Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.157.2017.2.MKA
z 29 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2017 r. (data wpływu 21 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 lipca 2017 r. (data wpływu 31 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 7 lipca 2017 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.157.2017.1.MKA, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 7 lipca 2017 r., skutecznie doręczono 19 lipca 2017 r., natomiast 31 lipca 2017 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej 25 lipca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W czerwcu 2013 r. Wyrokiem Sądu Okręgowego, został orzeczony rozwód Wnioskodawcy z matką dzieci. Wówczas dzieci były jeszcze małoletnie - córka A. lat 17, córka K. lat 14. Zgodnie z wyrokiem Zainteresowany nie został pozbawiony praw rodzicielskich. Sąd ustalając miejsce pobytu małoletnich jeszcze dzieci (w sytuacji gdyby matka dzieci po rozwodzie zmieniła miejsce zamieszkania), wskazał miejsce ich pobytu przy matce, natomiast Zainteresowanego obciążył alimentami. Zainteresowany podkreślił, że pomimo rozwodu sytuacja dzieci nie uległa zmianie. Przez dwa 2 lata od rozwodu tj. od czerwca 2013 r. do czerwca 2015 r. (rok odliczenia ulgi 2015), Wnioskodawca wraz z dziećmi oraz byłą żoną mieszkał w tym samym trzypokojowym mieszkaniu. Dzieci zajmowały jeden pokój natomiast Zainteresowany z matką dzieci pozostałe dwa pokoje. Mieszkając razem z dziećmi oboje rodzice w równym stopniu, opiekowali się nimi i je wychowywali. W związku z powyższym, sam fakt rozwodu z matką dzieci nie miał wówczas wpływu na sytuację oraz życie dzieci. Alimenty zawsze, każdego miesiąca Wnioskodawca przekazywał i nadal przekazuje na konto matki dzieci. Oprócz płacenia alimentów na obie córki, dodatkowo (dobrowolnie) Zainteresowany wspierał matkę dzieci w ich utrzymaniu, pokrywając za dzieci wszelkiego rodzaju koszty mieszkaniowe tzn. płacił za czynsz, prąd, gaz, Internet, TV, za które powinna, zgodnie z wyrokiem Sądowym (pkt. III wyroku z dnia 4 czerwca 2013 r.) pokrywać matka dzieci, gdyż między innymi na ten cel płacone są też alimenty. Dzięki pomocy finansowej Zainteresowanego (oprócz alimentów) matka dzieci, pieniądze przeznaczone na utrzymanie dzieci mogła przeznaczyć na inny cel. Ponadto mieszkając z dziećmi Wnioskodawca wykonywał dla nich wszelkiego rodzaju prace domowe zapewniające im komfort życia, zapewniając im poczucie bezpieczeństwa co jest również jednym z elementów wykonywania władzy rodzicielskiej (opieki). Mieszkając z córkami Zainteresowany brał też czynny udział w ich wychowywaniu oraz w opiece nad nimi. Pomimo tego, że w roku rozliczeniowym 2015, córka A. nie była już małoletnim dzieckiem, wobec której wykonywana była władza rodzicielska, gdyż 9 października 2014 r. ukończyła 18 rok życia i z tą datą ustała władza rodzicielska obojga rodziców, to Wnioskodawca nadal w równym stopniu troszczył się o obie córki. Zawsze był i jest do ich dyspozycji.

W związku z powyższym Zainteresowany odliczył za 2015 r. ulgę prorodzinną na każdą z córek tj. na pełnoletnią A. 50% i małoletnią K. 50%.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że córka A. w 2015 r. nie uzyskała dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b. Córka A. w 2015 r. uczyła się w szkole, o której mowa w przepisach o systemie oświaty lub przepisach o szkolnictwie wyższym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca mógł odliczyć ulgę prorodzinną w wysokości 50% za 2015 r., na pełnoletnią córkę A. (lat 19) i małoletnią córkę K. (lat 16), w związku z tym, iż po rozwodzie z matką córek, do czerwca 2015 r., córki nadal zamieszkiwały z Zainteresowanym pod jednym dachem i którymi, w równym stopniu z byłą żoną, opiekował się oraz wychowywał je. Ponadto oprócz kosztów związanych z utrzymaniem dzieci, które ponosił dobrowolnie, wywiązywał się również z obowiązku alimentacyjnego.

Zdaniem Wnioskodawcy z regulacji art. 27f oraz art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ulga na dziecko dotyczy dzieci małoletnich i pełnoletnich. Sytuacja obu córek, małoletniej K. oraz pełnoletniej A. po rozwodzie rodziców nie uległa zmianie. Obie córki w 2015 r. zamieszkiwały z obojgiem rodziców. Władza rodzicielska nad małoletnią córki K. wykonywana była przez obojga rodziców w równym stopniu. Natomiast nad córką A. nie mogła być wykonywana władza rodzicielska, gdyż w 2014 r. ukończyła ona 18 rok życia i z tą datą ustała władza rodzicielska obojga rodziców.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 pkt 2-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ulga przysługuje również na pełnoletnie dziecko, które rodzic utrzymuje w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego. Z chwilą ustania władzy rodzicielskiej, oboje rodzice winni są w równym stopniu łożyć na dziecko do czasu jego usamodzielnienia się. W związku z powyższym, jeżeli oboje rodzice utrzymują pełnoletnie dziecko i wypełniają swoje obowiązki alimentacyjne, wówczas ulga przysługuje każdemu z rodziców w częściach równych, tj. po 50% lub w dowolnie ustalonej przez nich proporcji.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że w przypadku wychowywania dziecka pełnoletniego obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.), jako obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania, co zostało przez Wnioskodawcę spełnione.

W niniejszej sprawie brak jest zgodnego oświadczenia woli obojga rodziców co do podziału przysługującej im wspólnie kwoty odliczenia na małoletnie dziecko, wobec którego oboje rodzice wykonywali władzę rodzicielską, jak również pełnoletnie dziecko. W takiej sytuacji zgodnie z postanowieniem art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - każdemu z rodziców przysługuje ulga w równych częściach, na każde dziecko, tj. po 50 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

‒ w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Jak wynika z art. 27f ust. 7 cyt. ustawy podatkowej, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Z ww. przepisów wynika, że ulga prorodzinna nie ma zastosowania w sytuacji, gdy do podatnika lub jego dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (art. 6 ust. 8 cyt. ustawy).

Zasada ta nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (art. 6 ust. 9 cyt. ustawy).

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a cyt. ustawy).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b cyt. ustawy).

W świetle art. 27f ust. 2c ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Zgodnie z zacytowanymi przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje podatnikowi:

• wykonującemu władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka/małoletnich dzieci, a także
• utrzymującego pełnoletnie dziecko/ dzieci w związku z wykonywaniem ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
  
  

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw - art. 95 § 1.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Natomiast obowiązek alimentacyjny względem dzieci pełnoletnich, o których mowa w art. 27 ust. 6 i art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika wprost z przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - art. 128 i następne. Zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, obowiązek alimentacyjny to obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo żądać dostarczenia tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć.

Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, opału, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury itp.

W pierwszej kolejności – przystępując do oceny możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej – wskazać należy, że wysokość odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Powyższa zasada dotyczy również ustalenia wysokości odliczenia z tytułu ulgi prorodzinnej w sytuacji gdy obowiązek alimentacyjny wobec pełnoletniego dziecka wypełniają oboje rodzice.

Przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego pozwala twierdzić, że w 2015 r. w stosunku do małoletniej córki K. każdemu z rodziców przysługiwała władza rodzicielska oraz każdy z rodziców władzę tę wykonywał. Jak bowiem wynika z wniosku Wnioskodawca nie został pozbawiony praw rodzicielskich. Jako miejsce pobytu córek sąd wskazał miejsce zamieszkania matki. Do czerwca 2015 r. Wnioskodawca zamieszkiwał wspólnie z dziećmi i matką dzieci. W tym okresie Zainteresowany opiekował się dziećmi i je wychowywał w równym stopniu z matką dzieci. Ponadto Zainteresowany zgodnie z wyrokiem sądu przekazywał matce dzieci alimenty oraz dodatkowo pokrywał koszty związane z utrzymaniem mieszkania. Wnioskodawca wskazał, że pomimo iż córka A. w 2015 r. była już pełnoletnim dzieckiem i wobec niej nie obowiązywała władza rodzicielska obojga rodziców, Zainteresowany w równym stopniu troszczył się o obie córki.

W przywołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zdanie drugie), ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Jak już podkreślono – istotne jest, aby odliczona przez oboje rodziców kwota nie przekroczyła limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców lub w dowolnej proporcji przez oboje rodziców przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W sytuacji natomiast braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Uwzględniając powyższe stwierdzić zatem należy, że w sytuacji, gdy w stosunku do małoletniej córki, zarówno Wnioskodawca jak i jego matka wykonywali władzę rodzicielską oraz że oboje rodzice wypełniali obowiązek alimentacyjny wobec pełnoletniej córki – oboje są uprawnieni do skorzystania za 2015 r. z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odliczenia należy dokonać – przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w ustawie - w proporcji ustalonej z matką dziecka, z tym, że łączna kwota odliczenia, dokonana przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczenia przysługującego względem jednego dziecka. Natomiast w sytuacji braku porozumienia z byłą małżonką przysługuje odliczenie w wysokości 50% kwoty ulgi.

Końcowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.