2017.09.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.208.2017.1.MM
z 1 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2017 r. (data wpływu 3 lipca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 lipca 2017 r. (data wpływu 31 lipca 2017 r.) oraz z dnia 28 sierpnia 2017 r. (data wpływu dnia 31 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 23 lipca 2017 r. oraz z dnia 28 sierpnia 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

We wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W lutym 2015 r. doszło do rozpadu związku Wnioskodawczyni. Ze związku tego byli partnerzy mają syna, urodzonego dnia 19 listopada 2010 r. Decyzją Sądu Rejonowego miejsce pobytu dziecka zostało ustalone przy matce. Od dnia 15 lutego 2015 r. syn zamieszkuje z Wnioskodawczynią, a ciężar obowiązków związanych z wychowywaniem dziecka spoczywa na Wnioskodawczyni. Dziecko nie uzyskuje dochodu.

Były partner Wnioskodawczyni (bez porozumienia z nią) w rozliczeniu podatku za rok 2015 odliczył połowę ulgi z tytułu wychowywania dzieci, pomimo iż faktycznie nie sprawował władzy i opieki nad dzieckiem.

Mimo konfliktu z byłym partnerem Wnioskodawczyni nie utrudniała mu kontaktów z synem, a czas jaki spędził z dzieckiem od momentu rozstania do końca 2015 r., to w sumie 16 dni kalendarzowych. W związku z dużymi problemami w porozumieniu się z byłym partnerem Wnioskodawczyni do dziś prowadzi kalendarz spotkań ojca z synem, zachowała także pełną korespondencję sms dotyczącą terminów i długości spotkań z dzieckiem.

Podczas spotkań byłego partnera z synem spędzali oni czas głównie w domu, a ojciec nie zabierał syna na żadne wydarzenia artystyczne, zabawy dla dzieci, nie brał udziału w zajęciach dodatkowych dziecka, itp. Jego zaangażowanie w życie i wychowanie syna jest znikome.

W trakcie trwania sprawy alimentacyjnej były partner Wnioskodawczyni udawał, że nie stać go na płacenie alimentów i kilkakrotnie w trakcie trwania sprawy celowo pozostawał bez pracy próbując w ten sposób wpłynąć na decyzję sądu dotyczącą wysokości zasądzonych alimentów. Nie pokrywa on zatem w pełni wydatków ponoszonych na utrzymanie syna. Również w tym aspekcie, to Wnioskodawczyni ponosi większe obciążenie finansowe.

Wnioskodawczyni wskazuje, że to ona zajmuje się wychowywaniem syna, dba o jego wykształcenie (począwszy od zapewnienia opieki przedszkolnej, przez zajęcia dodatkowe, w których bierze udział razem z synem). Ponadto Wnioskodawczyni chodzi z dzieckiem do lekarza, w razie konieczności wykonuje dodatkowe, odpłatne badania, zapewnia synowi rozrywkę w czasie wolnym (kino, teatr, koncerty dla dzieci) oraz w czasie wakacji poświęca dziecku każdą wolną chwilę. Całkowita opieka i troska o zapewnienie dziecku przyszłości spoczywa na Wnioskodawczyni.

Sytuacja podobna do tej, jaka była w 2015 r. trwa do chwili obecnej; średnio w ciągu roku ojciec spędza z synem 2 miesiące, tym samym faktyczną opiekę nad dzieckiem sprawuje Wnioskodawczyni.

