Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.259.2017.2.JNA
z 13 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2017 r. (data wpływu 11 lipca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 września 2017 r. (data wpływu 7 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży wyrobów powstałych w wyniku obróbki polegającej na wycinaniu, gięciu oraz cięciu blach, wykonanej przez Wnioskodawcę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży wyrobów powstałych w wyniku obróbki polegającej na wycinaniu, gięciu oraz cięciu blach, wykonanej przez Wnioskodawcę. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 września 2017 r. (data wpływu 7 września 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy i przedstawienie stanowiska własnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, niekorzystającym ze zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy o VAT. Podstawą działalności Wnioskodawcy jest produkcja i sprzedaż wypalanych blach, metodą plazmową (cięcie) oraz za pomocą gazu (palenie). Materiały są cięte i wypalane według zleceń klientów, na bazie opracowania w programie „A”. Elementy wypalane wykonywane są z wyrobów płaskich ze stali, ujęte jako blachy stalowe w wykazie w załączniku nr 11 do ustawy o VAT. Blachy do produkcji są zakupywane przez Wnioskodawcę na tzw. „odwrotnym obciążeniu” lub wykonuje on wyłącznie usługę cięcia lub palenia na materiale powierzonym, tzn. zakupionym i dostarczonym do siedziby Wnioskodawcy przez klienta. Elementy uzyskane z pocięcia blach, niebędące nowymi wyrobami i wykorzystywane jako surowiec do produkcji części maszyn i konstrukcji, mieszczą się w grupowaniu 24.10.3 „Wyroby płaskie walcowane na gorąco”. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca sprzedaje przerobione blachy kontrahentom, którzy są czynnymi podatnikami VAT, stosując przy sprzedaży stawkę podstawową podatku VAT. Budzi to jednak wątpliwość Wnioskodawcy zgodnie z powyższym.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Dostawy wyrobów wykonywanych przez Wnioskodawcę, tj. elementów uzyskanych w wyniku wycinania, gięcia oraz cięcia blach nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
2. Symbolem dla wyrobów wykonanych przez Wnioskodawcę, tj. elementów uzyskanych w wyniku wycinania, gięcia oraz cięcia blach według obowiązującego dla celów podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług to: 25.11.23.0.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży wyrobów wykonanych z materiałów, które nabywa Wnioskodawca, w których materiał jest zgodny z załącznikiem nr 11 ustawy o podatku od towarów i usług, czy ten materiał poddany obróbce, polegającej na wycinaniu, gięciu oraz cięciu, powinien być opodatkowany na zasadzie „odwrotnego obciążenia” zgodnie z zasadami art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, czy powinien być opodatkowany stawką podstawową VAT 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wyrobów, które powstały w wyniku obróbki blach, polegających na wycinaniu, gięciu oraz cięciu, powinna być opodatkowana na zasadach „odwrotnego obciążenia”, bowiem obróbka blach nie zmienia ich właściwości użytkowych i fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU)– (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.). Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia sposobu i wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do tych towarów i usług, dla których przepisy w zakresie VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 11 do ustawy określa (w 41 pozycjach) wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Powołane regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego dokonana została dostawa ściśle określonego towaru (wyrobu).

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednak jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, niekorzystającym ze zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy. Podstawą działalności Wnioskodawcy jest produkcja i sprzedaż wypalanych blach, metodą plazmową (cięcie) oraz za pomocą gazu (palenie). Materiały są cięte i wypalane według zleceń klientów, na bazie opracowania w programie „A”. Wnioskodawca sprzedaje przerobione blachy kontrahentom, którzy są czynnymi podatnikami VAT. Dostawy wyrobów wykonywanych przez Wnioskodawcę, tj. elementów uzyskanych w wyniku wycinania, gięcia oraz cięcia blach nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wnioskodawca wskazał także, że wyroby przez niego wykonane sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU 25.11.23.0.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że wyroby powstałe w wyniku obróbki polegającej na wycinaniu, gięciu oraz cięciu blach, wykonanej przez Wnioskodawcę, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 25.11.23.0 nie zostały wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, zawierającym katalog towarów, do których stosuje się mechanizm odwrotnego obciążenia. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, natomiast sprzedaż ww. wyrobów Wnioskodawca powinien opodatkować na zasadach ogólnych, tj. z zastosowaniem właściwej stawki podatku.

Z uwagi na to, że sprzedaż ww. wyrobów nie została objęta stawką obniżoną, zastosowanie znajdzie stawka podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż wyrobów sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 25.11.23.0, powstałych w wyniku obróbki polegającej na wycinaniu, gięciu oraz cięciu blach wykonanej przez Wnioskodawcę, podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy podkreślić, że obowiązek przedstawienia organom podatkowym prawidłowej klasyfikacji dla sprzedawanych towarów lub świadczonych usług należy do podatnika, który ponosi również odpowiedzialność za nieprawidłowo dokonaną klasyfikację. Wskazuje się, że tutejszy organ nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów ani też weryfikacji wskazanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji, w związku z czym, niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie przy założeniu, że grupowanie wskazane przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.