Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.275.2017.1.ICz
z 12 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 czerwca 2017 r. (data wpływu 12 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy drzwi chłodniczych i mroźniczych wraz z montażem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii opodatkowania dostawy drzwi chłodniczych i mroźniczych wraz z montażem.

We wniosku został przedstawiony stan faktyczny:

Wnioskodawca, (…) prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Działalność gospodarczą prowadzi od 01.05.1994 r. pod firmą (…) . Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Podstawowym przedmiotem działalności jest produkcja i sprzedaż drzwi chłodniczych i mroźniczych z napędem ręcznym i automatycznym. Drzwi mają zastosowanie w chłodniach, przetwórniach rybnych, mięsnych, warzywno-owocowych, mleczarniach. Firma A. (Wnioskodawca) produkuje i sprzedaje drzwi na podstawie zamówień. Firma A. nie świadczy usług montażowych. Dostawę drzwi realizuje na rzecz inwestorów i na rzecz generalnych wykonawców będących czynnymi podatnikami podatku VAT.

Bywają również zamówienia, w których klienci oprócz zakupu drzwi, zlecają montaż tych drzwi. Wówczas, Firma A., w celu sprzedaży drzwi, zleca firmie zewnętrznej montaż tych drzwi.

Za dostawę drzwi z montażem na zlecenie inwestorów Firma A. wystawia fakturę VAT ze stawką VAT 23%, w której są wyszczególnione w oddzielnych pozycjach drzwi i usługa montażu. Firma A. udziela gwarancji na zamontowane drzwi.

Również, działając na zlecenie generalnego wykonawcy, jako podwykonawca Firma A. stosuje stawkę VAT 23% dla sprzedaży drzwi z montażem.

Firma A. uważa, ze sprzedaż drzwi z montażem jest świadczeniem kompleksowym i jest odpłatną dostawą towarów opodatkowaną na zasadach ogólnych, gdyż dostawa drzwi jest elementem dominującym i jest warunkiem koniecznym dla dokonania montażu i dlatego nie stosuje odwrotnego obciążenia, mimo że w tej transakcji jest podwykonawcą, a usługi montażu (świadczone przez firmy zewnętrzne) są wymienione w zał. nr 14 do ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy stosowanie stawki VAT 23% w przypadku odpłatnego świadczenia kompleksowego jako podwykonawca, polegającego na dostawie drzwi z montażem jest prawidłowe?
2. Czy w przypadku otrzymania 2 odrębnych zleceń od generalnego wykonawcy w ramach tej samej inwestycji, na dostawę drzwi i drugiego zlecenia na montaż tych drzwi, Firma A. - jako podwykonawca postępuje prawidłowo, fakturując odrębnie sprzedaż drzwi ze stawką VAT 23%, a montaż drzwi stosując odwrotne obciążenie?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Firma A. uważa, że w ramach tego kompleksowego zdarzenia gospodarczego polegającego na dostawie drzwi z montażem, dominującym elementem jest dostawa drzwi, a montaż drzwi jest elementem pomocniczym, ponieważ w celu wykonania usługi montażu niezbędny jest zakup drzwi, dysponowania nimi jak właściciel. W związku z tym, ta transakcja jest zgodna z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i opodatkowana na zasadach ogólnych ze stawką VAT 23%.

Ad. 2

Firma A. uważa, że w przypadku dwóch odrębnych zleceń na dostawę drzwi i montaż tych drzwi od tego samego generalnego wykonawcy, należy uznać tą transakcję za dwa odrębne zdarzenia gospodarcze.

W 1 zleceniu dotyczącym zakupu drzwi nastąpiło wyprodukowanie i wydanie drzwi.

W 2 zleceniu dotyczącym montażu tych drzwi Firma A., zleciła montaż firmie zewnętrznej W związku z tym odrębnie opodatkowano dostawę drzwi stawką VAT 23% zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Natomiast montaż drzwi jako usługa wymieniona w zał. nr 14 do ustawy została wykazana z mechanizmem odwrotnego obciążenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania dostawy drzwi chłodniczych i mroźniczych wraz z montażem jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel /…/.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 /…/.

Na mocy art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 7 i art. 8 ustawy.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika. Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ponadto na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.
   
   

Tak więc, art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. Przy tym, do transakcji musi dochodzić pomiędzy dwoma podatnikami VAT czynnymi, a dostawy towarów nie mogą być objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 i w art. 122 ustawy.

Natomiast przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. lh ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Zatem art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana lub budowlano-montażowa, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. lh ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

W świetle powyższego nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora, podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Pojęcie to wprowadza zatem na grunt analizowanych przepisów następujące podmioty:

• podwykonawcę – jako zleceniobiorcę wykonującego podzleconą pracę,
• głównego wykonawcę – jako podmiot podzlecający podwykonawcy wykonanie częściowe lub całościowe danej inwestycji oraz
• inwestora – jako podmiot zlecający na rzecz głównego wykonawcy wykonanie danej inwestycji.
  
  

W konsekwencji należy stwierdzić, że powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca – główny wykonawca.