Jednocześnie Wnioskodawczyni oświadczyła, że jest osobą samotnie wychowującą dziecko, a jej dochody za 2015 r. i 2016 r. nie przekroczyły kwoty 112.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni przysługuje odliczenie całej kwoty ulgi z tytułu wychowywania dziecka za miesiące od marca 2015 r. (tj. od momentu zakończenia jej związku z ojcem dziecka), do grudnia 2015 r., a także za okres od stycznia 2016 r. do grudnia 2016 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przysługuje jej prawo do odliczenia pełnej ulgi z tytułu wychowywania dziecka za każdy miesiąc w roku podatkowym 2015 r. i rok 2016 w którym samodzielnie wykonywała władzę rodzicielską, ponieważ całkowity ciężar wychowywania syna spoczywa na niej. Od chwili rozstania z parterem, syn zamieszkuje z Wnioskodawczynią. Kwestia miejsca pobytu dziecka została rozstrzygnięta na drodze sądowej i zgodnie z wyrokiem sądu, miejsce pobytu dziecka jest przy matce. Tym samym, to na Wnioskodawczyni spoczywa obowiązek zabezpieczenia dziecku miejsca zamieszkania. Wnioskodawczyni zabezpiecza również wszystkie potrzeby syna związane z jego wychowaniem, począwszy od dbania o zdrowie (wizyty lekarskie, badania lekarskie, nagłe wypadki), wypełnianie obowiązku szkolnego (w 2015 r. – przedszkolnego; wożenie syna do przedszkola, zakup wyprawki przedszkolnej/szkolnej, spotkania z wychowawczynią syna). Wnioskodawczyni dba również o zapewnianie rozwijających zajęć pozaszkolnych i szkolnych, jest również odpowiedzialna za zapewnienie synowi opieki w czasie wakacyjnym. Także kwestie finansowe w wyższym stopniu spoczywają na Wnioskodawczyni, co również Sąd potwierdził w uzasadnieniu wyroku wydanego w sprawie alimentacyjnej. Wnioskodawczyni stara się również w pełni zabezpieczyć podstawowe (materialne) potrzeby syna, ale również ważny jest dla Wnioskodawczyni jego rozwój emocjonalny i psychiczny. Wnioskodawczyni stara się wychowywać syna na osobę otwartą i ciekawą świata oraz w sposób urozmaicony spędzać czas z synem (wydarzenia plenerowe, zwiedzanie rodzinnego miasta, wyprawy za miasto, wydarzenia dla dzieci).

Ojciec dziecka nie podejmuje decyzji związanych z wychowywaniem syna oraz z jego majątkiem. Także w czasie trwania związku z Wnioskodawczynią nie poczuwał się również do zabezpieczenia przyszłości synowi.

W roku 2016 sytuacja wyglądała analogicznie do roku poprzedniego (także do dnia dzisiejszego sytuacja się nie zmieniła). To Wnioskodawczyni wykonuje władzę rodzicielską nad synem, ojciec dziecka nie bierze aktywnego udziału w jego wychowywaniu. Nie wykazuje żadnej inicjatywy w kwestiach związanych z wychowywaniem syna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską;
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Stosownie do art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Jednocześnie jak stanowi art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym przed 1 marca 2017 r. - odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Jak wynika z art. 27f ust. 7 cyt. ustawy podatkowej, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Jeżeli kwota przysługującego odliczenia na podstawie ust. 2, 3 i 4 jest wyższa od kwoty odliczonej z tytułu, o którym mowa w ust. 1, w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podatnikowi przysługuje kwota stanowiąca różnicę między kwotą przysługującego podatnikowi odliczenia a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym (art. 27f ust. 8 ustawy).

W art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została zatem zawarta ogólna zasada z której wynika, że warunkiem zastosowania przez rodzica ulgi na małoletnie dziecko jest wykonywanie w stosunku do tego dziecka władzy rodzicielskiej.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) - to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować).

Zatem samo posiadanie władzy rodzicielskiej jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowej preferencji. Dla nabycia prawa do przedmiotowej ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie. Wykonywanie władzy rodzicielskiej oznacza wykonywanie wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane jest w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, w szczególności sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywanie, wykonywanie zarządu majątkiem dziecka, troszczenie się o jego fizyczny i duchowy rozwój, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Tym samym w przypadku rodzica małoletniego dziecka o prawie do ulgi decyduje faktyczne sprawowanie władzy rodzicielskiej. Samo posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem, czy wypełnianie obowiązku alimentacyjnego nie uprawnia do zastosowania przedmiotowej ulgi.

