Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.531.2017.1.AD
z 6 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2017 r. (data wpływu 8 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udostępniania toalet publicznych, określenia momentu powstania obowiązku podatkowego i prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z budową oraz ich utrzymaniem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udostępniania toalet publicznych, określenia momentu powstania obowiązku podatkowego i prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z budową oraz ich utrzymaniem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych np; czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy oraz wszelkich innych umów prawa cywilnego nazwanych i nienazwanych. Realizując szereg zadań ustawowych Gmina może czynić to w sposób płatny lub nieodpłatny, a jeśli płatny, to należności z tytułu ww. odpłatności mogą wynikać z zaistniałych relacji o charakterze cywilnoprawnym lub być przyjmowane w oparciu o reżim publicznoprawny w trybie władztwa publicznego. Gmina realizując zadania ustawowe wynikające z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, tj. zapewniając czystość i porządek na terenie Gminy stworzyła warunki niezbędne do ich utrzymania w szczególności poprzez budowę, utrzymanie i eksploatację własnych szaletów publicznych.

W dniu 19 czerwca 2017 r. oddany został do użytkowania nowo wybudowany z własnych środków Gminy szalet publiczny w miejscowości C. - protokół zdawczo-odbiorczy. W tym samym dniu wystawiona została faktura VAT za wykonane roboty budowlane polegające na budowie toalety publicznej wraz z niezbędną infrastrukturą w miejscowości C., wartość netto faktury 124.213,01 zł, podatek VAT 28.568,99 zł. Nabywcą przedmiotowej faktury jest Gmina. Jest to toaleta publiczna kontenerowa wyposażona w dwa pomieszczenia publiczne, toaleta damsko/męska oraz dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Automatyczna toaleta wyposażona jest we wrzutnik monet, przez co nie wymaga obecności osoby, która pobierałaby opłaty za udostępnienie toalety. Szalet otwiera się automatycznie, po wrzuceniu monety o odpowiednim nominale na dzień dzisiejszy Gmina ustaliła opłatę w wysokości 2 zł - toaleta zamyka się również automatycznie. Nie ma możliwości bezpłatnego skorzystania z automatycznego szaletu. Opłaty za korzystanie z toalety stanowią dochód Gminy, który podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gmina obsługę szaletu publicznego zleciła swojej jednostce MOSiR do obowiązków zleceniobiorcy należy między innymi utrzymanie czystości i porządku, zapewnienie sprawności technicznej, otwarcie automatu wrzutowego i opróżnienia jego zawartości w zależności od potrzeb, a najpóźniej w ostatnim dniu miesiąca. Z czynności tej sporządzany jest raport dokumentujący wartość środków pieniężnych zawartych we wrzutniku za dany okres. Następnie pieniądze przekazywane są na konto dochodów Gminy. W dniu wybrania pieniędzy z automatu i przekazania na konto bankowe powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług. Gmina na koniec miesiąca sporządza zestawienie wszystkich wpłat dokonanych w danym miesiącu i rozlicza je w deklaracji podatkowej VAT- 7 za dany okres.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Czy odpłatne udostępnienie toalet publicznych przez Gminę stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?
• Kiedy powstaje obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług od opłat za szalety publiczne dokonywane za pośrednictwem wpłatomatów?
• Czy Gmina ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu inwestycji polegającej na budowie szaletu oraz kosztów utrzymania szaletu (woda, energia itp.)?

Ad.1

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnienie szaletów miejskich za opłatą stanowi umowę wzajemną gdzie dwie strony zobowiązują się do wzajemnego świadczenia. W przedmiotowej sytuacji jedna ze stron, tj. Gmina zobowiązała się do udostępniania szaletu, a druga strona do uiszczenia zapłaty za tę usługę. W tym przypadku mamy do czynienia z umową adhezyjną, czyli umową zawieraną przez samo przystąpienie bez negocjowania jej postanowień. Postanowienia takich umów są przygotowane przez jedną ze stron - druga strona może jedynie przyjąć zaproponowane jej warunki lub odmówić zawarcia takiej umowy. Opłaty za korzystanie z szaletów miejskich będą stanowić wynagrodzenie za świadczenie usług mieszczących się w zakresie wykonywanych zadań własnych Gminy na podstawie umowy cywilnoprawnej. W związku z powyższym usługi udostępnienia przez Gminę szaletów miejskich za wynagrodzeniem będą stanowić odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad.2

Obowiązek podatkowy będzie powstawał z chwilą wykonania usługi - art. 19a ust. 1 ustawy. Ponieważ określenie dnia, w którym powstał obowiązek podatkowy, jest istotne dla ustalenia okresu rozliczeniowego, w którym dana czynność ma być rozliczona w przypadku automatów, które nie ewidencjonują dnia sprzedaży, wystarczające winno być jeśli pieniądze będą wyjmowane z automatu w ostatnim dniu miesiąca i do tego dnia zostanie przyporządkowana cała sprzedaż z automatu, jaka miała miejsce w trakcie całego miesiąca. Ewentualnie kilka razy w danym miesiącu jeśli taka sytuacja jest konieczna.

Ad.3

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku powyższe przesłanki są spełnione i tym samym, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, Gminie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na zakup i uruchomienie automatycznej toalety publicznej oraz od zakupów związanych z utrzymaniem szaletu publicznego w tym zarówno od wydatków związanych z bieżącym funkcjonowaniem obiektów, jak i od wydatków inwestycyjnych ponoszonych przez Gminę w tym zakresie. W ocenie Gminy, za bezsporny należy uznać bowiem fakt, że poniesienie wydatków na zakup oraz utrzymanie automatycznej toalety publicznej jest bezpośrednio związane z ich odpłatnym udostępnieniem. Bez ich poniesienia, świadczenie przez Gminę usług udostępnienia szaletu nie byłoby możliwe. Skoro bowiem Gmina, jako czynny podatnik VAT, zobowiązana jest uiszczać VAT należny z tytułu odpłatnego udostępnienia szaletów publicznych, powinna mieć jednocześnie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków warunkujących możliwość świadczenia tych usług. Gmina, nie powinna być traktowana mniej korzystnie niż inne podmioty gospodarcze, dokonujące sprzedaży opodatkowanej VAT i korzystające w związku z tym prawem do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług niezbędnych w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.