W związku z powyżej przedstawionym schematem podmiotów występujących przy świadczeniu usługi budowlanej, należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Powyższe założenia prowadzą do następujących uogólnień:

• nie są usługami świadczonymi przez podwykonawców usługi budowlane świadczone bezpośrednio na rzecz inwestorów, gdyż są one świadczone bezpośrednio na rzecz zleceniodawcy usług (a nie wykonawcy);
• podobnie jest z usługami budowlanymi świadczonymi na rzecz deweloperów budujących nieruchomości na sprzedaż, gdzie deweloper zleca wykonanie przedmiotowych usług np. generalnemu wykonawcy (który nie jest podwykonawcą, lecz wykonawcą).
  
  

Natomiast każde dalsze podzlecenie usługi przez generalnego wykonawcę kolejnym usługodawcom jest już podzleceniem i usługi te będą już rozliczone zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia.

Podsumowując przywołane wyżej regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

Fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o VAT. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych umów, a w przypadku ich braku – świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

Zatem, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki:

• usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT czynnymi,
• usługodawca jest podwykonawcą usługobiorcy,
• świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU.
  
  

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa.

Przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, w przypadku dostawy towarów i wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi, faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Z kolei zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca, faktura nie zawiera – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja i sprzedaż drzwi chłodniczych i mroźniczych z napędem ręcznym i automatycznym. Wnioskodawca produkuje i sprzedaje drzwi na podstawie zamówień. Wnioskodawca nie świadczy usług montażowych. Dostawę drzwi realizuje na rzecz inwestorów i na rzecz generalnych wykonawców będących czynnymi podatnikami podatku VAT. Bywają również zamówienia, w których klienci oprócz zakupu drzwi, zlecają montaż tych drzwi. Wówczas Wnioskodawca w celu sprzedaży drzwi, zleca firmie zewnętrznej montaż tych drzwi. Za dostawę drzwi z montażem na zlecenie inwestorów Wnioskodawca wystawia fakturę VAT ze stawką VAT 23%, w której są wyszczególnione w oddzielnych pozycjach drzwi i usługa montażu.

Również, działając na zlecenie generalnego wykonawcy, jako podwykonawca Wnioskodawca stosuje stawkę VAT 23% dla sprzedaży drzwi z montażem.

Wnioskodawca uważa, ze sprzedaż drzwi z montażem jest świadczeniem kompleksowym i jest odpłatną dostawą towarów opodatkowaną na zasadach ogólnych, gdyż dostawa drzwi jest elementem dominującym i jest warunkiem koniecznym dla dokonania montażu i dlatego nie stosuje odwrotnego obciążenia, mimo że w tej transakcji jest podwykonawcą, a usługi montażu (świadczone przez firmy zewnętrzne) są wymienione w zał. nr 14 do ustawy o VAT

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości czy stosowanie stawki VAT 23% w przypadku odpłatnego świadczenia kompleksowego jako podwykonawca, polegającego na dostawie drzwi z montażem jest prawidłowe.

Odnosząc się do sytuacji opisanej w stanie faktycznym należy zauważyć, że przypadku gdy przedmiotem świadczenia jest dostawa drzwi chłodniczych i mroźniczych z montażem, należy zbadać czy – przedmiotem świadczenia w tym przypadku jest dostawa towaru z jego montażem jako świadczenie kompleksowe, czy też przedmiotem świadczenia są dwa odrębne świadczenia, tj. dostawa towarów oraz ich montaż.

Należy zauważyć, że w obrocie gospodarczym występują świadczenia natury kompleksowej, czyli takie, które nie dają się w prosty sposób zaklasyfikować do danej kategorii, gdyż składają się z kilku pojedynczych świadczeń. W związku z tym, w każdym przypadku dla określenia skutków podatkowych transakcji złożonych należy badać, czy mamy do czynienia z kompozycją świadczenia głównego - dominującego wzbogaconą jedynie o świadczenia pomocnicze, czy też dostawca realizuje kilka odrębnych i niezależnych świadczeń.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych.

Kwestia tzw. świadczeń złożonych, była analizowana zarówno w orzeczeniach sądów krajowych, jak i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Z orzecznictwa TSUE wynikają wskazówki co do tego, kiedy określone usługi złożone należy traktować jako usługę kompleksową, a kiedy jako odrębne usługi - ze wszystkimi tego konsekwencjami.

Jednym z istotniejszych orzeczeń w tej materii jest wyrok w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financiën. Trybunał wskazał w swoim uzasadnieniu, że istotne jest założenie, z jakim należy podejść do analizy każdego takiego zdarzenia. Tym założeniem jest to, by – po pierwsze - każda czynność była zwykle uznawana za odrębną i niezależną, jednocześnie – po drugie - trzeba mieć na względzie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania systemu podatku VAT.

Stanowisko takie przedstawił również TSUE w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., C-349/96 stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.”

