Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.223.2017.2.KB
z 11 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla świadczonych usług transportu towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla świadczonych usług transportu towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca świadczy usługi transportu towarów. Jest on czynnym podatnikiem VAT oraz VAT-UE. Wnioskodawca posiada siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce.

Wnioskodawca dokonał usługi transportu na rzecz firmy polskiej, posiadającej siedzibę w Polsce, jest ona czynnym podatnikiem VAT.

Na podstawie otrzymanego zlecenia, Wnioskodawca wykonał usługę transportu ze Szwajcarii do Polski. Transport różnił się od innych tym, że został wieziony na tzw. karnecie ATA.

Jest to dokument czasowej odprawy celnej, wystawiany przez Krajową Izbę Gospodarczą, który umożliwia odprawę celną towarów wywożonych tymczasowo (np. targi, warsztaty). Użytkownik karnetu nie musi wypełniać deklaracji celnych, ani też dokumentu celnego SAD lub PZC. Użytkownikiem karnetu był właściciel towaru.

Po zakończeniu usługi, została wystawiona faktura ze stawką 23% – w związku z brakiem dokumentu, o którym mowa w ustawie o VAT art. 83 ust. 5 pkt 2, czyli „dokumentu potwierdzonego przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów”.

Wnioskodawca nadmienia, że jest w posiadaniu dokumentu, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1, czyli dokumentu CMR.

Odbiorca usługi sprzeciwił się. Stąd wątpliwość Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wystawiając fakturę w tej sytuacji (transport towarów importowanych), Wnioskodawca może zastosować stawkę 0% z powodu braku możliwości uzyskania dokumentu potwierdzonego przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów (np. PZC, SAD)?

Wnioskodawca nadmienia, że do zastosowania stawki 0% przy imporcie towarów wg art. 83 ust. 5 wymagane są 2 dokumenty: – list przewozowy lub dokument spedytorski – który Wnioskodawca posiada oraz – dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów – którego Wnioskodawca nie ma możliwości zdobyć (co potwierdził na infolinii celnej).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami ustawy o VAT możliwe jest zastosowanie stawki 0% dla usług, o których mowa w art. 83 ust. 3 pkt b (przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz towarów: z miejsca wyjazdu poza terytorium Unii, do miejsca przyjazdu na terytorium kraju). Warunkiem koniecznym jest uzyskanie dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 i 2 (– list przewozowy lub dokument spedytorski – który Wnioskodawca posiada oraz – dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów – którego Wnioskodawca nie ma możliwości zdobyć (co potwierdził na infolinii celnej).

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadając tylko dokument CMR, zastosowanie stawki 0% byłoby słuszne, pomimo braku posiadania dokumentu, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2, z uwagi na fakt, że nie jest możliwe jego uzyskanie.

Uzyskanie dokumentu z art. 83 ust. 5 pkt 2 („oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów”), nie jest możliwe dlatego, że towar jechał korzystając z karnetu ATA – w takiej sytuacji agencja celna nie ma obowiązku wystawienia dokumentów PZC, czy SAD lub innych, spełniających wymogi wyżej wymienionego artykułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju – stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Z kolei terytorium państwa trzeciego to – zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy – terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Natomiast przez import towarów – w myśl art. 2 pkt 7 ustawy – rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto ustawodawca przewidział obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień. Należy przy tym mieć na względzie, że zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienia od podatku – jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania – możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz na warunkach w niej wskazanych.

Jak stanowi przepis art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy – stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się – w myśl art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy – przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej,
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju.
   
   

Na podstawie art. 83 ust. 5 ustawy – dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

1. towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;
2. towarów importowanych – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celno-skarbowy, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów;
3. towarów przez eksportera – dowód wywozu towarów;
4. osób – międzynarodowy bilet lotniczy, promowy, okrętowy lub kolejowy, wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera.
   
   

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonał usługi transportu towarów na rzecz firmy polskiej, posiadającej siedzibę Polsce. Na podstawie otrzymanego zlecenia, Wnioskodawca wykonał usługę transportu ze Szwajcarii do Polski. Transport różnił się od innych tym, że został wieziony na tzw. karnecie ATA. Jest to dokument czasowej odprawy celnej, wystawiany przez Krajową Izbę Gospodarczą, który umożliwia odprawę celną towarów wywożonych tymczasowo (np. targi, warsztaty). Użytkownik karnetu nie musi wypełniać deklaracji celnych, ani też dokumentu celnego SAD lub PZC. Użytkownikiem karnetu był właściciel towaru. Po zakończeniu usługi, została wystawiona faktura ze stawką 23% – w związku z brakiem dokumentu, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy. Wnioskodawca jest w posiadaniu dokumentu, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, czyli dokumentu CMR.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia, czy wystawiając fakturę dokumentującą usługę transport towarów importowanych, może on zastosować stawkę podatku w wysokości 0% w związku z brakiem możliwości uzyskania dokumentu potwierdzonego przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów (np. PZC, SAD).

