy niż 80%, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym upłynął ten okres (§ 5 ust. 5 rozporządzenia).

Stosownie do § 5 ust. 6 rozporządzenia, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 4 lit. b, u których udział procentowy obrotu jest za okres do końca roku podatkowego równy 80% albo niższy niż 80%, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy od zakończenia tego roku podatkowego.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2, zwolnienie to traci moc z chwilą wykonania czynności, o której mowa w § 4 (§ 5 ust. 7 rozporządzenia).

W przypadku gdy przepisy ust. 1-7 przewidują różne terminy utraty mocy zwolnień, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2, zwolnienia te tracą moc w terminie najwcześniejszym (§ 5 ust. 8 rozporządzenia).

Ponadto, na mocy § 2 ust. 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Jednocześnie wskazać należy, że w § 4 rozporządzenia wymienione zostały niektóre czynności wyłączające możliwość korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 2 i § 3.

W szczególności na podstawie § 4 ust. 1 pkt 1 lit. l rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Z opisu sprawy wynika, że Uczelnia zamierza organizować konferencje naukowe. W ramach niektórych z przyszłych konferencji zamierza przekazywać jego uczestnikom nieodpłatnie nośniki danych, tj. pendrive’y z różnymi materiałami dydaktycznymi związanymi z daną konferencją.

Uczestnicy w przypadku konferencji naukowych uiszczają opłatę.

Nośniki danych Uczelnia będzie nabywać odpłatnie (na podstawie faktury VAT). Finansowane będą one z własnych środków w całości bądź z dofinansowaniem pochodzącym ze środków Unii Europejskiej. W przypadku finansowania zakupów z własnych środków, przekazywane pendrive’y nie będą zawierały logo Uczelni. W przypadku zakupów dofinansowanych, przekazywane pendrive’y zostaną oznakowane. Przy nabyciu pendrive’ów nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia w całości lub w części podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia pendrive’ów.

Uczestnikami Konferencji naukowej mogą być: studenci Wnioskodawcy; studenci innych uczelni; doktoranci Wnioskodawcy; doktoranci innych uczelni; nauczyciele akademiccy Wnioskodawcy i innych uczelni; środowisko sektora prywatnego, w tym darczyńcy lub sponsorzy, osoby z zewnątrz prowadzące działalność gospodarczą lub nieprowadzące takiej działalności – w zależności kto zechce wziąć udział w konferencji.

Przy konferencjach na pendrive’ach zapisywane są same materiały dydaktyczne/konferencyjne.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy będzie on zobligowany czynność nieodpłatnego przekazania pendrive’ów uczestnikom, w ramach konferencji naukowej, ewidencjonować przy zastosowaniu kasy rejestrującej zgodnie z art. 111 ustawy.

Na mocy art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Zauważyć należy, że od dnia 1 stycznia 2016 r. ww. rozporządzenie zostało uchylone na podstawie § 4 rozporządzania Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Poz. 1676). Jednakże zgodnie z § 3 rozporządzania Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r., do celów:

opodatkowania podatkiem od towarów i usług,
opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz karty podatkowej

– do dnia 31 grudnia 2017 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ww. ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Z powołanych wcześniej przepisów dotyczących zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika, że – w kwestii prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – ustawodawca przewidział zwolnienia podmiotowe (§ 3 rozporządzenia), jak i przedmiotowe (§ 2 rozporządzenia) z tego obowiązku. Należy jednak zauważyć, że wykonywanie przez podatnika czynności wymienionych w § 4 rozporządzenia wyklucza możliwość zastosowania przez niego zwolnień określonych w § 2 i 3 rozporządzenia. Zatem bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Zatem, dla potrzeb niniejszej sprawy w przypadku nieodpłatnego przekazania pendrive’ów w ramach odpłatnych konferencji naukowych, poddając analizie kwestie tzw. świadczeń złożonych należy zauważyć, że zarówno w polskich przepisach, jak i przepisach wspólnotowych brak jest bezpośredniej podstawy prawnej, która wprost pozwalałaby na wyodrębnienie świadczeń złożonych i traktowanie ich jako takich na gruncie przepisów o podatku VAT. Kwestie te analizowane były przez polskie i wspólnotowe sądy i orzecznictwo w tym zakresie jest jednolite. Problem świadczeń złożonych został przeanalizowany przez TSUE m.in. w toku sprawy C-349/96 pomiędzy Card Protection Plan Ltd a Commissioners of Customs and Excise, dotyczącej klasyfikacji podatkowej odrębnie płatnej usługi polegającej na ubezpieczeniu nabywców kart kredytowych od skutków utraty karty. W powyższym orzeczeniu, TSUE uznał, że w celu ustalenia, dla celów VAT, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy wziąć pod uwagę treść przepisu art. 2 (1) VI Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne oraz fakt, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu podatku VAT. Pojedyncze świadczenie ma miejsce wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Argumentację podobną do przedstawionej w powyższym wyroku, TSUE zastosował również w wyroku w sprawie C-41/04 między Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV a Staatssecretaris van Financien. Analizowana sprawa dotyczyła opodatkowania dostawy programu informatycznego wraz z licencją na to oprogramowanie oraz jego instalacją i przystosowaniem do systemu informatycznego nabywcy oraz przeprowadzeniem szkolenia dla pracowników. TSUE stwierdził, że art. 2 (1) VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa świadczenia lub więcej, lub czynności dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej.

