2017.09.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.328.2017.2.MJ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.328.2017.2.MJ
z 18 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2017 r. (data wpływu) uzupełnionym pismem z dnia 7 sierpnia 2017 r. (data wpływu 11 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie dokumentowania czynności przenoszenia żywych ryb z jednego przedsiębiorstwa do drugiego na podstawie dowodów wewnętrznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie dokumentowania czynności przenoszenia żywych ryb z jednego przedsiębiorstwa do drugiego na podstawie dowodów wewnętrznych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 sierpnia 2017 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz oryginału pełnomocnictwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest rolnikiem prowadzącym wspólnie wraz z mężem, rodzicami i teściami Gospodarstwo Rybackie. Zgodnie z art. 15 ust. 4 stawy o podatku od towarów i usług Dz. U. z 2016, poz. 710 ze zm. (dalej ustawa) stanowiącym, iż w przypadku osób fizycznych prowadzących gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy. Wnioskodawczyni złożyła zgłoszenie rejestracyjne stając się tym samym reprezentantem gospodarstwa rolnego, które posługuje się Jej numerem NIP jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, począwszy od daty rejestracji, tj. od 29 marca 2013 r. Gospodarstwo Rybackie jest również czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawczyni ma wraz z mężem od dnia ślubu wspólność majątkową, która nigdy nie ustała, natomiast stawy hodowlane jako nieruchomości na mocy umowy darowizny od rodziców, sporządzonej w formie aktu notarialnego w dniu 30 września 2009 r. są własnością Wnioskodawczyni. Gospodarstwo Rybackie zajmuje się chowem i hodowlą a następnie sprzedażą wyprodukowanych ryb żywych lub patroszonych takich jak jesiotr, karp, pstrąg, sandacz, sum, szczupak. Z tej sprzedaży rozliczany jest podatek należny. Natomiast po stronie podatku naliczonego można wyszczególnić pasze, tlen ciekły, energię elektryczną, koszty dzierżawy urządzeń oraz koszty paliwa do samochodów, którymi rozwożone są ryby.

Wnioskodawczyni rozlicza podatek od towarów i usług miesięcznie i składa we właściwym miejscowo urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe VAT-7. Na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. 1991 nr 80 poz. 350 z późn. zm. ) dalej ustawa PIT, Wnioskodawczyni na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzysta ze zwolnienia przedmiotowego.

Mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej od 01 maja 2010 r. (okresy zawieszenia od 01 sierpnia 2012 r. do 04 grudnia 2012 r. oraz od 27 czerwca 2013 r. do 24 października 2014 r.). Głównym i przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni jest przetwarzanie i konserwacja ryb, skorupiaków i mięczaków (sklasyfikowane pod nr PKD 10.20.Z). Mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako odrębne przedsiębiorstwo i jako odrębny podmiot jest czynnym podatnikiem VAT w tym zakresie i rozlicza podatek od towarów i usług składają miesięcznie deklaracje VAT-7 we właściwym miejscowo urzędzie skarbowym. Na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych mąż Wnioskodawczyni jest opodatkowany zgodnie z brzmieniem art. 27 ustawy PIT.

Część ryb pochodząca (wyhodowana) ze wspólnie prowadzonego Gospodarstwa Rybackiego stanowiącego odrębne samodzielne przedsiębiorstwo, jest przenoszona do działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni, stanowiącej odrębne przedsiębiorstwo poddawana jest procesowi przetwarzania. Przeniesienie ryb będących jednocześnie współwłasnością męża Wnioskodawczyni, z przedsiębiorstwa Gospodarstwa Rybackiego do Działalności Gospodarczej męża Wnioskodawczyni odbywa się za pomocą dowodów wewnętrznych, w których wykazywana jest kwota ryb przeniesionych z jednego do drugiego przedsiębiorstwa. W dokumencie przemieszczenia wykazywana jest kwota zbiorcza ryb wyliczona jako suma iloczynów ceny rynkowej i poszczególnych gatunków żywych ryb w kilogramach potrzebnych do wyprodukowania określonego produktu z zastosowaniem właściwego współczynnika.

Przykład 1

Współczynnik dla produktu „szyneczka z karpia” wynosi 3.0 co oznacza, ze potrzeba 3,0 kg żywego karpia aby wyprodukować 1 kg „szyneczki z karpia”.

Przykład 2

Współczynnik dla produktu „pstrąg wędzony dzwonka” wynosi 2.5 co oznacza, że potrzeba 2,5 kg żywego pstrąga aby wyprodukować 1 kg „pstrąga wędzonego dzwonka”.