Wobec powyższego wskazać należy, że tylko w sytuacji, gdy obojgu rodzicom przysługuje w stosunku do dziecka władza rodzicielska i każdy z rodziców władzę tę wykonuje, prawo do ulgi (w ramach wspólnego limitu) przysługuje zarówno matce, jak i ojcu dziecka. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Jednocześnie biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Taki podział ulgi zachodzi również w sytuacji braku zgody rodziców co do podziału ulgi.

Natomiast w przypadku, gdy na skutek różnych okoliczności władzę rodzicielską wykonuje jeden z rodziców, prawo do ulgi (w pełnej wysokości) przysługuje tylko temu rodzicowi.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w lutym 2015 r. doszło do rozpadu związku Wnioskodawczyni. Ze związku tego byli partnerzy mają syna, urodzonego dnia 19 listopada 2010 r. Decyzją Sądu Rejonowego miejsce pobytu dziecka zostało ustalone przy matce. Od dnia 15 lutego 2015 r. syn zamieszkuje z Wnioskodawczynią, a ciężar obowiązków związanych z wychowywaniem dziecka spoczywa na Wnioskodawczyni. Dziecko nie uzyskuje dochodu.

Były partner Wnioskodawczyni (bez porozumienia z nią) w rozliczeniu podatku za rok 2015 odliczył połowę ulgi z tytułu wychowywania dzieci, pomimo iż - jak wskazała Wnioskodawczyni - faktycznie nie sprawował władzy i opieki nad dzieckiem.

Podczas spotkań byłego partnera z synem spędzali oni czas głównie w domu, a ojciec nie zabierał syna na żadne wydarzenia artystyczne, zabawy dla dzieci, nie brał udziału w zajęciach dodatkowych dziecka, itp. jego zaangażowanie w życie i wychowanie syna jest znikome.

Jak oświadczyła Wnioskodawczyni - w trakcie trwania sprawy alimentacyjnej jej były partner udawał, że nie stać go na płacenie alimentów i kilkakrotnie w trakcie trwania sprawy celowo pozostawał bez pracy próbując w ten sposób wpłynąć na decyzję sądu dotyczącą wysokości zasądzonych alimentów. Nie pokrywa on zatem w pełni wydatków ponoszonych na utrzymanie syna. Również w tym aspekcie, to Wnioskodawczyni ponosi większe obciążenie finansowe.

Sytuacja podobna do tej, jaka była w 2015 r. trwa do chwili obecnej; średnio w ciągu roku ojciec spędza z synem 2 miesiące, tym samym faktyczną opiekę nad dzieckiem sprawuje Wnioskodawczyni.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności, że: całkowita opieka i troska o zapewnienie synowi przyszłości oraz ciężar obowiązków związanych z jego wychowywaniem spoczywa na Wnioskodawczyni, to Wnioskodawczyni zajmuje się wychowaniem syna, dba o jego wykształcenie (począwszy od zapewnienia opieki przedszkolnej, przez zajęcia dodatkowe, w których bierze udział razem z synem), chodzi z dzieckiem do lekarza, w razie konieczności wykonuje dodatkowe, odpłatne badania, zapewnia synowi rozrywkę w czasie wolnym (kino, teatr, koncerty dla dzieci) oraz w czasie wakacji poświęca dziecku każdą wolną chwilę, natomiast zaangażowanie byłego partnera Wnioskodawczyni w życie oraz wychowanie syna jest znikome i faktycznie nie sprawował władzy i opieki nad dzieckiem, nie sposób uznać, że ojciec dziecka (były partner Wnioskodawczyni) po rozstaniu z nią wykonywał - w stosunku do małoletniego syna - władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów - na tle przedstawionego stanu faktycznego - uznać zatem należy, że za każdy miesiąc (tj. za miesiące od marca do grudnia 2015 r. oraz od stycznia do grudnia 2016 r.) w którym Wnioskodawczyni faktycznie wykonywała władzę rodzicielską samodzielnie, tj. bez udziału drugiego rodzica (byłego partnera), przysługuje jej wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wynikających z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywa ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin