Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.307.2017.1.JKT
z 4 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 15 września 2017 r. (data wpływu 20 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zakresie ustalenia, czy przepływy finansowe związane i wynikające z uregulowania/rozliczenia zobowiązania podatkowego PGK, realizowane pomiędzy spółkami tworzącymi PGK pozostają neutralne dla celów podatku dochodowego od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2017 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przepływy finansowe związane i wynikające z uregulowania/rozliczenia zobowiązania podatkowego PGK, realizowane pomiędzy spółkami tworzącymi PGK pozostają neutralne dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką kapitałową, która zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W ramach niniejszego wniosku Spółka występuje jako podmiot planujący utworzenie podatkowej grupy kapitałowej (dalej jako: „PGK”), o którym mowa w art. 14n § 1 pkt 1a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), zwracając się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie działalności PGK. Wnioskodawca planuje utworzenie PGK, w której obejmie rolę spółki dominującej, reprezentującej PGK. W skład PGK oprócz Wnioskodawcy wejdą spółki powiązane z Wnioskodawcą, zwane dalej: „Spółkami Zależnymi”.

PGK zostanie utworzona na okres 3 lat podatkowych. Rokiem podatkowym PGK będzie rok kalendarzowy, przy czym pierwszy rok podatkowy PGK rozpocznie się 1 stycznia 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że na dzień składania niniejszego wniosku umowa PGK została już zgłoszona przez Wnioskodawcę do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, zgodnie z art. 1a ust. 4 ustawy o CIT. Jednocześnie, dla potrzeb niniejszego wniosku przyjmuje się, że wszystkie warunki skutecznego utworzenia PGK i uzyskania przez nią statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, tj. warunki, o których mowa w art. la ustawy o CIT, zostaną spełnione i zgodnie z przepisami wynikającymi z ustawy o CIT, PGK zostanie zarejestrowana przez naczelnika właściwego urzędu skarbowego (zagadnienie to pozostaje poza zakresem niniejszego wniosku). Zgodnie z zawartą umową PGK, Spółka, jako spółka reprezentująca PGK, zobowiązana będzie do obliczania, pobierania oraz wpłacania podatku dochodowego od osób prawnych oraz zaliczek na ten podatek do właściwego dla PGK urzędu skarbowego. Jednocześnie, Spółki Zależne zobowiązane będą do dokonywania terminowych wpłat zaliczek na podatek dochodowy oraz podatku dochodowego wynikającego z rocznego rozliczenia PGK na rachunek bankowy Spółki. Na podstawie danych otrzymanych od spółek tworzących PGK, Wnioskodawca wyliczać będzie kwotę zaliczek/podatku dochodowego PGK podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego.

Spółki Zależne zobowiązane będą do dokonywania odpowiednio: bieżących wpłat na rzecz Wnioskodawcy, jako spółki reprezentującej PGK, na poczet zaliczek na CIT obliczonych na podstawie rozliczeń jednostkowych, a także kwoty rocznego podatku dochodowego obliczonego dla danej Spółki Zależnej. W związku z powyższym, Spółki Zależne będą przelewać na rachunek bankowy Wnioskodawcy określone kwoty na poczet należnego podatku dochodowego od osób prawnych (lub zaliczek), a Spółka wykorzysta uzyskane w ten sposób środki wyłącznie w celu uregulowania zobowiązania podatkowego PGK, zgodnie z art. la ust. 7 ustawy o CIT. Wnioskodawca nie może wykluczyć sytuacji, w ramach której suma zaliczek na poczet zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych i/lub kwoty podatku dochodowego wpłaconych przez Spółki Zależne (na podstawie ich jednostkowych rozliczeń) będzie wyższa od ostatecznych kwot w przedmiotowym zakresie skalkulowanych dla PGK jako podatnika. W przypadku zaistnienia ww. nadwyżki, będzie ona zasadniczo zwracana na konto bankowe tych Spółek Zależnych, które uzyskały dochód w danym okresie sprawozdawczym (miesiąc/kwartał lub rok) proporcjonalnie do udziału tego dochodu w dochodzie PGK. Alternatywnie, ww. nadwyżka zostanie zaliczona na poczet przyszłych zobowiązań z tytułu zaliczek na podatek dochodowy tych Spółek Zależnych, które w danym okresie sprawozdawczym (miesiąc/kwartał lub rok) uzyskały dochód podatkowy, proporcjonalnie do udziału tego dochodu w dochodzie PGK - kolejna zaliczka/wpłata na podatek dochodowy danej Spółki Zależnej będzie pomniejszona o skalkulowaną kwotę.