Cena rynkowa ustalana jest zgodnie z art. 22 ust. 6a ustawy PIT. Podatek należny u męża Wnioskodawczyni stanowi sprzedaż ryb przetworzonych takich jak jesiotr filet, jesiotr patroszony, jesiotr wędzony, cały jesiotr wędzony dzwonka, karp - szyneczka z karpia, karp dzwonka, karp filet, karp marynowany, karp patroszony, karp płat, karp tusza, karp wędzony cały, karp wędzony dzwonka, pstrąg filet, pstrąg marynowany, pstrąg wędzony cały, pstrąg wędzony dzwonka, sandacz filet, sum filet, sum wędzony, sum wędzony dzwonka. Po stronie podatku naliczonego można wyróżnić przede wszystkim koszty paliwa związane z rozwożeniem przetworzonych ryb do sklepów i restauracji.

W opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z rozliczeniem podatku naliczonego przez Wnioskodawczynię natomiast podatek należny jest wykazywany i rozliczany w działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni, gdzie podstawą opodatkowania są przetworzone ryby będące produktem finalnym wyprodukowanym z przemieszczonych ryb żywych wychodowanych we wspólnie prowadzonym Gospodarstwie Rybackim.

W uzupełnieniu wskazano, że mąż Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, o nadanym nr NIP: … i rozlicza podatek od towarów i usług składając miesięczne deklaracje VAT-7 we właściwym miejscowo urzędzie skarbowym.

Mąż Wnioskodawczyni nie dokonuje dostaw towarów wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy VAT. Mąż Wnioskodawczyni dokonuje dostawy ryb przetworzonych takich jak: jesiotr filet, jesiotr patroszony, jesiotr wędzony cały jesiotr wędzony dzwonka, karp - szyneczka z karpia, karp dzwonka, karp flet, karp marynowany, karp patroszony, karp płat, karp tusza, karp wazony cały, karp wędzony dzwonka, pstrąg filet, pstrąg marynowany, pstrąg wazony cały, pstrąg wędzony dzwonka, sandacz filet, sum filet, sum wędzony, sum wędzony dzwonka.

Sprzedawane przez męża Wnioskodawczyni towary wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 2008 r. należą do grupowania:

10.20.11.0 - Ryby, filety rybne i pozostałe mięso z ryb (włączając rozdrobnione), świeże lub schłodzone,
10.20.24.0 - Ryby wędzone, włączając filety,
10.20.25.0 - Ryby przetworzone lub zakonserwowane w inny sposób, z wyłączeniem gotowych dań rybnych.

Hodowane przez Wnioskodawczynię ryby, wg. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 2008 r. należą do grupowania:

03.00.15.0 - Ryby żywe słodkowodne hodowlane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynność przenoszenia ryb Żywych z przedsiębiorstwa Gospodarstwa Rybackiego, które posługuje się NIP Wnioskodawczyni do przedsiębiorstwa Działalności Gospodarczej męża Wnioskodawczyni na podstawie dowodów wewnętrznych jest prawidłowa, jako czynność niebędąca podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, udokumentowane przeniesienie produktów gospodarki rybackiej - żywych ryb - na cele działalności gospodarczej współmałżonka będącego jednocześnie osobą wspólnie prowadząca Gospodarstwo Rybackie w formie dowodów wewnętrznych jest prawidłowe.

Wyżej opisane przeniesienie nie stanowi bowiem odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Aby można było mówić o sprzedaży towaru, muszą występować dwa odrębne podmioty, tj. zbywca i nabywca. W ramach tej samej osoby jaką jest mąż Wnioskodawczyni nie może zatem być mowy o przenoszeniu własności rzeczy, co jest istotą umowy sprzedaży, gdyż mąż Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem przenoszonych ryb. W przypadku prowadzenia przez jedną osobę fizyczną kilku przedsiębiorstw, tj. kilku rodzajów działalności gospodarczej podatnik jest jeden, a mianowicie ta konkretna osoba fizyczna, a nie jej poszczególne przedsiębiorstwa. Zatem w ww. stanie faktycznym, nie ma miejsca dostawa i nabycie towarów i tym samym brak jest podstaw prawnych do wystawienia faktury.

Dodatkowo w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących, osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Żadna z wyszczególnionych sytuacji wskazanych w art. 7 ust. 2 ustawy nie ma miejsca, w związku z tym nie ma jakichkolwiek podstaw do opodatkowania transakcji przeniesienia ryb tym bardziej, że nie można dokonać jakiejkolwiek darowizny samemu sobie. Podstawą opodatkowania mogą być tylko czynności wskazane i przewidziane w prawie podatkowym i żadne inne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

–jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, a w szczególności darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości bądź w części.