Wnioskodawca jest producentem drzwi chłodniczych i mroźniczych. W ramach zawieranych z zleceń z inwestorem i generalnym wykonawcą, jak wyjaśnił Wnioskodawca dokonuje dostawy drzwi, natomiast jego firma nie wykonuje montażu tych drzwi. Zatem w przypadku zamówienia dostawy drzwi wraz z montażem, Wnioskodawca zleca innej firmie tylko montaż.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji gdy z podpisanego zamówienia wynika, że przedmiotem sprzedaży jest dostawa towaru (drzwi chłodniczych i mroźniczych) natomiast montaż jest świadczeniem dodatkowym, zaś celem całości świadczenia jest wykonanie dostawy, a nie świadczenie usługi - to świadczenie takie nie powinno być dzielone. W analizowanym przypadku Wnioskodawca wskazał, iż dominującym elementem świadczenia będzie dostawa drzwi chłodniczych i mroźniczych, tj. dostawa towaru. Przemawia za tym fakt, że najistotniejszym elementem realizowanego przez Wnioskodawcę świadczenia, jest produkcja i dostawa drzwi, natomiast usługi towarzyszące, w tym montaż, są świadczeniami pomocniczymi. Drzwi produkowane są na potrzeby konkretnych zamówień, z uwzględnieniem potrzeb zamawiających oraz specyfiki obiektów, gdzie mają być montowane.

Produkowane przez Wnioskodawcę drzwi mają zastosowanie w chłodniach, przetwórniach rybnych, mięsnych, warzywno-owocowych, mleczarniach.

Wobec powyższego należy uznać, że przedmiotem świadczenia Wnioskodawcy w związku z zawieranymi zamówieniami, jest dostawa towarów, natomiast usługa montażu ma jedynie charakter pomocniczy.

Mając na uwadze wskazany przez Wnioskodawcę opis sprawy, należy przyjąć, iż Wnioskodawca wykonuje na rzecz Zamawiającego świadczenie kompleksowe polegające na dostawie towaru (drzwi chłodniczych i mroźniczych) wraz z montażem. Wnioskodawca wskazał, że dostawa drzwi jest elementem dominującym i jest warunkiem koniecznym dla dokonania montażu.

Wobec powyższego dostawa drzwi chłodniczych i mroźniczych z montażem dokonana na rzecz Inwestora lub Generalnego wykonawcy powinna być traktowana jako świadczenie kompleksowe, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w którym dostawa towaru stanowi świadczenie główne.

Zatem dostawa drzwi wraz z montażem będzie w tym przypadku opodatkowana na zasadach ogólnych tj. z zastosowaniem właściwej stawki podatku dla dostawy drzwi, gdzie Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego z tytułu tej transakcji.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 1, zgodnie z którym, jego Firma uważa, że w ramach tego kompleksowego zdarzenia gospodarczego polegającego na dostawie drzwi z montażem, dominującym elementem jest dostawa drzwi, a montaż drzwi jest elementem pomocniczym, ponieważ w celu wykonania usługi montażu niezbędny jest zakup drzwi, dysponowania nimi jak właściciel. W związku z tym, ta transakcja jest zgodna z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i opodatkowana na zasadach ogólnych ze stawką VAT 23% - jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii objętej pytaniem nr 2 tzn. czy w przypadku otrzymania 2 odrębnych zleceń od generalnego wykonawcy w ramach tej samej inwestycji, na dostawę drzwi i drugiego zlecenia na montaż tych drzwi, Wnioskodawca jako podwykonawca postępuje prawidłowo, fakturując odrębnie sprzedaż drzwi ze stawką VAT 23%, a montaż drzwi stosując odwrotne obciążenie.

Zatem w odniesieniu do wyżej opisanej sytuacji, kiedy Wnioskodawca otrzymuje dwa odrębne zlecenia, należy stwierdzić, że mamy do czynienia z dwoma odrębnymi świadczeniami, mianowicie dostawą drzwi oraz usługą montażu. W tym przypadku Wnioskodawca powinien odrębnie potraktować dostawę drzwi (mroźniczych, chłodniczych) oraz usługę montażu, bowiem Wnioskodawca na wykonanie powyższych czynności otrzymuje od generalnego wykonawcy dwa odrębne zlecenia tj. jedno zlecenie na dostawę drzwi oraz drugie na montaż drzwi.

Wobec powyższego do dostawy drzwi nie znajdzie zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia, zatem dostawa ta będzie opodatkowana na zasadach ogólnych tj. z zastosowaniem właściwej stawki podatku.

Natomiast usługa montażu będzie podlegała mechanizmowi odwrotnego obciążenia, bowiem Wnioskodawca wskazał, że usługi montażu są wymienione w zał. nr 14 do ustawy o VAT oraz usługi te są realizowane na rzecz podmiotów będących podatnikami podatku VAT. Zatem gdy usługa montażu drzwi świadczona będzie na rzecz generalnego wykonawcy, który jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas Wnioskodawca będzie działał jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy a w konsekwencji na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z ust. 1h ustawy zastosowanie znajduje mechanizm odwrotnego obciążenia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 2, jest prawidłowe.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należy uznać je za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.