W przypadkach wystąpienia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do rozliczeń PGK, np. w związku z korektą przychodów i/lub kosztów danej Spółki Zależnej, Wnioskodawca dokona zwrotu otrzymanej z właściwego urzędu skarbowego kwoty na konto danej Spółki Zależnej. Natomiast w przypadkach, w których środki pieniężne przelane na konto Wnioskodawcy przez Spółki Zależne okażą się niewystarczające do pokrycia zobowiązania podatkowego PGK (np. na skutek korekty przychodów i/lub kosztów poszczególnych Spółek Zależnych lub błędu rachunkowego), dana Spółka zależna będzie wpłacała do Wnioskodawcy kwotę odpowiadającą wartości skorygowanego podatku wraz z odsetkami za zwłokę. Spółce reprezentującej nie przysługuje żadne wynagrodzenie z tytułu wykonywanych czynności związanych z rozliczeniem podatku dochodowego PGK.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy środki pieniężne przekazywane pomiędzy Wnioskodawcą a Spółkami Zależnymi w związku z rozliczaniem zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych/rocznego podatku dochodowego należnego od PGK, w tym środki pieniężne zatrzymane na rachunku bankowym Wnioskodawcy z tytułu podatku dochodowego i zaliczane na poczet przyszłych zobowiązań Spółek Zależnych z tytułu podatku dochodowego, należy uwzględnić przy ustalaniu dochodu/straty podatkowej PGK zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o CIT, jako przychody/koszty podatkowe Wnioskodawcy i/lub Spółek Zależnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, środki pieniężne przekazywane pomiędzy Wnioskodawcą a Spółkami Zależnymi w związku z rozliczaniem zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych/rocznego podatku dochodowego należnego od PGK, w tym środki pieniężne zatrzymane na rachunku bankowym Wnioskodawcy z tytułu podatku dochodowego i zaliczane na poczet przyszłych zobowiązań Spółek Zależnych z tytułu podatku dochodowego, nie powinny być uwzględniane przy ustalaniu dochodu/straty podatkowej PGK zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o CIT jako przychody/koszty podatkowe Wnioskodawcy i/lub Spółek Zależnych. W art. 1a ustawy o CIT, ustawodawca wprowadza specyficzną instytucję podatkowej grupy kapitałowej, tj. grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego, mających osobowość prawną, które w przypadku łącznego spełnienia warunków z art. la ust. 2 ustawy o CIT, uzyskują status odrębnego podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Oznacza to, że zobowiązanie podatkowe powstaje na poziomie PGK.

Zgodnie z art. la ust. 7 ustawy o CIT, podatek dochodowy oraz zaliczki na ten podatek są obliczane, pobierane i wpłacane przez spółkę reprezentującą podatkową grupę kapitałową (tu: Wnioskodawca). Jednocześnie, spółce tej nie przysługuje wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatku dochodowego od osób prawnych należnego od PGK. W konsekwencji, z praktycznego punktu widzenia, w celu umożliwienia terminowego regulowania zobowiązań z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych PGK (jako podatnika), niezbędne jest wprowadzenie systemu transferów pieniężnych pomiędzy Wnioskodawca a Spółkami Zależnymi. Środki pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę i/lub Spółki Zależne jako przychody podatkowe.

Zasady ogólne rozpoznawania przychodów podatkowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodem są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Natomiast, zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej (podatnika) decyduje definitywny charakter tego przysporzenia. W orzecznictwie przyjmuje się bowiem, że przychodem jest każde przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym i bezzwrotnym. Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 30 października 2014 r. (sygn. I SA/Po 485/14) stwierdza, że: Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Innymi słowy, przychód to taka zmiana stanu majątkowego, u której podstaw leży zamiar uzyskania przysporzenia (również w postaci zmniejszenia zobowiązań) i zmiana ta powinna cechować się definitywnością i być określona co do kwoty.

Środki pieniężne otrzymywane przez Wnioskodawcę od Spółek Zależnych.

Zgodnie z powoływanym wcześniej art. la ust. 7 ustawy o CIT, jednym z obowiązków spółki reprezentującej podatkową grupę kapitałową (tu: Wnioskodawca) jest pobieranie podatku dochodowego oraz zaliczek na ten podatek, a następnie jego wpłacanie na rachunek właściwego urzędu skarbowego. W konsekwencji, nie ulega wątpliwości, że pobór środków pieniężnych od Spółek Zależnych stanowi realizację ustawowego obowiązku Spółki, a jedocześnie środki te nie mają charakteru definitywnego przysporzenia, bowiem Wnioskodawca jest zobligowany do przekazania ich do właściwego organu podatkowego.