Powyższe oznacza, że nieodpłatne przekazanie towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem, importem lub wytworzeniem tych towarów lub ich części składowych.

Zatem niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Na podstawie art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – Dz. U. nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni, jako czynny podatnik podatku VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje przeniesienia żywych ryb zaklasyfikowanych do grupowania PKWiU 03.00.15.0 „Ryby żywe hodowlane słodkowodne” do przedsiębiorstwa męża.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność rolnicza - zgodnie z zapisem art. 2 pkt 15 ustawy, obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarnianą i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodkowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Należy nadmienić, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny – niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Przytaczając przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.) stwierdzić należy, że stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Istotnym jest w tym miejscu powołanie art. 4 ust. 1 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829), zgodnie z którym przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Również definicja przedsiębiorcy została zawarta w art. 43^¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), w myśl której przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33^¹ § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową.

Mając na uwadze omawianą zależność zauważyć należy, że Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 czerwca 2008 r. sygn. akt I UK 389/07 stwierdził „Jeżeli zatem działalność gospodarcza prowadzi jeden z małżonków, to tylko on jest przedsiębiorcą w rozumieniu obowiązujących przepisów, niezależnie od istniejącego między małżonkami ustroju majątkowego.” oraz „Prowadzeniu działalności gospodarczej służy przedsiębiorstwo, które w sensie przedmiotowym oznacza (art. 55^¹ k.c.) zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych. Przedsiębiorstwo stanowi zatem zorganizowany kompleks majątkowy przeznaczony do prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej lub usługowej, w którym decydującą rolę odgrywają więzi funkcjonalne i organizacyjne łączące poszczególne i różnorodne zarazem składniki w jednolitą całość. W czynniku organizacji, który wiąże poszczególne elementy składające się na przedsiębiorstwo, postrzega się istotę zjawiska gospodarczo-prawnego, jakim jest przedsiębiorstwo. Czynnik ten indywidualizuje przedsiębiorstwo, łącząc w niepowtarzalny sposób różnorodne elementy wchodzące w jego skład. Dzięki elementowi organizacji przedsiębiorstwo alienuje się (wyodrębnia) od osoby przedsiębiorcy oraz od majątku przedsiębiorstwa. Majątek ten bowiem stanowi tylko materialną podstawę organizacji. Z tego też powodu okoliczność, że majątek przedsiębiorstwa jest majątkiem wspólnym prowadzącego działalność gospodarczą i jego małżonka nie oznacza, iż w skład majątku wspólnego wchodzi to szczególne dobro prawne, jakim jest przedsiębiorstwo.(…)”.

Dokonując analizy powołanych wyżej regulacji prawnych podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno Wnioskodawca, jak i jego małżonka, traktowani są jako odrębne podmioty, spełniające definicję podatnika w rozumieniu powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzące działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tegoż przepisu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Dopuszczalne jest dokonywanie czynności cywilnoprawnych między małżonkami pozostającymi w małżeńskiej wspólności majątkowej, jeżeli czynności te dotyczą sfery objętej zakresem ich działalności gospodarczej.

Składniki majątkowe pochodzące z działalności Wnioskodawczyni przenoszone do działalności męża, w świetle przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowią (przy istnieniu wspólności majątkowej) niewątpliwie majątek wspólny małżonków, jednakże w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług są to towary, które Wnioskodawczyni nabyła w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, i w takim też celu je wykorzystywała. Wnioskodawczyni prowadząc swoje przedsiębiorstwo w oparciu o składniki majątku wspólnego ma nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną. Zatem mimo faktu, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o majątek wspólny, to w sensie ekonomicznym jest właścicielem tego majątku wspólnego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z ww. przepisów wynika zatem, że podmiot, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest zobowiązany do wystawienia faktury.

Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy, faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni złożyła zgłoszenie rejestracyjne stając się reprezentantem gospodarstwa rolnego jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Gospodarstwo Rybackie jest również czynnym podatnikiem VAT. Stawy hodowlane jako nieruchomości na mocy umowy darowizny od rodziców, sporządzonej w formie aktu notarialnego są własnością Wnioskodawczyni. Gospodarstwo Rybackie zajmuje się chowem i hodowlą a następnie sprzedażą wyprodukowanych ryb żywych lub patroszonych takich jak jesiotr, karp, pstrąg, sandacz, sum, szczupak. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. Głównym i przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni jest przetwarzanie i konserwacja ryb, skorupiaków i mięczaków (sklasyfikowane pod nr PKD 10.20.Z). Mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako odrębne przedsiębiorstwo i jako odrębny podmiot jest czynnym podatnikiem VAT. Część ryb pochodząca ze wspólnie prowadzonego Gospodarstwa Rybackiego stanowiącego odrębne samodzielne przedsiębiorstwo, jest przenoszona do działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni, stanowiącej odrębne przedsiębiorstwo. Mąż Wnioskodawczyni dokonuje dostawy ryb przetworzonych.