Podobnie w sprawie Aktiebolaget NN a Skatteverket (C-111/05) Trybunał uznał, że z art. 2 (1) VI Dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną oraz, że transakcja złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT. Należy w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej transakcji celem określenia, czy podatnik zapewnia klientowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy jedno świadczenie. Jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz klienta są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

O świadczeniu złożonym można zatem mówić, jeśli istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Muszą one stanowić jedną nierozerwalną całość.

Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje treść stosunku cywilnoprawnego łączącego strony. Zatem w przypadku usług o charakterze złożonym decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności winna odbywać się przy tym w oderwaniu od treści umowy łączącej strony, a jedynie w oparciu o to, czy dokonywane przez podatnika czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Sama wola stron umowy, tzn. określenie w jej treści, że celem transakcji nie jest nabycie usługi kompleksowej, lecz poszczególnych wyodrębnionych świadczeń, nie decyduje o zakresie opodatkowania podatkiem VAT.

Zatem analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego na tle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że, wynikające z przepisu § 4 pkt 1 lit. l) ww. rozporządzenia wyłączenie ze zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej nie znajdzie zastosowania w stosunku do nieodpłatnego wydania pendrive’ów w ramach odpłatnych konferencji naukowych. Bowiem – jak wynika z tego przepisu – zwolnień od obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się wyłącznie przy dostawie towarów wymienionych w § 4 pkt 1, a nie przy świadczeniu usług.

Analizując powyższe przepisy wskazać należy, że nieodpłatne wydanie pendrive’ów w ramach odpłatnych konferencji naukowych nie będzie stanowiło dostawy towarów. Ww. nieodpłatne wydanie pendrive’ów będzie ściśle związane ze świadczeniem usługi konferencji naukowej. W konsekwencji, nieodpłatne wydanie pendrive’ów wraz z usługą konferencji naukowej stanowić będzie jedną usługę kompleksową, tj. usługę odpłatnych konferencji naukowych.

Z opisu sprawy wynika, że w przypadku konferencji naukowych, uczestnicy uiszczają opłatę. Zainteresowany dla organizacji konferencji naukowych wskazał następujące PKWiU:

85.42.12.3 Usługi szkół wyższych w zakresie studiów pierwszego stopnia i jednolitych studiów magisterskich, z wyłączeniem usług szkół wyższych on-line.
85.42.14 Usługi szkół wyższych w zakresie studiów drugiego stopnia, z wyłączeniem usług szkół wyższych on-line.
85.42.14.0 Usługi szkół wyższych w zakresie studiów drugiego stopnia, z wyłączeniem usług szkół wyższych on-line.
85.42.16 Usługi szkół wyższych w zakresie studiów trzeciego stopnia (studia doktoranckie), z wyłączeniem usług szkół wyższych on-line.
85.42.16.0 Usługi szkół wyższych w zakresie studiów trzeciego stopnia (studia doktoranckie), z wyłączeniem usług szkół wyższych on-line.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń.

Jak już wcześniej wskazano na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W załączniku do rozporządzenia, stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wskazano w poz. 31 – sklasyfikowane według symbolu PKWiU ex 85 – usługi w zakresie edukacji – z wyłączeniem:

usług w zakresie pozaszkolnych form edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych (PKWiU 85.51.10.0),
usług świadczonych przez szkoły tańca i instruktorów tańca (PKWiU 85.52.11.0),
usług świadczonych przez szkoły nauki jazdy (PKWiU 85.53.11).

Z objaśnień pod załącznikami wynika, że przedrostek ex – dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o PKWiU ex – rozumie się przez to zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczy przedmiotu działalności.

Stwierdzić zatem należy, że czynności sklasyfikowane w PKWiU ex 85 – usługi w zakresie edukacji – z wyłączeniem tych, które zostały sklasyfikowane w grupie PKWiU 85.51.10.0, PKWiU 85.52.11.0 oraz PKWiU 85.53.11 – korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie § 2 ust. 1 w związku z poz. 31 załącznika do rozporządzenia.

Po uwzględnieniu powołanych powyżej regulacji prawnych oraz opisu analizowanej sprawy stwierdzić należy, że w odniesieniu do przedmiotowych czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę, będzie on mógł zrezygnować z ewidencjonowania tych czynności przy zastosowaniu kas rejestrujących, bowiem na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w powiązaniu z poz. 31 załącznika do tego rozporządzenia, odpłatna usługa konferencji w ramach której będą wydawane pendrive’y będzie korzystała ze zwolnienia przedmiotowego.

Tym samym, stwierdzić należy, że czynności sklasyfikowane (jak wskazał Wnioskodawca) pod symbolem PKWiU ex 85.42.12.3, 85.42.14, 85.42.14.0, 85.42.16 oraz 85.42.16.0, w skład których – zgodnie z rozstrzygnięciem, że nieodpłatne wydanie pendrive’ów stanowi element usługi kompleksowej (usługi konferencji naukowej) – wchodzi czynność nieodpłatnego przekazania pendrive’ów – będą korzystały ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w związku z poz. 31 do tego rozporządzenia.

A zatem, ze względu na to, iż uzasadnienie tut. Organu różni się od stanowiska Wnioskodawcy, w tym zakresie stanowisko Zainteresowanego uznane zostało za nieprawidłowe.

W pozostałym zakresie wniosku dotyczącym obowiązku ewidencjonowania nieodpłatnego wydania pendrive’ów uczestnikom w ramach projektu naukowego w dniu 14 lipca 2017 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie nr 0112-KDIL2-2.4012.239.2017.1.EW.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany opisanym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym opisanym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin