Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.169.2017.2.KK
z 8 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2017 r. (data wpływu 28 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 sierpnia 2017 r. (data wpływu 4 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2017 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 23 sierpnia 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.169.2017.1.KK, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 23 sierpnia 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 28 sierpnia 2017 r.). W dniu 4 września 2017 r. (nadano w dniu 31 sierpnia 2017 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 17 kwietnia 1950 r. rodzice Wnioskodawcy nabyli nieruchomość gruntową położoną w …. przy ul. …. (…..), która stanowiła 1/4 część terenu dotychczasowej nieruchomości (Nr KW ….). Pozostała część nieruchomości (3/4) nabyta została przez dwie inne rodziny. Na nabytym w latach 50-tych gruncie wybudowano odrębne budynki, z których każdy należał do jednej rodziny. Stan taki trwał aż do 2015 r., kiedy to doszło do zniesienia współwłasności (co miało miejsce już po śmierci ojca Wnioskodawcy) i udokumentowane zostało postanowieniem sądu. W chwili nabycia rodzice Wnioskodawcy (…..) pozostawali w ustawowej wspólności małżeńskiej i stan taki trwał, aż do śmierci ojca Wnioskodawcy. Na zakupionej nieruchomości (działce) małżonkowie wybudowali budynek o powierzchni 60 m ², który w dniu 28 maja 1954 r. został oddany do użytku jako dom mieszkalny.

W styczniu 1990 r. zmarł …., ojciec Wnioskodawcy. Spadkobiercami byli żona i dwoje dzieci (w tym Wnioskodawca). W 2005 r. nastąpił podział spadku po zmarłym ojcu i Wnioskodawcy przypadła 1/3 część masy spadkowej.

Niezależnie od powyższego, z uwagi na skomplikowane kwestie własnościowe, od 2013 r. do 2015 r. trwała sprawa o wyodrębnienie nieruchomości. W chwili zakupu, co wskazano powyżej, nieruchomość gruntowa została nabyta przez kilku nabywców, w tym rodziców Wnioskodawcy.

W dniu 30 lipca 2015 r. nastąpił zgon …., matki Wnioskodawcy. Ustawowymi spadkobiercami po zmarłej zostali Wnioskodawca i Jego siostra. Ostatecznie w dniu 17 grudnia 2015 r. nastąpiło uregulowanie spraw spadkowych po zmarłej …., w tym wyodrębnienie części nieruchomości i założenie księgi wieczystej. Postanowieniem sądu z dnia 8 września 2016 r. nastąpiło uregulowanie kwestii własnościowych, polegające na zniesienie współwłasności z sąsiadami.

W dniu 8 lutego 2017 r. spadkobiercy: Wnioskodawca i Jego siostry dokonali sprzedaży nabytej w ramach spadkobrania nieruchomości gruntowej zabudowanej domem mieszkalnym o powierzchni 60 m². Cena sprzedaży wynosiła 120 000 zł, z tego kwota 60 000 zł przypadła Wnioskodawcy. W akcie notarialnym notariusz poinformowała zbywców o obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości przed upływem 5 lat. Wnioskodawca nie planuje wydatkować środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości na cele mieszkaniowe.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że postanowienie z dnia 30 stycznia 2003 r. w sprawie nabycia spadku po zmarłym ojcu wydał Sąd Rejonowy dla …. II Wydział Cywilny; odpis wydany w dniu 1 kwietnia 2003 r. W sprawie nabycia spadku po zmarłej matce został sporządzony akt notarialny Rep. A Nr …., w Kancelarii Notarialnej …..

W spadku po zmarłym ojcu Wnioskodawca odziedziczył 1/3 udziału w zabudowanej nieruchomości położonej …., natomiast po matce Wnioskodawca odziedziczył 1/2 część tej nieruchomości.

W akcie notarialnym z dnia 17 grudnia 2015 r. stwierdzono jedynie nabycie spadku (protokół dziedziczenia), bez działu spadku. Wobec braku działu spadku, nie było jego skutków mających wpływ na wartość odziedziczonego spadku.

Współwłasność została zniesiona aktem notarialnym Rep. A Nr …. z dnia 30 grudnia 2015 r. zawartym w Kancelarii Notarialnej ….. (we wniosku błędnie podano datę 8 września 2016 r.). Przedmiotem zawartej umowy zniesienia współwłasności była nieruchomość gruntowa położona …. przy ul. ….. i wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawca nabył 66/240 udziału w tej nieruchomości. Skutkiem zniesienia współwłasności było prawne usankcjonowanie istniejącego stanu faktycznego nieruchomości, bez wzajemnych spłat czy rekompensat. W wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawca nie nabył nieodpłatnie udziałów innych współwłaścicieli.

Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy od sprzedaży nieruchomości, w części przypadającej po zmarłym ….., powstał u Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361), podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie m.in. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Oznacza to, że nie płaci się podatku, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części albo udziału w nieruchomości, upłynęło 5 lat. W przypadku nabycia nieruchomości (w tym udziału w nieruchomości) w drodze spadku, pięcioletni termin, o którym mowa powyżej, winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie spadku. Zgodnie z art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 K.c.). Oznacza to, że już w momencie śmierci spadkodawców Wnioskodawca nabył przedmiotowe udziały w nieruchomości. Postanowienie sądu o nabyciu spadku (czy poświadczony akt dziedziczenia) potwierdza jedynie prawo spadkodawcy do tego spadku od daty zgonu spadkodawców. Zatem, z uwagi fakt, że zgon ojca Wnioskodawcy nastąpił w 1990 r., w tej części Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uregulowania podatku dochodowego od osób fizycznych. Opodatkowaniu podlega jedynie ta część nieruchomości, którą Wnioskodawca odziedziczył po zmarłej w 2015 r. matce. Zdarzenie jakim było zniesienie współwłasności, które miało miejsce w 2016 r., pozostaje bez wpływu na powstanie obowiązku w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Tym samym, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 17 kwietnia 1950 r. rodzice Wnioskodawcy nabyli nieruchomości gruntową, która stanowiła 1/4 część terenu dotychczasowej nieruchomości. Pozostała część nieruchomości (3/4) nabyta została przez dwie inne rodziny. Na nabytym w latach 50-tych gruncie wybudowano odrębne budynki, z których każdy należał do jednej rodziny. Stan taki trwał aż do 2015 r., kiedy to doszło do zniesienia współwłasności i udokumentowane zostało postanowieniem sądu. W chwili nabycia rodzice Wnioskodawcy pozostawali w ustawowej wspólności małżeńskiej i stan taki trwał, aż do śmierci ojca Wnioskodawcy. Na zakupionej nieruchomości (działce) małżonkowie wybudowali budynek, który w dniu 28 maja 1954 r. został oddany do użytku jako dom mieszkalny.

W styczniu 1990 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy i spadkobiercami byli żona i dwoje dzieci (w tym Wnioskodawca). W 2005 r. nastąpił podział spadku po zmarłym ojcu i Wnioskodawcy przypadła 1/3 część masy spadkowej. W dniu 30 lipca 2015 r. nastąpił zgon matki Wnioskodawcy. Ustawowymi spadkobiercami po zmarłej zostali Wnioskodawca i Jego siostra.

Niezależnie od powyższego, z uwagi na skomplikowane kwestie własnościowe, od 2013 r. do 2015 r. trwała sprawa o wyodrębnienie nieruchomości. Współwłasność nieruchomości z sąsiadami została zniesiona aktem notarialnym z dnia 30 grudnia 2015 r. i w wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawca nabył 66/240 udziału w tej nieruchomości. Skutkiem zniesienia współwłasności było prawne usankcjonowanie istniejącego stanu faktycznego nieruchomości, bez wzajemnych spłat czy rekompensat. W wyniku zniesienia współwłasności, Wnioskodawca nie nabył nieodpłatnie udziałów innych współwłaścicieli.

Stosownie do art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu czy akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że dniem nabycia spadku przez Wnioskodawcę jest data śmierci spadkodawcy.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że do nabycia przez Wnioskodawcę udziału w prawie współwłasności nieruchomości po zmarłym ojcu doszło w 1990 r., tj. w momencie jego śmierci. Zatem, pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z dniem 31 grudnia 1995 r. Zatem, sprzedaż ww. udziału w nieruchomości dokonana przez Wnioskodawcę w dniu 8 lutego 2017 r. nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nastąpiła po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału w drodze spadku.

Natomiast sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości, nabytego przez Wnioskodawcę w 2015 r. po matce zmarłej w dniu 30 lipca 2015 r., dokonana w dniu 8 lutego 2017 r. stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych,

Z godnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu, bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego). W momencie nabycia udziału w prawie własności, każdy ze współwłaścicieli staje się współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności.

Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. W rezultacie, w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wartość przyznanych rzeczy powinna odpowiadać wielkości (wartości) udziału we współwłasności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Ponadto, należy wyjaśnić, że o tym, czy w wyniku zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział, decyduje porównanie wartości tych nieruchomości, a nie ich powierzchni. Może się zdarzyć, że większą wartość będzie miała nieruchomość o mniejszej powierzchni.

Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia współwłasności podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

We wniosku Wnioskodawca wskazał, że skutkiem zniesienia współwłasności w 2015 r. było prawne usankcjonowanie istniejącego stanu faktycznego nieruchomości, bez wzajemnych spłat czy rekompensat. W wyniku zniesienia współwłasności, Wnioskodawca nie nabył nieodpłatnie udziałów innych współwłaścicieli. Zatem, na skutek zniesienia współwłasności nieruchomości 2015 r., Wnioskodawca nie uzyskał przysporzenia majątkowego poprzez nabycie udziału w nieruchomości o wartości rynkowej przekraczającej wartość udziału we współwłasności nieruchomości, przysługującego Wnioskodawcy przed zniesieniem współwłasności. Zatem, dokonane w 2015 r. zniesienie współwłasności nieruchomości, w wyniku którego Wnioskodawca nabył udział 66/204 we współwłasności nieruchomości, nie stanowi nabycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że Wnioskodawca udziały w nieruchomości, która została sprzedana w dniu 8 lutego 2017 r., nabył jedynie w drodze spadku po zmarłych rodzicach.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, stwierdzić należy, że odpłatne zbycie udziału w nieruchomości w dniu 8 lutego 2017 r., nabytego przez Wnioskodawcę w 1990 r. w spadku po zmarłym ojcu, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zostało dokonane po upływie pięcioletniego okresu wskazanego w tym przepisie. Natomiast odpłatne zbycie udziału w nieruchomości nabytego przez Wnioskodawcę w dniu 30 lipca 2015 r., w spadku po zmarłej matce, stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Ponadto nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Organ podatkowy nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do weryfikacji i oceny dokumentów załączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.