W przedstawionej sprawie Wnioskodawca świadczył na rzecz polskiej firmy usługę transportu towarów ze Szwajcarii do Polski, czyli przewoził towar z miejsca wyjazdu poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu na terytorium kraju. Spełnione zostały zatem przesłanki, aby uznać wykonaną usługę za transport międzynarodowy, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. b ustawy.

Z przytoczonego powyżej przepisu art. 83 ust. 5 ustawy jednoznacznie wynika, że prawo podatnika do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT nie jest nieograniczone. Aby zastosować dla usług transportu międzynarodowego stawkę podatku w wysokości 0% konieczne jest bowiem dopełnienie określonych warunków w zakresie dokumentowania tych usług. Podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne, potwierdzające wykonanie i charakter usługi, tj. faktyczne świadczenie usługi transportu międzynarodowego. Jak wynika z art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, prawo do zastosowania dla usług międzynarodowego transportu towarów stawki podatku 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że w wyniku przewozu towaru z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Istotą przywołanego przepisu jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem transportu rzeczywiście przekroczyły granicę z państwem trzecim.

Ponadto, w przypadku towarów importowanych prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT ma wyłącznie podmiot, który posiada oprócz dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, dokument potwierdzony przez urząd celno-skarbowy, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. Stawka 0% może mieć zastosowanie jedynie do tej wartości usługi transportowej, która została wliczona do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów, co powinno mieć odzwierciedlenie w dokumencie celnym. Jeżeli więc – w przypadku przewozu towarów importowanych – podatnik nie posiada dokumentu, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy, ma obowiązek opodatkować usługę transportu międzynarodowego według stawki podstawowej w wysokości 23%.

W świetle powyższych uwag należy stwierdzić, że polskiemu podatnikowi świadczącemu usługę transportu towarów na rzecz innego polskiego podatnika z terytorium państwa trzeciego na terytorium Polski, przysługuje prawo do zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0% pod warunkiem, że posiada on dokumenty wymienione w cyt. art. 83 ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy. Tym samym, dla zastosowania stawki 0% dla usługi międzynarodowego transportu towarów importowanych, niezbędne jest wliczenie przedmiotowej usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu oraz posiadanie stosownych dokumentów, z których wynika ten fakt.

W przedmiotowej sprawie, w związku ze świadczeniem opisanej usługi transportu towarów (uznanej za usługę transportu międzynarodowego), Wnioskodawca jest w posiadaniu dokumentu, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, czyli dokumentu CMR. Jak wskazał Wnioskodawca, nie posiada on dokumentu potwierdzonego przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów (np. PZC, SAD), ponieważ towar został wieziony na tzw. karnecie ATA, a użytkownik karnetu (właściciel towaru) nie musi wypełniać deklaracji celnych, ani też dokumentu celnego SAD lub PZC.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że posiadany przez Wnioskodawcę dokument związany z wykonaną przez niego usługą transportu towarów, tj. dokument CMR, nie stanowi dla Wnioskodawcy wystarczającej podstawy do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, wynikającej z art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, gdyż warunkiem niezbędnym do zastosowania obniżonej stawki 0% do świadczonej usługi transportu towarów importowanych jest posiadanie dokumentu potwierdzonego przez urząd celny-skarbowy, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. W niniejszej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca, warunek ten nie został spełniony. W konsekwencji, w związku z brakiem posiadania dokumentu, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy, przedmiotowa usługa podlega opodatkowaniu według stawki podstawowej w wysokości 23%.

Należy przy tym podkreślić, że w niniejszej sprawie bez znaczenia jest fakt, że Wnioskodawca nie ma możliwości uzyskania dokumentu, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy, ponieważ jak już wyżej wskazano, zastosowanie obniżonej stawki podatku dla danej czynności możliwe jest tylko w przypadku, gdy są spełnione warunki wynikające z przepisów ustawy, tj. dla usług transportu międzynarodowego posiadanie stosownej dokumentacji.

Reasumując, wystawiając fakturę w związku ze świadczenie usługi transportu towarów importowanych, Wnioskodawca nie może zastosować stawki podatku w wysokości 0% z powodu braku posiadania dokumentu potwierdzonego przez urząd celno-skarbowy, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.