Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.127.2017.1.AP
z 25 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 czerwca 2017 r. (data wpływu 5 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy kwota uzyskana oraz kwota, która zostanie uzyskana w przyszłości ze sprzedaży przedmiotu leasingu wskutek przedterminowego rozwiązania umowy leasingu stanowi przychód/będzie stanowić przychód podatkowy -jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2017 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, w zakresie ustalenia, czy kwota uzyskana oraz kwota, która zostanie uzyskana w przyszłości ze sprzedaży przedmiotu leasingu wskutek przedterminowego rozwiązania umowy leasingu stanowi przychód/będzie stanowić przychód podatkowy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca nabywa a następnie udostępnia swoim klientom do używania rzeczy, takie jak np. samochody osobowe, samochody ciężarowe, maszyny czy urządzenia (dalej: „przedmioty leasingu”), na podstawie umów leasingu. Umowy których dotyczy niniejszy wniosek kwalifikowane są dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako tzw. leasing finansowy, tj. umowy te spełniają warunki wynikające z art. 17f updop. W wyniku tego, odpisów amortyzacyjnych od wartości przedmiotów leasingu dokonuje leasingobiorca, a nie Wnioskodawca. Spółka nie odnosi również wydatku na nabycie przedmiotu leasingu w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

W praktyce zdarza się, że umowa leasingu finansowego jest rozwiązywana przed końcem okresu, na który została zawarta (np. wskutek niewywiązywania się przez leasingobiorcę z obowiązku spłaty rat leasingu). W tych okolicznościach Spółka przejmuje przedmiot leasingu, po czym dokonuje jego sprzedaży. Mając na względzie to, że Spółka nie planuje używania przejętych przedmiotów leasingu przez okres dłuższy niż rok (art. 16a ust. 1 przytoczonej ustawy), Wnioskodawca nie wprowadza takich przedmiotów leasingu do ewidencji środków trwałych, ani też nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od ich wartości. Innymi słowy, Spółka wychodzi z założenia, że przejęte przedmioty leasingu nie stanowią dla Wnioskodawcy środków trwałych, lecz towary handlowe.

Na okoliczność nabycia przedmiotu leasingu Wnioskodawca dysponuje fakturą wystawioną przez dostawcę tego przedmiotu. 

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy kwota uzyskana oraz kwota, która zostanie uzyskana w przyszłości ze sprzedaży przedmiotu leasingu wskutek przedterminowego rozwiązania umowy leasingu stanowi przychód/będzie stanowić przychód podatkowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota uzyskana przez Spółkę tytułem sprzedaży przedmiotu leasingu przejętego od leasingobiorcy wskutek przedterminowego rozwiązania umowy leasingu finansowego stanowi przychód Spółki. Art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.), stanowi, że przychodami są m.in. otrzymane pieniądze, zaś zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy, przychodami są także kwoty należne z tytułu sprzedaży związane z działalnością gospodarczą, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane.

W ocenie Spółki, kwota otrzymana przez Wnioskodawcę tytułem sprzedaży przedmiotu leasingu przejętego wcześniej od leasingobiorcy wskutek przedterminowego rozwiązania umowy leasingu, stanowi oraz będzie stanowić dla Spółki trwałe przysporzenie majątkowe  a tym samym jest/będzie ona przychodem podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.