Co więcej, Wnioskodawca podkreśla, że otrzymane środki pieniężne nie stanowią wynagrodzenia z tytułu wykonywania czynności związanych z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, bowiem byłoby to sprzeczne z dyspozycją art. la ust. 7 zd. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym Spółce tej nie przysługuje wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatku dochodowego od osób prawnych należnego od podatkowej grupy kapitałowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla powyższych wniosków nie ma także znaczenia, czy nadwyżka uiszczonej zaliczki/podatku będzie zaliczana na poczet przyszłych zobowiązań z tytułu zaliczek na podatek dochodowy Spółek Zależnych, które w danym okresie sprawozdawczym (miesiącu/kwartale lub roku) uzyskały dochód, proporcjonalnie do udziału tego dochodu w dochodzie PGK. Także w tym przypadku otrzymane przez Spółkę środki pieniężne nie mają dla Wnioskodawcy charakteru definitywnego przysporzenia majątkowego, bowiem ich wyłącznym przeznaczeniem będzie uregulowanie zobowiązania podatkowego PGK, z tą różnicą, że będzie to zobowiązanie podatkowe za przyszły, a nie bieżący okres rozliczeniowy. Reasumując, środki pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę od Spółek Zależnych w związku z realizacją obowiązku Spółki określonego w art. 1a ust. 7 ustawy o CIT, nie będą stanowiły dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego, a zatem nie będą podlegały uwzględnieniu w kalkulacji dochodu/straty podatkowej PGK zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o CIT.

Środki pieniężne otrzymywane zwrotnie przez Spółki Zależne od Wnioskodawcy.

Ze specyfiki opodatkowania PGK jako podatnika podatku dochodowego wynika, że wpłacane przez Spółki Zależne kwoty zaliczek do Wnioskodawcy (jako spółki reprezentującej PGK) mają wyłącznie charakter wstępny. W konsekwencji, nie można wykluczyć sytuacji, gdy suma przekazanych przez Spółki Zależne zaliczek na podatek dochodowy/zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego będzie wyższa niż ostateczna zaliczka na podatek dochodowy/zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego należne od PGK. W takich sytuacjach, Spółki Zależne otrzymają od Wnioskodawcy zwrot określonej kwoty środków pieniężnych.

Wnioskodawca wskazuje, że ww. sytuacja może zaistnieć m.in. w następujących przypadkach: PGK wykaże nadpłatę w rocznym zeznaniu z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, albo Spółki Zależne na koniec roku podatkowego wykazują niższe zobowiązanie podatkowe (np. w związku ze skorzystaniem z ulg podatkowych) lub stratę podatkową w porównaniu do dotychczas wpłaconych zaliczek.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach. Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że w świetle art. 12 ust. 4 pkt 6a w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o CIT, zwrot zaliczki na podatek dochodowy/zobowiązania z tytułu podatku dochodowego nie stanowi przychodu podatkowego, a w konsekwencji nie będzie podlegać uwzględnieniu przy wyliczaniu dochodu/straty podatkowej PGK na podstawie art. 7a ust. 1 ustawy o CIT.

Środki pieniężne płacone przez Wnioskodawcę i/lub Spółki Zależne jako koszty podatkowe.

Zasady ogólne rozpoznawania kosztów podatkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem kosztów wskazanych w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ustawodawca nie zawarł szczegółowej definicji kosztów uzyskania przychodów w ustawie o CIT. Pojęcie to definiowane jest natomiast w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyroku z 11 sierpnia 2004 r., sygn. I SA/Bk 159/04, stwierdził, że: Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty w szerokim tego wyrażenia prawnego znaczeniu, a więc obok nakładów bezpośrednich również pośrednie nakłady, straty, wydatki niezbędne, które trzeba ponieść w relacji do któregoś z elementów nakładów bezpośrednich. Takie rozumienie kosztów uzyskania przychodu oparte jest na ich istocie ekonomicznej [...].

W literaturze wskazuje się natomiast, że: Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie wydatki podatnika, jakie zostały przez niego poniesione definitywnie w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Poniesienie wydatku wymaga poniesienia ciężaru majątkowego, jednakże w niektórych przypadkach kosztem są także wydatki nieponiesione, a zarachowane (tj. nastąpiło zobowiązanie do zapłaty), wówczas są to tzw. koszty nie materiałowe. (W. Modzelewski, J. Pyssa, Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz., Wyd. 9, Warszawa 2015).

