Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.435.2017.1.AJ
z 16 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2017 r. (data wpływu 11 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją operacji pn.: „XXX” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją operacji pn.: „XXX”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 28 września 2016 r. Gmina zawarła z Samorządem …. umowę o przyznaniu pomocy. Powyższa umowa określiła prawa i obowiązki stron związane z realizacją operacji typu „Budowa lub modernizacja dróg lokalnych” w ramach poddziałania „Wsparcie inwestycji związanych z tworzeniem, ulepszaniem lub rozbudową wszystkich rodzajów małej infrastruktury, w tym inwestycji w energię odnawialną i w oszczędzanie energii” w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Zgodnie z umową Gminie została przyznana pomoc ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w formie refundacji, wysokości 435.766 zł. (słownie: czterysta trzydzieści pięć tysięcy siedemset sześćdziesiąt sześć złotych) tj. 63,63% poniesionych kosztów kwalifikowanych operacji. Realizowana przez Gminę operacja nosiła tytuł „P.”. Celem operacji była poprawa warunków technicznych i eksploatacyjnych ulicy Ł. dla ułatwienia dostępu do terenów inwestycyjnych i drogi wojewódzkiej nr … poprzez przebudowę ulicy Ł. na odcinku 390 mb.

W dniu 27 października 2016 r. inwestor Gmina zawarła z wykonawcą spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowę w sprawie przebudowy ulicy Ł. w miejscowości B.

W dniu 27 października 2016 r. Gmina zawarła z firmą B. w R. umowę w sprawie wykonania usług w zakresie sprawowania nadzoru inwestorskiego nad wykonaniem przedmiotowej inwestycji.

Przedmiotowa inwestycja została zrealizowana przez wykonawcę spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w dniu 14 czerwca 2017 r. (w tym dniu został przyjęty odbiór robót na podstawie końcowego protokołu odbioru robót).

Operacja wiązała się z poniesieniem przez Gminę następujących wydatków pokrytych z budżetu Gminy:

1. wynagrodzenia na rzecz wykonawcy usług w zakresie sprawowania nadzoru inwestorskiego,
2. wynagrodzenia na rzecz wykonawcy robót budowlano-drogowych.

Wynagrodzenie na rzecz wykonawcy usług w zakresie sprawowania nadzoru inwestorskiego zostało zapłacone przez Gminę na podstawie wystawionej przez wykonawcę faktury z dnia 14 czerwca 2017 r. (dzień 14 czerwca 2017 r. to zarówno data wystawienia faktury oraz data sprzedaży zgodnie z fakturą). Wynagrodzenie wynosiło 1.968,00 zł (słownie: jeden tysiąc dziewięćset sześćdziesiąt osiem złotych zero groszy) z podatkiem od towarów i usług. Podatek od towarów i usług wynosił 368,00 złotych (słownie: trzysta sześćdziesiąt osiem złotych zero groszy). Powyższa faktura została zapłacona przez Gminę w dniu 20 czerwca 2017 r. Wynagrodzenie na rzecz wykonawcy robót budowlano-drogowych zostało zapłacone przez Gminę na podstawie jednej faktury wystawionej przez wykonawcę. Była to faktura VAT z dnia 19 czerwca 2017 r. (dzień 19 czerwca 2017 r. to data wystawienia faktury, zaś 14 czerwca 2017 r. to data zakończenia wykonania usługi zgodnie z fakturą). Zgodnie z powyższą fakturą wynagrodzenie wykonawcy wynosiło 561.314,57 zł (słownie: pięćset sześćdziesiąt jeden tysięcy trzysta czternaście złotych pięćdziesiąt siedem groszy) z podatkiem od towarów i usług. Podatek od towarów i usług wynosił 104.961,26 złotych (słownie: sto cztery tysiące dziewięćset sześćdziesiąt jeden złotych dwadzieścia sześć groszy). Powyższa faktura została zapłacona przez Gminę w dniu 30 czerwca 2017 r.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W czasie ponoszenia kosztów na inwestycję, Gmina nie podejmowała żadnych działań w zakresie odzyskiwania (w drodze odliczenia lub zwrotu) podatku od towarów i usług naliczonego, w całości ani w części. Również w chwili obecnej Gmina nie podejmuje żadnych czynności w zakresie odzyskiwania podatku od towarów i usług naliczonego, w całości czy w części.

Przebudowana droga stanowi drogę gminną w rozumieniu art. 7 ustawy o drogach publicznych.

Przebudowana droga nie służy działalności Gminy opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Tym samym Gmina nie prowadzi sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług towarów ani usług związanych z realizowaną inwestycją, w szczególności nie pobiera opłat za korzystanie z drogi ani nie osiąga z tego tytułu innych dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gmina wykorzystuje tę drogę jedynie do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż droga, jako droga gminna, jest dostępna nieodpłatnie dla każdego zgodnie ze swoim przeznaczeniem

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, która to kwota podatku naliczonego stanowi sumę kwot podatku od towarów i usług wynikających z faktur otrzymanych przez Gminę z tytułu nabycia towarów i usług w związku z realizacją ww. operacji?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie towarów i usług w związku z realizacją ww. operacji, w świetle art. 86 ust. 1, art. 87 ust. 1 oraz art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie daje prawa do odzyskania (w drodze odliczenia lub zwrotu) podatku naliczonego, w całości ani w części, ponieważ przedmiotowa inwestycja należy do zakresu zadań własnych Gminy ustalonych przepisami ustawy o samorządzie gminnym, a Gmina nie będzie prowadziła sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT z wykorzystaniem zrealizowanej inwestycji.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek jest naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa odliczenia podatku naliczonego jest związek z wykonywanymi czynności opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Powyższa zasada wyklucza możliwość prawną dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki pozwalające na uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zgodnie zaś z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, ze zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania - gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 2016 r., poz. 1440, ze zm.) drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. W myśl art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o drogach publicznych, drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie: drogi krajowe, drogi wojewódzkie, drogi powiatowe, drogi gminne. Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1 należą do tej samej kategorii co drogi. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, do dróg gminnych zalicza się drogi o znaczeniu lokalnym niezaliczone do innych kategorii, stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi. Jak wynika z art. 19 ust. 2 pkt 4 ustawy o drogach publicznych zarządcą dróg gminnych jest wójt (burmistrz, prezydent).

Zgodnie z art. 20 ustawy o drogach publicznych, do zarządcy drogi należy w szczególności pełnienie funkcji inwestora (pkt 3), utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o którym mowa w art. 20f pkt 2 (pkt 4), wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających (pkt 11).

Gmina realizując ww. operację nie działała w charakterze podatnika VAT, ponieważ nabywanych towarów i usług niezbędnych do zrealizowania tej inwestycji nie wykorzystywała, nie wykorzystuje i nie będzie wykorzystywała do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Gminie nie przysługuje i nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego. Gmina również nie ma i nie będzie miała prawa do zwrotu kwoty różnicy tego podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie zostanie bowiem spełniony warunek uprawniający do odliczenia lub zwrotu podatku VAT, tj. wykorzystywanie towarów i usług nabywanych w związku z realizowaną inwestycją do wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.