Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.227.2017.1.EB
z 7 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2017 r. (data wpływu 22 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku w związku z realizacją projektu pn. „Budowa wiaty rekreacyjnej wraz z siłownią zewnętrzną” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku w związku z realizacją projektu pn. „Budowa wiaty rekreacyjnej wraz z siłownią zewnętrzną”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina będzie realizowała zadanie inwestycyjne pn. „Budowa wiaty rekreacyjnej wraz z siłownią zewnętrzną”. Wartość zadania wynosi 105.349,68 zł, będzie finansowane z udziałem środków PROW 2014-2020 w wysokości 63,63% dofinansowania. W ramach zadania powstanie drewniana wiata rekreacyjna wraz z murowanym grilem, czyli miejscem spotkań, odpoczynku i integracji mieszkańców gminy. Obok wiaty zostaną zainstalowane 4 sztuki urządzeń do ćwiczeń fizycznych. Wiata i siłownia zewnętrzna zostanie ogrodzona. Będą służyć mieszkańcom do rekreacyjnych i integracyjnych spotkań, do aktywnego spędzania wolnego czasu. Powstały obiekt nie będzie wynajmowany i udostępniany za odpłatnością. Nie będzie służyć czynnościom opodatkowanym.

Obecnie Gmina nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Od 1 grudnia 2016 r. Gmina korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. 2016 r., poz. 710).

Gmina realizuje zadania własne, zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz. U. 2016 r., poz. 446). Obecnie w swojej infrastrukturze posiada obiekty sportowe – boiska, rekreacyjne - place zabaw, ale nie służą one czynnościom opodatkowanym. Są wykorzystywane przez wszystkich mieszkańców w celu realizacji potrzeb kultury fizycznej, rekreacji, odpoczynku. Nowy obiekt sportowy również będzie służył takim celom.

W związku z powyższym pytanie dotyczy kwestii, czy Gmina będzie miała możliwość odzyskania naliczonego podatku VAT, jeśli nie będzie takiej możliwości, wówczas będzie on kosztem kwalifikowalnym realizowanej inwestycji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma możliwość odliczenia podatku VAT poniesionego podczas realizacji zadania inwestycyjnego pod nazwą „Budowa wiaty rekreacyjnej wraz z siłownią zewnętrzną” – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, po zrealizowaniu inwestycji o nazwie „Budowa wiaty rekreacyjnej wraz z siłownią zewnętrzną” nie powstanie obowiązek podatkowy. Wytworzone urządzenia będą służyły rekreacji - zaspokajaniu potrzeb kulturalnych i nie powstaną żadne czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z powyższym nie będzie możliwości zastosowania zapisów art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Gminy, podatek VAT poniesiony przy realizacji powyższego zadania nie będzie możliwy do odliczenia ze względu na to, iż powstały obiekt w żadnym przypadku nie będzie służył czynnościom opodatkowanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W tym szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 powołanej ustawy).

Stosownie do art. 9 ust. 2 tej ustawy, gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie.

Jak stanowi art. 9 ust. 3 cyt. ustawy, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Gmina nie będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług będzie realizowała zadanie inwestycyjne pn. „Budowa wiaty rekreacyjnej wraz z siłownią zewnętrzną”. Zadanie to będzie finansowane z udziałem środków PROW 2014-2020 w wysokości 63,63% dofinansowania. W ramach zadania powstanie drewniana wiata rekreacyjna wraz z murowanym grilem, czyli miejscem spotkań, odpoczynku i integracji mieszkańców Gminy. Obok wiaty zostaną zainstalowane 4 sztuki urządzeń do ćwiczeń fizycznych. Wiata i siłownia zewnętrzna zostanie ogrodzona. Będą służyć mieszkańcom do rekreacyjnych i integracyjnych spotkań, do aktywnego spędzania wolnego czasu. Powstały obiekt nie będzie wynajmowany i udostępniany za odpłatnością. Nie będzie służyć czynnościom opodatkowanym. Gmina realizuje zadania własne, zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym. Obecnie w swojej infrastrukturze posiada obiekty sportowe – boiska, rekreacyjne – place zabaw, ale nie służą one czynnościom opodatkowanym. Są wykorzystywane przez wszystkich mieszkańców w celu realizacji potrzeb kultury fizycznej, rekreacji, odpoczynku. Nowy obiekt sportowy również będzie służył takim celom.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją Zadania.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Sprawy gminnej kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych prowadzone są w ramach władztwa publicznego i Gmina wykonując to zadanie działa jako organ administracji publicznej, i może korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym. W takim ujęciu Gmina bez wątpienia nie może być uznana za podatnika, gdyż realizuje ona w tym zakresie zadania własne służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek planowanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W rozpatrywanej sprawie związek taki nie wystąpi. Z całokształtu działań Gminy związanych z planowanymi zakupami towarów i usług wynika, że nabycie tych towarów i usług nie będzie miało związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Realizacja zadania pn. „Budowa wiaty rekreacyjnej wraz z siłownią zewnętrzną” wynika bowiem z wykonywanych zadań własnych Gminy zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych z realizacją zadania. Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku nie zostaną spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina nie będzie działała jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją inwestycji nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Podsumowując, Gmina nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy, jakie będą dokonywane w związku z realizacją projektu pn. „Budowa wiaty rekreacyjnej wraz z siłownią zewnętrzną”.

Zatem w analizowanej sprawie stanowisko Wnioskodawca należy uznać za prawidłowe.

Ponadto tut. Organ wskazuje, że w związku z tym, że w poz. 75 wniosku (wersja 8 druku ORD-IN) – Pytanie (pytania) przyporządkowane do stanu faktycznego (stanów faktycznych) lub zdarzenia przyszłego (zdarzeń przyszłych) przedstawione w poz. 74, Wnioskodawca sformułował pytanie następującej treści „Czy Gmina ma możliwość odliczenia podatku VAT poniesionego podczas realizacji zadania inwestycyjnego pod nazwą „Budowa wiaty rekreacyjnej wraz z siłownią zewnętrzną” – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?”, a ponadto przedstawił własne stanowisko w sprawie w odniesieniu do ww. zadanego pytania, interpretacja została wydana wyłącznie w odniesieniu do tego pytania. Inne kwestie (pytania) zawarte w przedstawionym opisie sprawy nie były przedmiotem interpretacji.

W tym miejscu należy nadmienić, że kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego. Określenie kryteriów kwalifikowalności wydatków objętych dofinansowaniem w ramach programu operacyjnego, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2016 r., poz. 383, z późn. zm.), należy do zadań instytucji zarządzającej, która na podstawie art. 25 ust. 1 ww. ustawy, odpowiada za prawidłową realizację programu operacyjnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.