Z brzmienia art. 15 ustawy o CIT, a także z ugruntowanego stanowiska orzecznictwa, organów podatkowych i doktryny wynika, że aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, muszą kumulatywnie zostać spełnione następujące przesłanki:

1. koszt musi zostać poniesiony przez podatnika,
2. musi być definitywny (rzeczywisty),
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą generującą z założenia przychody podatkowe dla tego podatnika,
4. musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny (nawet potencjalny) wpływ na wysokość osiągniętych przychodów,
5. nie znajduje się w negatywnym katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
   
   

Środki pieniężne przekazywane przez Spółki Zależne do Wnioskodawcy oraz przez Wnioskodawcę na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Zgodnie z powoływanym wcześniej art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach.

Z regulacji art. 1a ust. 7 ustawy o CIT wynika, że Wnioskodawca będzie pobierać od Spółek Zależnych środki pieniężne odpowiadające zaliczkom na podatek dochodowy według ich jednostkowych rozliczeń/zobowiązaniu w podatku dochodowym od osób prawnych PGK, a następnie wpłacać je na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Nie ulega zatem wątpliwości, że zarówno przekazywane przez Spółki Zależne do Wnioskodawcy środki pieniężne, jak i ich następne przelanie przez Wnioskodawcę na rachunek właściwego urzędu skarbowego stanowią de facto uregulowania zobowiązania podatkowego Wnioskodawcy/Spółek Zależnych w podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, wydatek taki nie może stanowić kosztów podatkowych zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o CIT.

Bez względu na powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że ponoszony przez Spółki Zależne i Spółkę wydatek nie spełnia żadnego z warunków określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, tj. nie jest ponoszony w celu uzyskania przychodów czy zabezpieczenia/zachowania źródła przychodów. W związku z tym, nie może on także być uznany za koszty uzyskania przychodów na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca wskazuje, że ww. konkluzje odnoszą się także do środków pieniężnych wpłaconych do Spółki przez Spółki Zależne, które nie zostały wykorzystane w bieżącym okresie rozliczeniowym w związku z powstałą nadwyżką otrzymanych środków pieniężnych nad kwotą zobowiązania podatkowego PGK, a które zostaną przekazane do właściwego urzędu skarbowego w kolejnym okresie rozliczeniowym.

W świetle powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że kwoty przekazywane na zapłatę zaliczki/podatku dochodowego przez Spółki Zależne na konto bankowe Wnioskodawcy oraz środki pieniężne przelewane przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego nie powinny być uwzględniane w kalkulacji dochodu/straty podatkowej zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o CIT jako koszty podatkowe Wnioskodawcy/Spółek Zależnych.

Środki pieniężne zwracane przez Wnioskodawcę do Spółek Zależnych.

W doktrynie prawa podatkowego podkreśla się, że uwzględnienie danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów jest uzależnione od jego faktycznego i definitywnego poniesienia. Przez poniesienie wydatku należy rozumieć obciążenie majątku podatnika (M. Wilk [w:] A. Krajewska i in., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, LEX 2016).

Wnioskodawcy uważa, że środki pieniężne zwracane przez Wnioskodawcę do Spółek Zależnych nie stanowią jego własnego majątku, bowiem Spółka pełni w tym zakresie wyłącznie funkcję redystrybucyjną, zgodnie z art. la ust. 7 ustawy o CIT. W konsekwencji, przekazywane do Spółek Zależnych środki pieniężne nie stanowią obciążenia majątku Wnioskodawcy, a zatem nie mogą również być zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, środki pieniężne zwracane przez Wnioskodawcę do Spółek Zależnych w przypadkach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego w ramach niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie powinny być uwzględniane w kalkulacji dochodu/straty podatkowej PGK zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o CIT.

Wnioskodawca zaznacza, że zaprezentowane przez niego stanowisko znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych, w tym wydanych przez:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 kwietnia 2017 r. (sygn. 1462-IPPB5.4510.79.2017.l.JC);
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 listopada 2016 r. (sygn. 1462-IPPB5.4510.897.2016.l.BC);
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 kwietnia 2016 r. (sygn. IBPB-1-3/4510-70/16/TS).
  
  

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, że środki pieniężne przekazywane pomiędzy Wnioskodawcą a Spółkami Zależnymi w związku z rozliczaniem zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych/rocznego podatku dochodowego należnego od PGK, w tym środki pieniężne zatrzymane na rachunku bankowym Wnioskodawcy z tytułu podatku dochodowego i zaliczane na poczet przyszłych zobowiązań Spółek Zależnych z tytułu podatku dochodowego, nie powinny być uwzględniane przy ustalaniu dochodu/straty podatkowej PGK zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o CIT jako przychody/koszty podatkowe Wnioskodawcy i/lub Spółek Zależnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.