Wątpliwości Zainteresowanej dotyczą prawidłowości dokumentowania czynności przenoszenia żywych ryb z przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni do przedsiębiorstwa męża Wnioskodawczyni poprzez wystawianie dowodów wewnętrznych.

Definicja umowy sprzedaży zawarta jest w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.). Stosownie do postanowień art. 535 Kodeksu cywilnego, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Realizacja czynności sprzedaży może nastąpić zatem między dwoma podmiotami rozróżnianymi przez przepisy prawa jako sprzedawca i nabywca, a zatem w umowie sprzedaży występować muszą co najmniej dwie strony.

Podobnie, aby miała miejsce dostawa towarów, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, koniecznym jest, aby wystąpiły co najmniej dwie strony, między którymi może dojść do przeniesienia własności towaru. Ustawodawca w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy poddaje opodatkowaniu odpłatną dostawę towarów, do której można zaliczyć transakcje sprzedaży, niezależnie od tego czy została wykonana z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, jednakże z zastrzeżeniem zawartym w art. 6 pkt 2 ustawy. W myśl powołanego artykułu, przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Z powołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że ustawodawca zrównuje czynności dokonane bez wynagrodzenia z czynnościami odpłatnymi, przy spełnieniu warunków wymienionych w tym przepisie. W ten sposób wszelkie nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów, wchodzi w zakres objęty pojęciem „odpłatnej dostawy towarów”, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Należy wskazać, że co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości bądź w części.

Powyższe oznacza, że darowiznę uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem, importem lub wytworzeniem tych towarów lub ich części składowych.

W konsekwencji niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów (w tym darowizny) – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy, bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Z treści wniosku nie wynika, aby przekazanie ryb z gospodarstwa Wnioskodawczyni do przedsiębiorstwa męża było odpłatne. Zatem w sytuacji uznania nieodpłatnego przekazania ryb za darowiznę - koniecznym jest dokonanie analizy, czy – w świetle art. 7 ust. 2 ustawy – zostaną spełnione warunki do uznania przedmiotowej czynności za nieodpłatną dostawę towarów zrównaną z odpłatną dostawą, o której mowa w powołanym przepisie.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku, będą spełnione warunki określone w art. 7 ust. 2 ustawy, dające podstawę do uznania ww. czynności za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów.

Powyższe wynika z faktu, że przedmiotem darowizny jest towar – ryby, w stosunku do którego Wnioskodawczyni – zarejestrowanemu podatnikowi VAT, przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu ich wytworzenia.

W konsekwencji darowizna ryb na rzecz męża Wnioskodawczyni stanowi – zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy – odpłatną dostawę towarów, a więc czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z dwoma odrębnymi podmiotami – Wnioskodawczynią oraz mężem Wnioskodawczyni – osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą, zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni.

Zatem darowizna ryb przez Wnioskodawczynię, występującą w tej transakcji jako odrębny podmiot – podatnik VAT czynny - na rzecz męża, wypełni definicję odpłatnej dostawy towarów zdefiniowaną w art. 7 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym wszelkie nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów, wchodzi w zakres objęty pojęciem „odpłatnej dostawy towarów”, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z powyższym, przeniesienie żywych ryb z Gospodarstwa Rybackiego Wnioskodawczyni do działalności gospodarczej męża, występującego jako odrębny przedsiębiorca, stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego rodzaju towaru, przy czym bez znaczenia dla rozstrzygnięcia pozostaje fakt, że między małżonkami istnieje wspólność majątkowa małżeńska.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z dwoma odrębnymi podatnikami podatku VAT. Konsekwencją tego jest rozliczanie podatku należnego i naliczonego odrębnie przez każdego z podatników.

Jak wynika z przytoczonych przepisów, fakturę wystawia sprzedawca (usługodawca) będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Z analizy powołanych przepisów wynika, że każdą transakcję sprzedaży dokonaną pomiędzy dwoma podatnikami VAT, należy udokumentować fakturą.

Zatem biorąc pod uwagę okoliczności niniejszej sprawy oraz powołane przepisy prawa, w celu udokumentowania czynności przeniesienia żywych ryb z przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni do przedsiębiorstwa męża, Wnioskodawczyni, będąca czynnym podatnikiem podatku VAT, winna tego typu transakcję udokumentować fakturą VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin